«ΕΙΣΑΙ πολύ σκληρός», παρατήρησε χθές τό πρωί φίλος βουλευτής τῆς ΝΔ, μόλις διάβασε τό σημείωμά μου γιά τίς ἐκτεταμένες παραβιάσεις τοῦ Συντάγματος μέ εὐθύνη τῆς συντεταγμένης Πολιτείας.
Πράγματι, ἤμουν, τό παραδέχομαι. Ἀλλά, ὅπως ἀπάντησα στόν πολύπειρο βουλευτή τῆς ΝΔ, «σκληρή εἶναι ἡ πραγματικότητα.»
Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι τώρα πού ὅλοι ἑτοιμάζουν βαλίτσες γιά τό πρῶτο ἐλεύθερο Πάσχα μετά τήν πανδημία, κατά τήν διάρκεια τοῦ ὁποίου θά κάνουμε ἐπί τέλους Ἀνάσταση στίς 12 τά μεσάνυχτα καί ὄχι στίς 9 τό βράδυ, κανείς δέν ἔχει διάθεση νά συζητήσει γιά «ψιλά γράμματα» καί θέματα ὅπως ἡ …δημοκρατία καί τό …Σύνταγμα.
Ἔχω πλήρη συνείδηση τῆς… γραφικότητας τοῦ θυμοῦ μας, ὅταν, τήν ὥρα πού οἱ συμπολῖτες μας τοποθετοῦν πάνω στίς σχάρες στήν ὀροφή τῶν αὐτοκινήτων τους τά ποδήλατα τῶν παιδιῶν τους καί ὀνειρεύονται οὖζα καί γαριδομακαρονάδες τήν Μεγάλη Παρασκευή, πόσο μεγάλη πολυτέλεια εἶναι ἡ συζήτηση γιά τήν …σύνθεση τοῦ Α1 τμήματος τοῦ Ἀρείου Πάγου. Δεκτόν. Ἐμεῖς ὅμως ἔτσι μεγαλώσαμε, μέ αὐτές τίς ἀξίες καί μέ αὐτές τίς ἰδέες –εἶναι πολύ ἀργά γιά νά ἀλλάξουμε.
Πρίν δημοσιεύσω τό σημείωμα πού, παρά τήν ὑπέρμετρη φόρτιση, ἐγράφη ἐν πλήρει ἠρεμίᾳ στήν βεράντα τοῦ πατρικοῦ μου στήν Αἴγινα τό περασμένο Σάββατο (πρίν ἀπό τήν «ἔκρηξη» τοῦ ἀντιπροέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου κυρίου Τζανερίκου), μίλησα μέ δύο Ὑπουργούς πού ἐκτιμῶ πολύ. Καί ἀπό τούς διαλόγους πού εἶχα μαζί τους –εἰδικῶς ἀπό τόν πρῶτο– ἐπείσθην ὅτι ἄξιζε νά δημοσιευτεῖ. Καί ἄς «ἀπασφάλισα».
Στόν πρῶτο Ὑπουργό ἐπισήμανα ὅτι συμφωνῶ μέ τίς ἀπόψεις Βορίδη, ὅτι «στίς Δημοκρατίες νομοθετεῖ ἡ κυβέρνηση καί ὄχι κάθε δικαστής.» Ἀλλά μέ μία προσθήκη γιά νά μήν ξεχάσουμε καί τά νομικά πού ξέρουμε: ἡ Κυβέρνηση νομοθετεῖ «ἀφηρημένα καί κανονιστικά». Οἱ νόμοι ἀφοροῦν ἀόριστο ἀριθμό προσώπων, δέν ἀποτελοῦν ἀτομικά διατάγματα ὑπέρ ἤ ἐναντίον κάποιων. Καί βεβαίως δέν νομοθετεῖ «κάθε δικαστής» ὅπως εἶπε ὁ κύριος Βορίδης ἀπαξιωτικά, μέ τήν διαφορά ὅτι ἐν λόγῳ δέν εἶναι ὁ «κάθε», ἀλλά ὁ ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς χώρας. Καί διαμαρτυρήθηκε γιά τήν εἰσπήδηση τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας στόν χῶρο εὐθύνης τῆς δικαστικῆς. Οἱ ἀπαντήσεις πού ἔλαβα δέν ἦταν πειστικές. Μοῦ ἐλέχθη ὅτι ἡ τροπολογία δέν εἶναι ἀντισυνταγματική, γιατί ἀποτελεῖ συνέχεια προηγούμενης τροπολογίας πού δέν ἐκρίθη ἀντισυνταγματική οὔτε ἀπό τό Κοινοβούλιο οὔτε ἀπό κάποιο δικαστήριο.
Βεβαίως πῶς νά κριθεῖ ἀντισυνταγματική ἀπό ἕνα κοινοβούλιο, πού ποτέ δέν ἔχει ἀξιολογήσει ὡς ἀντισυνταγματικό τόν ἑαυτό του. Πῶς νά κριθεῖ ἀντισυνταγματική ἡ τροπολογία ἀπό δικαστήριο, ἀφοῦ δέν ἔχει ἐφαρμοστεῖ ποτέ στήν πράξη. Ὡστόσο αὐτό πού μέ ξεπέρασε ἦταν ἡ δικαιολογία γιά τήν παράκαμψη τῆς πενταμελοῦς σύνθεσης ὑπό τόν ἀντιπρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου: «Αὐτός ἀσχολεῖται μέ τίς μισθωτικές διαφορές, δέν γνωρίζει…».
Ὅταν ἔθεσα αὐτήν τήν σκέψη σέ κορυφαῖο δικαστή ἐκεῖνος σχολίασε: «Μά, δέν ντρέπονται. Ἐδῶ ἐπιχειροῦν νά στήσουν σύνθεση ἀνωτάτου δικαστηρίου μέ νομοθετική ρύθμιση, καί μιλᾶνε;». Ὁ κύριος Ὑπουργός ὁ ὁποῖος μοῦ διευκρίνισε ὅτι ἡ τροπολογία εἶναι «τῆς Κυβερνήσεως» καί ὄχι τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐσωτερικῶν, ξεκαθάρισε ὅτι «αὐτοί οἱ 200.000 Ἕλληνες πού θέλουν νά ψηφίσουν τό κόμμα Κασιδιάρη πρέπει νά ξέρουν ὅτι ἐμεῖς δέν θά τούς τό ἐπιτρέψουμε. Τέτοια κόμματα δέν πρέπει νά ψηφίζονται. Εἶναι ἀπόφασή μας!» Ὅταν τέλος τοῦ ζήτησα νά διατυπώσει πρόβλεψη γιά τήν ἐκλογική συμπεριφορά αὐτῶν τῶν πολιτῶν, ἦταν σίγουρος: «Ἐμεῖς δέν θά πάρουμε οὔτε μισή ψῆφο ἀπό αὐτούς. Δέν ἔχουμε αὐταπάτες. Ἀρκετοί γιά νά μᾶς ἐκδικηθοῦν γιά τόν ἀποκλεισμό, θά ψηφίσουν ἀπ’ εὐθείας ΣΥΡΙΖΑ».
Ὁ δεύτερος Ὑπουργός ἦταν ἐξ ἴσου ἀποκαλυπτικός. Μέ κάλεσε νά παρατηρήσω μέ προσοχή τήν στάση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στήν ὑπόθεση. Εἶχε δίκιο.
Πέραν μίας δήλωσης τοῦ γραφείου Τύπου, ἡ ἔκρηξη τοῦ δικαστικοῦ λειτουργοῦ δέν ἔγινε ἀρχικῶς καταγγελία στά χείλη τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης. Μοῦ ἄνοιξε τά μάτια ὁ κύριος Ὑπουργός. «Ξέρεις, ὑπάρχει ἡ ὑποψία, ὅτι ὑπάρχει μιά σιωπηρή παρασκηνιακή συμφωνία μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ γιά τόν ἀποκλεισμό αὐτοῦ τοῦ κόμματος. Καί γιά λόγους γεωπολιτικούς ἀλλά καί γιά λόγους ἐσωτερικούς.
Τούς πρώτους μπορεῖς νά τούς ὑποψιαστεῖς. Ὅσο γιά τούς δεύτερους: τά κόμματα συναινοῦν σιωπηρῶς, διότι ἡ μέν ΝΔ θεωρεῖ ὅτι εὐνοεῖται ἀπό τόν ἀποκλεισμό, καθώς μειώνεται ὁ πῆχυς τῆς αὐτοδυναμίας, ἀλλά καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ θεωρεῖ ἐπίσης ὅτι εὐνοεῖται ἀπό τόν ἀποκλεισμό. Διότι οἱ μισοί τοὐλάχιστον ἀπό αὐτούς (νομίζουν ὅτι) θά ψηφίσουν Ἀριστερά γιά νά ἐκδικηθοῦν τόν Μητσοτάκη… Ἰδού γιατί!».
Κλείσαμε τό τηλέφωνο μέ τόν κύριο Ὑπουργό, καί μέσα μου μουρμουροῦσα «κούνια πού τούς κούναγε» ἄν σκέφτονται ἔτσι καί οἱ μέν καί οἱ δέ. Ἦταν προφανές μετά ταῦτα τί συνέβη! Ἡ μέν ΝΔ ψήφισε πρό μηνός ἕναν ἀτελῆ κανόνα δικαίου τόν ὁποῖον οὔτε νά τόν διορθώσει μπορεῖ οὔτε τόν ἐμπιστεύεται. Γιά νά εἶναι λοιπόν σίγουρη ὅτι ὅλα θά γίνουν καλῶς καμωμένα, δέν «βελτίωσε» τόν κανόνα δικαίου, ἀλλά ἐπενέβη ἀπ’ εὐθείας στό σῶμα ἐκείνων πού θά ἀξιολογήσουν τόν κανόνα δικαίου καί τό «διαμόρφωσε»! Ὁ δέ ΣΥΡΙΖΑ πού χάλασε τόν κόσμο γιά τόν Ράμμο, κάνει πώς δέν ξέρει τόν Τζανερίκο. Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, μετά τό πέρας τῶν ἐπικοινωνιῶν, ἤμουν πλέον βέβαιος γιά τό «τυπωθήτω» τοῦ χθεσινοῦ σημειώματος. Ἦταν πράγματι φορτισμένο, ναί…
Ἔλεγε ψέματα ὅμως; Δέν νομίζω.
Μ.Η.Τ. 232122