Τό σπασμένο τηλέφωνο

«ΕΙΣΑΙ πολύ λίγος νά μιλᾶς ἔτσι ἐσύ σέ μένα!» (Τσίπρας σέ Μητσοτάκη). «Ἄν χάσεις τίς εὐρωεκλογές, πρέπει νά παραιτηθεῖς!» (Μητσοτάκης σέ Τσίπρα).

«Λίγος εἶσαι ἐσύ πού μᾶς εἶπες πώς δίπλα στήν δική μας Μακεδονία ὑπάρχει μιά ἄλλη!» (Σαμαρᾶς σέ Τσίπρα). «Μετά τίς εὐρωεκλογές αὐτός πού θά φύγει ἀπό τήν ἡγεσία τῆς ΝΔ θά εἶσαι ἐσύ!» (Τσίπρας σέ Μητσοτάκη). «Θά σοῦ κάνω ἕνα δῶρο στίς ἐκλογές. Θά σέ στείλω μόνιμες διακοπές!» (Μητσοτάκης σέ Τσίπρα). «Ἐδῶ στό Αἰγαῖο γίνεται χαμός καί αὐτοί οἱ δύο τσακώνονται σάν τίς κακές συνυφάδες!» (Νεοδημοκράτης ἀπόστρατος ἀξιωματικός ἀπό τήν Μεσσήνη Μεσσηνίας τόν ὁποῖο συνάντησα χθές τυχαίως, καί σωστά ἐπέμεινε πώς προτεραιότητα εἶναι ἡ ἐκδίωξη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπό τήν ἐξουσία.)

Νομίζω πώς ἔχετε ὅλη τήν εἰκόνα. Σέ αὐτή τήν διάθεση εἶναι ὁ πολιτικός κόσμος. Σέ αὐτή τήν διάθεση βρίσκεται ὁ ὑπόλοιπος κόσμος: «Γνωρίζουμε πάνω-κάτω τί θά γίνει αὔριο, ἀλλά πρέπει νά φύγουν». Προσωπικῶς ἀντιλαμβάνομαι τήν ἀνάγκη τῶν ἀρχηγῶν νά ὑψώνουν τούς τόνους γιά δικούς τους λόγους ὁ καθένας. Κατανοῶ πλήρως γιατί ἔχασε τήν ὑπομονή του ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης καί μίλησε στό Κοινοβούλιο κατά τήν φράση κορυφαίου ἐφοπλιστῆ τῆς χώρας ὡς… (μέ χιοῦμορ τό εἶπε) «χούλιγκαν». Ὡστόσο ἐπιμένω: Τόν πρῶτο πού δέν ὠφελεῖ ἡ ντελαμαγκέν ἀντιπαράθεση εἶναι τή ΝΔ. Ὁ θόρυβος καί οἱ λεκτικές παρεξηγήσεις γιά «δῶρα» καί «ἑπταήμερα» ἀδικοῦν τήν τακτική τοῦ Μητσοτάκη στήν σκακιέρα.

Ὁ Κυριάκος –ὅπως ἐπεσήμανε ἡ «Ἑστία» τήν Δευτέρα– ἔκανε μιά διπλή ἐπιθετική κίνηση τήν περασμένη Κυριακή. Ἐπιχείρησε κατ’ ἀρχάς νά ἀποδομήσει τό πακέτο Τσίπρα (ἀπολύτως λογικό γιά ἕναν ἀρχηγό ἀντιπολίτευσης) καί συνέδεσε τήν παραμονή Τσίπρα στήν πρωθυπουργία καί στήν ἡγεσία τοῦ κόμματος μέ τό ἀποτέλεσμα τῶν εὐρωεκλογῶν. Στήν πραγματικότητα τό ἔθεσε γιά λογαριασμό τῆς ἐσωκομματικῆς ἀντιπολίτευσης τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ἡ ὁποία στόμα ἔχει καί λαλιά δέν ἔχει. Καί τό ἔθεσε ἐκμεταλλευόμενος τήν ἐπιπόλαια φράση τοῦ «ἀλάνθαστου» Τσίπρα, πώς οἱ εὐρωεκλογές «ἰσοδυναμοῦν μέ ψῆφο ἐμπιστοσύνης». Ἐν προκειμένω ὁ Μητσοτάκης ἔδειξε σπάνια ἀνακλαστικά. Δυστυχῶς χάλασε τήν κίνησή του μόνος του. Ἡ παρεξήγηση μέ τό ἑπταήμερο ἔδωσε τήν δυνατότητα στόν Πρωθυπουργό νά ἑλιχθεῖ.

Ὡστόσο δέν σημαίνει πώς ἡ κίνηση Μητσοτάκη νά συνδέσει τό ἀποτέλεσμα τῶν εὐρωεκλογῶν μέ τήν παραμονή Τσίπρα στήν ἡγεσία καί μέ τήν ἀνάδυση Τσακαλώτου στό προσκήνιο δέν πόνεσε καί δέν πλήγωσε τόν Πρωθυπουργό. Καί τόν πόνεσε καί τόν πλήγωσε, γιατί ξέρει καλά πώς μετά τίς ἐθνικές ἐκλογές ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά ζήσει τήν δεύτερή του διάσπαση. Καί αὐτή τήν φορά δέν θά τοῦ φύγει ὁ ἀντισυστημικός Λαφαζάνης τόν ὁποῖο ἔχει ἐξαφανίσει ἀπό τά ΜΜΕ μέ ἄνεση. Θά φύγει ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ κατεστημένου «Τσακαλῶτος», ὁ ὁποῖος εἰρωνεύτηκε τόν Πρωθυπουργό του ὅταν ἀνακοίνωνε δίπλα του τό πακέτο μέ τήν φράση ὅτι «ὁ Τσίπρας βελτίωσε τά οἰκονομικά του περισσότερο ἀπό ὅ,τι ἐγώ τά ἑλληνικά μου.» Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀλέξης σήκωσε ἀμέσως τό γάντι καί ἄλλαξε ἔντρομος γραμμή χαρακτηρίζοντας τίς ἐκλογές «δημοσκόπηση»!! Δείχνει σίγουρος ἀλλά κατά βάθος ἄγχεται. Γι’ αὐτό γέμισαν χθές ὅλες οἱ στάσεις λεωφορείων τῶν Ἀθηνῶν μέ τήν φωτογραφία του. Ἡ ἀλλαγή γραμμῆς ἦταν ἧττα τακτικῆς στήν ὁποία τόν ὑποχρέωσε μέν ὁ Κυριάκος χωρίς νά ὠφεληθεῖ ὅμως λόγω τοῦ θορύβου γιά τό ἑπταήμερο.

Ἡ ἄποψή μου εἶναι ἡ ἑξῆς: αὐτήν τήν στιγμή ζοῦμε δύο εἰδῶν διαλόγους: παράλληλους μονόλογους Τσίπρα – Μητσοτάκη ἐναλλάξ στά κανάλια. Καί χιαστί διαλόγους. Ὁ Σαμαρᾶς ἀπαντᾶ γιά λογαριασμό τοῦ Κυριάκου. Ὁ Κυριάκος ἐπιτίθεται γιά λογαριασμό τοῦ Τσακαλώτου. Ὁ Μεϊμαράκης γιά λογαριασμό τῆς κοινῆς λογικῆς, καί πάει λέγοντας. Ἀντί νά περιμένει ὁ ἕνας νά δεῖ τόν ἄλλο στήν τηλεόραση –ἐξέλιξη πού ἕως τώρα ὠφελεῖ τόν Τσίπρα κατ’ οὐσίαν– καλό εἶναι νά δώσουν μία φορά τουλάχιστον ραντεβού στό ἴδιο στούντιο. Οἱ δυό τους; Οἱ δυό τους. Μέ ἄλλους πολιτικούς ἀρχηγούς παρόντες. Μέ ἄλλους. Ἀλλά νά δώσουν. Μέ τό σπασμένο τηλέφωνο δέν εἶναι δυνατόν νά συνεχίσουμε.

Ὁ ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ἕνα συντριπτικό πλῆγμα. Ἔτσι καί ἀλλιῶς ὅπως ἀποδεικνύεται ὁ Πρωθυπουργός ἔχει ἐπικοινωνιακό χάρισμα μέν, ἀλλά εἶναι τακτικά εὐάλωτος δέ. Νά συνεχίσουμε, πάντως, μέ φράσεις τοῦ Τσίπρα «δέν χάνω οὔτε μία στό ἑκατομμύριο ἀπό τόν Κυριάκο» οἱ ὁποῖες θυμίζουν τόν ἀείμνηστο Μίλτο («ἐγώ ἀπό ἄνθρωπο πού φορᾶ παποῦτσι νούμερο 37 δέν χάνω» –ἔλεγε γιά τόν Σημίτη) δέ γίνεται.

Τά χρόνια τοῦ Γκρούεζα καί τοῦ Μαυρογυαλούρου ἄς εἶναι γλυκές ἀναμνήσεις ἀθωότητας. Ὄχι μοντέρνα πολιτική συνταγή ἀντιπαράθεσης μεταξύ ἀρχηγῶν. Ἡ Ἑλλάδα προχώρησε καί οἱ Ἕλληνες ἀφήνουν πίσω, περιφρονοῦν, τέτοιες λογικές. Ἀναμέτρηση τώρα, λοιπόν, «γιά νά τελειώνουμε» ὅπως λέει καί ὁ φίλος μου ὁ Τατσόπουλος, ὅταν ἐνοχλεῖται μέ αὐτά πού τοῦ γράφω.