Ἡ ζάμπλουτη πολιτική τάξη καί ὁ νέος μετα-κόσμος

KΑΘΕ δύο τρία χρόνια τό σύστημα ἐπιχειρεῖ αὐτό πού ὁ διάσημος τραπεζίτης τῆς Fed Ἄλαν Γκρίνσπαν…

… ἀποκαλοῦσε «δημιουργική καταστροφή». (Δανειζόμενος τόν ὅρο ἀπό τόν Σουμπέτερ, βεβαίως βεβαίως): ὀργανώσεις δημοσιογράφων πού εἶναι πράγματι ἀνεξάρτητες ἤ ὑποδύονται τίς ἀνεξάρτητες –διότι τινές ἐξ αὐτῶν χρηματοδοτοῦνται ἀπό πολυεθνικά κεφάλαια τύπου Σόρρος– ἀποκαλύπτουν τά Paradise Papers, τά Panama Papers, τά Φαλτσιανί Papers, καί μόλις προχθές τά Pandora Papers. Πρόκειται γιά μεγάλα ἠλεκτρονικά ἀρχεῖα μέ ὑποκλαπέντα ἀπόρρητα στοιχεῖα γιά τόν ἀδήλωτο πλοῦτο πολιτικῶν ἡγετῶν, ἐπιχειρηματιῶν, δικηγόρων, καμμιά φορά πανεπιστημιακῶν, τά ὁποῖα εἶναι καλά κρυμμένα σέ φορολογικούς παραδείσους τοῦ πλανήτη. Στίς ἑλληνιστί ἐξωχώριες ἑταιρεῖες, ἀγγλιστί off shore. Οἱ ἀποκαλύψεις αὐτές δέν γίνονται γιά νά ὑπάρξει κάθαρση στά τοπικά πολιτικά συστήματα. Ἄλλος εἶναι ὁ σκοπός. Σπανίως ἄλλως τε γίνεται κάθαρση, καί αὐτό κατά τύχη. Τά τοπικά πολιτικά συστήματα προστατεύουν σθεναρῶς τά διεφθαρμένα τέκνα τους καί δίδουν συνήθως σκληρές μάχες γιά νά τά διασώσουν! Ἄλλως πῶς θά στρατολογοῦν στό μέλλον νεώτερα διεφθαρμένα μέλη; Πῶς θά δέχονται τά νεώτερα μέλη νά βάζουν τό κεφάλι τους στόν τορβᾶ; Μέ τά παλαιά στήν πυρά; Γι’ αὐτό καί ἐπινοοῦν διάφορες γραφικές δικαιολογίες γιά νά ναρκοθετοῦν τίς ἔρευνες καί νά στοχοποιοῦν δικαστικούς λειτουργούς.

Τό ἔκαναν στήν Ρουμανία, τό ἔκαναν στήν Ἑλλάδα, θά τό κάνουν καί ὅπου ἀλλοῦ χρειαστεῖ. (Ἐν Ἑλλάδι ὅποιος διερευνᾶ διεφθαρμένο βρίσκεται κατηγορούμενος γιά ἀλλοίωση δημοκρατικοῦ πολιτεύματος!!!)
Οἱ διεθνεῖς αὐτές ἀποκαλύψεις μέ τά papers γίνονται λοιπόν συνήθως γιά δύο λόγους: πρῶτον, γιά νά ἀλλάξει ὁ προορισμός «παρκαρίσματος» τοῦ μαύρου χρήματος. Τό στέλεχος τοῦ τραπεζικοῦ κολοσσοῦ τῆς Ἑλβετίας Φαλτσιανί (ὁ ὁποῖος μᾶς κληροδότησε τήν λίστα Λαγκάρντ) ἀποκάλυψε τά ὀνόματα ὅλων τῶν Εὐρωπαίων φοροφυγάδων μέ τήν συνδρομή δυτικῶν δυνάμεων (ὅπως ὑπαινίσσεται στά βιβλία του), μέ σκοπό νά τούς ἐξωθήσει νά ἀναζητήσουν ἀσφαλῆ προορισμό τῶν «οἰκονομιῶν» τους στό ἐξωτικό Ντέλαγουερ τῶν ΗΠΑ. Ἀπό τίς ἀποκαλύψεις του καί μετά (λέγεται ὅτι) οἱ ἐν Ἑλλάδι ζάμπλουτοι ἄρχισαν νά ἀποστέλλουν τίς «οἰκονομίες» τους ἀπό τήν Ἑλβετία σέ χῶρες μέ τίς ὁποῖες ἡ Ἑλλάς δέν ἔχει ὑπογράψει συμφωνίες δικαστικῆς συνδρομῆς. Καί ἄρα δέν δεσμεύονται ἀπό αἰτήματα ἀνοίγματος τραπεζικῶν λογαριασμῶν. Σοφόν!

Δεύτερον, οἱ ἀποκαλύψεις μέ τά papers γίνονται γιά νά πιεστοῦν ἡγεσίες πού εὑρίσκονται στό λυκόφως τῆς πολιτικῆς σταδιοδρομίας τους ( π.χ. Κύπρος) ὥστε νά ὑποχωρήσουν ἀπό πάγιες ἐθνικές θέσεις. Ἤ νά «καοῦν» στήν πυρά ἡγεσίες χωρῶν πού ἔπαψαν νά ἔχουν τήν ἴδια γεωπολιτική ἀξία γιά τήν Δύση σέ σύγκριση μέ τό παρελθόν (π.χ. Οὐκρανία). Τοπική κάθαρση πάντως μέ ὅπλο τά papers οὔτε ἔγινε ποτέ σέ εὐρεῖα ἔκταση οὔτε προβλέπεται νά γίνει. Τό παράδειγμα τοῦ εἰσαγγελέως, ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε νά παραλάβει στοιχεῖα γιά τραπεζικό λογαριασμό πολιτικοῦ τό ὄνομα τοῦ ὁποίου ἐνεπλάκη στήν ὑπόθεση Novartis –μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι πρέπει αὐτός νά μᾶς ἀποσταλεῖ θεσμικά μέσω eurojust– θά διδάσκεται στό μέλλον στίς σχολές δικαστῶν ὡς ὑπόδειγμα ἄψογου εὐσυνείδητου λειτουργοῦ. Τό αὐτό καί τό παράδειγμα πολιτικοῦ, πού διεκδικεῖ ἀξίωμα διωκόμενος ἀπό τίς ἀρχές γιά βαρύ ποινικό ἀδίκημα. Παραδόξως ὅμως ἡ ἀτιμωρησία τῶν διαπλεκομένων καί διεφθαρμένων πολιτῶν, ἀκόμη καί ὅταν οἱ πομπές τους ἀποκαλύπτονται σέ δημόσια θέα, παράγει πολιτικά ἀποτελέσματα. Ποινικά ὄχι, πολιτικά ναί.

Σέ ὅλον τόν κόσμο μάλιστα, ὄχι μόνο στήν Ἑλλάδα στήν ὁποία τά νέα φθάνουν τελευταῖα καί οἱ ἀλλαγές διεξάγονται μέ διαφορά φάσης. Ποιά εἶναι αὐτά τά πολιτικά ἀποτελέσματα; Πῶς λέτε συμπεριφέρεται ὁ πολίτης πού ἐπανειλημμένως διαπιστώνει νά καταργεῖται τό κράτος δικαίου μπροστά στά μάτια του καί οἱ πραξικοπηματίες ἐμφανίζονται ὡς ἄγγελοι δημοκρατίας; Πῶς σκέφτεται ὁ πολίτης ὅταν μελετᾶ τά «πόθεν ἔσχες» τῶν τοπικῶν πολιτικῶν καί τά διεθνῆ papers καί διαπιστώνει ὅτι τήν ὥρα πού ἐκεῖνος πλήρωνε φόρους καί μνημόνια γιά νά γλυτώσει ἡ χώρα του τήν χρεοκοπία, μιά ζάμπλουτη πολιτική τάξη αὔξανε τά ἀκίνητά της καί τίς καταθέσεις της; Τί καταλαβαίνει ὅταν γιά τά πανάκριβα ἐμβόλια πολυεθνικῶν –πού βεβαίως σώζουν ζωές, ἀλλά μποροῦσαν νά τίς σώσουν καί φθηνότερα– καταδιώκεται ὁ ἴδιος ὡς χριστιανός καί ἡ Ἐκκλησία του ὡς ὑπεύθυνοι, ἀλλά μένουν στό ἀπυρόβλητο οἱ ἀνεμβολίαστοι μετανάστες; Μέ τήν διακίνηση τῶν ὁποίων γίνονται κολλοσιαῖες πολιτικές διακομματικές μπίζνες.

Νά σᾶς πῶ τί ἀντιλαμβάνεται, εἴτε ἰσχύουν ὅλα τά παραπάνω εἴτε ὄχι: ὅτι συγκροτεῖται ἕνας νέος μετα-κόσμος, τόν πλοῦτο τοῦ ὁποίου νέμονται οἱ ὀλίγοι, οἱ ὁποῖοι ἀλληλοκαλύπτονται καί «παρκάρουν» τά λεφτά τους ἀτιμώρητα σέ κάθε γωνιά τοῦ πλανήτη. Ὅτι συγκροτεῖται ἕνας νέος γυάλινος μετα-κόσμος, ὁ ὁποῖος δέν τόν περιλαμβάνει γιατί «τό μερτικό του ἀπό τήν χαρά τοῦ τό ἔχουν πάρει ἄλλοι». Καί ἐπειδή ἀντιλαμβάνεται ἐπίσης ὅτι δικαστικά δέν πρόκειται νά βρεῖ ποτέ τό δίκιο του, καιροφυλακτεῖ. Δέν ἐκδηλώνεται, ἀλλά καιροφυλακτεῖ. Καί τώρα τό ὡραιότερο: αὐτός ὁ κόσμος δέν εἶναι ἀριστερός. Εἶναι κατά βάση μεσαῖος καί συντηρητικός. Τό ὁμολογοῦν πλέον καί οἱ δημοσκοπήσεις. Καί ὁ πόθος του ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει τά πράγματα εἶναι νά ἀποσταθεροποιήσει τά πράγματα. Νά τούς δώσει «μιά νά σπάσουν» μήπως καί ὑπάρξει ἐλπίδα γιά «μιά κοινωνία ἄλληνε». Ὅταν λοιπόν ἐμεῖς ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν θέση ἐπιμένουμε ὅτι ὁ καπιταλισμός χρειάζεται μεταρρύθμιση γιατί οἱ ἴδιοι οἱ φιλήσυχοι ὀπαδοί του θά κινηθοῦν ἐναντίον του γιά νά τόν ἀποσταθεροποιήσουν –πλέον τῆς ἀκροδεξιᾶς– δέν εἰσηγούμαστε τήν… ἀνατροπή του οὔτε γίναμε βεβαίως μπολσεβίκοι. Μακράν ἡμῶν. Παρατηροῦμε ἁπλῶς τό πασιφανές καί εἰσηγούμαστε τήν ἀνανέωσή του. Γιατί ἔτσι ὅπως πάει τό πρᾶγμα, ἄνεμοι ἀποσταθεροποίησης θά πνεύσουν παντοῦ. Συνεπῶς: Ὡραία ἡ παράσταση γιά τά Pandora Papers, ἀλλά νά ἔχει καί διά ταῦτα. Διότι ὅσο δέν ἔχει «διά ταῦτα», ἡ ριζοσπαστικοποίηση θά αὐξάνεται. Στό μέλλον ὁ ἐξτρεμισμός θά εἶναι δεξιός. Φαίνεται.