Χθές, ἐκεῖ πού ὁδηγοῦσα, πετάχτηκε ἐμπρός μου ἕνα «πατίνι». Τό ἀπέφυγα μέ ἑλιγμό, ἀλλά εἰσέπραξα σμῆνος «πενταδακτύλων» ἀπό τόν ὁδηγό τοῦ τρόλλεϋ πού ἐρχόταν ἀπό τήν ἀντίθετη λωρίδα καί, εὐτυχῶς, σταμάτησε. Ἀργότερα, διάβασα στήν ἱστοσελίδα τοῦ συναδέλφου Παντελῆ Ξανθίδη τά ἀκόλουθα:
«Τό κυκλοφοριακό κομφούζιο πού παρατηρεῖται κατά τίς ὧρες αἰχμῆς ὁπωσδήποτε πλήττει τό… κυκλοφορικό μας, ἀλλά τά “ἐμφράγματα” στούς ὁδηγούς προκαλοῦνται ἀπό ἐκεῖνα τά… νέου τύπου μεταφορικά μέσα, πού κάνουν τή ζωή μας “πατίνι”!
Μεγάλο πρόβλημα ἡ παρουσία τόσων ἠλεκτρικῶν πατινιῶν σέ δρόμους καί ἀρτηρίες καί τεράστια ἡ ἀνευθυνότητα πού δείχνουν οἱ ἁρμόδιες Ἀρχές, πού ἐπιτρέπουν τήν ἐλεύθερη κυκλοφορία τῶν πατινιῶν ὁπουδήποτε! Ἀπό πεζοδρόμια καί πεζοδρόμους ἕως δρόμους, λεωφόρους καί ἐθνικές ὀδούς!
Ὀχήματα (ναί, ὀχήματα εἶναι!) ἀνασφάλιστα, χωρίς ἄδεια κυκλοφορίας, μέ ὁδηγούς χωρίς δίπλωμα, πού τελευταῖα ἄρχισαν τίς “κόντρες”, τίς “σφῆνες” καί τίς “μαγκιές” ἀνάμεσα στά αὐτοκίνητα.
Κατάσταση ἀφόρητη, τριτοκοσμική, ἀλλά ἀόρατη γιά τούς ἰθύνοντες, οἱ ὁποῖοι δέν διερωτῶνται τί μέλλει γενέσθαι ἐάν συμβεί κάποιο δυστύχημα, ἴσως καί θανάσιμος τραυματισμός, γιά νά ἀναζητοῦνται ἐν συνεχείᾳ οἱ “ἁρμοδιότητες”…
Ἄραγε ἔχουν ὑπολογίσει τό ποιός θά “πληρώσει τή νύφη”; Μήπως ὁ “Γιωταχῆς” πού θά τοῦ πέσει στίς ρόδες κάποιος ἀνέμελος “πατινέρ”; Ὑπό ποία ἰδιότητα ἐκλαμβάνεται ὁ περί οὗ; Τοῦ “δίτροχου” πεζοῦ πού ἔτρεχε στήν λεωφόρο; Τοῦ “πατινέρ” ἄνευ ἀδείας ὁδήγησης ὀχήματος χωρίς ἀριθμό κυκλοφορίας καί ἀσφάλεια; Καί ποιόν θά πληρώσει ἡ ἀσφάλεια τοῦ ἄτυχου “Γιωταχῆ”;
Τόν πεζό μέ τίς… ρόδες; Ἄς δοῦμε κάτι πολύ ἁπλό, πού ἴσως νά ἔχει συμβεῖ…
Ἕνας “πατινέρ” κάνει “ζίγκ-ζάγκ” μέ τό ὄχημά του καί πέφτει πάνω στόν καθρέφτη ἑνός αὐτοκινήτου. Σπάει ὁ καθρέπτης, σπάει καί τό χέρι του!
Ὁ ὁδηγός βλέπει νά “κρέμεται” ἕνα “τρακοσάρι” εὐρώ ἀπό τόν κατεβασμένο καθρέφτη του κι ἀπό τήν ἄλλη τόν “πατινέρ” νά σφαδάζει ἀπό τόν πόνο. Κοιτάζει γύρω γιά μάρτυρες, τηλεφωνεῖ στό “166”, στό “100”, στήν ἀσφάλειά του ἤ καί στόν δικηγόρο του… Πόσο “μιά ὡραία ἀτμόσφαιρα” εἴμαστε! Καί πόσο “ἀνοχύρωτη” εἶναι ἡ κοινωνία μας! Μέ τόν καθένα νά κάνει ὅ,τι γουστάρει, μέ τήν αὐθαιρεσία νά θεωρεῖται προσόν, τήν ἀνομία νά καταπιέζει τόν νομοταγῆ πολίτη, τό “γλείψιμο” νά ἀντικαθιστᾶ τήν ἀξιοκρατία, τό “δέν βαριέσαι, ἀδερφέ” νά ἀναδεικνύεται σέ… PhD τῆς γαϊδουριᾶς!
Ἔγινε ἡ ζωή μας “πατίνι”! Ὄχι σάν κι αὐτά τά ἠλεκτροκίνητα προϊόντα τῆς… βιομηχανικῆς ἐπανάστασης, πού σκιαγραφήθηκαν ἀνωτέρω, ἀλλά “πατίνι” ξύλινο, χειροποίητο, μέ… ΑΦΜ!
Μέ ρουλεμάν, τάκο, λαμάκια κι ἕνα πετσάκι γιά φρένο. Πού μέ τό ἕνα πόδι δίνεις ὤθηση γιά νά προχωρᾶς τή ζωή, νά τιθασεύεις τίς ἀνηφόρες, νά λαχανιάζεις καί νά ξαποσταίνεις γιά λίγο, προκειμένου νά πληρώσεις τούς λογαριασμούς. Κι ὅταν βρεθεῖς στήν κατηφοριά, ἄντε νά σταματήσεις! Νά μήν ξέρεις πῶς νά σωθείς! Νά πέφτεις ἐπάνω σέ κάποιο αὐτοκίνητο, νά τοῦ σπᾶς τόν καθρέπτη καί νά “τρῶς τά μοῦτρα” σου! Καί νά σέ ἀποζημιώνουν μέ τό “Ρέκβιεμ” τοῦ Μότσαρτ»…