Τό κρίσιμο λάθος

ΔΕΙΤΕ παρακαλῶ προσεκτικά τόν χάρτη τῆς διασπασμένης Λιβύης καί τῆς κατάστασης πού…

… ἐπικρατεῖ στήν Μέση Ἀνατολή καί τήν Ἀφρική, ἀπό τόν Λίβανο καί τήν Συρία ἕως τήν Αἴγυπτο καί τήν Τυνησία. Θά το ἐμπεδώσετε ἀμέσως: ἡ Ἑλλάς καί ἡ Δύση εὐρύτερα πληρώνουμε σήμερα τά ἐπίχειρα τῆς ἀλλοπρόσαλλης ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν «Δημοκρατικῶν» στήν περιοχή. Οἱ ΗΠΑ ὑποκίνησαν τήν Ἀραβική Ἄνοιξη, ἀνέτρεψαν μία σειρά ἀπό καθεστῶτα καί δικτάτορες στήν Τυνησία, στήν Λιβύη καί στήν Αἴγυπτο –μόνο ἡ Συρία δέν «ἔπεσε»– στόχευσαν τόν ἔλεγχο τῶν ἐνεργειακῶν πηγῶν τῆς Μεσογείου, καί ἀντί αὐτοῦ τί ἐπέτυχαν τελικῶς; Ἀποχώρησαν ἀπό τήν περιοχή, ἄφησαν ζωτικό χῶρο στούς Ρώσσους (κυρίως) καί στούς Τούρκους –ἡ Μόσχα ὑλοποίησε τό παλαιό της ὄνειρο νά πατήσει στήν Μέση Ἀνατολή, ἡ Τουρκία ἀκολούθησε, καί τώρα τρέχουμε ὅλοι μαζί νά λύσουμε τά προβλήματα ἀσφαλείας πού δημιουργήθηκαν! Ὁ Πούτιν ἔχει λόγο σέ ὅλη σχεδόν τήν περιοχή (τίποτε δέν συμβαίνει ἄν δέν ἐρωτηθεῖ), ἐνῶ ὁ Ἐρντογάν ἐνθαρρυμένος ἀπό τήν ψοφοδεῆ πολιτική τῶν ΗΠΑ ἀπέναντί του ἀνοίγει βάση στήν Λιβύη, διεκδικεῖ τόν ὑποθαλάσσιο ὀρυκτό πλοῦτο της καί κάνει ἄνω-κάτω τούς Αἰγύπτιους. Τούς Αἰγύπτιους πού θεωροῦν πώς πλέον ἀντιμετωπίζουν μεῖζον ζήτημα ἐθνικῆς ἀσφαλείας μέ τήν Τουρκία, παροῦσα, μέ ὁρμητήριο στήν Λιβύη (στρατιωτική βάση) ἀλλά καί παροῦσα στό ἔδαφός τους, μέσω τοῦ δικτύου ἀδελφῶν μουσουλμάνων.

Ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος θά ἔχει νά πεῖ τά «καλύτερα», λοιπόν, ὅταν θά κληθεῖ νά περιγράψει τήν «διορατική πολιτική» τῶν ΗΠΑ σέ ὅλη τήν περιοχή στίς ἀρχές τοῦ 21ου αἰῶνα. Ἀνέτρεψαν ἀπερίσκεπτα τούς δικτάτορες Καντάφι, Μπέν Ἄλι καί τόν Χόσνι Μουμπάρακ (ὑπέρ τῆς Δύσης, ὑποτίθεται), καί τελικά ἐπέτυχαν ἕνα νέο τοπίο πού λειτουργεῖ στήν πράξη κατά τῶν συμφερόντων τῆς Δύσης! Ἀνέτρεψαν στήν Ἑλλάδα τόν Καραμανλῆ, γιά νά ἀνακοπεῖ ἡ κακόβουλος ρωσσική ἐπιρροή στήν περιοχή καί τελικῶς αὐτή, ἀντί νά ἀνακοπεῖ, ….ἐπεκτάθηκε: στήν Τουρκία, στήν ὁποία ἐστράφη ὁ Πούτιν (μετά τό ἄδειασμα τῆς κυβέρνησης Παπανδρέου τό 2010) καί στήν Μέση Ἀνατολή, Συρία καί Λιβύη. Σκεφτεῖτε μάλιστα ὅτι ὁ Καραμανλῆς ἀνετράπη, γιατί οἱ ΗΠΑ, σύμφωνα μέ μελέτη τοῦ Ἰνστιτούτου Χάντσον, θεωροῦσαν ὅτι οἱ Ρῶσσοι θά ἀξιοποιοῦσαν τούς ἀγωγούς φυσικοῦ ἀερίου γιά νά φθάσουν στήν Μέση Ἀνατολή! Τελικῶς, ἔφθασαν ἕως ἐκεῖ καί χωρίς τούς ἀγωγούς!

Πρόκειται, ἄν μή τί ἄλλο, γιά πολιτική πού ἀξίζει ἕνα μεγάλο διεθνές βραβεῖο. Οἱ «Δημοκρατικοί» πού τήν ἐπινόησαν πρέπει νά δοξαστοῦν. Καί ἄν ἐπιμένω νά ὑπενθυμίζω στίς λεπτομέρειές της αὐτήν τήν πολιτική σήμερα, εἶναι διότι ἡ Ἑλλάς καί ὁ Δυτικός κόσμος εἶναι αὐτοί πού πληρώνουμε ἀκριβά τό μάρμαρο τῶν ἐπιλογῶν πού ἔκανε τό «σοφό» State Department.Ὄχι οἱ χαρτογιακάδες του πού ὑπακούοντας στό αἴτημα τῶν πολυεθνικῶν νά μειωθεῖ τό country risk –πρίν ἀρχίσουν ἔρευνες στήν «λεκάνη τοῦ Ἡροδότου»– ἀνέτρεψαν τούς ἀπρόβλεπτους δικτάτορες ἀπό φόβο μήν ἐθνικοποιήσουν τά κοιτάσματα. Ἀποδεικνύεται στήν πράξη ὅτι οἱ δικτάτορες ἦταν λιγώτερο ἐπικίνδυνοι γιά τήν Δύση ἀπό τό χάος πού ἔφερε ἡ ἀμερικανική ἐξωτερική πολιτική σέ αὐτήν τήν περιοχή. Καί πάντως περισσότερο φιλικοί πρός τήν Ἑλλάδα, ἀσχέτως ἄν ἐμεῖς εἰρωνευόμασταν τήν «τζαμαχιρία» τους.

Καταλογίζω σήμερα εὐθύνες καί ἀναδεικνύω τόν νέο συσχετισμό γιά δύο λόγους, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες. Ὁ πρῶτος εἶναι γιά νά ἀναδείξω τίς εὐθύνες τῶν ΗΠΑ γιά ὅλο τό χάος πού προκάλεσε ἡ ἀσύνετη πολιτική τους σέ ὅλη τήν περιοχή, καί μέ ἀφορμή τήν Λιβύη νά ὑπογραμμίσω ὅτι ἔχουν ἠθικό χρέος νά σταθοῦν ἐμπράκτως στό πλάι τῆς Ἑλλάδος στήν κρίση μέ τήν Τουρκία. Ὡς ἐλάχιστη ἔνδειξη ἀναγνώρισης τῶν εὐθυνῶν τους σέ μιά περιοχή πού κάποτε ἀνῆκε στήν ἐπιρροή τῆς Δύσης καί τώρα διεκδικεῖται ἀνοιχτά ἀπό τήν Ρωσσία καί τήν Τουρκία.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι γιά νά ἐπισημάνω ὅτι ὅπως διαφαίνεται στήν Λιβύη καί στήν Συρία ἡ συμμαχία Τουρκίας – Ρωσσίας δέν εἶναι ἀπολύτως στέρεα. Δέν συμφωνοῦν σέ ὅλα. Ὁ Ἐρντογάν δείχνει τάσεις αὐτονόμησης ἔναντι τοῦ Πούτιν, διεκδικῶντας τόν ἔλεγχο τῆς κυριαρχίας τῆς Λιβύης ἀλλά καί τήν ἀξιοποίηση τῶν κοιτασμάτων πού ὑπάρχουν στό βυθό τῆς θάλασσας ἔξω ἀπό τόν κόλπο τῆς Σύρτης. Ἴσως αὐτό νά εἶναι τό κρίσιμο λάθος του. Ἀνοίγει ὑπερβολικά τά πανιά του. Ἴσως αὐτή νά εἶναι ἡ εὐκαιρία μας, γιά νά πάρουμε ἐμεῖς ξανά μαζί μας τούς Ρώσσους. Αὐτήν τήν στιγμή μοιάζει οὐτοπικό, ἀδύνατον ἴσως ὅμως καί νά μήν εἶναι: Νά φέρουμε δηλαδή Ἀμερικανούς καί Ρώσσους μαζί στά νερά μας καί νά βραχυκυκλώσουμε τόν Ἐρντογάν. Δέν διεκδικοῦμε τό μονοπώλιο τῆς γνώσης καί δέν ἔχουμε τά δεδομένα γιά νά τό κάνουμε. Χρησιμοποιοῦμε ἁπλῶς τήν κοινή λογική. Ἡ ὁποία δέν εἶναι καί τόσο κοινή πλέον στήν Ἑλλάδα, ἀλλά ἄν κρίνουμε καί ἀπό ὅσα συμβαίνουν γύρω μας οὔτε καί στόν κόσμο. Ἄλλο ὅπλο ὅμως δέν ἔχουμε. Ἡ λογική νικᾶ, ἐνίοτε, τήν παραφροσύνη.