Σπίθες, ἀπό Κουμουνδούρου μέχρι Ταῦρο

Χωρίς ἀμφιβολία, ἡ κατάσταση στήν ὁποία ἔχει περιέλθει τό κόμμα τοῦ «Σύριζα», ἕνα κόμμα τό ὁποῖο μέχρι πρό πέντε μόλις ἐτῶν κυβερνοῦσε τήν χώρα, καταδεικνύει τήν παθογένεια ἑνός μεγάλου μέρους τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος.

Ἀλλά καί ἡ εἰκόνα τοῦ ΠΑΣΟΚ, τοῦ κόμματος τό ὁποῖο πιθανότατα θά βρεθεῖ στήν θέση τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως, δέν εἶναι καλύτερη. Ἐσωστρέφεια ἐπί ἕναν σχεδόν χρόνο, ἀνταγωνισμοί ὑποψηφίων, ἀλληλοκατηγορίες, καί, τελικά, ἐπανεκλογή ἐκείνου τόν ὁποῖον ὅλοι οἱ ἄλλοι ὑποψήφιοι θεωροῦσαν ὑπαίτιο τῆς «μή ἀνόδου» τοῦ κόμματος.

Φυσικά, οὔτε στήν κυβερνητική παράταξη ὑπάρχει ἠρεμία. Κι ἐδῶ εἶναι τό παράδοξο. Σέ μιά κανονική πολιτική σκηνή, οἱ κυβερνήσεις εὔχονται νά βρίσκονται οἱ ἀντίπαλοί τους «σέ κακά χάλια», ὥστε νά μποροῦν ἐκεῖνες νά λειτουργήσουν χωρίς μεγάλα προβλήματα καί νά ἐφαρμόσουν τά προγράμματά τους. Νά, ὅμως, πού τελικά δέν εἶναι ἔτσι.

Ἡ κατάσταση στόν Σύριζα, συνδυαζομένη μέ τήν ἐπίσης κακή κατάσταση τῶν οἰκονομικῶν τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι, δυστυχῶς γιά τήν κυβέρνηση, δέν βλέπουν τήν «βελτίωση τῶν οἰκονομικῶν μας δεδομένων» στά θυλάκιά τους, ἐκεῖ, δηλαδή, ὅπου «μετροῦν» γιά τόν πολίτη ὅποιες βελτιώσεις τῆς οἰκονομίας, δημιουργεῖ ἕνα μεῖγμα περίεργο καί διόλου εὐχάριστο γιά μιά δημοκρατία. Διότι, ὅπως λέι ὁ σοφός (καί στήν κάλπη) λαός, «ὅταν καίγεται τό σπίτι τοῦ διπλανοῦ, πρόσεχε τίς σπίθες.» Καί τί σπίθες; «Σπιθάρες»!

Ἄς πᾶμε τώρα στίς «σπίθες», οἱ ὁποῖες διαχέονται πλέον ἀπό τήν Κουμουνδούρου καί φθάνουν μέχρι τόν Ταῦρο! Καί, ὅπως ἔχει συμβεῖ τά τελευταῖα χρόνια, ὁ Ταῦρος ἔπαιξε σημαντικό ρόλο στήν διόγκωση καί ἐξάπλωση τοῦ λαϊκισμοῦ στήν Ἑλλάδα!

Στόν Ταῦρο, λοιπόν, στεγάζεται τό νέο (;), ἀνώνυμο μέχρι στιγμῆς, πλέον κόμμα, τό ὁποῖο δημιουργεῖται ἀπό τόν ἀποπεμφθέντα (μέ ὄχι καί τόσο διαφανεῖς καί δημοκρατικές διαδικασίες) τέως πρόεδρο, ὁ ὁποῖος, ἦλθε, εἶδε καί ἀπῆλθε, παίρνοντας μαζί του καί τούς ἀπαραίτητους ἐκείνους βουλευτές, οἱ ὁποῖοι ἀπό τήν μία ἀποτελοῦν τήν μαγιά γιά τό νέα κόμμα καί ἀπό τήν ἄλλη τήν θρυαλλίδα, ἡ ὁποία διαλύει τόν Σύριζα εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη! Καί, ὅπως εἶναι γνωστόν ἀπό τήν μαγειρική καί τήν ζαχαροπλαστική τέχνη, ἡ «μαγιά» εἶναι ἐκείνη πού προκαλεῖ πάντα τίς ἀπαραίτητες ζυμώσεις γιά τήν ἐπιτυχία μιᾶς συνταγῆς.

Ὁ δέ «μάστερ σέφ» ἐκ τῆς (ὄχι καί τόσο γνήσιας) Διασπορᾶς ἐλθών ἔχει πάρει ἀνά χεῖρας τήν κουτάλα καί κινεῖ μέ ταχεῖς ρυθμούς τόν ἀναδευτῆρα, ἐφαρμόζοντας τήν συνταγή ἀπ’ ὅλα ἔχει ὁ μπαξές, δηλαδή ἀπό Τζάκρη μέχρι Ἀντώναρο ἐνῷ τό πλῆθος, πέριξ τῆς χύτρας μέ τά ὑλικά, ἀναφωνεῖ: «Στέφανε, μαζί στήν νέα ἐποχή»!

Τώρα, τό τί θά βγάλει τελικά ἡ χύτρα, ὁ Θεός καί ἡ ψυχή της, πού λέει ὁ ἁπλός λαός. Ὅ,τι καί νά βγάλει, ὅμως, γεγονός εἶναι ὅτι ὁ ἄλλος, ὁ παρ’ ὀλίγον ἀποπεμφείς πρόεδρος, γίνεται, ξαφνικά, «χαλίφης στήν θέση τοῦ χαλίφη», ἄν καί στόν Σύριζα, ὁ πραγματικός χαλίφης παρακολουθεῖ μακρόθεν, ἀτάραχος, τίς ἐξελίξεις καί προπονεῖται στά διλήμματα: «Νά μπεῖ κανείς ἤ νά μήν μπεῖ;», ὅπως ἔχει γράψει καί ὁ ἀείμνηστος καί ἀμίμητος Μπόστ!

Πόσο μέγας ὑπῆρξες, Μάο Τσέ Ντόνγκ! «Μεγάλη ἀναταραχή, ὑπέροχη κατάσταση»…

Απόψεις

Ἐπιστροφή στίς ρίζες!

Εφημερίς Εστία
Ἰδεολογικό μανιφέστο τοῦ ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἀμύνης κ. Νίκου Δένδια ἀπό τόν ἱστορικό νομό Καστοριᾶς – «Πατρίδα, γλῶσσα, θρησκεία, παράδοση εἶναι τά ταυτοτικά θεμέλια τοῦ Ἑλληνισμοῦ σέ καιρούς παγκοσμιοποίησης» – «Ἡ λέξη “Συντήρηση” ἔχει θεσμικό πρόσημο, ἀλλοίμονο ἄν ὑποκύψουμε στήν σήψη» – «Νά μήν γίνουμε ἄπατρις πολιτισμικός χυλός»

Οἱ «γλάστρες», οἱ «μασέλες» καί ὁ κ. Θόδωρος Λιβάνιος

Μανώλης Κοττάκης
Ρῆγμα στίς σχέσεις τῶν φιλελεύθερων δημάρχων καί ΝΔ

Μίλησαν χθές στό τηλέφωνο Μητσοτάκης καί Τράμπ

Εφημερίς Εστία
Ο Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος Κυριάκος Μητσοτάκης εἶχε τελικῶς χθές τηλεφωνική ἐπικοινωνία μέ τόν νεοεκλεγέντα Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ, τόν ὁποῖο καί συνεχάρη γιά τήν ἐκλογική νίκη του.

Ἕνα πρωινό, στίς παρυφές τῆς Βουκουρεστίου

Δημήτρης Καπράνος
«Μά, εἶναι δυνατόν; Ἀποστασία στά χρόνια μας;»

Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου 1964

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΥΝΑΤΟΣ Η ΕΒΔΟΜΑΣ