Οἱ πλάκες τοῦ Μωϋσέως

Η ΝΔ «ἑόρτασε» χθές ἀνόρεκτα (σέ σύγκριση μέ τίς πρόσφατες ἐκδηλώσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ στό Ζάππειο)…

… τά γενέθλια γιά τά 46 χρόνια ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της: μέ μιά δήλωση τριάντα λέξεων τοῦ Προέδρου τοῦ κόμματος στήν ὁποία δέν ἀναφέρεται τό ὄνομα τοῦ ἱδρυτῆ της Κωνσταντίνου Καραμανλῆ («τιμωρία» ἐπειδή δέν περιέλαβε τόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη στήν κυβέρνηση ἐθνικῆς ἑνότητος τοῦ 1974 καί στά ψηφοδέλτια τοῦ κόμματος στίς ἐκλογές πού ἀκολούθησαν –αὐτός εἶναι ὁ λόγος τῆς παράλειψης) καί μέ μία ὑπηρεσιακή ἀνακοίνωση ὀγδόντα λέξεων τοῦ γραφείου τύπου τοῦ κόμματος (ἐκεῖ ἀναφέρεται τό ὄνομα). Διόλου παράδοξο! Ἐδῶ τό κόμμα καί ὁ Πρόεδρός του λησμόνησαν νά ἀναφέρουν τό ὄνομα τοῦ ἱδρυτῆ της, στήν ἀντίστοιχη ἀνακοίνωση πού ἐξέδωσαν γιά τήν ἐπέτειο ἀποκατάστασης τῆς δημοκρατίας στίς 24 Ἰουλίου, θά τό θυμοῦνταν χθές; Διόλου παράδοξο ἐπίσης ὅταν ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς ΝΔ, τήν περασμένη Τετάρτη, ἔκανε κριτική στήν «σοσιαλμανία» καί τόν «κρατισμό» τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ χωρίς νά τοῦ ἀπαντήσει ὁ Ὑπουργός πού φέρει τό ἱστορικό ἐπώνυμο. Ποῦ νά καταλάβει ὁ ἀντιπρόεδρος ὅτι οἱ κρατικοποιήσεις τῆς ἐποχῆς ἦταν τό κτύπημα Καραμανλῆ πρός μία πρώιμη διαπλοκή πού διεκδικοῦσε μεταπολιτευτικά τό προβάδισμα τῆς ἰσχύος ἀπό τήν πολιτική ἤ στήν καλύτερη περίπτωση νά πληρώνει ὁ ἑλληνικός λαός τίς ζημιές τῶν ἐπιχειρήσεών της; Αὐτές εἶναι ἔννοιες ἐντελῶς ξένες πρός αὐτόν.

Χθές λοιπόν ἑορτάστηκε ἡ παγκόσμια ἡμέρα τῶν …ζώων, ποιά ΝΔ, ποιά γενέθλια, ποιά ἐπέτειος, ποιός Καραμανλῆς; Τό δέ κόμμα πέρασε τό σαββατοκύριακό του ἐκδίδοντας ἀνακοινώσεις συμπαράστασης σέ ἐφημερίδες πού ὑπονόμευσαν τήν παράταξη κατά τήν διακυβέρνησή της. Ἐνῶ ὅταν ἄλλες δέχθηκαν τήν ἐπίθεση τοῦ Ρουβίκωνος στά γραφεῖα τους ἤ ἀποτέλεσαν προσφάτως στόχο ξένου ἡγέτη καί μάλιστα τῆς Τουρκίας, ἀπέραντη σιωπή. Οὔτε τριάντα λέξεις γιά τά προσχήματα. Στό κόμμα ἀναφέρομαι, ὄχι στήν Κυβέρνηση πού εἶναι ἀναγκασμένη νά τηρεῖ ἰσορροπίες στίς διεθνεῖς σχέσεις.

Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ ΝΔ σήμερα. Ἐπιλεκτική στήν μνήμη. Κάνει μεγάλα συνέδρια καί σωστά γιά τήν ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, ἀλλά δέν ἔχει δύο ὧρες νά θυμηθεῖ σέ ἐκδήλωση στό Ζάππειο σέ ποιούς χρωστᾶ τήν ὕπαρξή της. Μερικούς ἐν ζωῇ, νά τούς τιμήσει κιόλας. Ἐμεῖς ὅμως πού δέν θά ἐγκαταλείψουμε ποτέ τήν γέφυρα τῆς παρατάξεως ὅπως ὁρισμένοι «ποντικοί» (πού ἀνεβατοκατεβαίνουν στό καράβι ἀνάλογα μέ τήν συγκυρία) δέν ξεχνᾶμε. Γιά αὐτό καί σήμερα ἀνακαλοῦμε τό κείμενο τῆς ἱδρυτικῆς διακήρυξης τῆς ΝΔ ὅπως ἀνακοινώθηκε ἀπό τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ στίς 4 Ὀκτωβρίου 1974 καί δημοσιεύουμε τά κυριώτερα σημεῖα του. Κείμενο πού ὅπως ἀπεδείχθη μέσα στόν χρόνο εἶναι πιό ἀνθεκτικό ἀπό ὅ,τι ἡ διακήρυξη τῆς 3ης τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ ΠΑΣΟΚ καθώς εἶναι λιτό, δωρικό, συμπυκνωμένο. Εἰδικῶς στό σημεῖο πού διακηρύσσει τό σχέδιο γιά μιά Ἑλλάδα «ἀπρόσβλητη καί ἀνεξάρτητη, χωρίς προστάτες». Οἱ δέ ἀπόπειρες γιά τήν ὑπέρβασή του στά μετέπειτα Συνέδρια τοῦ κόμματος μᾶλλον ἀπέτυχαν, κανείς δέν θυμᾶται τίποτε.

Διότι ἡ διακήρυξη ἐκείνη τά εἶχε ὅλα. Καί τήν πίστη στούς «ἰσχυρούς πολιτικούς σχηματισμούς»…

Καί τήν ἀποκήρυξη «τοῦ κομμουνισμοῦ καί τοῦ φασισμοῦ». Καί τήν διακήρυξη, ὅτι εἶναι «παραπλανητικές οἱ ἐτικέτες Δεξιά, Κέντρο, Ἀριστερά».

Καί τήν δέσμευση, ὅτι ΝΔ εἶναι τό σύστημα ὅπου «οἱ ὀλιγώτεροι καί ἐπώνυμοι ὑπηρετοῦν τούς περισσότερους καί τούς ἀνώνυμους».

Καί τήν θέση ὅτι «οἱ λαϊκές τάξεις εἶναι συμμετοχές στήν κατανομή τοῦ ἐθνικοῦ προϊόντος», «ἐργάτες καί νομεῖς τῆς εὐημερίας».

Καί τήν ἄποψη, ὅτι πίστη στήν ἰδιωτική πρωτοβουλία συμβαδίζει καί «μέ τήν διεύρυνση τοῦ οἰκονομικοῦ τομέως πού ἐλέγχει τό κράτος».

Καί τήν διακήρυξη, ὅτι «τό Ἔθνος ταυτίζεται μέ τόν λαό» καί «ἡ Ἐθνική Ἀνεξαρτησία μέ τήν λαϊκή κυριαρχία». Καί τήν παρακαταθήκη, ὅτι ὁ Ἑλληνισμός εἶναι συνδεδεμένος «μέ τήν μοῖρα τῆς Κύπρου».

Καί τήν ὑπενθύμιση, ὅτι οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις πρέπει νά εἶναι «ἐκσυγχρονισμένες». Καί μέ τήν ἐντολή ἐνίσχυσης τῆς Παιδείας ἀπό τό «ὑστέρημά» μας.

Μέ 1.200 λέξεις ὁ Καραμανλῆς ὅρισε τήν Ἑλλάδα γιά τά ἑπόμενα πενῆντα χρόνια λοιπόν. Τήν στιγμή πού σήμερα ἐκκρεμεῖ ἡ ἀπονομή 150.000 συντάξεων σέ πολῖτες πού προέρχονται ἀπό τίς λαϊκές τάξεις, τήν ὥρα πού τά ἐθνικά μας θέματα παραμένουν ἐκκρεμῆ, τήν ὥρα πού ἡ Παιδεία εἶναι σέ ἀναστάτωση, τήν στιγμή πού ἡ Ἑλλάς καθίσταται ἀεροπλανοφόρο τῶν ΗΠΑ καί τό «εὐχαριστῶ» τοῦ Πομπέο ἅμα τῇ ἀναχωρήσει του, εἶναι ἡ ἀνάρτηση τοῦ τουρκολιβυκοῦ μνημονίου στόν ΟΗΕ, ἡ ἀνάγνωση-μελέτη αὐτῆς τῆς διακήρυξης εἶναι ὑποχρέωση.

Γιατί ὁρίζει τήν Κεντροδεξιά σέ αὐτό πού ἦταν πάντοτε εἰδικῶς μετά τόν Πόλεμο καί τήν ἀνάληψη τῆς ἡγεσίας της ἀπό τόν Παναγῆ Τσαλδάρη: πατριωτικό-λαϊκό κόμμα. Εἶναι γιά τόν κόσμο πού τήν ἀκολουθεῖ ἀνιδιοτελῶς τώρα δεκαετίες ἡ διακήρυξη αὐτή κάτι σάν… τίς Πλάκες τοῦ Μωυσέως!

Ὄχι μόνο γιατί ὅρισαν τήν πολιτική τῆς παράταξης στόν χρόνο ἀλλά διότι ἀποτέλεσαν τίς ἀρχές και τίς ἀξίες ζωῆς γιά κάθε δημοκράτη πολίτη πού «στρατεύτηκε» σέ αὐτόν τόν χῶρο.
Ἀκολουθοῦν χαρακτηριστικά ἀποσπάσματά της.

«Νέα Δημοκρατία εἶναι ἡ πολιτική παράταξις πού ταυτίζει τό Ἔθνος μέ τόν Λαόν, τήν Πατρίδα μέ τούς Ἀνθρώπους της, τήν Πολιτεία μέ τούς Πολῖτες της, τήν Ἐθνική Ἀνεξαρτησία μέ τήν Λαϊκή Κυριαρχία, τήν Πρόοδο μέ τό Κοινό Ἀγαθό, τήν Πολιτική Ἐλευθερία μέ τήν Ἔννομη Τάξη καί τήν Κοινωνική Δικαιοσύνη.

»Νέα Δημοκρατία εἶναι τό σύστημα μέ τό ὁποῖο οἱ ὀλιγώτεροι καί οἱ ἐπώνυμοι καθοδηγοῦν ἀντί νά καταδημαγωγοῦν, ἐκπροσωποῦν ἀντί νά καταδυναστεύουν –καί σέ τελική ἀνάλυση ὑπηρετοῦν– καί περισσότερους καί ἀνωνύμους.

»Νέα Δημοκρατία εἶναι ἡ κίνηση πού ἐπιλέγει καί συντηρεῖ ἀπό τήν παράδοση μόνον ὅσα ὁ χρόνος ἀπέδειξε σωστά καί χρήσιμα. Καί προχωρεῖ διαρκῶς μέ μεγάλα, τολμηρά ἀλλά καί ἀσφαλῆ βήματα στίς νέες διαρκῶς ἐξελισσόμενες συνθῆκες.

»Νέα Δημοκρατία εἶναι ἡ πολιτική παράταξις πού ἀγνοεῖ τίς διενέξεις καί τούς διχασμούς τοῦ παρελθόντος –πού τόσα δεινά ἐπεσώρευσαν στόν τόπο μας– καί προσανατολίζεται στά εὐρύτερα δυνατά σχήματα ἐθνικῆς ἑνότητος.

»Καί ὑπόσχεται:

– Ὅτι θά ὑπηρετεῖ πάντα καί μόνο τά ἀληθινά συμφέροντα τοῦ ἔθνους, πού βρίσκονται πέρα καί πάνω ἀπό τίς παραπλανητικές ἐτικέτες τῆς Δεξιᾶς, τοῦ Κέντρου καί τῆς Ἀριστερᾶς.

– Ὅτι ἡ ἐλεύθερη οἰκονομία στήν ὁποία πιστεύει ἡ Νέα Δημοκρατία δέν ἠμπορεῖ νά ἀποκλείσει τήν διεύρυνση τοῦ οἰκονομικοῦ τομέως τόν ὁποῖο ἐλέγχει τό κράτος. Καί ἡ ἰδιωτική πρωτοβουλία δέν ἠμπορεῖ νά βρεῖ τήν δικαίωσή της χωρίς παράλληλη συμμετοχή τῶν εὐρυτέρων λαϊκῶν τάξεων στήν κατανομή τοῦ ἐθνικοῦ προϊόντος. Κάθε πολίτης τῆς χώρας αὐτῆς πρέπει νά γίνει ἐργάτης μαζί καί νομεύς τῆς οἰκονομικῆς εὐημερίας καί νά αἰσθάνεται ἥσυχος γιά τό μέλλον του καί γιά τό μέλλον τῶν παιδιῶν του.

– Ὅτι θά ἀνανεώνεται διαρκῶς ἀπό τίς νέες δυνάμεις τῆς χώρας, τίς ὁποῖες θεωρεῖ πάντα προνομιοῦχες, γιατί ἐμφανίζουν ἀμεσώτερα τόν παλμό τῆς ἐποχῆς μας.

– Ὅτι θά ἐπενδύσει ὄχι μόνον ἀπό τό περίσσευμα ἀλλά καί ἀπό τό ὑστέρημα τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου στήν παιδεία, τήν ἐπιμόρφωση καί τήν ἐπιστημονική ἔρευνα, γιατί πιστεύει ὅτι οἱ πνευματικές καί πολιτιστικές ἀξίες εἶναι αὐτές πού προσδιορίζουν μονιμώτερα τήν μοῖρα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.

– Ὅτι δέν θά φεισθεῖ κόπων καί θυσιῶν γιά νά καταστήσει τήν Ἑλλάδα ἰσχυρή καί ἀπρόσβλητη. Μέ ἐκσυγχρονισμένες τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδος θά κατοχυρωθεῖ. Καί θά εἶναι σεβαστή ἀπό ὅλους, χωρίς τήν ἀνάγκη ἄλλων προστατῶν ἐκτός ἀπό τούς συλλογικούς ὀργανισμούς στούς ὁποίους θά μετέχει μέ τήν ἐλεύθερη βούλησή της καί σύμφωνα μέ τά πάγια συμφέροντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, στά ὁποῖα περιλαμβάνεται καί ἡ μοῖρα τῆς Κύπρου».