«Παραπολιτικό» ὁ ἀνασχηματισμός, ἄν κάνεις διαρκῶς ἰδεολογικές γκάφες!

Οἱ πολιτικές εἶναι τό πρόβλημα, ὄχι τά πρόσωπα

ΟΛΟΙ αὐτές τίς μέρες ἀσχολοῦνται μέ τόν ἀνασχηματισμό. Ὑποτίθεται ὅτι αὐτός θά «ξεκολλήσει» τήν Κυβέρνηση ἀπό τήν λάσπη καί ὅτι θά λύσει ὅλα τά προβλήματα. Μακάρι νά ἦταν ἔτσι. Ἀλλά ἄν παρατηρήσουμε λίγο πιό προσεκτικά τό περιβάλλον γύρω μας, θά καταλάβουμε ὅτι τό πρόβλημα τῆς Νέας Δημοκρατίας, ὅπως ἐντοπίστηκε ἀμέσως μετά τίς ἐκλογές τοῦ 2023, ὁπότε ἄρχισε νά φανερώνει τό πραγματικό της ἰδεολογικό πρόσωπο στούς Ἕλληνες, εἶναι οἱ πολιτικές της. Οἱ θέσεις της. Ὁ τρόπος πού ἀντιλαμβάνεται τήν διακυβέρνηση καί τήν ἐξουσία.

Ἡ κοσμοαντίληψή της. Σέ μιά νοητή γραμμή ἀπό τό 2023 μέχρι σήμερα, ἡ ΝΔ ἔχασε μεγάλο μέρος τῆς δυνάμεώς της πρῶτον στίς περιφερειακές ἐκλογές τοῦ 2023 ἐξ αἰτίας τῆς ἀδυναμίας τοῦ κράτους νά ἀνταποκριθεῖ στόν Daniel, δεύτερον ἐξ αἰτίας τῆς εἰσαγόμενης ἰδεοληψίας της γιά τόν γάμο τόν ὁμόφυλων ζευγαριῶν καί γιά τήν φορολογία τῶν ἐλεύθερων ἐπαγγελματιῶν, ἡ ὁποία ἀποτυπώθηκε στίς εὐρωεκλογές τοῦ 2024, καί τρίτον ἐξ αἰτίας τῆς πεισματικῆς ἀρνήσεώς της ἐπί μία ὁλόκληρη διετία νά ἐπιβάλλει τήν κάθαρση στό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν. Ἡ ὁποία ἀποτυπώθηκε στίς μεγάλες διαδηλώσεις τοῦ Ἰανουαρίου καί τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 2025.

Τό πρόβλημα σέ ὅλη αὐτή τήν σχεδόν διετία δέν ἦταν τά πρόσωπα ἀλλά ἡ ξεροκεφαλιά τοῦ Μαξίμου. Καί τό πρόβλημα αὐτό ἐξακολουθεῖ, μέ βάση ὅσα ἐντοπίσαμε τίς ἀμέσως προηγούμενες μέρες σέ τρία μείζονα ζητήματα: στό θέμα τοῦ νόμου περί εὐθύνης ὑπουργῶν, στό θέμα τῆς σφαγῆς χιλιάδων Χριστιανῶν ἀπό νεοοθωμανούς στήν Συρία καί στό ζήτημα τοῦ δημογραφικοῦ μέ ἀφορμή τό ἐπεισόδιο Κωνσταντοπούλου στήν Βουλή.

Ἄν δοῦμε πῶς χειρίστηκε καί τά τρία αὐτά ζητήματα ἡ Κυβέρνηση, θά καταλήξουμε στό συμπέρασμα, ὅτι πέφτει ἀπό τήν μία πολιτική γκάφα στήν ἄλλη.

Θά τά δοῦμε ἀναλυτικά ἕνα-ἕνα. Τήν ἀναθεώρηση τοῦ νόμου περί εὐθύνης ὑπουργῶν στό πλαίσιο τῆς διαδικασίας ἀλλαγῆς τοῦ Συντάγματος τήν ἀνακοίνωσε ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στήν ὁμιλία του κατά τήν πρόταση δυσπιστίας στήν Βουλή.

Ἔπρεπε βεβαίως νά βγεῖ 2 ἑκατομμύρια κόσμος στόν δρόμο καί νά ζητήσει νά δοθεῖ τέλος στήν ἀτιμωρησία τῶν πολιτικῶν, γιά νά ἔρθει ἡ Νέα Δημοκρατία ὡς οὐραγός νά υἱοθετήσει τό αἴτημα τῆς κοινωνίας, ἀλλά δέν εἶναι ἐκεῖ μόνο τό θέμα. Εἶναι θέμα νά προηγεῖσαι τῆς κοινωνίας καί νά εἶσαι πρωτοπόρος, ἀλλά πάλι δέν εἶναι μόνο αὐτό. Τό θέμα εἶναι καί τί «σόι» πρωτοπόρος εἶσαι. Ἐδῶ συμβαίνει τό ἑξῆς.

Ἡ Κυβέρνηση ἀνακοινώνει ὅτι θά ἀλλάξει μετά ἀπό 2 ἕως 3 χρόνια (στήν καλύτερη περίπτωση) μέ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος ὁ νόμος περί εὐθύνης ὑπουργῶν. Ὅμως ἐν προκειμένῳ ἔχει ἀποφύγει νά κάνει δύο πράγματα. Πρῶτον νά προσαρμόσει τήν παραγραφή τοῦ ἰσχύοντος νόμου περί εὐθύνης ὑπουργῶν στό νέο Σύνταγμα καί νά τήν ἀντικαταστήσει ἀπό βραχύβια σέ εἰκοσαετῆ. Ὁ ἐκτελεστικός νόμος τοῦ Συντάγματος πού ψήφισε δέν ἔχει ἐκδοθεῖ ἀκόμα. Καί κανείς δέν ἐξηγεῖ γιατί αὐτή ἡ περίεργη ἀργοπορία.

Τό δεύτερο εἶναι ὅτι ἡ Κυβέρνηση πού ἡγήθηκε τοῦ κινήματος «μένουμε Εὐρώπη» ἀπέρριψε τό αἴτημα τῆς εὐρωπαϊκῆς εἰσαγγελίας νά κινηθεῖ ἡ ἀπ’ εὐθείας δίωξη ὑπουργῶν μέ βάση τόν ἰσχύοντα νόμο γιά τήν περίπτωση πού αὐτοί ἔχουν παραβιάσει τό κοινοτικό δίκαιο καί ὄχι τό ἐθνικό δίκαιο μέ τίς διαρκεῖς παρατάσεις τῆς συμβάσεως 717, οἱ ὁποῖες εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα νά καταβροχθίζουν οἱ ἀνάδοχες ἑταιρεῖες κοινοτικά κονδύλια χωρίς νά παραδίδουν τό ἔργο τῆς τηλεδιοικήσεως. Οὔτε σέ αὐτό τό αἴτημα ἀνταποκρίθηκε ἡ εὐρωπαϊκή Νέα Δημοκρατία, ἡ ὁποία ὀχυρώθηκε πίσω ἀπό τό ἐθνικό δίκαιο καί κατήγγειλε τήν Εὐρωπαία εἰσαγγελέα Κοβέσι. Κάποια στελέχη της ὅμως, ὅταν ἐκρίνετο τό ζήτημα τοῦ βασικοῦ μετόχου, ἔκαναν τά πάντα στίς Βρυξέλλες γιά νά ὑπονομεύσουν τό Σύνταγμα καί τό ἐθνικό δίκαιο καί γιά νά κριθεῖ ὡς ἐφαρμοστέο δίκαιο ἀπό τό εὐρωπαϊκό δικαστήριο τό κοινοτικό δίκαιο. Καί τό ἐπέτυχαν.

Τί ἔχουμε λοιπόν ἐδῶ; Ἔχουμε μία χώρα –μόνη σέ ὅλη τήν Εὐρώπη– πού ἔχει εἰδική δωσιδικία καί νόμο περί εὐθύνης ὑπουργῶν, ἐνῷ σέ ὅλες τίς ἄλλες χῶρες ὑπάρχει ἡ ἀσυλία τῶν βουλευτῶν. Δέν ὑπάρχει ἀσυλία ὑπουργῶν. Καί ὅταν ὁ λαός, ἡ εὐρωπαϊκή εἰσαγγελία, ὁ ἐκτελεστικός νόμος τοῦ Συντάγματός της «φωνάζουν» ὅτι πρέπει νά ἀλλάξει τόν νόμο, ἔρχεται καί μᾶς λέει ὅτι αὐτό θά τό κάνει μετά ἀπό 2 ἕως 3 χρόνια στήν καλύτερη περίπτωση. Μέ συγχωρεῖτε, περιμένει καί χειροκρότημα γι’ αὐτό ὁ κύριος Πρωθυπουργός; Θεωρεῖ ἀφελεῖς τούς πολῖτες;

Πᾶμε τώρα στό δεύτερο θέμα. Πρίν ἀπό ἕναν χρόνο ἡ χώρα συνταράχτηκε ἀπό τήν νομοθέτηση τοῦ γάμου τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Ἡ κρίση μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔφτασε σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ Ἱεράρχες ἀρνήθηκαν νά παρακαθίσουν στό ἐπίσημο γεῦμα πού παραθέτει κάθε χρόνο τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ Προεδρία τῆς Δημοκρατίας, παλαιά ἰδέα τοῦ Κωστῆ Στεφανόπουλου πού υἱοθετήθηκε καί ἐφαρμόζεται διαρκῶς. Ἡ Νέα Δημοκρατία ἔχασε χιλιάδες ψήφους ἀπό αὐτή τήν πρωτοβουλία.

Καί πρίν καλά-καλά συνέλθει ἀπό τό τραῦμα αὐτό, σπεύδει νά ἀνοίξει ἕνα νέο. Βγαίνει ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κύριος Γεραπετρίτης χθές, μέ ἀφορμή σφαγές Χριστιανῶν καί Ἀλεβιτῶν στήν Συρία, καί συνιστᾶ «ὑπευθυνότητα» πρός ὅλα τά μέρη. Δηλαδή συνιστᾶ ὑπευθυνότητα καί σέ αὐτούς πού …σφαγιάζονται! Πόσο ἀναίσθητος μπορεῖ νά εἶναι κανείς γιά νά τό πράττει αὐτό, πολύ δέ περισσότερο ὅταν οἱ σφαγιαζόμενοι ἔχουν ὡς σημαία τους τήν ὀρθόδοξη πίστη;

Ἀπό ὅ,τι φαίνεται, πολύ. Διότι μαθαίνουμε ὅτι πίσω ἀπό τήν οὐδετερότητα τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως γιά τήν Συρία δέν κρύβεται μόνον ὁ …φιλοτουρκισμός της, ἀλλά τό γεγονός ὅτι ἡ Τουρκία ἔχει τόν πρῶτο λόγο στήν ἀνοικοδόμηση τῆς Συρίας καί ὅτι οἱ κατασκευαστικές ἑταιρεῖες της θά ἔχουν τόν πρῶτο λόγο ἐκεῖ. Καί ὅτι θά ἀναθέσουν ἐνδεχομένως ἔργα μέ τήν ἰδιότητα τοῦ ὑπεργολάβου καί σέ ἑλληνικές κατασκευαστικές ἑταιρεῖες.

Μετάφραση: τά δολλάρια τῶν ἐργολάβων, Τούρκων, Ἑλλήνων, καί ἄλλων προηγοῦνται τῆς ὀρθόδοξης πίστεως. Ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται, οἱ ἄνθρωποι δέν κατάλαβαν τίποτε ἀπό τήν σύγκρουση πού εἶχαν μέ χιλιάδες ὀρθόδοξους μέ ἀφορμή τήν ψήφιση τοῦ γάμου τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν καί συνεχίζουν ἀμετανόητοι τά ἴδια καί τά ἴδια…

Πᾶμε τώρα καί στό τελευταῖο θέμα. Στό δημογραφικό. Στό ἐπεισόδιο πού ἔγινε εἰς βάρος τῆς Ζωῆς Κωνσταντοπούλου στό κοινοβούλιο ὁ Πρωθυπουργός ἔλαβε τόν λόγο καί εἶπε μεταξύ ἄλλων ὅτι ἡ Κυβέρνηση «σέβεται τό δικαίωμα τῶν γυναικῶν στήν αὐτοδιάθεση τοῦ σώματός τους καί τήν ἀπόφασή τους νά μήν κάνουν παιδιά.» Αὐτό εἶναι ἕνα δικαίωμα σεβαστό καί ἀδιαπραγμάτευτο πού ἀφορᾶ τήν προσωπικότητα τοῦ καθενός καί κάθε μιᾶς, ἀλλά ἀφορᾶ μόνο τά ἄτομα. Ὄχι τίς ἐπίσημες πολιτικές. Ὄχι τήν ἐπίσημη Πολιτεία.

Δέν μπορεῖ νά μπαίνει τέτοια θέση καί νά γίνεται κεντρική κυβερνητική πολιτική στό στόμα ἑνός Πρωθυπουργοῦ. Στά χείλη ἑνός Πρωθυπουργοῦ, ἡ χώρα τοῦ ὁποίου ἀντιμετωπίζει τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, μποροῦν νά μποῦν μόνο λέξεις πού παροτρύνουν τούς Ἕλληνες καί τίς Ἑλληνίδες νά κάνουν παιδιά. Τίποτε ἄλλο. Ἀπό ’κεῖ καί πέρα ἄν ἐκεῖνοι ἀποφασίζουν νά κάνουν ἤ νά μήν κάνουν παιδιά, αὐτό εἶναι δική τους ἀτομική εὐθύνη καί προϊόν τῆς ἐλεύθερης βουλήσεώς τους. Ἀλλά διακηρυγμένη πολιτική τῆς Πολιτείας ὅτι «δέν μᾶς νοιάζει ἄν δέν κάνετε παιδιά», αὐτό δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀποδεκτό. Ἀποτελεῖ τεράστια πολιτική γκάφα.

Εἴδαμε λοιπόν πῶς ἀντέδρασε ἡ Κυβέρνηση σέ τρία κρίσιμα θέματα: στό ζήτημα τῆς ἀτιμωρησίας τῶν πολιτικῶν, στό ζήτημα τῆς προστασίας χριστιανικῶν μειονοτήτων στήν εὐρύτερη περιοχή καί στό ζήτημα τῆς προστασίας τῆς οἰκογένειας, ἡ ὁποία μάλιστα εἶναι καί συνταγματικά κατοχυρωμένη.

Καί στά τρία ἡ Κυβέρνηση πέρασε κάτω ἀπό τόν πῆχυ. Ὅσους ὑπουργούς καί νά ἀλλάξει λοιπόν ὁ κύριος Μητσοτάκης, ἄν δέν ἀλλάξει μυαλά κι ἄν δέν ἀντιστοιχήσει τίς πολιτικές του μέ τά «θέλω» τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καί τίς προτεραιότητές της, ὁ ἀνασχηματισμός μετά ἀπό μερικούς μῆνες θά εἶναι ἕνα καλό παραπολιτικό. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγώτερο.