Η ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΙΣ τῆς τελευταίας ἐκθέσεως τῆς ὀργανώσεως Human Rights Watch ἐπαναφέρει στήν ἐπικαιρότητα τό ἐρώτημα, ποιός ὁ λόγος ὑπάρξεως αὐτῶν τῶν μορφωμάτων, τά ὁποῖα ὀνομάζονται ΜΚΟ (μή κυβερνητικές ὀργανώσεις), ἀλλά διεκδικοῦν τόν ρόλο τῶν ἐλεγκτῶν καί τιμητῶν, χωρίς νά ἔχουν οὔτε τήν ὑποδομή οὔτε τά ἐχέγγυα γιά κάτι τέτοιο.
Πόσῳ μᾶλλον, πού διά τῆς μέχρι σήμερα πολιτείας τους ἔχουν ἀπολέσει καί τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία. Ὁ μέσος λογικός ἄνθρωπος διαβάζοντας τούς κατά καιρούς ἰσχυρισμούς τους διερωτᾶται ποιός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τά κείμενα τά ὁποῖα συντάσσουν, τυγχάνουν τόσο εὐρείας δημοσιότητος καί ποιός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἐκλεγμένες κυβερνήσεις θά πρέπει νά δίδουν τήν παραμικρή σημασία στά λεγόμενά τους. Ἀκόμη χειρότερα δέ ἀναρωτιέται ὁ μέσος λογικός ἄνθρωπος, γιά ποιόν λόγο αὐτές οἱ ΜΚΟ χρηματοδοτοῦνται ἀπό τίς ἴδιες κυβερνήσεις;
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Γιατί τίς πληρώνουν; Γιά νά τίς ὑβρίζουν; Ἤ μήπως κάποιες (ἤ κάποιοι ὑπερεθνικοί γραφειοκρατικοί ὀργανισμοί) θέλουν τίς ΜΚΟ καί τήν κριτική τους ὡς «ἄλλοθι» εἴτε γιά νά συγκαλύψουν κάτι εἴτε γιά νά τίς χρησιμοποιήσουν ὡς ἐφαλτήρια γιά τήν ἐφαρμογή ἀνομολογήτων σχεδίων;
Ἄς δοῦμε λοιπόν τί λέγει ἡ τελευταία ἔκθεσις ὑπό τόν βαρύγδουπο τίτλο «World Report 2025». Στά συμπεράσματα τῆς ἐκθέσεως τῆς HRW ἀναφέρεται ὅτι οἱ πολιτικές τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως γιά τήν Μετανάστευση καί τό Ἄσυλο τό 2024 ἐπικεντρώθηκαν περισσότερο στήν ἀποτροπή, ὑπονομεύοντας τά δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων στά σύνορά της καί πέραν αὐτῶν. Οἱ πολιτικές αὐτές εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τήν αὔξηση τῶν θανάτων στήν θάλασσα, τίς παράνομες ἀπωθήσεις (pushbacks) στά σύνορα καί τήν ἐπιστροφή αἰτούντων ἄσυλο σέ χῶρες ὅπου ἀντιμετωπίζουν κακομεταχείριση…
Στό κεφάλαιο γιά τήν Ἑλλάδα ἀναφέρεται εἰσαγωγικά ὅτι ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει συνεχεῖς προκλήσεις γιά τό κράτος δικαίου, πού ἀπορρέουν ἀπό κρατικές ἐνέργειες πού ὑπονομεύουν τούς δημοκρατικούς θεσμούς καί πλήττουν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης τῆς παρεμβάσεως στήν ἐλευθερία τῶν μέσων ἐνημερώσεως, τῆς κρατικῆς ἐπιτηρήσεως δημοσιογράφων καί τοῦ ἐχθρικοῦ περιβάλλοντος γιά τούς ὑπερασπιστές τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Οἱ παραβιάσεις τῶν δικαιωμάτων τῶν αἰτούντων ἄσυλο καί τῶν μεταναστῶν ἐσυνεχίσθησαν τό 2024, μέ ἀναφορές γιά ἀπωθήσεις (pushbacks), κακές συνθῆκες κρατήσεως τῶν μεταναστῶν καί ἀνεπαρκεῖς ἐγκαταστάσεις ὑποδοχῆς γιά τούς αἰτοῦντες ἄσυλο.
Ἐν συνεχείᾳ, γίνεται ἀναλυτική παρουσίασις σχετικῶν πολιτικῶν καί γεγονότων σέ 10 θεματικές: «Ἐλευθερία ΜΜΕ», «Παρακολουθήσεις», «Ἐπιθέσεις κατά τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν», «Φτώχεια καί ἀνισότητες», «Μετανάστες καί αἰτοῦντες ἀσύλου», «Ἀνήλικοι μετανάστες», «Ρατσισμός καί Μισαλλοδοξία», «Σεξουαλικός προσανατολισμός καί Ταυτότητα φύλου», «Δικαιώματα Γυναικῶν».
Ὅλα αὐτά τά «ἐξαιρετικά» ὑποστηρίζονται γιά τήν ΕΕ καί τήν Ἑλλάδα. Παρατηρεῖ ὅμως κανείς ὅτι ὅλα ξεκινοῦν ἀπό μιά προσπάθεια συκοφαντήσεως τῆς προσπαθείας τῶν κρατῶν νά ὑπερασπισθοῦν τά σύνορά τους ἔναντι παράνομων εἰσόδων. Ὅλα τά ἄλλα περί «κράτους δικαίου», «παρακολουθήσεων» καί «κρατικῆς ἐπιτηρήσεως» χρησιμοποιοῦνται ἁπλῶς γιά νά στηρίξουν τόν ἰσχυρισμό, ὅτι τό περιβάλλον εἶναι «ἐχθρικό» γιά τούς «ὑπερασπιστές τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων». Ὅπου «ὑπερασπιστές τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» νοοῦνται οἱ ὑπερασπιστές τῆς παρανομίας. Διότι παρανομία εἶναι ἡ αὐθαίρετη εἴσοδος σέ μιά χώρα. Παράνομοι μετανάστες λέγονται. Οἱ ἐπινοήσεις τοῦ τύπου νά τούς ὀνομάζουν «παρατύπους» μετανάστες εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Ἡ μόνη ὑποχρέωσις τήν ὁποία ἔχουν τά κράτη εἶναι αὐτή πού ἀπορρέει ἀπό τήν διεθνῆ συνθήκη SOLAS (Safety Of Life At Sea), δηλαδή νά μήν τούς ἀφήνει νά πνίγονται. Οὔτε νά τούς ἐγκαθιστοῦν στό ἔδαφός τους ἔχουν ὑποχρέωση, οὔτε νά τούς παρέχουν ἄσυλο. Ἄλλως τε οἱ πλεῖστοι τῶν ἐπιχειρούντων νά εἰσέλθουν παρανόμως στά ἐδάφη μας ἔρχονται ἀπό ἀσφαλεῖς χῶρες. Ἀπό τό Μαρόκο, ἀπό τήν Τουρκία, ἀπό τό Πακιστάν καί ἀπό ἄλλες χῶρες, οἱ ὁποῖες ὄχι μόνον δέν εἶναι σέ πόλεμο, ἀλλά θεωροῦνται καί «σοβαροί ἐμπορικοί ἑταῖροι» ἀπό τήν γραφειοκρατία τῶν Βρυξελλῶν!
Γιατί ὅμως δυσανασχετοῦν ἡ Human Rights Watch καί οἱ λοιπές ΜΚΟ; Γιά τόν ἁπλούστατο λόγο, ὅτι κατά τό 2024 μειώθηκε ὁ ἀριθμός τῶν εἰσερχομένων μεταναστῶν καί ὡς ἐκ τούτου ὑποχωρεῖ ἡ προσπάθεια ἀλλοιώσεως τῆς δημογραφικῆς συνθέσεως τῆς Γηραιᾶς Ἠπείρου. Πράγματι, ἡ Frontex ἐξέφρασε προσφάτως τήν ἱκανοποίησή της γιά τήν μείωση κατά 38% τῶν «παράτυπων» συνοριακῶν διελεύσεων στήν ΕΕ τό 2024, ἐπίπεδο πού δέν ἔχει παρατηρηθεῖ ἐδῶ καί τέσσερα ἔτη.
Μέ συντριβή λοιπόν σχολιάζουν οἱ «τεθλιμμένες» ΜΚΟ: «Τά τελευταίῖα χρόνια, τείχη καί ἀδιάβατοι φράχτες ἔχουν ἀνεγερθεῖ στά ἐξωτερικά σύνορα τῆς ΕΕ. Σήμερα ὑπάρχουν περισσότερα ἀπό 2.000 χιλιόμετρα φραχτῶν γύρω ἀπό τήν ΕΕ, μιά αὔξηση ἄνω τοῦ 500% σέ σύγκριση μέ τό 2014. Ὄχι λιγότερες ἀπό δώδεκα χῶρες ἔχουν ἐπιλέξει αὐτή τήν ἐπιλογή, μεταξύ τῶν ὁποίων ἡ Γαλλία, ἡ Ἱσπανία, ἡ Ἑλλάδα, ἡ Οὑγγαρία καί ἡ Πολωνία…».
Ἐμεῖς ἐπικροτοῦμε τούς φράκτες καί τήν ἀποτροπή τῆς παρανομίας στά χερσαῖα καί θαλάσσια σύνορα τῆς Εὐρώπης. Καί περιμένουμε ἀπό τίς κυβερνήσεις πού ἀνεγείρουν τούς φράκτες νά ἐγείρουν καί φραγμό στήν δράση τῶν ΜΚΟ, οἱ ὁποῖες κατ’ οὐσίαν ὑπονομεύουν τήν ἀσφάλειά μας. Ἁπλά πράγματα. Νά σταματήσουν νά τίς πληρώνουν μέ τά χρήματα τῶν Εὐρωπαίων φορολογουμένων.