Τό νέο πελατειακό κράτος εἶναι ἐδῶ…!

Μήπως τελικά ὁ Ἀλέξης Τσίπρας
διά τῆς πλαγίας πόρτας
πετυχαίνει αὐτά πού ἤθελε,
ἐγκαινιάζοντας καί μία μορφή
αὐταρχισμοῦ, τύπου 21ου αἰῶνα;

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ἀπό τό 2012 καί μετά ἔβαλε ἕνα στοίχημα. Ἁπλό καί συμβατό μέ τήν ἰδεολογία του, πού εἶναι αὐτή τῆς ἀνόδου καί παραμονῆς στήν ἐξουσία, εἰ δυνατόν γιά πάντα. Ὡς φαίνεται δέ, μέ κάποια μέτρα, τό στοίχημά του μπορεῖ νά τοῦ βγεῖ ὥς ἕνα βαθμό. Στήν ἐξουσία ἀναρριχήθηκε τό 2015, καί μέ τήν συμπαράσταση τῆς νεοδημοκρατικῆς λαϊκῆς δεξιᾶς ἔκανε ὅλες τίς ἀπαιτούμενες κωλοτοῦμπες, ὥστε νά μείνει πρωθυπουργός τετραετίας. Πλήν ὅμως, αὐτό δέν τοῦ ἀρκεῖ. Ἡ ἐξουσία εἶναι γλυκιά καί στήν περίπτωση Τσίπρα ἀποτελεῖ καί ἀσπίδα προστασίας.

Κατά συνέπεια, μετά τήν ἐκλογική νίκη τοῦ Σεπτεμβρίου 2015, γιά τόν σημερινό πρωθυπουργό οἱ μεγάλες προτεραιότητές του ἦταν καί εἶναι ἡ ἀναζήτηση μηχανισμῶν παρατεταμένης παραμονῆς στήν ἐξουσία.

Ἕνας ἀπό τούς μηχανισμούς αὐτούς εἶναι τό ἐκλογικό σύστημα. Δηλαδή ἡ ἐφαρμογή τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς. Σέ μιά χώρα ὅπου ἡ ἐκλογική δύναμη τῆς κεντροδεξιᾶς δύσκολα ξεπερνᾶ τό 40%, ἕνα κεντροαριστερό κόμμα μέ σταθερή δύναμη περί τό 30-35% μπορεῖ νά γίνει μόνιμος ρυθμιστής τῆς πολιτικῆς ζωῆς. Ἀσχέτως βέβαια ἄν αὐτό βοηθᾶ ἤ ὄχι τήν πολιτική ὁμαλότητα. Στόχος λοιπόν τοῦ πρωθυπουργοῦ, στή σημερινή συγκυρία, εἶναι ἡ κυριαρχία του στήν κεντροαριστερά καί ἡ πλήρης κατάκτηση τοῦ πρώην πασοκικοῦ χώρου.

Ἤδη δέ τό λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ εἶναι μέρος τοῦ σημερινοῦ Σύριζα, καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἡ κυβέρνηση παίζει τό παιχνίδι τῶν παροχῶν. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ βάση τοῦ 30-35 % δέν εἶναι πολύ μακριά, καί τό μόνο ἐρώτημα πού προβάλλει εἶναι αὐτό τοῦ ἄν ὁ κ. Τσίπρας θέλει νά διατηρήσει τόν Σύριζα ὅπως εἶναι σήμερα.

Ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζουμε, ἄνθρωποι τοῦ πρωθυπουργοῦ ἐργάζονται πυρετωδῶς γιά νά γίνει δεκτός ὁ Σύριζα στό κόμμα τῶν Εὐρωπαίων Σοσιαλιστῶν. Ὅμως ἡ προοπτική αὐτή δέν φαίνεται νά εἶναι ἀρεστή σέ ὅλους μέσα στό κόμμα τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα. Γιά νά ἁπαλύνει ὅμως τίς ἀντιδράσεις ὁ πρωθυπουργός καί τό περιβάλλον τοῦ συριζοποιοῦν τό κράτος. Καί ἀπό τήν ἄποψη αὐτή εἶναι πολύ σοβαρά τά ὅσα ἔγραψε πρίν ἀπό λίγες ἑβδομάδες ὁ Ἀνδρέας Δρυμιώτης στήν «Καθημερινή» τῆς Κυριακῆς.

Ἀναφερόμενος στήν προϊοῦσα συριζοποίηση τῆς δημόσιας διοίκησης ὁ ἀρθρογράφος μεταξύ ἄλλων τονίζει:

«Μέ τήν ἄνοδο τοῦ Σύριζα στήν ἐξουσία ξεκίνησε ταυτόχρονα ἡ συστηματική ἅλωση τοῦ Δημοσίου, μέ πρόσωπα τά ὁποῖα σάν μοναδικό προσόν εἶχαν τήν ἀριστερή ἰδεοληψία. Τόσο τό πλῆθος ὅσο καί οἱ ἀμοιβές τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων ἔχουν αὐξηθεῖ. Τό πλῆθος τῶν φορέων πού ἔχει δημιουργηθεῖ γιά νά βολευτοῦν οἱ ἡμέτεροι εἶναι ἄγνωστο. Συνεχῶς δημιουργοῦν νέους φορεῖς, προκειμένου νά παρακάμψουν ἄλλους πού δέν ἐλέγχουν. Γιά παράδειγμα, ἔχουμε τό ΣΔΟΕ, τήν Ἀνεξάρτητη Ἀρχή Δημοσίων Ἐσόδων, τήν Οἰκονομική Ἀστυνομία καί παράλληλα δημιουργήσαμε ἀκόμα μιά “Διεύθυνση Ἐρευνῶν Οἰκονομικοῦ Ἐγκλήματος” στό ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν, γιά νά ἐλέγχουν τήν κατάσταση. Τί νά ποῦμε γιά “Ἀνάπλαση Ἀθήνας Α.Ε.”, πού χαρακτηρίστηκε “θεσμικό ἐξάμβλωμα” ἀπό τόν δήμαρχο. Καί ἄλλα πολλά».

Ἄς ξεκινήσουμε μέ ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ἀντιγράφω τό ἄρθρο 6 τοῦ Ν. 4369/2016:

Θέσεις φορέων κεντρικῆς διοίκησης πού στελεχώνονται ἀπό μέλη τοῦ Μητρώου

«Συνιστῶνται θέσεις Διοικητικῶν Γραμματέων μέ βαθμό 1ο τῆς κατηγορίας εἰδικῶν θέσεων (Ε.Θ), πού ὑπάγονται σέ κάθε Ὑπουργό ἤ Ἀναπληρωτή ΥΠΟΥΡΓΟ. Οἱ Διοικητικοί Γραμματεῖς ὑποστηρίζουν τήν ἐκτέλεση καί διοικητική ἐφαρμογή τῆς πολιτικῆς, ὅπως αὐτή καθορίζεται ἀπό τήν Κυβέρνηση καί τά ὄργανά της. Οἱ Διοικητικοί Γραμματεῖς ἐπιλέγονται ἀπό τό Μητρῶο του ἄρθρου 1. Μέ προεδρικό διάταγμα πού ἐκδίδεται μέ πρόταση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου, καθορίζονται οἱ ἁρμοδιότητες τῶν Διοικητικῶν Γραμματέων καί ὁ τρόπος ἄσκησής τους, καθώς καί ἄλλη σχετική λεπτομέρεια». Εἴχαμε τούς Γενικούς καί Εἰδικούς Γραμματεῖς καί τώρα δημιουργήσαμε καινούργιες θέσεις μέ 4ετῆ ὑποχρεωτική θητεία γιά νά βολέψουμε τούς ἡμετέρους. Στήν ἐπιλογή γίναμε διεθνῶς ρεζίλι, γιατί ἁπλούστατα τά κριτήρια γιά τήν ἐπιλογή ἦταν τόσο ἐξόφθαλμα φωτογραφικά, πού τά ἀντιλήφθηκαν καί οἱ κουτόφραγκοι.

Καί τοῦτο διότι τά κριτήρια ὑποψηφιότητας διαφοροποιοῦνται ἀπό ὑπουργεῖο σέ ὑπουργεῖο, ἀκόμη καί ἀπό θέση σέ ὁμοειδῆ θέση τοῦ ἴδιου ὑπουργείου! Ἐνῶ σέ ὅλες τίς προκηρύξεις κρίνεται ἀπαραίτητη ἡ γνώση τῆς ἀγγλικῆς γλώσσας, σέ μιά συγκεκριμένη Γραμματεία (τοῦ Ὑπουργείου Ὑποδομῶν) ἀπαραίτητη θεωρεῖται ἁπλῶς ἡ γνώση μιᾶς ξένης γλώσσας, πιθανόν τῆς ρωσσικῆς ἤ τῆς βουλγαρικῆς, τήν ὁποία ἐντελῶς συμπτωματικά προφανῶς μιλάει ὁ σημερινός γενικός γραμματέας.

Ἐπίσης, γιά νά γίνει κάποιος γενικός γραμματέας ΕΣΠΑ πρέπει νά μιλᾶ «καλά» ἀγγλικά, δηλαδή ἐπιπέδου Lower. Στή διπλανή ὡστόσο Γενική Γραμματεία ἀπαιτεῖται «ἄριστη» γνώση ἀγγλικῆς, γιατί ἐκεῖ ὁ ὑφιστάμενος γραμματέας διαθέτει Proficiency. Ἀπό αὐτά πού προηγοῦνται καί πού καθημερινά καταγγέλλονται στό διαδίκτυο, γίνεται πλέον ἡλίου φαεινότερον ὅτι τό πελατειακό κράτος ὄχι μόνο καλά κρατεῖ, ἀλλά τώρα προσλαμβάνει καί εἰδικούς συνεργάτες, φιλικούς πρός τό πρωθυπουργικό περιβάλλον, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν τήν «Τσιπροποίησή» του.

*Ἐπίτιμος Διεθνής Πρόεδρος
Ἕνωσης Εὐρωπαίων Δημοσιογράφων
[email protected]