Ἡ ἐπανάσταση τῶν δικαστῶν

Η ΓΕΥΣΗ πού ἀφήνει στόν μέσο Ἕλληνα ὁ δημόσιος βίος τίς τελευταῖες ἑβδομάδες εἶναι μᾶλλον πικρή

Δέν εἶναι μόνον ὅτι ἡ κορυφή σέ μερικά ἀπό τά θεσμικά της ἐπίπεδα φαίνεται νά ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἑνότητα καί νά μήν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν της ὅτι ὅλοι «μικροί-μεγάλοι» στήν ἴδια λέμβο ἐπιβαίνουμε. Αὐτό εἶναι τό «ὀλιγώτερο». Τό περισσότερο εἶναι ἡ δυσάρεστη ὀσμή πού ἔρχεται ἀπό τήν …λέμβο. Ἡ δυσωδία πού ἔρχεται. Ἡ ἀηδία πού προκαλεῖ ἡ μυρωδιά της. Δεῖτε:

• Οἱ ὀλιγάρχες ἔχουν βάλει στήν μέση τόν Πρωθυπουργό καί διά ἀσήμαντον ἀφορμήν σέ σχέση μέ τήν συγκυρία (ναί, ἀσήμαντος ἀφορμή εἶναι ἕνα πρωτάθλημα μπροστά στήν πρόκληση ἀπώλειας ἐθνικῆς κυριαρχίας) ὁ ἕνας τόν τραβᾶ ἀπό τήν μία καί ὁ ἄλλος ἀπό τήν ἄλλη. Μέ στόχο νά τόν ἄγει καί νά τόν φέρει. Λυπηρό. Αἴσθηση συλλογικῆς μοίρας, μηδέν. Βουνά τυφλῶν καί πληγωμένων ἐγωισμῶν πού καμμία σχέση δέν ἔχουν μέ τίς προτεραιότητες τῆς πατρίδας μας, σκεπάζουν τόν κίνδυνο καί δέν τόν βλέπουμε.

• Δημοσίευμα ἔγκυρης ἀπογευματινῆς ἐφημερίδας –πού ἀναιρέθηκε κακήν κακῶς τήν ἑπομένη μέρα– ἐνεφάνισε τήν νέα Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας νά δειπνεῖ σέ οἰκία συνηγόρου μέ κατασκευαστή δημοσίων ἔργων (ἡ θιγεῖσα ἀπό τήν «ἀνακριβῆ» πληροφορία Πρόεδρος δέν διέψευσε πάντως τό δημοσίευμα ὅπως θά ἀνέμενε κανείς.) Στήν Προανακριτική ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς γιά τήν Novartis καί στά κανάλια παρελαύνουν δικαστές, εἰσαγγελεῖς καί πολιτικοί, πρώην εἰσαγγελεῖς. Αὐτά πού λέει ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, τά φοβερά καί τρομερά, εἴτε ἀλήθεια εἶναι εἴτε ψέματα, δικαιώνουν κατ’ ἀρχάς τήν ἐπανάσταση τῶν 193 ἐφετῶν (+69) πού ἀπεῖχαν ἀπό τήν Ὁλομέλειά τους στήν ψηφοφορία γιά τήν εἰσαγγελέα Τουλουπάκη. Ἄν λένε ἀλήθεια οἱ τρεῖς εἰσαγγελεῖς (Ράικου, Ἀγγελῆς, Ἀθανασίου) σέ ὅσα καταμαρτυροῦν στόν πρώην ὑπουργό Παπαγγελόπουλο, γεννᾶται αὐτομάτως τό ἐρώτημα γιατί περίμεναν νά κληθοῦν ἀπό τήν Προανακριτική νά τά ποῦν μετά τρία χρόνια καί γιατί δέν κατέθεσαν ἀμέσως ἀναφορά ἐναντίον του στόν Ἄρειο Πάγο, τήν στιγμή πού τούς ἔγιναν οἱ ὠμές παρεμβάσεις. Τερτσέτη μέσα τους δέν εἶχαν; Ἐάν δέν λένε τήν ἀλήθεια καί λένε ψέματα, τότε τίθεται τό ἐρώτημα ἄν ἐν ἐνεργεία δικαστές εἶναι ἐνεργούμενα πολιτικῶν κομμάτων ἤ καί ἐπιχειρηματιῶν (ἀκούσαμε ἄφωνοι νά καταγγέλλεται ἀπό τηλοψίας ὅτι ἕνας ἀπό τούς τρεῖς εἶχε σχέση γνωριμίας μέ κορυφαῖο ἐπιχειρηματία, καναλάρχη, Πρόεδρο ΠΑΕ.)

Τό νά ἐμφανίζονται, πάντως, ἐκπρόσωποι τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας ἐνώπιον τῶν ἐκπροσώπων τῆς νομοθετικῆς ἐξουσίας, νά δηλώνουν τήν ἀμνησία τους πού δέν «δήλωσαν» ἐμβάσματα τῆς Novartis στό οἰκογενειακό «πόθεν ἔσχες» ἤ νά ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ὑγρασία καί οἱ πλημμύρες κατέστρεψαν συμβάσεις πού εἶχαν συνάψει σύζυγοί τους μέ τήν Novartis (τήν ὥρα πού οἱ ἴδιοι τήν ἐρευνοῦσαν, τό σκάνδαλο!), εἶναι κατάντημα γιά τήν δικαιοσύνη. Ἐξηγεῖ γιατί οἱ νέοι ἐφέτες ἔχουν «ἀνεβεῖ στά κεραμίδια» καί δέν θέλουν νά ἀπολογοῦνται γιά ὅλους αὐτούς.

Ὅπως εἰκάζω μετά βεβαιότητος ἐπαναστατοῦν οἱ ἐφέτες, διότι δέν θέλουν νά ξαναδοῦν ἐν ἐνεργεία δικαστή καί δή εἰσαγγελέα σέ θέση πολιτικῆς εὐθύνης (μέλος κυβέρνησης ἤ Πρόεδρο ἀνεξάρτητης ἀρχῆς –σχεδόν ὅλοι ἀπέτυχαν.) Ὅπως προκύπτει ἀπό τά μέχρι στιγμῆς δεδομένα (στόν κ. Παπαγγελόπουλο προσέτρεχαν γιά συμβουλές λόγω ἐπαγγελματικῆς οἰκειότητας ἡ κ. Ράικου, ἡ κ. Τσατάνη, ὁ κ. Ἀγγελῆς, ὁ κ. Ἀθανασίου), οὔτε ὁ εἰσαγγελεύς πού γίνεται ὑπουργός γνωρίζει τά ὅρια καί τίς ἀποστάσεις πού πρέπει νά τηρεῖ ἀπό τέως συναδέλφους του, οὔτε οἱ δικαστές πού βλέπουν τόν πρώην συνάδελφό τους νά γίνεται ὑπουργός γνωρίζουν ἐπίσης τά ὅρια γιά νά τά τηροῦν. Ἀμφότεροι νομίζουν ὅτι οἱ συνομιλίες καί συναντήσεις τους εἶναι μεταξύ παλαιῶν συναδέλφων-φίλων καί πώς ἐπιτρέπονται οἱ κοινωνικές συναναστροφές. Δέν εἶναι.

Ἡ πολιτική ἔχει ἄλλους ὅρους. Εἰδικῶς ὅταν «στραβώνουν» τά πράγματα. Τό ἀποτέλεσμα ὅμως εἶναι –αὐτό προκύπτει γιά ὅσους ἔχουν ἐλάχιστη γνώση τοῦ τί διαμείβεται πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες τῆς Προανακριτικῆς– ὅτι ἡ Δικαιοσύνη διασύρεται. Σέ ἕναν ἐπιβαρυμένο ὁρίζοντα ἀπό τίς ὠμές παρεμβάσεις τῶν ὀλιγαρχῶν στήν ἐκτελεστική ἐξουσία καί σέ μιά ἐποχή πού εἶναι ἀνοικτές ἐνώπιον δικαστικῶν ὀργάνων μείζονες ὑποθέσεις δημοσίου συμφέροντος (μέ ἐμπλεκόμενους πολιτικούς καί ὀλιγάρχες), ἡ Δικαιοσύνη πληγώνεται. Τιτρώσκεται τό κῦρος της. Οἱ δικαστές δέν ἔχουν καμμία δουλειά νά συναναστρέφονται ἰδιωτικῶς πολιτικούς, διαπλεκόμενους-μηντιάρχες, δημοσιογράφους καί δέν ξέρω ποιόν ἄλλο –ἄν αὐτό συμβαίνει.

Δέν ἔχω ἀμφιβολία ἀπό τά νεώτερα στοιχεῖα πού κατατέθηκαν στήν προανακριτική ὅτι ὁ πρώην ὑπουργός Δημήτρης Παπαγγελόπουλος ἐλέγχεται γιά ἀρκετούς πολιτικούς χειρισμούς του κατά τήν διάρκεια τῆς διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανόν νά τοῦ στοιχίσουν καί τήν παραπομπή στό Εἰδικό Δικαστήριο. Ἀλλά ἐλέγχεται ὡς πολιτικός πού παρενέβη τυχόν στήν δικαιοσύνη –μεῖζον θέμα ἀναμφισβήτητα. Ὡστόσο, οἱ μάρτυρες εἰσαγγελεῖς τῆς Προανακριτικῆς ἐλέγχονται ὡς δικαστικοί λειτουργοί, ὡς φρουροί τοῦ νόμου, ὡς στελέχη πού δεσμεύονται σκληρά ἀπό τό ἐφαρμοστέο δίκαιο καί δέν ἔχουν τά περιθώρια ἑλιγμῶν τῶν πολιτικῶν: οἱ καταθέσεις τῶν τριῶν εἰσαγγελέων στήν Προανακριτική συνιστοῦν ἐνδεχομένως τόν ὁρισμό πειθαρχικῶν παραπτωμάτων πού θά ἔπρεπε νά διερευνήσει ἕνα πειθαρχικό συμβούλιο. Γι’ αὐτό καί ὁ Πρόεδρός της κ. Μπούγας πρέπει μέ τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν νά τίς στείλει… ἀμελλητί στόν Ἄρειο Πάγο πρός μελέτη. Ἡ παράλειψή τους νά καταγγείλουν τίς τυχόν παρεμβάσεις στό ἔργο τους καί τά ἠθικά ἀσυμβίβαστα πού ἔχουν προκύψει γιά τινές ἐξ αὐτῶν, ἀξιολογοῦνται ὡς σοβαρά.

Ἡ Δικαιοσύνη μας χρειάζεται καί αὐτή τήν ἀνανέωσή της γιά νά μήν χρησιμοποιήσω ἄλλες λέξεις μέ ἱστορική φόρτιση ὅπως κάθαρση. Καί σίγουρα χρειάζεται τήν ἠρεμία της καί τήν ἀνεξαρτησία της. Ἐάν ὑπάρχουν σάπια σανίδια στούς κόλπους της –ἀναφέρομαι γενικώτερα, τώρα, μέ βάση ὅλα ὅσα συνέβησαν ἐπί ΣΥΡΙΖΑ καί συμβαίνουν τώρα, ὄχι στήν ὑπόθεση Novartis– αὐτά θά πρέπει νά «ξηλωθοῦν».

Οἱ συστάσεις πού συνοδεύουν τόν Πρόεδρο καί τόν εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου εἶναι ἄριστες. Τούς ἔλαχε βαρύ φορτίο σέ κρίσιμη συγκυρία, ἀλλά εἶμαι βέβαιος πώς δύνανται νά τό φέρουν εἰς πέρας. Καί ὁ κ. Ἰωσήφ Τσαλαγανίδης καί ὁ κ. Βασίλης Πλειώτας. Δέν θά τούς ὑποδείξουμε ἐμεῖς τί νά κάνουν ὅπως κάποιοι ἄλλοι, πολιτικοί καί ΜΜΕ, προσφάτως. «Εἰσαγγελάτοι» δέν εἴμαστε. Τόσα χρόνια στήν ἕδρα ἄλλωστε, ξέρουν. Ἡ νεώτερη γενιά δικαστῶν πού δέν δέχεται μῦγα στό σπαθί της καί ζεῖ σεμνά καί ταπεινά, μακριά ἀπό τά σαλόνια, παρακολουθεῖ πάντως μέ ἀγωνία. Ἀγαπᾶ τό λειτούργημά της καί θέλει νά βλέπει δέος καί σεβασμό στά μάτια τῶν πολιτῶν στό ἄκουσμα τῆς ἰδιότητας τοῦ δικαστῆ. Ὄχι χλεύη, ὄχι τόν ἀφορισμό «ὅλοι τό ἴδιο εἶστε». Καιρός γιά ἀποφάσεις, λοιπόν.