Στό μυαλό τῶν πρωταγωνιστῶν

ΚΑΘΩΣ ἡ κλεψύδρα τοῦ χρόνου γιά τήν πιθανή προκήρυξη πρόωρων ἐκλογῶν τόν Μάιο ἀδειάζει, προτείνω σήμερα νά ἐπικεντρωθοῦμε στίς τελευταῖες πληροφορίες πού συνελέξαμε ἀπό τά ἐπιτελεῖα καί νά προσπαθήσουμε νά καταλήξουμε σέ μερικά πρῶτα συμπεράσματα.

Εἰσαγωγικά νά σᾶς πῶ μόνον ὅτι στή ΝΔ ἐπικρατεῖ συναγερμός, καθώς πληροφορίες πού περιῆλθαν σέ γνώση της ἀναφέρουν ὅτι ὁ Πρωθυπουργός μετά τίς τελευταῖες μετρήσεις καί τίς διαφορές πού καταγράφουν μεταξύ πρώτου καί δευτέρου κόμματος δείχνει νά ξανασκέπτεται τόν Μάιο. Εἶναι ἔτσι ὅμως;

Ἄνθρωποι πού ἐμπιστεύομαι μοῦ λένε ὅτι ὁ Τσίπρας δέν ἔχει κανέναν λόγο νά πάει σέ ἐκλογές τήν ἄνοιξη καί νά ὑποστεῖ τρεῖς προσωπικές ἧττες ταυτόχρονα σέ μία ἡμέρα. Μοῦ ἐπισημαίνουν ὅτι ὁ ἐπίμονος Ἀρτινός δέν σκέπτεται μέ τόν τρόπο πού θά σκεπτόταν κάποιος δεξιός ἡγέτης ἄν ἦταν στήν θέση του. Δέν τόν ἐνδιαφέρει νά χάσει λίγο ἤ πολύ τόν Μάιο, διότι βαθειά μέσα του πιστεύει ὅτι ὑπό προϋποθέσεις μπορεῖ νά φέρει τόν Ὀκτώβριο τήν ἀναμέτρηση στά ἴσια. Θά ἐξαντλήσει λοιπόν τά περιθώρια. Κοινῶς ὁ κ. Πρωθυπουργός δέν συμβιβάζεται μέ τήν ἰδέα τῆς προσωπικῆς του ἥττας ἀπό τόν Κυριάκο. Καί ὅσο ὑπάρχουν γύρω του ἄνθρωποι πού τοῦ λένε ὅτι ἡ διαφορά στίς εὐρωεκλογές εἶναι 3,5-5 μονάδες, στήν οὐσία συντηροῦν μέσα του αὐτήν τήν οὐτοπία. Στό Γαλάτσι τό Σάββατο ἡ ἐκδήλωσή του γιά τήν Κεντροαριστερά ἦταν ἐπιτυχημένη. Εἶχε κόσμο, τριπλάσιο, μάλιστα, ἀπό τόν κόσμο πού εἶχε ἡ Γεννηματᾶ στό Συνέδριό της.

Ὡστόσο ἡ ὁμιλία τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἦταν ἀμυντική. Ἐπιτέθηκε στήν Χρυσή Αὐγή περισσότερο ἀπό ὅσο ἐπιτέθηκε ἀκόμη καί στή ΝΔ! Κάποιος ἀνύποπτος ἀκούγοντάς τον νά ζητεῖ ἀπό τούς πολῖτες νά ρίξουν τήν Χρυσή Αὐγή «στόν σκουπιδοτενεκέ» τῆς ἱστορίας, θά νόμιζε ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση τῆς χώρας. Ἐπιτέθηκε ἐπίσης στόν ἐπί κεφαλῆς τοῦ ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ τόν ὁποῖο χαρακτήρισε «ἀνθέλληνα», ἐπειδή ὑποστήριζε στό παρελθόν τό Grexit. Καί βεβαίως σέ πολλά σημεῖα τῆς ὁμιλίας του ἄφησε νά διαφανεῖ ἡ συμπάθειά του πρός τό νέο ὄνομα «Προοδευτική Συμμαχία» –ἔφθασε μάλιστα μέ ἀφορμή τό χρῶμα τῶν σημαιῶν πού ἀνέμιζαν στό κλειστό νά μιλήσει γιά «πράσινη ἀριστερά». Νομίζω, εἶναι σέ μεγάλο βαθμό φανερό: Ἄν καί ὁ Μάιος ἐξακολουθεῖ νά βασανίζει τόν Πρωθυπουργό, ὁ Ὀκτώβριος «πάει» πιό πολύ στόν ἐγωισμό του. Ὄχι βεβαίως ἐπειδή τάχα θά πάρει τό Νόμπελ. Οἱ ὑποψηφιότητες γιά τό Νόμπελ ἔχουν κλείσει ἀπό τόν Φεβρουάριο καί γιά νά τό κερδίσεις ποτέ δέν ξέρεις ποιός σέ ἔχει προτείνει. Ἀκόμη καί ὁ Πάπας δέν εἶπε «προτείνω», εἶπε «θά πρότεινα».

Ὁ Ὀκτώβριος τοῦ πάει πιό πολύ, διότι μέσα του πιστεύει ὅτι τόν Μάιο μέ τήν μόχλευση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς (αὐτό ἔκανε στήν οὐσία μέ τήν δριμεῖα ἐπίθεσή του), τήν ἐκδίωξη τοῦ ΔΝΤ μέ τήν ἀποπληρωμή τῶν δανείων του, τήν ἐπένδυση σέ ὑποθέσεις διαφάνειας (Novartis κ.λπ.), ἀκόμη καί μέ εὐρεῖα χρήση τῆς ἀπαγορευμένης γιά τήν Ἀριστερά λέξης «πατρίδα» (9 φορές τήν πρόφερε στό Γαλάτσι), θά χάσει ἀξιοπρεπώς. Ἄρα τόν Ὀκτώβριο εἶναι ὁ τελικός. Αὐτό πού δέν καταλαβαίνει ὁ Πρωθυπουργός –γιατί δέν τό ἔχει ζήσει ποτέ– εἶναι πώς ἀμέσως μετά ἀπό μία ἧττα ἀκόμη καί ἀξιοπρεπῆ ἡ ζυγαριά θά μπατάρει ἐντελῶς ὑπέρ τοῦ Κυριάκου. Θά πάψει νά ἀκούγεται ὁ κ. Τσίπρας. Θά πάψει νά κόβει εἰσιτήρια. Ἀλλά εἴπαμε: Ἀρτινός. Ἠπειρώτικο κεφάλι. Πείσμων.

Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἔχει πάλι ἄλλα προβλήματα νά λύσει. Οἱ κρυφές μετρήσεις τοῦ δίνουν αὐτοδυναμία μέ ποσοστό 36%, ἀκόμη καί ἄν ἡ Βουλή εἶναι ἑξακομματική. Τό προτιμᾶ ἀπό τήν συνεργασία μέ τό ΚΙΝΑΛ πού θά ἐγείρει ἀπαιτήσεις. Ἀλλά γιά νά φθάσει ἕως ἐκεῖ πρέπει ἡ αὐτοδυναμία νά καταστεῖ ζητούμενο γιά τήν κοινωνία, γι’ αὐτό καί ὁ ἴδιος ἀποφεύγει στίς συνεντεύξεις του νά θέτει τόν πῆχυ ψηλά. Βεβαίως στούς πολιτικούς καιρούς πού ζοῦμε οἱ μονοκομματικές κυβερνήσεις ἴσως νά μήν εἶναι καί τό ὑπόδειγμα. Εἰδικά γιά ἕνα κόμμα μέ τήν προϊστορία τῆς συντηρητικῆς παράταξης. Ἀπό τήν ἄλλη, πάντως, γίνεται σαφές, τώρα πού τό ΚΙΝΑΛ ξεκαθαρίζει σιγά-σιγά τήν στρατηγική του (ἀφοῦ τό κράτησαν ὄρθιο πολιτικά καί ἐπικοινωνιακά στήν δύσκολη στιγμή του συντηρητικές δυνάμεις ὀλιγαρχῶν), ὅτι ὡς κυβερνητικός ἑταῖρος θά εἶναι ἐξαιρετικά δύστροπος. Προειδοποιούσαμε ἐμεῖς κάποτε, ἀλλά κάποιοι στόν χῶρο προτιμοῦσαν νά δίνουν πόντους στόν σοσιαλισμό εἴτε πηγαίνοντας στά συνέδριά του εἴτε καλώντας τον στά δικά τους. Any way. Δέν εἶναι ὥρα γιά κριτική.

Ἡ Γεννηματᾶ σέ αὐτήν τήν φάση, τέλος, δρέπει τούς καρπούς τῆς τακτικῆς της καί μέ …θράσος ζητᾶ οἰκουμενική τριῶν κομμάτων (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ) ἀκόμη καί μέ ἐπί κεφαλῆς τήν ἴδια! Στήν πρώτη φάση τῆς ἡγεσίας της, ὑπακούοντας στό ἔνστικτό της, ἔδειξε τσαγανό καί ἀρνήθηκε νά ὑποταχθεῖ στόν Τσίπρα. Ἔπειτα ἔλαβε τό ρίσκο τῆς ἵδρυσης τοῦ νέου κόμματος τῆς Κεντροαριστερᾶς καί τό κέρδισε. Αὐτοί πού ὑπολόγιζαν ὅτι θά τῆς πάρουν τό κόμμα τήν χειροκροτοῦσαν περίλυποι τήν περασμένη ἑβδομάδα ἀπό τίς πρῶτες σειρές τοῦ ΣΕΦ. Ὅσοι δέ ἦταν τά «ὄργανά» τους εἴτε ἀποχώρησαν ἀπό τό ΚΙΝΑΛ μετά τήν ἧττα τους εἴτε συμβιβάστηκαν μέ μιά θέση στό εὐρωψηφοδέλτιο. Τώρα, στήν τελική εὐθεῖα, ἡ Γεννηματᾶ δείχνει ἕτοιμη νά «σκοτώσει» τούς δεινόσαυρους πού θέλουν νά τήν σύρουν ἐκ τῶν προτέρων σέ συνεργασία μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ ἤ μέ τήν ΝΔ, καί στίς συνεντεύξεις της ἐπιτίθεται ὀνομαστικά περισσότερο στόν Κυριάκο παρά στόν Τσίπρα. Ἡ λογική της ἁπλή: Πρῶτα θά μετρηθῶ στήν κάλπη καί μετά θά δῶ μέ ποιόν θά συνεργαστῶ. Ἄν τυχόν τό ποσοστό της εἶναι βελτιωμένο, δέν ἔχει κανένα λόγο νά μετάσχει σέ κυβέρνηση συνεργασίας μέ κορμό τή ΝΔ. Ἄν δέν εἶναι, θέτει ἀπό τώρα στό τραπέζι τό σενάριο τῆς οἰκουμενικῆς. Ἄν ὁ Κυριάκος εἶναι αὐτοδύναμος, τότε ἀπό τήν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἀρχίζει διάλογος γιά τήν συγχώνευση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ μέ θετικούς ὅρους ὅμως γιά τό ΚΙΝΑΛ. Σέ κάθε περίπτωση ὅμως εἶναι ἐντυπωσιακό: ἡ κ. Γεννηματᾶ ἀπό ἀποσυνάγωγος βρίσκει μηντιακά ἐρείσματα παντοῦ πλέον: Ἀκόμη καί στόν Βορρᾶ.

Τούτων δοθέντων εἰσερχόμαστε σέ μιά συναρπαστική περίοδο πόλωσης μέ κυρίαρχο διακύβευμα τήν πολιτική σταθερότητα ἤ τίς νέες περιπέτειες. Τίς περιπέτειες τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς. Ἄς κάνουμε τούς λογαριασμούς μας. Ἀπό νωρίς.