Μέ τήν ἔκδοση τῶν πολιτικῶν ἀπομνημονευμάτων τῆς Καγκελλαρίου Μέρκελ («Ἐλευθερία», ἐκδόσεις Μεταίχμιο, σέ μετάφραση τῆς Ἔμης Βαϊκούση καί ἐπιμέλεια-διόρθωση τοῦ δικοῦ μας Γιώργου Γιαννούση) κλείνει ὁ κύκλος.
Ἔχουν πλέον μιλήσει ὅλοι οἱ ξένοι ἡγέτες πού πρωταγωνίστησαν στήν διαχείριση τῆς ἑλληνικῆς κρίσης τοῦ 2010: Ὁ Ὀμπάμα, ἡ Μέρκελ, ὁ Γκόρντον Μπράουν καί βεβαίως ὁ Σόιμπλε. Ἡ διήγησή τους ἐπιβεβαιώνει σέ μεγάλο βαθμό ὅλα ὅσα ἔχουν ὑποστηρίξει οἱ Ἕλληνες πρωταγωνιστές: Ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος στό ΔΝΤ Τάκης Ρουμελιώτης, ὁ Χάρης Καστανίδης (ἐν μέρει), ὁ Μιλτιάδης Παπαϊωάννου (ἐν μέρει) καί ὁ νεοδημοκράτης Γιάννης Παπαθανασίου.
΄Όλοι τους, πλήν τοῦ τελευταίου, ὑπουργοί τοῦ ΠΑΣΟΚ στό παρελθόν. Ὁ μόνος ἀντίλογος ἔρχεται ἀπό τόν ἁρμόδιο χειριστή ὑπουργό Οἰκονομικῶν Γιῶργο Παπακωνσταντίνου («Game Over»).
Τό συμπέρασμα στό ὁποῖο ὅλοι κατατείνουν εἶναι ὅτι ἡ παρτίδα «σωζόταν» ἄν ἡ Ἑλλάδα λάμβανε ἐγκαίρως μέτρα. Δέν θά θυσίαζε 30% τοῦ ΑΕΠ της σάν νά εἶχε χάσει πόλεμο. Δέν θά θυσίαζε τήν ἀνεξαρτησία της καί τόν λαό της. Θά ἐφάρμοζε μέν ἕνα ἀπαιτητικό εὐρωπαϊκό μνημόνιο ἐσωτερικῆς κοπῆς μέ διετές πάγωμα μισθῶν καί συντάξεων (ὅπως εἶχε ζητήσει δίς ὁ Κώστας Καραμανλῆς ἀπό τόν Παπανδρέου τόν Μάιο τοῦ 2009 καί τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2009, στήν προεκλογική ἐκστρατεία) ἀλλά θά ἄντεχε νά μείνει στίς ἀγορές. Εἰδικῶς ἄν δέν φούσκωνε ἐσκεμμένα καί σέ συνεννόηση μέ τό ΔΝΤ καί τήν Eurostat τό ἔλλειμμά της. Τά μνημόνια ἐν τέλει δέν ἔφεραν τήν κρίση ἀλλά τήν ἐξάρτηση. Ἡ ὁποία διαρκεῖ ἕως σήμερα!
Κωδικοποιῶ ποιά εἶναι ἡ οὐσία ὅλων ὅσα ἐξιστορεῖ ἡ Μέρκελ στό βιβλίο της καί θά ἐξηγήσω ἀμέσως μετά πῶς ἡ διήγηση αὐτή ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τόν πρώην Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ, ἀπό τόν πρώην Πρωθυπουργό τῆς Μεγάλης Βρεταννίας καί ἀπό τόν Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ἡ Καγκελλάριος:
Πρῶτον, ρίχνει ὅλο τό βάρος τῆς εὐθύνης στούς χειρισμούς τοῦ Γιώργου Παπανδρέου. Δέν κάνει καμμία ἀναφορά σέ προκατόχους του.
Δεύτερον, κατηγορεῖ τόν Γιῶργο Παπανδρέου γιά ἐσκεμμένη ἀπάθεια καί ἀμεριμνησία ἀπό τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2009, πού ἐξελέγη Πρωθυπουργός, μέχρι τίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 2010, ὅπου ἡ Ἑλλάς (ἀποκλεισμένη πλέον ἀπό τίς ἀγορές ὡς Τιτανικός) ζήτησε βοήθεια. Μέχρι τότε ὁ Παπανδρέου ἔψαχνε μυστικά χρήματα στό ΔΝΤ, ἀρνεῖτο νά λάβει μέτρα ἴσα μέ τό 4% τοῦ ΑΕΠ πού τοῦ ζητοῦσε ἡ Κομμισσιόν καί ὅταν τόν ρωτοῦσε ἡ Μέρκελ σέ συσκέψεις κορυφῆς ἄν θέλει κάτι ἀπαντοῦσε «δέν θέλω τίποτε!». Στήν πραγματικότητα, ὁ Παπανδρέου ἔπαιξε τίς καθυστερήσεις γιά νά χρεώσει στή ΝΔ τήν χρεωκοπία καί νά ἰσχυριστεῖ ὅτι τά μέτρα τοῦ «ἐπεβλήθησαν» ἀπ’ ἔξω, ὅτι δέν ἦταν δική του ἐπιλογή. Μέ ἄλλα λόγια: Ἔφερε τήν χώρα σέ κατάσταση χρεωκοπίας σκοπίμως.
Τρίτον, ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ Παπανδρέου ζήτησε βοήθεια ἀπό τήν ΕΕ καί ἀποδέχθηκε τήν προσφυγή στήν τρόικα μόνον ὅταν ἀναθεωρήθηκε τό ἔλλειμμα τοῦ 2009 ἀπό 12,7% πού εἶχε ἀρχικῶς ὑπολογιστεῖ σέ πάνω ἀπό 15%. Τότε ἀποφάσισε νά ἀνακοινώσει στό Καστελλόριζο τήν προσφυγή στό μνημόνιο. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2010 τό ἔλλειμμα ἀναθεωρήθηκε κατόπιν παρασκηνιακῆς συνεννόησης τῆς κυβέρνησης τοῦ ΠΑΣΟΚ μέ τό ΔΝΤ ἀπό 12,7% σέ 13,6% μέ τήν προσθήκη χρεῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων πού τό φούσκωσαν περαιτέρω, μετά τήν πρώτη ἀλλοίωση μέ τίς ἀμυντικές δαπάνες καί τά χρέη νοσοκομείων μελλοντικῶν ἐτῶν (στό 15,7% ἀναθεωρήθηκε ἐπί Γεωργίου μετά τίς δημοτικές ἐκλογές τοῦ Νοεμβρίου 2010), ἀλλά ἡ οὐσία τῶν ἀποκαλύψεων Μέρκελ δέν ἀλλάζει. Ἡ πλαστογράφηση τοῦ ἐλλείμματος τοῦ 2009 ἦταν ὅρος πού ἔθεσε τό ΔΝΤ μέ βάση τό καταστατικό του γιά νά ὑπαχθεῖ ἡ Ἑλλάς στά μνημόνια καί ἡ Κυβέρνηση τήν ἐξετέλεσε.
Στό βιβλίο τοῦ Μιχάλη Ἰγνατίου « Ὁ δρόμος πρός τήν καταστροφή» (ἐκδόσεις Λιβάνη, σελίδα 414) ἀποκαλύπτεται mail τῆς 29ης Μαρτίου τοῦ 2010 τοῦ ΔΝΤ πρός τόν Γιῶργο Παπακωνσταντίνου, πού φέρει τήν ὑπογραφή τοῦ ἀξιωματούχου τοῦ Ταμείου Μπόμπ Τράα. Τόν πληροφοροῦσε μεταξύ ἄλλων ὅτι «ὁ γενικός διευθυντής θά σᾶς στείλει ἐνημερωτική ἐπιστολή σχετικά μέ τήν ἀποστολή λανθασμένων στοιχείων πού θά θέλαμε νά παρακαμφθεῖ ΓΡΗΓΟΡΑ καί ΣΙΩΠΗΡΑ». Στήν οὐσία, ἐζητεῖτο ἡ ἀλλοίωση τοῦ ἤδη φουσκωμένου μιά φορά ἐλλείμματος. Ἡ Καγκελλάριος σημειώνει ὅτι οἱ ὑπουργοί Οἰκονομικῶν τῆς εὐρωζώνης ἔλαβαν ἀπόφαση στίς 11 Ἀπριλίου 2010 νά στηρίξουν τήν Ἑλλάδα μέ δάνεια 45 δισ. εὐρώ. Ὡστόσο μέχρι τίς 23 Ἀπριλίου οὔτε φωνή οὔτε ἀκρόαση ἀπό τόν Παπανδρέου. Ἐκτελεῖτο ἡ διαταγή τοῦ «γρήγορα καί σιωπηρά». Γράφει ἡ Μέρκελ: «Ἡ μόνη δυσκολία: Ἡ Ἑλλάδα δέν εἶχε ζητήσει ἀκόμη οἰκονομική στήριξη.
Ἡ συνθήκη αὐτή ἄλλαξε στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 2010, ἡμέρα πού ἀνακοινώθηκε ὅτι τό ἑλληνικό ἔλλειμμα θά ξεπερνοῦσε τό 15%, μέ ἀποτέλεσμα τήν περαιτέρω ἄνοδο τῶν spreads. Ἡ Ἑλλάδα κινδύνευε πλέον νά χάσει τήν πρόσβασή της στίς ἀγορές προκειμένου νά δανειστεῖ». Ἀνατρέχοντας στήν δήλωση Παπανδρέου στό Καστελλόριζο διαβάζουμε ἀπό τήν πρώτη γραμμή της: «Χθές ἀνακοινώθηκαν τά στοιχεῖα γιά τό πραγματικό ἔλλειμμα τοῦ 2009….». Ἰδού τό πολιτικό ἔγκλημα. Τά στατιστικά ἀποδείχτηκαν ἐργαλεῖο χρεωκοπίας, παραγωγῆς μνημονιακῶν μέτρων λιτότητας καί ἐξόφλησης τῶν ξένων τραπεζῶν εἰς βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐνῶ θά ἔπρεπε νά εἶχε γίνει ἀπό τήν ἀρχή κούρεμα τοῦ χρέους. Ἔτσι ἐξηγοῦνται αὐτά πού ἀποκάλυψε ὁ Ἰωάννης Πρετεντέρης σέ βιβλίο του, ὅτι ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν ζητοῦσε ἀπό τά κανάλια νά μήν θέτουν ζήτημα κουρέματος χρέους στά σχόλιά τους. Ἔτσι ἐξηγοῦνται ὅσα ἀποκάλυψε προσφάτως ὁ τέως πρόεδρος τῆς Τράπεζας Πειραιῶς Μιχάλης Σάλλας, ὅτι ἡ Κυβέρνηση ἀπέρριψε τεχνική πρότασή του γιά τήν ἐλάφρυνση τοῦ χρέους τόν Δεκέμβριο τοῦ 2010. Ἔτσι ἐξηγοῦνται ὅσα γράφει στό βιβλίο του ὁ τότε ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος στό ΔΝΤ Τάκης Ρουμελιώτης, πού πρότεινε ἐπίσης κούρεμα τοῦ χρέους. Καί ἔτσι ἐξηγεῖται γιατί ἀρχικῶς ὁ τότε ἀντιπρόεδρος τῆς ΕΚΤ Λουκᾶς Παπαδῆμος ἀπέρριπτε τήν ἰδέα γιά διαγραφή τοῦ χρέους!
Τέταρτον, ἡ Μέρκελ ἀποκαλύπτει ὅτι ποτέ δέν ἦταν ἐπιλογή της ἡ ἔξοδος τῆς Ἑλλάδας ἀπό τήν εὐρωζώνη, γεγονός πού ἀποδεικνύει ὅτι μιά Κυβέρνηση μέ ἐθνικό φρόνημα εἶχε μεγάλα περιθώρια διαπραγμάτευσης μέ τούς δανειστές.
Τήν μνημειώδη καθυστέρηση τῆς Κυβέρνησης Παπανδρέου νά ἀντιδράσει γρήγορα στιγματίζει στό βιβλίο του «Κράχ» ὁ πρώην Βρεταννός Πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, ὁ ὁποῖος γράφει εἰρωνικά ὅτι ὁ ΓΑΠ «δέν ἐλάμβανε σωστές συμβουλές» καί ὅτι «ἐάν ὁ Γιῶργος Παπανδρέου εἶχε κινηθεῖ νωρίτερα, τό κόστος γιά τήν Ἑλλάδα δέν θά ἔφθανε ἀπό τά 30 δισ. στά 120 δισ. εὐρώ». Ὁ Ὀμπάμα στό κεφάλαιο 22 τῆς «Γῆς τῆς Ἐπαγγελίας» γράφει ὅτι ἡ Ἑλλάδα «βρέθηκε ξαφνικά στό χεῖλος τῆς χρεωκοπίας μετά τήν ἀναθεώρηση τῶν στατιστικῶν της» καί ἐπιρρίπτει εὐθῦνες στίς ἀγορές, σέ διαδοχικές κυβερνήσεις, ἀλλά καί στούς Εὐρωπαίους.
Καί τό πλέον ἐνδιαφέρον: ὑπουργοί τοῦ ΠΑΣΟΚ τῆς περιόδου ἐκείνης ἐπιβεβαιώνουν ἐν ὅλῳ ἤ ἐν μέρει αὐτές τίς διηγήσεις. Ὁ Βενιζέλος στίς «Ἐκδοχές πολέμου» (Πατάκης) διηγεῖται ὅτι «ἡ νεοεκλεγμένη Κυβέρνηση συνειδητοποίησε σταδιακά τό μέγεθος τοῦ προβλήματος», ὅτι τό ΠΑΣΟΚ τούς τελευταίους μῆνες τοῦ 2009 «ἐξήγγειλε ἕνα πρόγραμμα παροχῶν», ὅτι ἡ Κυβέρνηση Παπανδρέου «δέν εἶχε συνείδηση τοῦ ὄγκου καί τοῦ βάρους τοῦ προβλήματος», ὅτι « ἡ συσσώρευση τοῦ δημοσίου χρέους καί ὁ δημοσιονομικός ἐκτροχιασμός δέν ἦταν εὐθύνη καί πρόβλημα μιᾶς Κυβέρνησης ἀλλά ὅλης τῆς μεταπολίτευσης». Ὁ Χάρης Καστανίδης ὑπογραμμίζει («Χρόνια δοκιμασίας», Ἀλεξάνδρεια) ὅτι ἀμέσως μετά τήν τρίτη ἀναθεώρηση τοῦ ἐλλείμματος στό 15,4% ἐπί Γεωργίου οἱ ξένοι διά τοῦ Αὐστριακοῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν μᾶς ζήτησαν νέα μέτρα λιτότητας, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λιτότητας καί δεύτερο μνημόνιο (ψηφίστηκε τόν Φεβρουάριο τοῦ 2012). Πάλι τά στατιστικά ἦταν τό ἐργαλεῖο!
Ὁ Μιλτιάδης Παπαϊωάννου στήν «Μεγάλη κρίση 2009 -2019» ( Λιβάνης) γράφει ὅτι «οἱ πολῖτες χρέωσαν στόν Παπανδρέου ὅτι τούς ἐξαπάτησε χάριν τῆς ἐξουσίας. Ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ἡ ἡγεσία τοῦ ΠΑΣΟΚ δέν γνώριζε τά ἀκριβή στοιχεῖα τῶν ἐλλειμμάτων καί τό βάθος τῆς κρίσης δέν ἔπεισε τήν κοινωνία. Ἕνα κόμμα ἐξουσίας ὄφειλε νά γνωρίζει. Δέν μπορεῖ νά ἰσχυρίζεται άγνοια»…
Υ.Γ.: Κύριε Μητσοτάκη, τούτων δοθέντων, ἐπιμένετε νά «τιμήσετε» τό ΠΑΣΟΚ τῆς ἐσκεμμένης χρεωκοπίας παραχωρῶντας του τό ἀξίωμα τῆς Προεδρίας τῆς Δημοκρατίας;
Μ.Η.Τ. 232122