Τά πατίνια, τά ὑπουργεῖα καί ἡ Τροχαία

Ἦταν ζήτημα χρόνου νά σημειωθεῖ τό πρῶτο σοβαρό τροχαῖο μέ …πατίνι! Τά ἠλεκτρικά πατίνια, πού τά συναντᾶμε πλέον παρατημένα σέ κάθε σημεῖο τῆς πόλεως, τείνουν νά ἐξελιχθοῦν σέ μάστιγα.

Προχθές, περπατοῦσα ἀμέριμνος στό ρυπαρό καί γεμᾶτο παγίδες πεζοδρόμιο τῆς Ἀκτῆς Μιαούλη. Στό ἀριστερό χέρι κρατοῦσα τήν ἐφημερίδα καί, ξαφνικά, περνᾶ «σύριζα» δίπλα μου (ἐπί τοῦ πεζοδρομίου) μέ ταχύτητα ἕνα πατίνι. Μοῦ δίνει μιά στό χέρι, ἔφυγε ἡ ἐφημερίδα καί, εὐτυχῶς, δέν ἔφυγε …κάποιο δάχτυλο.

Φυσικά, ὁ πατινέρ συνέχισε νά τρέχει κάνοντας σλάλομ γιά νά ἀποφύγει τούς ἀνθρώπους πού νομίζουν –οἱ ἀτυχεῖς– ὅτι τά πεζοδρόμια εἶναι γιά τούς πεζούς.

Τά πατίνια ἔχουν πλέον ἀρχίσει νά κινοῦνται καί στίς κεντρικές ὁδικές ἀρτηρίες. Χωρίς ἀριθμό, χωρίς χαρτιά, κινοῦνται χωρίς κανείς νά τά ἐμποδίζει. Καί σκέπτομαι τί προβλήματα θά ἀντιμετωπίσει ὅποιος θά ἔχει τήν ἀτυχία νά ἐμπλακεῖ σέ σοβαρό τροχαῖο ἀτύχημα στό ὁποῖο θά ἐμπλέκεται πατίνι! Χωρίς νά τό θέλεις, τό μυαλό πηγαίνει κάποια (ἀρκετά) χρόνια πίσω, τότε πού τά πατίνια μᾶς ἦταν αὐτοσχέδια. Τότε, πού τά κατασκευάζαμε μόνοι μας, πού πηγαίναμε τσάρκα ἔξω ἀπό συνεργεῖα καί μηχανουργεῖα, ψάχνοντας γιά ρουλεμάν, προκειμένου νά ἀποκτήσει τό ὄχημά μας τροχούς! Οὐδείς, ὅμως, εἶχε διανοηθεῖ νά βγεῖ μέ τό πατίνι του σέ κεντρικό δρόμο. Κάποιες κατηφόρες διαλέγαμε καί σχίζαμε τά γόνατά μας.

Τά σημερινά πατίνια, ὅμως, πού λειτουργοῦν μέ πιστωτική κάρτα καί μπορεῖς νά τά παρατήσεις ὅπου θέλεις, ἀφοῦ ὅλα ἔχουν σύστημα ἐντοπισμοῦ ὥστε νά τά μαζεύουν οἱ ἑταιρεῖες στίς ὁποῖες ἀνήκουν, εἶναι δίκυκλα κανονικά, πού χρησιμοποιοῦνται ἀπό τούς ἐπιβαίνοντες ὅπως τά μηχανάκια καί οἱ μοτοσυκλέττες.

Χώνονται στά φανάρια, κάνουν ζίγκ-ζάγκ στούς δρόμους, κάποιοι, μάλιστα, κάνουν καί κόντρες ἤ πηγαίνουν πλάι-πλάι. Ποιός ἆρά γε τά ἐλέγχει; Τί ἔχει κάνει γι’ αὐτό τό ὑπουργεῖο τῶν Συγκοινωνιῶν; Πῶς ἔχει καθοδηγήσει τά ὄργανά της ἡ Τροχαία; Γιατί κάποιον, ἄν τό ὄχημά του δέν ἔχει πινακίδες καί χαρτιά σωστά θά ἔχει νά ἀντιμετωπίσει συνέπειες καί κάποιος ἄλλος μπορεῖ νά κινεῖται μέ δίτροχο στόν δρόμο χωρίς νά ἔχει ἄδεια καί δίπλωμα;

Μέ πιάνει φόβος ὅταν δῶ μπροστά μου πατίνι καί κάνω ὅ,τι μπορῶ γιά νά μήν εἶμαι κοντά του. Μέ τήν ἰδέα καί μόνο ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού πηγαίνει καμαρωτός μπροστά μου μπορεῖ νά βρεθεῖ ξαφνικά ξάπλα στόν δρόμο, τό πόδι μου πηγαίνει αὐτομάτως στό φρένο!

«Καί ποῦ θέλετε νά κυκλοφοροῦν τά πατίνια;» θά ρωτήσει ὁ ἀπαραίτητος δικαιωματιστής. Μά, στούς ποδηλατοδρόμους, ὅπου ὑπάρχουν. Εἶναι ἡ ἀπάντηση.

Γιά σκεφθεῖτε κάποιον πού θά μπλέξει σέ τροχαῖο μέ πατίνι. Τί θά κάνει; Ποιά ἀσφαλιστική θά τόν καλύψει; Ὑπάρχει σχετική νομική πρόβλεψη; Τί ἔχει κάνει τό –ὅποιο– ἁρμόδιο ὑπουργεῖο; Πῶς ἀντιμετωπίζει τό θέμα ἡ Τροχαία; Ἄς κινοῦνται τά πατίνια, ἄν ἔχουν ὅλα τά νόμιμα ἔγγραφα καί ἄν τά καλύπτουν οἱ ἀσφαλιστικές ἑταιρεῖες. Ἀλλά τά ἔχουν; Τό θέμα εἶναι πολύ σοβαρό, καί καλά θά κάνουν οἱ ἔχοντες τήν ἁρμοδιότητα καί τήν εὐθύνη νά λάβουν τά δέοντα μέτρα.

Απόψεις

Παρασκευή, 6 Νοεμβρίου 1964

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΙΚΗΣΕΝ;

Η Παγκόσμια Ιστορία μέσα από τα μολυβένια στρατιωτάκια του αείμνηστου Στρατηγού Μιχάλη Κωσταράκου

Εφημερίς Εστία
Το βιβλίο για την εντυπωσιακή συλλογή του αείμνηστου Στρατηγού Μιχάλη Κωσταράκου με τα χιλιάδες μολυβένια στρατιωτάκια, παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, αυτή την εβδομάδα.

Πρόκλησις Ράμα ἀπό τήν Θεσσαλονίκη: «Ἔχει πεθάνει ἡ Βόρειος Ἤπειρος»

Εφημερίς Εστία
Ἄμεσος καί αὐστηρή ἀπάντησις ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν

Τό νερό στό αὐλάκι

Μανώλης Κοττάκης
Ἡ διαδικασία τῶν διαπραγματεύσεων κρύβει πάντοτε οὐσία. Διότι ἀπό τόν τρόπο πού αὐτές διεξάγονται, ἀπό τήν μέθοδο, κρίνεται πολλές φορές καί ἡ ἔκβασή τους. Τό μισό τοῦ συμβιβασμοῦ βρίσκεται ἐκεῖ.

Ἡ νέα ἡγέτις τῶν Τόρυς

Εφημερίς Εστία
Λονδῖνο.- Ἡ Κέμι Μπάντενοχ κέρδισε τίς ἐσωκομματικές ἐκλογές καί ἐστέφθη ἡ νέα ἡγέτις τοῦ Συντηρητικοῦ Κόμματος στήν Βρεταννία.