Ἡ ματαιοδοξία τῶν ἄλλων

ΕΠΕΙΓΟΝ: Πρέπει νά διαλυθοῦν τό συντομώτερο οἱ αὐταπάτες πού ἔχουμε στό μυαλό μας γιά τήν Τουρκία

Ἡ γείτων δέν εἶναι τυχοδιωκτική δύναμη. Κορυφαῖες ἐπιλογές της κατά τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὅπως τό πογκρόμ ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1955 ἤ ἡ εἰσβολή στήν Κύπρο τό 1974 ἤ τό θερμό ἐπεισόδιο στά Ἴμια τό 1996, ὑλοποιήθηκαν μόνον ὅταν ἡ Ἄγκυρα βεβαιώθηκε ὅτι δέν θά ἀποδοκιμαστεῖ διεθνῶς. Μόνον ὅταν βεβαιώθηκε ὅτι εἶχε τήν σιωπηρή συναίνεση τῶν συμμάχων γιά τήν διάπραξη τῶν ἐγκλημάτων της. Σέ αὐτή τήν φάση βρισκόμαστε καί σήμερα. Οἱ Τοῦρκοι θεωροῦν ὅτι ἔχουν ἱστορική εὐκαιρία γιά νέα τετελεσμένα. Ἡ ἐπιλογή τους νά στραφοῦν κατά τοῦ Ἑλληνισμοῦ στό Αἰγαῖο, τόν Ἕβρο καί τήν Ἀνατολική Μεσόγειο εἶναι στρατηγική, ἔχει τήν καθολική ἀποδοχή τοῦ πολιτικοῦ τους κόσμου καί τοῦ κατεστημένου τους (οἰκονομικοῦ-στρατιωτικοῦ-διπλωματικοῦ), ἔχει τήν σιωπηρή συναίνεση τῆς Δύσης καί τήν ἀνοχή τῆς Ρωσσίας καί δέν ὑπαγορεύεται ἀπό τυχόν ἀδιέξοδα τοῦ Ἐρντογάν ἤ ἀπό τήν οἰκονομική κρίση πού δοκιμάζει τήν γείτονα. Ὅσα λεφτά καί ἄν ἔχει στό ταμεῖο της ἡ Τουρκία θά τό κάνει. Εἰδικῶς ὅταν ξέρει πόσα λεφτά ἔχει τό δικό μας ταμεῖο. Ἡ ἔνταση τῆς ἐπίθεσης ὅμως πρέπει νά ἀποσυνδεθεῖ ἀπό τήν στρατηγική της ἐπιλογή. Ἡ ἔντασή της, ἡ ἐκδικητικότης καί ἡ μανία της συνδέονται μέ τήν ψυχοσύνθεση τοῦ ἡγέτη της. Μέ τά συναισθήματα καί μέ τίς ἐπιρροές του. Ὁ Ἐρντογάν ὁρίζεται ἀπό αὐτά.

Ὅπως εἶμαι σέ θέση νά γνωρίζω, τά αἰσθήματά του αὐτά ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα καί στήν ἡγεσία της διαμορφώθηκαν ἀπό πολύ συγκεκριμένους παράγοντες. Ὡς πρός τήν Ἑλλάδα ὡς χώρα ὁ Ἐρντογάν ἔχει «χτίσει» μέσα του ἕνα ἀρνητικό στερεότυπο: ὅτι οἱ Ἕλληνες τάχα δέν τηροῦμε τόν λόγο μας. Ὅτι τόν «πουλήσαμε» στό σχέδιο Ἀννάν. Ὅτι ἔβαλε τούς Τουρκοκυπρίους νά τό ψηφίσουν, ὅτι οἱ Ἑλληνοκύπριοι τοῦ τήν ἔφεραν καταψηφίζοντας καί ὅτι στό τέλος «ἐκτέθηκε» στό ἐσωτερικό τοῦ. Θεωρεῖ ἐπίσης ὅτι τόν «πουλήσαμε» στό ζήτημα τῆς ἔκδοσης τῶν ὀκτώ πραξικοπηματιῶν πού ἀπείλησαν τήν ζωή τοῦ ἰδίου καί τῆς οἰκογένειας του. Ὅτι τοῦ ὑποσχεθήκαμε πώς θά τούς στείλουμε πίσω καί ἀκόμη τούς στέλνουμε. Ἀδύνατον νά τό «χωνέψει». Θεωρεῖ τέλος ὅτι τόν κοροϊδεύουμε ὅταν δεσμευόμαστε κάθε φορά ὅτι θά κάνουμε διάλογο καθώς, ὅπως εἶπε τό 2018 στόν Παπαχελᾶ, προσπάθησε νά τά βρεῖ μέ διαδοχικούς πρωθυπουργούς, ἀλλά παρά τήν καλή διάθεση ἐμεῖς, ἡ Ἑλλάς, δέν κάναμε ποτέ τό ἀποφασιστικό βῆμα. Δέν λέει βεβαίως ὅλη τήν ἀλήθεια, γιατί κάποια στιγμή θά ἀποκαλυφθεῖ ἀπό τήν ἱστορία ποιοί πρωθυπουργοί τοῦ πρότειναν δίκαιες λύσεις ὅταν ἡ Ἑλλάς εἶχε τό πάνω χέρι, δύο φορές μάλιστα, ἀλλά ἐκεῖνος ἀρνήθηκε ἐπειδή δέν στεκόταν καλά στά πόδια του στό ἐσωτερικό. Ἐν πάση περιπτώσει, ἔτσι αἰσθάνεται συνολικά γιά τήν πατρίδα μας αὐτός ὁ ξεροκέφαλος Τουρκοπόντιος ἀπό τά Ριζά. Σχέδιο Ἀννάν, «ὀκτώ» καί διάλογος τοῦ ἔχουν διαμορφώσει τήν ἄποψη ὅτι οἱ Ἕλληνες τάχα κοροϊδεύουν. Ἔχει «σκαλώσει». Πέραν αὐτῶν ὅμως ὑπάρχει κάτι βαθύτερο. Ἡ ἰδιοσυγκρασία του, ὅπως αὐτή «συγκροτεῖται» ἀπό τήν καταγωγή του καί ἀπό τίς παραστάσεις του.

Ὁ Ἐρντογάν εἶναι ἕνας ἄνθρωπος τῆς πιάτσας. Τοῦ πεζοδρομίου. Μεγάλωσε ἐργαζόμενος σέ μπακάλικο σέ μιά σκληρή λάϊκή συνοικία τῆς Κωνσταντινούπολης στά παράλια τοῦ Κεράτιου Κόλπου, κάνοντας ἐμπόριο μέ προϊόντα τῆς «Οὐλκέρ». Ἐκεῖ πού γιά νά ἐπιβιώσεις δέν παίζουν ρόλο οἱ σπουδές, τά διδακτορικά καί τά ἀγγλικά, ἀλλά ἡ δύναμη καί ἡ ἐπινοητικότης. Ἡ ἰσχύς. Ὁ τσαμπουκᾶς. Δέν εἶναι τυχαῖο πού ὁ Ἐρντογάν ἔχει ἄριστες σχέσεις μέ τόν Βούλγαρο Πρόεδρο Μπορίσωφ, ὁ ὁποῖος μέ τά περίστροφα μοιάζει μέ «μπράβο»· πού κινεῖται ἄνετα στήν νύχτα. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ Ἐρντογάν εἶχε καλή προσωπική σχέση μέ τόν Τσίπρα καί τόν Κοτζιᾶ, οἱ ὁποῖοι τοῦ μιλοῦσαν ἀγοραῖα κατ’ ἰδίαν χωρίς τό «σεῖς» καί τό «σᾶς». Μιλοῦσαν τήν ἴδια γλῶσσα, ἐπικοινωνοῦσε μέ τήν ἄς ποῦμε «ἀλητεία». Δέν εἶναι τυχαῖο, τέλος, ὅτι ὁ Ἐρντογάν ἀποστρέφεται γενικῶς τίς ἐλίτ, βάλλει ἐναντίον τους, τίς κυνηγᾶ, τίς καταδιώκει, τίς φυλακίζει. Μέ τά «Χάρβαρντ» δέν τά πάει καλά. Ὅταν ἔβλεπε τόν Καραμανλῆ τόν προειδοποιοῦσε ὅταν μετεῖχαν σέ σύσκεψη μέ στελέχη τῆς ἐλίτ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ἐξωτερικῶν του: «Μήν ἀνοιχτεῖς μπροστά τους! Μίλα μόνο γιά …τουρισμό». Αὐτό εἶναι λοιπόν ἕνα βασικό στοιχεῖο τοῦ χαρακτῆρα του. Ὑπάρχει καί ἀκόμη ἕνα τό ὁποῖο δέν ὑπαγορεύεται ἀπό τόν «σουλτανικό» του χαρακτῆρα ἀλλά ἀπό τά κρατοῦντα ἤθη στήν Τουρκία. Ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος δίδει μεγάλη ἔμφαση στόν σεβασμό. Ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐσωτερικῶν Σοϊλού γλύτωσε τόν ἀποκεφαλισμό ἐπειδή ἔδειξε σεβασμό καί ταπεινότητα ὅταν διέπραξε λάθος μέ τόν κορωνοϊό: Ὑπέβαλε «ἀντρίκια» τήν παραίτησή του στόν Ἐρντογάν καί αὐτό ἀναγνωρίστηκε. Σέ μιά χώρα πού εἶναι ὕβρις νά μιλᾶ μέ αὐθάδεια ὁ υἱός στόν πατέρα καί ὕβρις νά μήν σηκώνεται ὁ μικρότερος ἀπό τήν θέση του στό λεωφορεῖο γιά νά τήν παραχωρήσει στόν μεγαλύτερο (ἔτσι ἤμασταν κάποτε καί ἐμεῖς πρίν χαλάσουμε), ὁ μικρότερος σέ ἡλικία ἡγέτης πού θά ἐπιτεθεῖ στόν μεγαλύτερο Ἐρντογάν ἀντιμετωπίζεται ὄχι μία φορά, ἀλλά ὥς δύο φορές ἐχθρός.

Φθάνουμε στό «ψητό»: ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος ἔχει προσωπικό πρόβλημα μέ τόν Κυριάκο Μητσοτάκη. Πρόβλημα ἀντικειμενικό, γιατί ἐκεῖνος εἶναι «μπακάλικο» καί «πεζοδρόμιο» καί ὁ Κυριάκος εἶναι «Κολλέγιο» καί «Χάρβαρντ». Δύο κόσμοι. Κόμπλεξ λέγεται αὐτό. Πρόβλημα ὑποκειμενικό, γιατί ὁ Ἐρντογάν θεωρεῖ ὅτι δέν εἶναι «ἀντρίκιο» ἐκ μέρους τοῦ Μητσοτάκη νά μήν τοῦ ἀπευθύνεται εὐθέως ἀλλά νά χτίζει συμμαχίες ἐναντίον του μέ τούς «Φράγκους» τῆς Ἑσπερίας καί τούς Ἄραβες ἐχθρούς του. Κάποια ὑποτιμητική ἀποστροφή τοῦ Μητσοτάκη προσωπικά ἐναντίον τοῦ Ἐρντογάν σέ μιά συνέντευξη σέ ξένο ΜΜΕ πρέπει νά τόν ἐξόργισε. Τήν θεώρησε ὡς τήν ἀσέβεια τοῦ μικρότερου πρός τόν μεγαλύτερο. Βεβαίως γιά νά μήν παραλογιζόμαστε, ἐπειδή ἔτσι αἰσθάνεται ὁ Ἐρντογάν δέν σημαίνει ὅτι ἔχει καί δίκαιο. Τά κόμπλεξ του μέ τά Χάρβαρντ καλό εἶναι νά τά ἀφήσει στήν ἄκρη. Δέν ἀποδοκιμάζεις ὅ,τι δέν καταλαβαίνεις! Ἀλλά στό προσωπικό πρόβλημα πού ἔχει μέ τόν Πρωθυπουργό, τό ὁποῖο ἔχει ὡς συνέπεια νά ἔχουν κλείσει ὅλα τά κανάλια ἐπικοινωνίας μέ τήν Ἄγκυρα καί νά σχεδιάζονται μακράν ἡμῶν ἀποσταθεροποιητικά-ἐκδικητικά σχέδια διαμελισμοῦ τῆς κυριαρχίας μας (ὁ Ἕβρος ἦταν δοκιμή), αὐτή εἶναι μία λεπτομέρεια πού ἀξίζει νά τήν ἐξετάσει (μαζί μέ ἄλλες) κανείς. Εἰδικῶς τώρα πού ὁ τέως σύμβουλος Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ Μπόλτον ἀποκαλύπτει στό βιβλίο του ὅτι ὁ Ἐρντογάν μιλοῦσε στό τηλέφωνο στόν Τράμπ μέ βροντώδη φωνή ἀναζητώντας τόν σεβασμό τοῦ συνομιλητή του γιά τό πρόσωπό του καί γιά τό Ἔθνος του. Ὅπως συνηθίζει ἄλλωστε καμμιά φορά νά λέει καί ἕνας κορυφαῖος Ἕλλην πολιτικός ἀναφερόμενος στά ἐθνικά: «Ὅπλο μας εἶναι ἡ ματαιοδοξία τῶν ἄλλων». Κατόπιν ὅλων αὐτῶν ἀπευθύνουμε προτροπή: Πρωθυπουργέ, δεῖτε το. Πεζοδρόμιο καί Χάρβαρντ ἄλλωστε ἔχουν καί μερικά κοινά: τήν ἀγάπη γιά τήν Δύση. Ἡ Κωνσταντινούπολη ἐπί Δημαρχίας Ἐρντογάν ἀπέκτησε τηλεφωνικό κωδικό μέ τό πρόθεμα -212. Ὅπως ἡ Νέα Ὑόρκη.