Tό ἀλάθητο τοῦ Πάπα, ἡ Δημοκρατία καί οἱ ἀνισότητες

Ὅταν οἱ ἐλίτ ἀποκαλοῦν τόν φασισμό τους «δημοκρατία» καί τήν ἀληθινή δημοκρατία «φασισμό»

ΤΟΥΣ φαντάζομαι νά συνεδριάζουν γύρω ἀπό τό τραπέζι στήν αἴθουσα συσκέψεων τοῦ Μεγάρου Μαξίμου, ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπό τό γραφεῖο τοῦ Πρωθυπουργοῦ.

Ἐκεῖ πού στό παρελθόν, πρίν ὁ Δημήτριος Μάξιμος δωρίσει τήν οἰκία του στό Ἑλληνικό Δημόσιο, ἐγκαθίσταντο θίασοι καί μαγνητοσκοποῦντο σκηνές ἀπό ἑλληνικές ταινίες. (Μήν ἐντυπωσιάζεστε, εἶναι ἀληθές.)

Τούς φαντάζομαι νά ἀναπαραγάγουν τήν παραμυθία, ὅτι εἶναι μονόδρομος ἡ διαγραφή ἑνός πρώην Πρωθυπουργοῦ ἀφοῦ ἀμφισβητεῖ τήν κυβερνητική πολιτική καί πλήττει τήν πολιτική σταθερότητα.

Τούς φαντάζομαι νά σκέφτονται τήν πιθανότητα πρόωρων ἐκλογῶν μέχρι τό καλοκαίρι, νά σιγοψιθυρίζουν ὅτι μέ τόν νέο ἐκλογικό νόμο «μπορεῖ νά ἔχουμε αὐτοδυναμία μέ 33%.»

Τούς φαντάζομαι νά δίδουν ἐντολές σέ προθύμους ὑπουργούς, βουλευτές, πρώην βουλευτές, πολιτευτές, ἀναλυτές, νά τούς ἐπιτίθενται ἀπό τηλεοράσεως καί ἀπό τούς λογαριασμούς τους μέ τήν κατηγορία τοῦ «ἀνθέλληνος» (πολύ φτωχή ἡ σοδειά πάντως) καί νά διαβεβαιώνουν ἑαυτούς καί ἀλλήλους ὅτι «θά περάσει καί αὐτό καί θά ξεχαστεῖ.»

Ὑπάρχουν ὅμως τρία ζητήματα: Ἐξακολουθεῖ νά ἔχει ὁ Πάπας τό ἀλάθητο; Τό πρῶτο. Ὑπάρχει πολιτική σταθερότητα χωρίς κοινωνική ὁμαλότητα; Μέ τήν φτώχεια αὐξανόμενη καί τίς κοινωνικές ἀνισότητες διευρυνόμενες; Τό δεύτερο.

Εἶναι ἡ ψήφιση ἑνός νέου ἐκλογικοῦ νόμου πού χαμηλώνει τό ποσοστό τῆς αὐτοδυναμίας στό 32-33% «δημοκρατία»; Ἤ τό νά «ράβεις» τούς κανόνες στά μέτρα σου εἶναι ἀλήστου μνήμης πασοκικός «Κουτσογιωργισμός»; Τό τρίτο.

Ξεκινῶ ἀπό τό τελευταῖο. Στίς τελευταῖες ἀμερικανικές προεδρικές ἐκλογές τό βασικό κριτήριο ἐπιλογῆς τῶν ψηφοφόρων ἦταν, σύμφωνα μέ δημοσκόπηση τοῦ CNN, ἡ δημοκρατία. Ἐπειδή ἕνα ἀπό τά δύο κόμματα πού διεκδικοῦσαν τήν προεδρία ἦταν οἱ «Δημοκρατικοί», κάποιοι μπερδεύτηκαν καί ἐξήγαγαν τό συμπέρασμα, ὅτι αὐτό εὐνοοῦσε τήν ψῆφο στήν Καμάλα Χάρρις. Ὁποία αὐταπάτη!

Οἱ πολῖτες ἐννοοῦσαν δημοκρατία τήν ἀνεμπόδιστη ἐλεύθερη ἔκφραση τῆς πλειοψηφίας στίς κάλπες. Τήν μή νόθευση τοῦ ἀποτελέσματος. Διότι ἀρέσει δέν ἀρέσει, οἱ πολλοί στίς ΗΠΑ θεώρησαν ὅτι νοθεύτηκε ἡ ψῆφος τους στίς ἐκλογές τοῦ 2020. Ὅλα αὐτά τά χρόνια οἱ ἐλίτ στίς ΗΠΑ ὀνόμαζαν τόν φασισμό τους «δημοκρατία» καί τήν δημοκρατία «φασισμό». Καί ἐξήγαγαν τήν ἀντίληψή τους αὐτή καί στήν Εὐρώπη μέ τίς ἀπαγορεύσεις καθόδου κομμάτων σέ ἐκλογές ἤ καί λειτουργίας μή φιλικῶν Μέσων Ἐνημερώσεως.

Ἡ Δημοκρατία, ὅμως, στό τέλος νικᾶ, διότι οἱ πολῖτες ἔχουν ἔνστικτο αὐτοσυντηρήσεως. Ὅποιος λοιπόν ἐν Ἑλλάδι ὑποκρίνεται ὅτι ἔλαβε τό μήνυμα τῶν ἀμερικανικῶν ἐκλογῶν, ἀλλά ἑτοιμάζεται νά ἀλλάξει τούς κανόνες τῆς δημοκρατίας ὑπέρ τῆς συγκροτήσεως κυβερνήσεως μειοψηφίας, στήν οὐσία δέν κατάλαβε ΤΙ – ΠΟ – ΤΕ.

Μιά τραγική μειοψηφία δέν ὀνομάζεται ποτέ πλειοψηφία στήν χώρα τῆς Δημοκρατίας. Θά πνιγεῖ στήν κάλπη χωρίς νά τό καταλάβει ὅποιος τό ἐπιχειρήσει. Θά συσπειρώσει ἐναντίον του δυνάμεις ἀπό κάθε σημεῖο τοῦ πολιτικοῦ ὁρίζοντα. Ἄς κάνουν ἕναν κόπο οἱ τοῦ Μαξίμου νά πᾶνε μέχρι τό Ὑπουργεῖο Διοικητικῆς Ἀντιμεταρρυθμίσεως στήν Βασιλίσσης Σοφίας. Ἄρχισαν νά ἐξεγείρονται «ἠρέμως» ἀκόμη καί τά ἄκρα τῶν ἄκρων.

Στούς τοίχους τοῦ Μουσείου Μπενάκη οἱ ἀναρχικοί ἔχουν γράψει μέ μαῦρα γράμματα τό σύνθημα «Φαντασία – Αἰσιοδοξία – Ρίσκο» καί μέ πράσινα γράμματα τό σύνθημα ὅτι «ὁ Κυριάκος ξυπνᾶ διεργασίες γιά ἐξεγέρσεις.»

Κάτι γίνεται ἐκεῖ ἔξω μιά ἀνάσα ἀπό τό Μαξίμου, καί αὐτοί ἀντί νά ἀφουγκράζονται τά συναισθήματα κάνουν ὑπολογισμούς μέ τά κομπιουτεράκια καί τίς ἕδρες.

Ἀποκαλῶντας «λαϊκιστή» ὅποιον δέν συμφωνεῖ μαζί τους. Ἀλλά «λαϊκισμός» πλέον κατά τόν ἀμερικανικό καθηγητή Πάτρικ Ντενήν «εἶναι τό ὄνομα πού δίνουν οἱ ἐλίτ στήν δημοκρατία ὅταν δέν τούς ἀρέσουν τά ἀποτελέσματά της.»

Πᾶμε τώρα στό δεύτερο. Ἡ πολιτική σταθερότητα δέν εἶναι ἀριθμητικό μέγεθος. Σταθερότητα χωρίς κοινωνική ὁμαλότητα δέν ὑπάρχει. Ὅλοι αὐτοί οἱ χαρτογιακᾶδες πού ἁρπάζουν χρήματα ἀπό τό «μαξιλάρι» γιά νά ἐξοφλήσουν προώρως τούς δανειστές, ἔχουν τήν παραμικρή ὑποψία τί γίνεται στήν κοινωνία;

Μεγάλος ἐπιχειρηματίας τῶν Ἀθηνῶν μοῦ διηγεῖτο προχθές τόν ψίθυρο πού συγκλονίζει τήν χώρα: «Ἀπό τόν Ὀκτώβριο καί μετά δέν ἀνοίγει ἡ πόρτα στά καταστήματα, ἔρχεται μέρα πού δέν μπαίνει πελάτης οὔτε γιά σεφτέ. Οἱ ὑπάλληλοι τοῦ δημόσιου καί τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα ἔχουν κόψει τό ψάρι. Τό διανοεῖσαι; Τρῶνε μία φορά τόν μῆνα. Θρέφονται μέ σουβλάκια, πίτσες, μακαρονάδες μέ ὅ,τι αὐτό μπορεῖ νά σημαίνει γιά τήν ὑγεία τους. Ἀπό κρέας, κοτόπουλο πού εἶναι φθηνό, ἄντε καί κανένα μπιφτέκι.

»Ἔχουμε γίνει τό ρεζίλι τῆς οἰκουμένης στά στατιστικά τοῦ ΟΟΣΑ, τρίτοι ἀπό τό τέλος. Τό ποτό διά δύο, τό τσιγάρο διά δύο, τό ἐνοίκιο μῆνα μέ τόν μῆνα, μέ παρακάλια γιά ἀνοχή μήν σέ πετάξουν ἔξω, τό ρεῦμα ἄστο, πεινάει ὁ κόσμος! Δέν εἶναι λαϊκισμός νά τό λέμε αὐτό! Καί οἱ ἄλλοι πού μᾶς κυβερνοῦν, τί κάνουν; Ἔχουν ἐξαπολύσει τήν ἐφορία καί τόν Χατζηδάκη μέ τά POS καί τούς κυνηγᾶ ὅλους! Ἀντί νά πάει πιό σιγά γιά νά πάρει μιά ἀνάσα ὁ κόσμος. Ἤ τό ἄλλο: τάζουν μισθό 1.500 εὐρώ ὅταν μέ τούς ρυθμούς τοῦ πληθωρισμοῦ πού ἔχουμε αὐτά θά ἀντιστοιχοῦν τό 2027 σέ ἀγοραστική δύναμη 800 εὐρώ!».

Καί κατέληξε ὀργισμένος: «Ξέρεις τί σημαίνει ζῶ, ἀγαπητέ μου; Ζῶ σημαίνει ἐργάζομαι, πληρώνομαι ἀπό τίς ἐπιχειρήσεις πού δέν διώκει τό κράτος γιά νά τίς κλείσει, ζῶ σημαίνει ἐξασφαλίζω τά πρός τό ζῆν, καταναλώνω, διασκεδάζω καμμιά φορά καί βάζω καί δέκα δραχμές πού λέει ὁ λόγος στήν ἄκρη. Ἀλλά ἐδῶ οἱ ἀριθμοί μᾶς λένε ὅτι τό 70% τῶν Ἑλλήνων ἔχει μόνο 1.000 εὐρώ στήν τράπεζα».

Ὅλοι αὐτοί πού κάθονται λοιπόν στό Μαξίμου καί ὑπολογίζουν πόσες ἕδρες μπόνους αὐτοδυναμίας θά πάρει ἡ ΝΔ ἄν κερδίσει τίς ἐκλογές μέ τό 32%, καλόν εἶναι νά βγοῦν τό συντομώτερο ἀπό τόν λήθαργό τους. Ὁ κόσμος συζητᾶ χαμηλόφωνα καί ψιθυριστά στά τραπέζια, ὅπως ἔκανε καί μετά τόν γάμο γιά νά μήν τόν πάρει εἴδηση τό σύστημα: Ζητᾶ ψωμί καί αὐτοί τόν ταΐζουν «δημοκρατία», πού ἀποδεικνύεται στήν πράξη ἡ τυραννία τῆς μειοψηφίας.

Καί τό τελευταῖο ζήτημα τώρα: Ποιός μᾶς λέει ὅτι στήν Δημοκρατία ἔχει πάντοτε δίκιο ὁ ἕνας ἐπειδή φέρει δημόσιο ἀξίωμα; Δέν ὑπάρχει περίπτωση νά ἔχει δίκιο ὁ ἄλλος; Οἱ ἄλλοι; Ὅλα ὅσα συνέβησαν προχθές, μᾶς θύμισαν τό «φιλελεύθερο» modus operandi τοῦ Φεβρουαρίου, σέ καρμπόν.

Ὁ Σαμαρᾶς μίλησε τότε στήν Βουλή καί εἶχε ἄδικο, γιατί εἶχε δίκιο πολύ νωρίς. Δόθηκε ἐντολή νά ἀποχωρήσει τό 90% τῶν μελῶν τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδας, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁμιλίας του. Δόθηκε ἐντολή σέ ὑπουργούς, βουλευτές, ἀναλυτές καί λοιπούς νά τόν ἀποδομήσουν. Ἔβγαλαν στό μεϊντάνι δύο δικούς του ὑφυπουργούς ἀπό τήν Πέλλα καί ἀπό τήν Β΄ Θεσσαλονίκης νά διαφημίσουν τήν ψῆφο στόν γάμο τῶν ὁμοφύλων καί νά τόν εἰρωνευτοῦν πώς δέν ἐλέγχει κανέναν.

Τόν ἀπομόνωσαν ἐπικοινωνιακά. Ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα, τό εἴδαμε στίς κάλπες. Ὁ κόσμος εἶπε στόν Πάπα ὅτι «δέν ἔχεις πιά τό ἀλάθητο», καί μαύρισε τήν ΝΔ.

Καί ποιά ἦταν ἡ συνέχεια; Τώρα πού ὁ πρώην Πρωθυπουργός εἶπε πολύ συγκεκριμένα πράγματα γιά τήν ἐξωτερική πολιτική τῆς χώρας, τό ἴδιο «συστηματάκι» πού ὑποκρίθηκε ὅτι ἔλαβε τό μήνυμα, ἀκολούθησε τήν ἴδια ἀκριβῶς τακτική ἐμπλουτισμένη μέ τήν διαγραφή: Ποινικοποίηση τῆς διαφορετικῆς ἀπόψεως, δημόσιος λιθοβολισμός, προπηλακισμός ἀπό τηλοψίας καί διαδικτύου, μέχρι καί ἕνας συμμαθητής τοῦ ἐπιτέθηκε ἀγνοῶντας, ὁ ἀχαρακτήριστος, ὅτι ὁ Σαμαρᾶς ἔχασε τήν περιφερειακή του ὅραση τό καλοκαίρι τοῦ 2012 γιά νά ταξιδέψει μέ ἀεροπλάνο στό Βερολῖνο καί νά πείσει τήν Μέρκελ μήν μᾶς πετάξει ἔξω ἀπό τό εὐρώ.

Καί κάτι τελευταῖο ἱστορικό, εἶναι καιρός πιά νά γραφτεῖ!

Τόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη τυπικά τόν ἔρριξε ὁ Σαμαρᾶς. Πράγματι. Κατ’ οὐσίαν ὅμως σύμφωνα μέ τήν ἀποκάλυψη πού ἔκανε σέ κορυφαῖο πολιτικό ὁ Φαληρεύς, τόν ἔρριξαν πέντε τέως φίλοι του ἐπιχειρηματίες, ἀπό τούς ὁποίους πλέον οἱ τέσσερεις δέν εἶναι στήν ζωή. Τό γιατί ἄς τό ἀφήσουμε στόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος νά μᾶς τό πεῖ.