Ἀπό τό ἀρχεῖο τῆς «Ἑστίας», 22 Δεκεμβρίου 1924
Ὁ δόκτωρ Λάου ἐπροφήτευσε τί θά εἶνε τό Λονδῖνον μετά ὀγδόντα ἔτη. Τί θά εἶνε ὅμως, μετά ὀγδόντα ἔτη, αἱ Ἀθῆναι; Αὐτό μᾶς ἐνδιαφέρει. Καί τό ἐμάθαμεν, χθές τήν νύκτα, εἰς μίαν πνευματικήν συνεδρίασιν, κατά τήν ὁποίαν ἕνα μέντιουμ, προικισμένον μέ τήν ἐξ ἀποστάσεως διόρασιν, μᾶς ἐδιάβασε τήν ἀπογευματινήν «Παλλιγγενεσίαν» τῆς 20 Δεκεμβρίου 2004, ἐπαναλαβοῦσαν τήν ἔκδοσίν της, κατά τό μακάριον αὐτό ἔτος, μαζῆ μέ τό ἑσπερινόν «Ἐθνικόν Πνεῦμα». Σπεύδω λοιπόν νά προσφέρω εἰς τούς ἀναγνώστας μου τάς μᾶλλον ἐνδιαφερούσας εἰδήσεις, πού ἀκούσαμεν:
«Ἐπί τέλους τό ζήτημα τῆς ὑδρεύσεως τῶν Ἀθηνῶν φαίνεται ὅτι εἰσέρχεται εἰς κάποιαν φάσιν ὁριστικῆς λύσεως. Ὁ ἀφιχθείς χθές κ. Κέϊζ, ἀντιπρόσωπος τῆς Ἀμερικανικῆς Ἑταιρείας Οὖλεν καί δισέγγονος τοῦ πρό ὀγδοήκοντα ἐτῶν διαπραγματευθέντος τήν ἐκτέλεσιν τῶν ἔργων τῆς τεχνητῆς λίμνης τοῦ Μαραθῶνος, ἀφοῦ κατέθεσε στέφανον ἐπί τοῦ τάφου τοῦ προπάππου του, ἀποθανόντος, ὡς γνωστόν, κατά τήν διάρκειαν τῶν τότε διαπραγματεύσεων, μετέβη εἰς τό ὑπουργεῖον τῆς Συγκοινωνίας καί συνειργάσθη μετά τοῦ ὑπουργοῦ κ. Βαλαλᾶ, δισεγγόνου τοῦ πρό ὀγδοηκονταετίας ὁμωνύμου ὑπουργοῦ, ἐπί τροποποιήσεων τινῶν, ἐπενεχθεισῶν, κατά τήν τελευταίαν στιγμήν, εἰς τήν σύμβασιν. Ἐλπίζεται, ὅτι μέχρι τῆς αὔριον…»
Ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων ἐπιθεώρησε χθές τήν ὁδόν Κοραῆ καί ἐξήτασε λεπτομερῶς τάς προόδους της πρό ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἀρξαμένης ἀσφαλτοστρώσεως. Μεθ’ ὅ συνειργάσθη μετά τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Ἑταιρείας, τῆς ἀναλαβούσης τήν μεταφοράν τοῦ θαλασσίου ὕδατος εἰς τάς Ἀθήνας.
Εὐχαρίστως ἀναγγέλλομεν εἰς τούς ἀναγνώστας μας, τούς κατοικοῦντας εἰς ἀπομεμακρυσμένας συνοικίας τῆς πόλεως, ὅτι αἱ συγκοινωνίαι πρός τάς κυριωτέρας ἐξ αὐτῶν πρόκειται νά πυκνωθοῦν διά πεντήκοντα νέων ἀραμπάδων, κριθέντων ὡς καταλληλοτέρων μέσων μεταφορᾶς τῶν ἀσφαλτοστρωμάτων τῶν ὁδῶν καί τῆς ὡς ἐκ τούτου καταργήσεως τῆς δι’ αὐτοκινήτων συγκοινωνίας.
Καθ’ ἥν στιγμήν συνεδρίαζε χθές εἰς τό ὑπουργεῖον τῆς Συγκοινωνίας ἡ Ἐπιτροπή ἐπί τοῦ σχεδίου τῆς πόλεως καταρρευσάσης τῆς ὀροφῆς τοῦ ὑπουργικοῦ μεγάρου, τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἐτάφησαν ὑπό τά ἐρείπια. Κατά τήν αὐτήν στιγμήν ἀκριβῶς κατέρρευσαν εἰς διαφόρους συνοικίας δέκα νεόδμητοι οἰκίαι, μή ἐξακριβωθέντων ἀκόμη τῶν θυμάτων. Κατόπιν τῶν δυστυχημάτων τούτων, ἀπεφασίσθη ἡ παράστασις τοῦ Ἐνοικιοστασίου ἐπί ἐξ ἔτι μῆνας, κατά τό διάστημα τῶν ὁποίων πρόκειται νά συνεχισθῇ ἡ πρό ὀγδοηκονταετίας ἀρξαμένη μελέτη τῶν ἐπενεκτέων ἐπ’ αὐτοῦ τροποποιήσεων.
Ἡ Δ΄ τῶν Ἑλλήνων Ἐθνοσυνέλευσις, συνεχίζουσα τήν ἀπό τοῦ 1924 ἀραμένην συζήτησιν ἐπί τῆς μεταρρυθμίσεως τοῦ Καταστατικοῦ ἡμῶν Χάρτου, ἐψήφισε χθές τόν 6ον ἄρθρον τοῦ Συντάγματος. Ἡ συζήτησις ἐπί τοῦ ψηφίσματος τῶν αὐξήσεων τῶν συντάξεων, μή ὑπαρχούσης ἀπαρτίας, ἀνεβλήθη νά γίνῃ μετά τάς ἑορτάς, κριθέντος, ὅτι οἱ συνταξιοῦχοι δύνανται νά ἀναμείνουν ἀκόμη ὀλίγον καιρόν, ἀφοῦ ἀνέμειναν ἐπί ὀγδοηκονταετίαν ὁλόκληρον.
«Ἀνασκαπτομένου τοῦ τηλεφωνικοῦ θαλάμου τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν, περιελθόντος, πρό καιροῦ, εἰς ἀχρηστίαν, ἕνεκα τῆς λόγῳ φθορᾶς τῶν ἐγκαταστάσεων διακοπῆς τῶν τηλεφωνικῶν συγκοινωνιῶν, ἀνευρέθη σκελετός εἰς στάσιν τηλεφωνοῦντος ἀνθρώπου. Ἡ ἰατροδικαστική ἐξέτασις ἐπιστοποίησεν ὅτι ὁ σκελετός ἀνήκει εἰς τόν πρό ὀγδοηκονταετίας διεθυντήν τῶν Τηλεφώνων, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν, ἐκ γεροντικῆς ἐξαντλήσεως, ἀναμένων νά λάβῃ γραμμήν.
Οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Ἑλλάδος παρά τήν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν, κ.κ. Δημότης καί Πενηντάρης, ἀναχωροῦν αὔριον δι’ ἱστιοφόρου, μεταβαίνοντες εἰς τήν πρωτεύουσαν τῶν Φιλιππινῶν, ὅπου πρόκειται νά ἐξετασθῇ τό ζήτημα τῶν «ἐταμπλί» τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κατά πληροφορίας ἐπιβατῶν ταἱ τηλεγραφικαί καί ἀσυρματικαί συγκοινωνίαι διεκόπησαν, ὡς γνωστόν, ἕνεκα φθορᾶς τῶν σχετικῶν ἐγκαταστάσεων– ἐκ τῶν 6 «ἐταμπλί», τῶν ὁποίων πρόκειται νά κριθῇ ἡ τύχη, ἀπέθαναν οἱ 3, ἀπομένουν δέ πνέοντες τά λοίσθια, ἄλλοι 3.
Ἡ Ἑταιρεία τῶν Φίλων τῶν Ἀθηνῶν, κατά τήν χθεσινήν γενική συνέλευσιν τῶν μελῶν της, ἀπεφάσισε τήν συγχώνευσιν τοῦ σωματείου πρός τήν Ἀρχαιολογικήν Ἑταιρείαν, δεδομένου, ὅτι ἀπό τήν πρό ὀγδοηκονταετίας ἀκμάζουσαν πόλιν ἀπέμειναν μόνον αἱ ἀρχαιότητες.
Τό προνομιοῦχον μέντιουμ μᾶς ἀνέγνωσε καί ἄλλας ἐπίσης σπαρταριστάς εἰδήσεις τῆς «Παλιγγενεσίας», τάς ὁποίας, ἐλλείψει χώρου καί πληθώρας μελαγχολίας, ἀναγκάζομαι νά παραλείψω.
ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ