Ἀπό τό ἀρχεῖο τῆς «Ἑστίας», 30 Δεκεμβρίου 1918

Δευτέρα, 29 Δεκεμβρίου 1958

Δέν εἶχα προλάβει νά ἀνοίξω τά μάτια μου ὅταν χτύπησε τό τηλέφωνο. Παλιός συμμαθητής, κάτοικος ὁδοῦ Σκουφᾶ, ἐπιχειρηματίας ἐπιτυχημένος.

ΠΡΙΝ ἀπό 28 χρόνια ἔγραψα ἄρθρο στό περιοδικό ΕΠΙΚΕΝΤΡΑ (Μάρτιος 1991), ἀποσπάσματα τοῦ ὁποίου παραθέτω στή συνέχεια:

Σάββατον, 27 Δεκεμβρίου 1958

ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ μοῦ τήν γνώρισε ὁ πατέρας μου. Ἐκεῖνος ἐπέμενε νά ἐγκαταλείπουμε τό νησί τούς Αὔγουστους καί νά γνωρίζουμε τήν ἄλλη Ἑλλάδα.

Ὁ Θεόδωρος Ἀντωνίου ἔφυγε ἀπό τόν μάταιο ἐτοῦτο κόσμο στά 83 του χρόνια. Ὡς μαέστρος, συνεργάσθηκε μέ πολλές μεγάλες ὀρχῆστρες καί μουσικά σύνολα, ὅπως μέ τήν Συμφωνική Ὀρχήστρα τῆς Βοστώνης, τοῦ Βερολίνου καί τῶν Παρισίων.

ΜΕ τήν ἀνατολή τοῦ νέου ἔτους 2019, λιγοστεύουν οἱ ἡμέρες πού μᾶς χωρίζουν ἀπό τό πολυπόθητο, γιά τούς περισσότερους συμπολῖτες μας, γεγονός τῶν ἐκλογῶν.

Σάββατον, 27 Δεκεμβρίου 1958

Τό πρόβλημα εἶναι κρίσιμο καί κάτω ἀπό αὐτό ἐλλοχεύουν μύριοι ὅσοι κίνδυνοι γιά τήν οἰκονομία καί τή δημοκρατία

Καθώς ἄνοιξε τά μάτια του, ἄκουσε καθαρά τόν ἦχο τοῦ κουδουνιοῦ. «Βρέ παιδί μου, ὅταν ἔχεις ξενυχτήσει, τό κουδούνι μοιάζει μέ παγωμένο νερό στήν πλάτη σου Δεκέμβριο μῆνα!» σκέφτηκε καί γύρισε πλευρό…

Ὁ κ. Παρασκευᾶς μετά τῆς συμβίας του κ. Καλλιόπης καί τῶν δύο θηλυκῶν του, τῶν ἀκουόντων εἰς τά Ἑλικώνια ὀνόματα Ἐρατώ καί Θάλεια, συνῆλθον τήν παραμονήν τῶν Χριστουγέννων εἰς οἰκογενειακόν συμβούλιον. Ὁ γενάρχης ἔλαβε πρῶτος τόν λόγον: