Ἡ Δεξιά δέν «λερώνεται»

ΡΩΤΗΣΑ διακεκριμένη συνάδελφό μου ἡ ὁποία εἰδικεύεται στό ρεπορτάζ τῆς Ἀριστερᾶς γιατί ὁ Τσίπρας θέλησε μέ τόν ἀνασχηματισμό νά διατηρήσει τίς παραλυτικές ἰσορροπίες πού ὑπάρχουν καιρό τώρα στήν κυβέρνησή του.

Γιατί ὑπῆρξε κατ’ ἀρχάς ὑποχωρητικός ἀπέναντι στόν ἱστορικό ΣΥΡΙΖΑ, στά παλαιά στελέχη, καί τούς ἐκχώρησε ἄνευ ἑτέρου τό κόμμα. Γιατί ἀκόμη ἔδωσε ἐπί πλέον χαρτοφυλάκια στούς Ἀνεξάρτητους Ἕλληνες, μέ τούς ὁποίους ὑποτίθεται πώς εἶναι ψυχραμένος μετά τίς ἀπειλές Καμμένου γιά ἀνατροπή τῆς Κυβέρνησης λόγω Σκοπιανοῦ.

Ἡ ἀπάντησή της ὁμολογῶ ὅτι μέ αἰφνιδίασε, ὑπό τήν ἔννοια πώς δέν τό εἶχα σκεφθεῖ. Πέραν τῆς κλασσικῆς προσεγγίσεως πού τούς θέλει ὅλους συνυπεύθυνους γιά τήν ἐπερχόμενη ἧττα ὑπάρχει καί κάτι ἀκόμη: τούς θέλει ἑνωμένους γιά νά ἀντιμετωπίσουν ὅλοι μαζί, ἑνιαῖα, τήν θύελλα πού θά ἔρθει. Τήν θύελλα πού θά προκαλέσει, ἀκριβέστερα. Τήν θύελλα τῆς σκανδαλολογίας. Τό Μαξίμου θά θελήσει νά «ποντάρει τίς μάρκες του» στήν διαφθορά στήν τελική εὐθεῖα τῶν ἐκλογῶν, γι’ αὐτό καί περιμένει μέ ἀδημονία τά εὑρήματα τῆς δικαστικῆς ἔρευνας γιά τή Νοvartis, τό ΚΕΕΛΠΝΟ, τά δάνεια τῶν κομμάτων κ.ἄ. Τά σκάνδαλα εἶναι τό τελευταῖο, τό ἔσχατο καταφύγιό του γιά νά περιορίσει τήν ἧττα του (γιά κάποιους φαντασιόπληκτους καί ὀνειροπόλους τῆς Κυβέρνησης νά μετατρέψει τό παιχνίδι σέ ντέρμπυ).

Ἀπό τόν προηγούμενο γῦρο τῆς σκανδαλολογίας στό Κοινοβούλιο ὁ Τσίπρας ἔμαθε καλά δύο πράγματα: τό πρῶτο εἶναι πώς ὁ ἱστορικός ΣΥΡΙΖΑ μέρος τοῦ ὁποίου ἔχει ἐκλεκτικές συγγένειες μέ τήν παλαιά διαπλοκή εἶναι διστακτικός στό νά συγκρουστεῖ μέ τή ΝΔ γιά τά ὅποια ὑπαρκτά ἤ ἀνύπαρκτα σκάνδαλα. Οἱ ὑποθέσεις δέν διερευνήθηκαν ἀπό τό Κοινοβούλιο καί ἐπεστράφησαν στήν Δικαιοσύνη, διότι ὁ ἱστορικός ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκε νέο βρώμικο 1989. Μή τυχόν κατηγορηθεῖ ἡ Ἀριστερά ὅτι σπιλώνει πολιτικούς ἀντιπάλους της χωρίς ἀποδείξεις. Κατ’ ἄλλους γιατί φοβήθηκε καί δικούς του προσωπικούς «σκελετούς» πού ὑπάρχουν στήν ντουλάπα ἀπό τό παρελθόν.

Τό δεύτερο εἶναι πώς τμῆμα τῆς Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδας τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων, μέ ἀφορμή τίς περιπτώσεις Δημήτρη Καμμένου – Γιώργου Λαζαρίδη, ἔδειξε εὐάλωτο καί χειραγωγήσιμο. Ἄρα ἔπρεπε κατά τήν ἀντίληψη Τσίπρα νά τούς βάλει σχεδόν ὅλους στήν Κυβέρνηση γιά νά μήν ἀνοίξει κερκόπορτα ὅταν δημοσιοποιηθοῦν οἱ ὑποθέσεις διαφθορᾶς. Γιά νά μήν μπορέσει τό ἐπιχειρηματικό σύστημα –ὅσοι πλήττονται καί τά πολιτικά παρακολουθήματά τους– νά ἀντιδράσουν κατά τόν συνηθισμένο τρόπο. Μέ ἐξαγορές. Ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν –ἐπικαλοῦμαι καί πάλι τίς πληροφορίες συναδέλφου μου – ὅτι οἱ Συριζαῖοι διαδίδουν πώς «θά ὁδηγηθοῦν μέ χειροπέδες στήν φυλακή συγκεκριμένα πρόσωπα», εἶναι εὔλογο γιατί ὁ Τσίπρας σπεύδει νά καλύψει τά νῶτα του. Θά χυθεῖ πολιτικό αἷμα καί θέλει τό στράτευμά του συμπαγές καί χαρούμενο.

Τό ζήτημα ὅμως ἀπό ἐκεῖ καί πέρα δέν εἶναι τί θά κάνει ὁ Πρωθυπουργός τοῦ διχασμοῦ ὁ ὁποῖος προκειμένου νά διασώσει τό πολιτικό σαρκίο του δέν θά διστάσει νά κάνει ἄνω-κάτω τήν χώρα. Τό ζήτημα εἶναι πῶς θά ἀντιδράσει ὁ συντηρητικός κόσμος τῆς χώρας, αὐτός τόν ὁποῖο ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης θαύμαζε γιά τήν πειθαρχία του καί τήν προσήλωσή του στήν ἑκάστοτε ἡγεσία. Ἐκεῖνος πού πάει μέ τό σταυρό στό χέρι τηρεῖ τόν νόμο, πληρώνει τούς φόρους του, ἐργάζεται, εἶναι φιλήσυχος, δέν τά περιμένει ὅλα ἀπό τό κράτος, δέν σηκώνει μῦγα στό σπαθί του. Ἄν οἱ πληροφορίες πού κυκλοφοροῦν εἶναι σωστές, τότε ξέρουμε πώς τό πρῶτο κῦμα τῶν ἀποκαλύψεων (ἄν ὑπάρξουν, διότι συνδέονται καί μέ τήν συγκατάθεση τοῦ ξένου παράγοντα) δέν θά θίξει ἱστορικά στελέχη τῆς παράταξης. Ταυτισμένα μέ τό DNA της. Περαστικά ἴσως, ἱστορικά πάντως ὄχι.

Ἐφ’ ὅσον αὐτό ἰσχύει, ὁ συντηρητικός κόσμος ἀλλά καί ἡ ἡγεσία αὐτοῦ δέν ἔχουν νά φοβοῦνται τίποτε καί κανέναν Τσίπρα. Ὑπό μία αὐστηρή προϋπόθεση ὅμως: ὅτι δέν θά ἀφήσει τόν Πρωθυπουργό νά «κάνει παιχνίδι». Ὅτι θά ἀποκόψει ἀμέσως ἀπό τό σῶμα της τά ἄρρωστα μέλη της. Σέ αὐτή τήν περίπτωση, τήν καλύτερη προετοιμασία τοῦ κόσμου νά ἔχει κάνει τό Μαξίμου γιά τά σκάνδαλα, τούς πλέον ἀπόκρυφους λογαριασμούς νά ἔχει ἀνοίξει, ἄν πέσει πάνω στό παγόβουνο τοῦ αὐστηροῦ συντηρητικοῦ κόσμου (πού δέν σηκώνει πολλά-πολλά), τό σχέδιό του θά ἀκυρωθεῖ. Ἀμέσως. Ὄχι 51 ὑπουργούς νά διορίσει γιά νά τούς ἔχει μαζί του ὡς ντουντοῦκες, ἀλλά 151.

Τό κρίσιμο λοιπόν γιά τήν παράταξη καί γιά τίς μάχες πού ἔρχονται εἶναι ἡ συσπείρωση τοῦ ὑπέροχου κεντροδεξιοῦ κόσμου ὁ ὁποῖος ἐπανειλημμένως –γιά νά κρατήσει ὄρθια αὐτή τήν παράταξη– ἀπέβαλε ἀπό αὐτήν πρόσωπα πού παραβίασαν τίς ἀρχές της. Ἀρνήθηκε νά τά πάρει στήν πλάτη του. Ἡ ἀντίδραση τοῦ συντηρητικοῦ κόσμου εἶναι λοιπόν –καταλήγω– ὁ παράγων πού δέν ἔχει ὑπολογίσει τό Μαξίμου. Θά τήν βρεῖ μπροστά του. Ἡ Δεξιά δέν «λερώνεται».