ΟΣΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ ἀπό τά γεγονότα τόσο περισσότερο ξεκαθαρίζει ἡ εἰκόνα.
Ἡ διαγραφή τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ ἀπό τήν ΝΔ, ἡ κρίση στήν κεντροδεξιά παράταξη, ἡ στρατηγική τῆς ἐντάσεως μέ τήν διαπλοκή τήν ὁποία θυμήθηκε νά τήν πολεμήσει ἡ Κυβέρνησή μας στά «γεράματά» της, εἶναι μέρος τῆς μεγάλης εἰκόνας. Δέν εἶναι ὅλη ἡ εἰκόνα. Ὅλη ἡ εἰκόνα συντίθεται ἀπό τήν κρίση στήν ΝΔ, ἀπό τήν ἀνάδειξη τοῦ ΠΑΣΟΚ σέ ἀξιωματική ἀντιπολίτευση τοῦ τόπου, ἀπό τήν διάσπαση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀπό τήν ἵδρυση μικρῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδας Κασσελάκη, ἀπό τήν συμπεριφορά τῶν 18 ἀνεξαρτήτων βουλευτῶν καί, βεβαίως, ἀπό τήν στάση τῶν «Σπαρτιατῶν» –θά ἐξηγήσω γιατί.
Τί τούς συνδέει ὅλους αὐτούς; Ἡ στάση τους ἀπέναντι σέ μιά δυνητική ἑλληνοτουρκική συμφωνία διαμοιρασμοῦ τοῦ Αἰγαίου, εἴτε μέ ἀπ’ εὐθείας διαπραγμάτευση κορυφῆς εἴτε μέ συνυποσχετικό. Ἕνα παράδειγμα καί μόνον ἀρκεῖ γιά νά φανεῖ ἡ λεπτή γραμμή πού ἑνώνει αὐτήν τήν Βουλή κουρελοῦ. Ἡ παραίτηση τοῦ διπλωμάτη, πολιτικοῦ διευθυντῆ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν, ἁρμόδιου γιά τά ἑλληνοτουρκικά. Ἄν ὑπάρχει διαφωνία κορυφῆς μεταξύ διπλωματῶν καί πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου γιά τήν ἀκολουθητέα πολιτική στά ἑλληνοτουρκικά, ἄν ὑπάρχει ρῆγμα μέγα στήν καρδιά τῆς ἑλληνικῆς διπλωματίας γιά τήν οὐσία τῶν πραγμάτων, τότε τά κόμματα τῆς ἀντιπολιτεύσεως ἕναν μόνο δρόμο εἶχαν: νά τό ἀναδείξουν. Πόσῳ μᾶλλον πού ὁ παραιτηθείς διπλωμάτης στήν ἐπιστολή του πρός τήν ὑφυπουργό Ἀλεξάνδρα Παπαδοπούλου τῆς ἐμπιστοσύνης τῆς ὁποίας ἔχαιρε, ἀναφέρει ὅτι ἔχει ἀποστείλει ρητῶς ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ μέ τίς διαφωνίες του στόν Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν.
Κάθε πατριωτικό κόμμα πού σέβεται τόν ἑαυτό του θά ὄφειλε νά ζητήσει νά δοθοῦν στήν δημοσιότητα τά ὑπομνήματα Κούνδουρου, καί σέ περίπτωση ἀρνήσεως ἀπό τήν Κυβέρνηση νά ζητηθοῦν διά τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁδοῦ, μέ τήν διαδικασία τῆς αἰτήσεως καταθέσεως ἐγγράφων.
Τό ἔκανε τό ΠΑΣΟΚ; Ὄχι. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ; Εἶναι ἀπασχολημένος. Οἱ Βουλευτές τοῦ Κασσελάκη; Οὔτε. Ἀντιθέτως. Ἄκουγα χθές στό ραδιόφωνο τόν συμπαθέστατο κοινοβουλευτικό ἐκπρόσωπο τοῦ ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Μάντζο νά ἐπαναλαμβάνει αὐτά πού εἶπε προχθές στήν Βουλή ὁ Ἄδωνις Γεωργιάδης: ὅτι ὑποστηρίζουμε τούς Οὐκρανούς καί καταδικάζουμε τήν ρωσσική εἰσβολή στήν χώρα αὐτή, γιατί ἔχουμε καί ἐμεῖς τό ζήτημα τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς στήν Κύπρο. Καί δέν διερωτήθηκε κανείς τους τό ἑξῆς: 1.000 μέρες πού διαρκεῖ ὁ πόλεμος, πότε συνέδεσε ἡ ἑλληνική καί ἡ κυπριακή κυβέρνηση τό Οὐκρανικό μέ τό Κυπριακό; Πότε ζητήσαμε ὅ,τι λέει ἡ Δύση γιά τήν Οὐκρανία νά λέει καί νά κάνει γιά τήν Κύπρο; Ἀπαιτήσαμε μήπως ἐπιστροφή ἐδαφῶν; Ἤ μήπως καί οἱ δύο ἡγέτες μας χαριεντίζονται μέ τόν Ἐρντογάν λίγες μέρες μετά τήν ὁμιλία του στόν ΟΗΕ πού ἀπαίτησε τήν ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους ὡς ξεχωριστοῦ κράτους;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι γνωστή. Δέν κάναμε τίποτε. Ἡ ἑλληνική ἐξωτερική πολιτική μέ τήν ἀνοχή, ἄν ὄχι σιωπηρή στήριξη τῶν κομμάτων τῆς ἀντιπολιτεύσεως, ὄχι ὅλης, τρέχει ἀκόμη μέ κεκτημένη ταχύτητα πάνω στίς ρᾶγες τῶν ἀπερχομένων «Δημοκρατικῶν». Μέ ὁρατό τόν κίνδυνο ἐκτροχιασμοῦ. Ἀκόμη καί τό μήνυμα τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν γιά τήν συμπλήρωση 1.000 ἡμερῶν πολέμου στήν Οὐκρανία ἦταν ἐθνικά ἐλλιπές. Δέν ἀνέφερε τίποτε γιά τό Κυπριακό!
Συμπεραίνω λοιπόν: Ὁ Σαμαρᾶς, ὅπως καί κάθε διαφορετική φωνή γιά τά ἐθνικά (εἰδικῶς ὅταν διακυβεύονται μεγάλα γεωπολιτικά συμφέροντα καί πρέπει νά ἐξοφληθοῦν γραμμάτια γιά τό μαγικό 41%), εἶναι ἕνα μέρος τοῦ πάζλ. Τό δυσκολώτερο ἴσως, ἀλλά μέρος τοῦ πάζλ. Φωνή πού πρέπει νά σιγήσει. Καί ὁ Καραμανλῆς πού δέχθηκε χθές ραδιοφωνικές ἐπιθέσεις ἀπό παντελῶς ἀγράμματους, πού δέν ξέρουν κἄν ποιός εἶναι ὁ νομικός ὁρισμός τῆς ὑφαλοκρηπίδας, μέρος τοῦ ἴδιου πάζλ εἶναι. Χαλάει τήν σούπα. Καί ἐμεῖς, ἡ «Ἑστία» καί ἡ «δημοκρατία», μικρότερο μέρος τοῦ πάζλ εἴμαστε, ἀλλά δέν ὑποτιμοῦμε οὔτε ὑπερεκτιμοῦμε τίς ἐπιθέσεις πού μᾶς γίνονται ἀπό τούς θορυβημένους. Καί ἐκτιμοῦμε ὅτι θά δεχθοῦμε καί ἄλλες προσωπικές ἐπιθέσεις. Τό σύστημα ὅπως φάνηκε ἀπό τόν τρόπο πού ὀργανώθηκε τό πολιτικό bullying, εἶναι ἀδυσώπητο καί ὁλοκληρωτικό. Γιά νά ξέρουμε τί μᾶς γίνεται λοιπόν, κοιτᾶτε ὅλες τίς πτέρυγες τῆς Βουλῆς.
Καί κάτι τελευταῖο: Τό Μαξίμου παρήγγειλε δημοσκόπηση γιά νά δεῖ ἄν ἐπηρέασε τά ποσοστά του ἡ διαγραφή Σαμαρᾶ καί τά βρῆκε ἐλαφρῶς αὐξημένα!
Μά καλά, δέν ξέρουν ὅτι οἱ πληγές πονᾶνε ὅταν κρυώνουν;