«Κατέρρευσε ἡ Μαρινέλλα στό Ἡρώδειο, τήν ὥρα πού ἑρμήνευε τό τρίτο τραγούδι»…
Ἡ εἴδηση μετεδόθη ἀμέσως, καί ἄρχισαν τά σχόλια καί οἱ «πληροφορίες». Κάποιοι, φυσικά, ἔσπευσαν νά ἀναρωτηθοῦν: «Τί θέλει καί ἀνεβαίνει στό πάλκο σέ αὐτή τήν ἡλικία;». Ἕνας, μάλιστα, προφανῶς χονδρόπετσος καί ἀκαλλιέργητος ἐξέφραζε τήν μεγάλη ἀπορία: «Γιατί ἐξακολουθεῖ νά ἐργάζεται σέ αὐτή τήν ἡλικία;»…
Ἄς διευκρινίσουμε μερικά πράγματα: Κατ’ ἀρχάς, ὁ καλλιτέχνης δέν ἔχει οὐδεμία σχέση μέ τόν χρόνο. Δέν τόν ἀπασχολεῖ. Ὁ καλλιτέχνης, ὅσο λειτουργεῖ ὁ ἐγκέφαλός του, προσπαθεῖ νά δημιουργήσει. Ἄν ἦταν νά «συνταξιοδοτοῦνται» οἱ καλλιτέχνες, τότε δέν θά εἴχαμε τά κολοσσιαῖα ἔργα πού ἔγραψαν μεγάλοι δημιουργοί στάς δυσμάς τοῦ βίου τους, δέν θά εἴχαμε ἔργα ζωγραφικῆς καί γλυπτικῆς, πού δημιούργησαν τεράστιες προσωπικότητες σέ ἡλικία πού ἕνας «νορμάλ» ἄνθρωπος ἀπολαμβάνει τήν σύνταξή του. Βεβαίως, ὑπάρχουν καί οἱ καλλιτέχνες –κυρίως στόν τομέα τῆς φωνητικῆς– οἱ ὁποῖοι ἀποσύρονται ὅταν ἀντιληφθοῦν ὅτι δέν ἀνταποκρίνονται στό ἐπίπεδο στό ὁποῖο οἱ ἴδιοι ἐπιθυμοῦν νά βρίσκονται. Ἄλλοι, πάλι, ἰδίως σήμερα, στήν ἐποχή πού τά μηχανήματα ἀντικαθιστοῦν σέ κάθε τομέα τόν ἄνθρωπο, προσφεύγουν σέ κάποιες «τεχνικές βοήθειες» καί ἐμφανίζονται ἐμπρός στό κοινό, ἔχοντας πολύ δυνατή «τεχνική ὑποστήριξη».
Φυσικά, ὅλα εἶναι θέμα διαθέσεως, ψυχολογίας, ὅπως λέγουν οἱ περισσότεροι. Ἄς μήν λησμονοῦμε ὅτι ἡ Μαρία Κάλλας ἀπεσύρθη ἀπό τήν ἐνεργό δράση σέ ἡλικία κατά τήν ὁποία ἄλλες λυρικές καλλιτέχνιδες ἀπογειώνονται! Ὅλα, λοιπόν, ἐκεῖνα τά ὁποῖα παίζουν κάποιο ρόλο στήν ψυχοσύνθεση τοῦ καλλιτέχνη, ἔχουν τήν σημασία τους.
Ἡ Μαρινέλλα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνιδας, ἔκρινε ὅτι ἔπρεπε νά ἀποχαιρετήσει τό κοινό της μέ μιά ἐμφάνιση στόν ἐμβληματικό χῶρο τοῦ Ἡρωδείου. Δύσκολο ἐγχείρημα, δύσκολος καί ὁ χῶρος. Τόλμησε, πάντως. Τόν περασμένο χειμῶνα, εἶδα στό ζεστό καί φιλόξενο Ὀλύμπια, τούς «Ἀπάχηδες τῶν Ἀθηνῶν». Ἐκεῖ, λοιπόν, ἔκπληκτος, ἀντίκρυσα τήν Ζωζώ Σαπουντζάκη (εἶναι, νομίζω, κατά τί μεγαλύτερη τῆς Μαρινέλλας) νά τραγουδᾶ καί νά χορεύει, μέ μπρίο πού θά ζήλευαν πολλές σημερινές φίρμες, πού ἐμφανίζονται στό πάλκο ἡμίγυμνες καί, ὅπως ἔλεγε ὁ ἀλησμόνητος πρύτανις Γιῶργος Ζαμπέτας, «μερικές ἔχουν τό χάρισμα νά τραγουδᾶνε ἀπό τή μέση καί κάτω»!
Τί ἔπρεπε νά γίνει; Νά παρέμβει ἡ Ἐπιθεώρηση Ἐργασίας καί νά τῆς κόψει κλήση ἐπειδή ἐργάζεται σέ αὐτή τήν ἡλικία;
Πολύς ἐπίσης ὁ ἀχός γύρω ἀπό τό ἄν θά ἔπρεπε νά δημοσιοποιηθεῖ τό βίντεο τῆς καταρρεύσεως τῆς ἑρμηνεύτριας στήν σκηνή. Σιγά, τώρα, μέσα στήν κοινωνία πού ἀπολαμβάνει βίντεο κακοποιήσεων, βιασμῶν καί παιδικῆς πορνογραφίας στό κινητό ἤ τό λάπτοπ, νά γλύτωνε ἡ κατάρρευση τῆς Μαρινέλλας. «Στό κάτω-κάτω», θά σοῦ ποῦν, «δέν εἶναι εἴδηση;». Ναί, εἶναι. Ἀλλά ἄν δέν ὑπῆρχαν τά σόσιαλ, δέν θά γινόταν αὐτό τό πανηγύρι.
Ἐπιτρέψτε μου νά κλείσω μέ κάτι πού μοῦ εἶπε γνωστός καλλιτέχνης, ὁ ὁποῖος εἶναι συνομήλικος τῆς Μαρινέλλας καί ἰδιωτεύει, ἔχοντας ἀποσυρθεῖ.
«Κρῖμα νά μήν ἀφήσει τήν τελευταία της πνοή στή σκηνή. Θά ἔμενε στήν ἱστορία»! Πῶς θέλουμε νά καταλάβει, λοιπόν, ὁ «ἁπλός λαός» τόν καλλιτέχνη;