H πεῖρα ἀπό τήν ἀνάμειξη τῶν ἀρχηγῶν ἑλληνικῶν κομμάτων στίς ἐσωκομματικές διαδικασίες ἐκλογῆς ἀρχηγῶν ἄλλων κομμάτων εἶναι μέχρι στιγμῆς ἀρνητική. Πικρά.
Ὅποιος ἀνακατεύτηκε, ὅπως θά προκύψει ἀπό τήν πρόχειρη ἀναδρομή πού ἀκολουθεῖ, «ἔσπασε» τά μοῦτρα του. Τό νά παραβιάζεις τήν φύση, νά ἀνακατεύεσαι σέ ξένες δουλειές καί νά ἐπιλέγεις ἀντίπαλο ἔχει συνήθως τό ἀκριβῶς ἀντίθετο ἀποτέλεσμα ἀπό τό ἐπιδιωκόμενο.
Ὁ πρῶτος πού ἔκανε αὐτό τό λάθος ἦταν ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ὡς Πρωθυπουργός ὁ ὁποῖος ἀνακατεύτηκε ἀθόρυβα μέ ἄλλες ἑτερόκλητες δυνάμεις (γιά διαφορετικούς λόγους) στήν ἐκλογή ἀρχηγοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας τό 2016. Μέ τήν ἁπλοϊκή σκέψη ὅτι ἡ ἐκλογή τοῦ «νεοφιλελεύθερου» Κυριάκου Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος ἦταν ταυτισμένος μέ τήν οἰκογενειοκρατία καί τό κατεστημένο, θά κατοχύρωνε τήν πολιτική του ἡγεμονία, ὁ Τσίπρας ἔστειλε στήν κάλπη ὑπέρ τοῦ Κυριάκου τούς ὀπαδούς δύο διασήμων ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων τῆς χώρας, μέ τούς ἰδιοκτῆτες τῶν ὁποίων εἶχε τότε ἄριστη σχέση. Παράλληλα, ἔδωσε ὁδηγίες στήν «Αὐγή» νά προπαγανδίσει προβοκατόρικα τήν ὑποψηφιότητα τοῦ Βαγγέλη Μεϊμαράκη γιά νά ἐκνευρίσει τούς νεοδημοκράτες. Ἐπέτυχε βεβαίως τόν στόχο (μαζί μέ κέντρα τοῦ ΠΑΣΟΚ, τά ὁποῖα γιά δικούς τους λόγους ἐνέγραψαν 50.000 σοσιαλιστές ὀπαδούς στά μητρῶα τῶν ψηφισάντων τῆς Νέας Δημοκρατίας), ἀλλά γρήγορα κατάλαβε ὅτι δέν εἶχε ἀπέναντί του μόνο τόν Κυριάκο, τόν ὁποῖο τραγικά ὑποτίμησε, ἀλλά ἕνα ὁλόκληρο σύστημα συμφερόντων, τό ὁποῖο τόν καταδίωξε. Τελικῶς ἔχασε πέντε φορές ἀπό τόν Μητσοτάκη. Δύο φορές σέ εὐρωεκλογές καί τρεῖς φορές σέ ἐθνικές ἐκλογές. Μάθημα ἀπό τήν ἀνάμειξή του αὐτή στά ἐσωκομματικά τῆς Νέας Δημοκρατίας δυστυχῶς δέν πῆρε, γιατί τό ἴδιο περίπου ὑφίσταται καί μετά τήν ἀνάμειξή του στά ἐσωκομματικά τοῦ δικοῦ του κόμματος. Ἀνέχθηκε τήν ἐκλογή τοῦ Στέφανου Κασσελάκη ἀπό ἀντιπάθεια στήν Ἔφη Ἀχτσιόγλου καί τώρα ἔχει μπροστά του ἕνα «πολιτικό τέρας» τό ὁποῖο δυσκολεύεται νά διαχειριστεῖ.
Ὁ δεύτερος πού μπῆκε στόν πειρασμό νά ἀναμειχθεῖ στά ἐσωτερικά ἄλλου κόμματος καί στήν διαδικασία ἐκλογῆς ἀρχηγοῦ του ἦταν ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ὁ ὁποῖος ὡς Πρωθυπουργός ἐπιθυμοῦσε ἕνα βολικό ΠΑΣΟΚ ἀπέναντί του. Ποντάρισε μαζί μέ ἄλλους στήν ἐκλογή τοῦ Ἀντρέα Λοβέρδου τό 2021, ἐνέγραψε χιλιάδες νεοδημοκράτες στά μητρῶα τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἀλλά ἡ ἐπένδυση ἀπέτυχε καί ὁ Ἀνδρέας ἔμεινε ἐκτός δεύτερου γύρου. Στόν ὁποῖο ὁ κύριος Μητσοτάκης στήριξε μέ διακριτικότητα τήν ἐκλογή τοῦ Νίκου Ἀνδρουλάκη. Ὄχι μόνο γιατί θεωροῦσε ὅτι τόν κρατᾶ μέ τίς ὑποκλοπές, ἀλλά γιατί ἤθελε νά ἀποφύγει τήν ἐπικράτηση τοῦ Γιώργου Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος θά προωθοῦσε μαζί μέ τόν Τσίπρα τό σενάριο τῆς νέας Κεντροαριστερᾶς. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ Πρωθυπουργοῦ νά ἔχει διαθέσιμο ἕνα ΠΑΣΟΚ νά τοῦ ψηφίζει τήν ἐπιστολική ψῆφο καί τίς ἐθνικές ἐκλογές καί τά ἰδιωτικά πανεπιστήμια ἀπέτυχε παταγωδῶς. Τώρα ὁ κύριος Μητσοτάκης ἑτοιμάζεται νά ἐπαναλάβει τό λάθος του. Οὔτε ἀπό ἐκεῖ πῆρε μήνυμα. Ἐπειδή δέν μπόρεσε νά συνεννοηθεῖ μέ τόν ἁψίκορο Κρητικό Ἀνδρουλάκη καί νά καταστήσει τό ΠΑΣΟΚ παράρτημα τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἑτοιμάζεται νά στήσει νέο ἀντίσκηνο γιά νά ὑποστηρίξει τήν ὑποψηφιότητα τῆς Ἄννας Διαμαντοπούλου. Τήν ὁποία θά βοηθήσει ἐπικουρικά καί ἡ ὑποψηφιότητα τῆς Νάντιας Γιαννακοπούλου.
Ἔχω πάντοτε τήν ἄποψη ὅτι εἶναι λάθος νά ὑποτιμᾶς τίς ψυχές τῶν κομμάτων. Τήν ἐκλογική τους βάση. Ἡ βάση τοῦ ΠΑΣΟΚ ἤδη βλέπει πῶς ἀντιμάχονται συμφέροντα καί ὀλιγάρχες παίρνοντας θέση μέ πρωτοσέλιδα καί μέ ἀπ’ εὐθείας ἀναθέσεις εἴτε ὑπέρ του κυρίου Δοῦκα εἴτε ὑπέρ τοῦ κυρίου Ἀνδρουλάκη. Ἀπέναντι στή μία τάση, πού θέλει ἕνα καθαρό ὀρθόδοξο ΠΑΣΟΚ, καί στήν ἄλλη τάση, πού θέλει ἕνα ΠΑΣΟΚ πού θά σηματοδοτήσει μιά μεγάλη Κεντροαριστερά, σέ λίγες μέρες θά μᾶς παρουσιαστεῖ μέσῳ νέας ὑποψηφιότητας καί ἡ τρίτη τάση, πού θέλει ἕνα νεοδημοκρατικό ἐκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Μιά Νέα Δημοκρατία σέ…φωτοτυπία! Καί ἐπειδή ἡ διαδικασία ἐκλογῆς ἀπό τόν λαό εἶναι τελικά πιό διάτρητη ἀπό τήν ἐκλογή ἀρχηγοῦ σέ ἕνα συνέδριο, ὅλα τά συστήματα βάζουν ὅλα τά μέσα πού ἔχουν στή διάθεσή τους γιά νά μπορέσει νά νικήσει ἡ ἐπιλογή τους. Ἄν εἶχαν μυαλό στό Μαξίμου, θά ἄφηναν τά πράγματα νά ἐξελιχθοῦν καί τό πιθανότερο πού θά μποροῦσε νά συμβεῖ, ὄχι τώρα ἀλλά σέ βάθος χρόνου, ἀπό τήν φθορά τοῦ τυχόν ἐπανεκλεγέντος Ἀνδρουλάκη καί τοῦ ἐπανεκλεγέντος Κασσελάκη θά ἦταν ἡ ἑνιαία Κεντροαριστερά.
Ἡ Νέα Δημοκρατία γιά νά συσπειρώσει τόν κόσμο της χρειάζεται δράκο. Χρειάζεται ἕναν ἀξιόμαχο ἀντίπαλο δέος. Δέν χρειάζεται κόμματα ρετάλια πού δέν φοβίζουν κανέναν. Ἀλλά ἀπό ὅ,τι φαίνεται τό Μαξίμου θέλει νά προσπαθήσει νά ἐπιβάλει ἀοράτως μιά ἡγεσία φιλική πρός τό ἴδιο γιά νά ἔχει ἑταῖρο σέ περίπτωση μή αὐτοδυναμίας στίς προσεχεῖς ἐκλογές. Ἡ ἐμπειρία δείχνει ὅτι εἶναι δύσκολο νά τά βάζεις μέ τή φύση. Ὁ ἀγρός δέν ἀγοράζεται.
Μ.Η.Τ. 232122