Τά ἐπώνυμα παίζουν ρόλο

ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ὅτι ὁ Τσίπρας ἐννοεῖ ὄντως ὅσα λέει καί ὅτι θά ἀναλάβει τό ρίσκο νά κριθεῖ στίς εὐρωεκλογές, μέ ἀπώτερο στόχο νά προκαλέσει κρίση στή ΝΔ. Δέν τό πιστεύω!

Ἀντιθέτως, ἡ εὐρεῖα συγκέντρωση κεντροαριστερῶν δυνάμεων πού παρατηρῶ στά ψηφοδέλτιά του ὅλων τῶν καλπῶν, μέ ὁδηγεῖ στό συμπέρασμα ὅτι ἑτοιμάζεται γιά τήν τελική ἀναμέτρηση. Δεδομένου μάλιστα ὅτι ἕως αὐτήν τήν Παρασκευή –παραμονές τῆς διεξαγωγῆς τοῦ Συνεδρίου τοῦ ΚΙΝΑΛ– θά ὑπάρξουν ἐξελίξεις στήν ὑπόθεση τῆς Novartis πρός τήν μία ἤ τήν ἄλλη κατεύθυνση, ἔχω βάσιμους λόγους νά πιστεύω ὅτι θά «σπάσει» τήν ἀναμέτρηση σέ δύο Κυριακές καί ὅτι στήν πρώτη θά προκηρύξει καί συμβουλευτικό δημοψήφισμα γιά τήν ἀναδρομική ἰσχύ τοῦ νόμου περί εὐθύνης Ὑπουργῶν στό σκέλος τῶν δωροδοκιῶν. Ἔχει ἀποκλειστεῖ μέν, ἀλλά κανείς δέν μπορεῖ νά μοῦ τό βγάλει ἀπό τό μυαλό.

Εἰδικῶς τώρα, πού βλέπω καί τόν Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀναθεώρησης τοῦ Συντάγματος Μιχάλη Σπουρδαλάκη στό εὐρωψηφοδέλτιο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.

Ἔστω ὅμως ὅτι ἔχω ἄδικο στήν ἀνάλυσή μου, δύσκολο ὁμολογουμένως νά μπεῖς στό μυαλό ἑνός πρωθυπουργοῦ πού σχεδιάζει τήν ἧττα του. Γιά τήν οἰκονομία τῆς συζήτησης δέχομαι λοιπόν τό βασικό σενάριο· εὐρωεκλογές «σκέτες».

Παρατηρῶ κάτι πού δέν μοῦ ἀρέσει. Τό εὐρωψηφοδέλτιο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιά τόν κόσμο στόν ὁποῖο ἀπευθύνεται καί τοῦ ὁποίου διεκδικεῖ τήν ψῆφο, τόν κόσμο τῆς Ἀριστερᾶς καί τοῦ Κέντρου, δείχνει ἀρκετά «γεμᾶτο». Περιλαμβάνει ἱστορικά ἐπώνυμα τῆς Ἀριστερᾶς, μέ στόχο τόν διεμβολισμό τοῦ ΚΚΕ καί τήν ἀριστερή ψῆφο.

Τό ὄνομα «Πέτρος Κόκκαλης» λέει πολλά στούς παλαιούς ἀριστερούς. Ὁ παπποῦς τοῦ ὑποψηφίου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἰατρός εἶχε ἀνέβει στό βουνό στόν πόλεμο καί μαζί μέ τόν Σβῶλο, τόν πατέρα Σημίτη καί ἄλλους, συγκρότησαν τήν πρώτη «ἐπαναστατική κυβέρνηση» τῶν Κορυσχάδων. Τό ὄνομα «Πλουμπίδης», πάλι, λέει πολλά στούς ταλαιπωρημένους καί διωγμένους τῆς Ἀριστερᾶς.

Ὁ πατήρ τοῦ ὑποψηφίου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κατηγορήθηκε ἐπί πολλά χρόνια γιά προδοσία ἀπό τό ΚΚΕ, πρίν ἀποκατασταθεῖ μερικῶς. Τό ἐπώνυμο «Νάση» τῆς ὑποψηφίας ἀπό τήν Κάτω Ἰταλία παραπέμπει στόν παλαιό ἡγέτη τοῦ ἀγροτικοῦ κόμματος. Τό ἐπώνυμο «Σκοπούλης» τῆς ὑποψηφίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ὑφυπουργοῦ, παραπέμπει σέ παλαιό βουλευτή τῆς ΕΔΑ στά Ἰωάννινα.

Τό ἐπώνυμο «Τσάτσου-Παπαδημητρίου» τῆς ὑποψηφίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει στούς κορυφαίους συνταγματολόγους μας Τσάτσο καί Παπαδημητρίου, πού ἐκινοῦντο στόν χῶρο τοῦ Κέντρου. Ὁ Τσάτσος ἦταν εὐρωβουλευτής τοῦ ΠΑΣΟΚ καί ὁ Παπαδημητρίου νομικός σύμβουλος τοῦ Σημίτη.

Ἐάν προσθέσει σέ αὐτά κανείς τούς ἀναγνωρίσιμους στήν νεολαία Ἀλέξανδρο Νικολαΐδη (Ὀλυμπιονίκη), Λυδία Κονιόρδου (ἠθοποιό), Κώστα Ἀρβανίτη (δημοσιογράφο), Ραλλία Χρηστίδου (τραγουδίστρια), Γιάννη Μουζάλα (ὑπουργό Μεταναστευτικοῦ), τόν προερχόμενο ἀπό τό παλαιό ΠΑΣΟΚ Παναγιώτη Κουρουμπλῆ, τήν οἰκολόγο Ἰωάννα Κοντούλη, τούς ὑπουργούς καί πρώην ὑπουργούς τοῦ ΠΑΣΟΚ πού θά ἀνακοινωθοῦν καί τούς ἀθροίσει ἐν τέλει στούς ἤδη ἐκλεγμένους εὐρωβουλευτές του, καταλήγει σέ δύο συμπεράσματα: Πρῶτον, τό 80% τῶν ὑποψηφίων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔχουν μεγάλη ἀναγνωρισιμότητα. Δεύτερον, καλύπτουν ἕνα εὐρύ πολιτικό φάσμα ἀπό τήν ἀριστερά ἕως τό κέντρο.

Ὑπηρετοῦν τό ἰδεολόγημα Τσίπρα γιά ποσοστό 27-30% στίς ἐθνικές ἐκλογές. Ἰσχύει ἄραγε τό ἴδιο γιά τό ψηφοδέλτιο τῆς ΝΔ; Ἄν ἐξαιρέσεις τούς νῦν εὐρωβουλευτές, τούς ἔμπειρους Βαγγέλη Μεϊμαράκη καί Βασίλη Μιχαλολιάκο, τήν βουλευτή Ἄννα Ἀσημακοπούλου, τήν ἠθοποιό Πέγκυ Σταθακοπούλου, τόν ἔμπειρο διπλωμάτη Ἀλέξανδρο Μαλλιᾶ καί τήν Νίκη Τζαβέλλα, δέν παρατηρεῖς τό ἴδιο «βάθος».

Τό ψηφοδέλτιο τῆς ΝΔ μπορεῖ κανείς νά πεῖ ὅτι διακρίνεται ἀπό τρία χαρακτηριστικά: ἀμέσως ἀναγνωρίσιμοι ἄρα ἀποτελεσματικοί στήν σταυροδοσία εἶναι οἱ μισοί. Τό 50%. Δεύτερον, λείπει ἀπό τό ψηφοδέλτιο αὐτήν τήν στιγμή τό κέντρο βάρους καί ἡ ἰσόρροπη ἐκπροσώπηση ὅλων τῶν τάσεων.

Ἐπώνυμος Καραμανλικός γιά παράδειγμα δέν ὑπάρχει, ἐνῶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ «στήνει» παράγκες στά δεξιά καί στά ἀριστερά τῆς ΝΔ μέ πρώην ὑπουργούς τῆς περιόδου ἐκείνης πού κινοῦνται αὐτόνομα βεβαίως, χωρίς εὐλογίες. Ἐνῶ στήν οὐσία εἶναι ἕνα ψηφοδέλτιο πού ἐκπροσωπεῖ ἄριστα τό φιλελεύθερο πολιτικό κέντρο, τά πρόσωπα πού ἐπέλεξε ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης (στό ὄνομα τῆς ἀνανέωσης) θέλουν χρόνο γιά νά γίνουν γνωστά καί στόν τελευταῖο Ἕλληνα. Ἔχουν ἄριστα βιογραφικά, προέρχονται ἀπό τόν χῶρο τῶν τραπεζῶν (Μασουράκης), τῆς Ναυτιλίας (Ξηραδάκης), τῶν Πανεπιστημίων (Ἐλευθεριάδης), τῆς αὐτοδιοίκησης (Καλυψώ Γούλα), εἶναι εὐρέως ἀποδεκτοί στούς ἐπαγγελματικούς κύκλους τους, μά ὅταν ἀνοίγεις τόν δέκτη καί ρωτᾶς «ποιός εἶναι αὐτός» δέν ἔχεις ἀπάντηση. Εἰδικῶς ἄν δέν γράφει τό ὄνομά του τό «σοῦπερ». Καί μολονότι ἀνακοινώθηκαν ἐγκαίρως, λίγοι ἔδειξαν κινητικότητα στά ΜΜΕ γιά νά τούς μάθει ὁ κόσμος –δέν μπορεῖ νά τά κάνει ὅλα τό κόμμα.

Θεωρῶ, λοιπόν, καλόπιστα ὅτι τό ψηφοδέλτιο τῆς ΝΔ χρειάζεται δύο προσθῆκες. Πρόσωπα πού νά εἶναι ἐπώνυμα καί τό βάρος τοῦ ἐπωνύμου τους νά ἔχει ἀντίκρυσμα στό ἐκλογικό σῶμα. Νά εἶναι συνδεδεμένα μέ κάτι χειροπιαστό. Καί ἀπό τήν στιγμή πού ἡ ἀναμέτρηση λαμβάνει χαρακτῆρα δημοψηφίσματος, πρέπει νά πάρει τό ρίσκο ὁ Μητσοτάκης νά τεθεῖ ἐπί κεφαλῆς τοῦ εὐρωψηφοδελτίου. Μόνο τότε θά καταστεῖ σαφές ὅτι οἱ ἐκλογές αὐτές δέν εἶναι χαλαρές καί ὅτι τό διακύβευμα εἶναι ὑψηλό.

Ὅταν δεῖ κανείς τόν ἀρχηγό στήν μάχη. Διαφορετικά ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά κερδίσει πόντους ἀπό τό εὐρωψηφοδέλτιο. Τόσους, ὥστε νά περιορίσει τό εὖρος τῆς μεγάλης ἥττας του καί νά τήν καταστήσει διαχειρίσιμη. Δέν εἶναι αὐτό πού θέλουμε!