Τό τέλος τῆς ἐμπιστοσύνης

Οἱ ἀπόδημοι δέν εἶναι εὔκολοι Ἕλληνες

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη δέν εἶναι καθεστώς. Κακῶς τήν κατηγορεῖ ἡ ἀντιπολίτευση περί αὐτοῦ. Ἐξελέγη μέ τήν ψῆφο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ σέ ἐλεύθερες ἐκλογές. Ὑπό τήν ἔννοια ὅτι αὐτές δέν ἀμφισβητήθηκαν. Τό πόσο χειραγωγήθηκαν εἶναι ἄλλο θέμα. Ζήτημα ἰσχύος. Ἡ ὁποία συνδέεται μέ τίς προθέσεις τῆς Kυβέρνησης ἀλλά καί μέ τίς δυνατότητες μιᾶς ὀργανωμένης ἀντιπολίτευσης, ἄν ὑπάρχει, νά ἀμύνεται θεσμικά καί νά ἀκυρώνει ὅποια παιχνίδια. Σέ κάθε περίπτωση, ἡ Δημοκρατία μας –ἀκόμη καί στήν κατάσταση πού εὑρίσκεται σήμερα, ἡμιθανής καί σακατεμένη, ἔχει δυνάμεις πού μποροῦν νά ἀντισταθοῦν σέ πρακτικές, ξένες πρός τό πνεῦμα της. Δέν εἶναι ὑπήκοοι ὅλοι.

Καθεστώς λοιπόν δέν εἶναι. Ὑπάρχει στόν κόσμο ψευδαίσθησις ἐλευθερίας. Ὡστόσο συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. Ἡ Κυβέρνηση αὐτή, χωρίς νά εἶναι καθεστώς, χρησιμοποιεῖ, ὅπου ζορίζεται ἤ ὅπου διευκολύνεται, καθεστωτικές πρακτικές. Ὅσα καταγγέλλονται σήμερα στήν Ἀρχή Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων γιά τήν διαρροή προσωπικῶν δεδομένων Ἀποδήμων Ἑλλήνων πού θά ψηφίσουν μέ ἐπιστολική ψῆφο καί θά προκαλέσουν κατά πᾶσα πιθανότητα τήν καταδίκη τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν ἀκόμη καί μέ βαρύ πρόστιμο (μετά τήν ἀντιπαραβολή τῶν ἀρχείων) εἶναι μέν ἡ κορυφή τοῦ παγόβουνου, καθώς προστίθενται σέ σειρά ἄλλων καραμπινάτων παραβάσεων παραβίασης τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν. Ἀλλά προσοχή! Εἶναι τά πρῶτα πού ὑποσκάπτουν τό κῦρος τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας μετά τό 2000. Τήν ἐμπιστοσύνη στήν ἐκλογική διαδικασία.

Τρία πράγματα δέν ἀμφισβητοῦνται στήν Ἑλλάδα τῆς Μεταπολίτευσης: τά ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν, τά ἀποτελέσματα τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων καί τά ἀποτελέσματα τῶν γραπτῶν διαγωνισμῶν τοῦ ΑΣΕΠ. Καί ἔρχεται τώρα μιά ὑπόθεση μέ πρωταγωνίστρια ἐκλεγμένη εὐρωβουλευτή πού χρησιμοποίησε ὡς φαίνεται προσωπικά δεδομένα πολιτῶν τά ὁποῖα φυλάσσονται σέ

Ἀρχεῖα τοῦ κράτους νά μᾶς πεῖ τί; Ὅτι οἱ βάσεις δεδομένων τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν εἶναι διάτρητες. Αὐτό εἶναι τό κύριο θέμα. Ἡ εὐρωβουλευτής μπορεῖ νά τά ζήτησε, ἀλλά τό μεῖζον εἶναι ὅτι κάποιος ἀπό μέσα τά «ἔδωσε». Καί ἄν τά ἔδωσε σέ αὐτήν, τά ἔχει δώσει καί σέ ἄλλους. Πρόσωπα ἤ κόμμα/κόμματα.

Μία φορά ἀκόμη πού συνέβη κάτι ἀνάλογο καί βαρύτερο (μεταξύ 2010 καί 2015) μετά ἀπό καταγγελία πολιτικοῦ κόμματος ὅτι εἶχε τοποθετηθεῖ ἀπό ἀγνώστους παράνομο λογισμικό στόν ὑπολογιστή τοῦ ΥΠΕΣ μέ στόχο τήν ἀλλοίωση τῶν ἀποτελεσμάτων κατά 0,5-1% (μέ χειρισμό ἐκ τοῦ μακρόθεν), δέν ἔτυχε δημοσιότητας, διότι παρενέβη σιωπηρῶς ἡ ἀνεξάρτητη δικαιοσύνη καί προστάτεψε τήν Δημοκρατία. Εἰσαγγελέας πρόλαβε καί ἀφαίρεσε τό παράνομο λογισμικό πρίν ἀπό κάποια ἀναμέτρηση.

Αὐτήν τήν φορά ὅμως ἔσπασε ὁ διάβολος τό ποδάρι του. Κάτι συνηθισμένο στό παρελθόν πού ἴσως καί νά τό «ἔπνιγαν» τά κανάλια ἄν ἡ καταγγελία ἐρχόταν ἀπό πολῖτες τοῦ ἐσωτερικοῦ, ἔλαβε μεγάλες διαστάσεις γιατί οἱ καταγγελίες ἦταν εἰσαγόμενες. Πάντα κάπως ἔτσι μαθαίναμε τά νέα στήν πατρίδα μας. Διά τῆς εἰσαγωγῆς. Μόνον ἔτσι ἀποκτοῦν ἀξιοπιστία. Αὐτά τά συμπτώματα παρουσιάζει ἡ δημοκρατία τοῦ ὑβριδίου, ὅπως τήν ἀποκαλεῖ ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση. Ἀπό κανονική γίνεται ὑβριδική καί αὐτή.

Ὅταν ὅμως τό πολιτικό σύστημα κάνει ὅ,τι περνᾶ ἀπό τό χέρι του γιά νά φλερτάρει μέ τό τέλος τῆς ἐμπιστοσύνης σέ κάθε θεσμό, τά πράγματα ἀρχίζουν σιγά-σιγά καί σοβαρεύουν. Στίς δημοκρατίες ὑπάρχει ἐμπιστοσύνη καί λογοδοσία. Οἱ πολιτικές ἡγεσίες ὀφείλουν ἀπαντήσεις.

Ἤτοι: Γιατί δέν δίδετε στήν δημοσιότητα τούς πελάτες καί τό φορτίο τῆς ἐμπορικῆς ἁμαξοστοιχίας τῶν Τεμπῶν; Τί σᾶς ἐμποδίζει; Γιατί δέν δίδετε ἐξηγήσεις γιά τόν ἀποκλεισμό κρίσιμων μαρτύρων ἀπό τήν Ἐξεταστική; Τί φοβᾶστε; Γιατί ἡ Δικαιοσύνη δέν μᾶς ἔχει πεῖ δύο χρόνια μετά ποιός εὐθύνεται γιά τίς ὑποκλοπές στήν Ἑλλάδα; Εἶναι δυνατόν;

Καί τώρα! Γιατί τό Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν δέν ἔχει δώσει μέχρι τώρα πού τυπώνονται αὐτές οἱ γραμμές ἐξηγήσεις σέ ἐπίπεδο πολιτικῆς ἡγεσίας γιά τήν διαρροή τῶν προσωπικῶν δεδομένων χιλιάδων ψηφοφόρων τοῦ Ἐξωτερικοῦ; Μόνο βίντεο στό You Tube καί στό ΤikTok ἀπό διάφορες ὡραῖες δραστηριότητές του στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό ξέρει νά μᾶς στέλνει; Μιά ἀνακοίνωση 19 λέξεων τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἀπάντηση. Λυπούμεθα. Εἶναι ὑπεκφυγή. Τό ἔγραψα καί θά τό ξαναγράψω. Ὄζει ἡ ἀτμόσφαιρα. Θά κάνω καί μία προσθήκη. Ἴσως μετανοιώσει πικρά ἡ Κυβέρνηση γιά τήν ἐπιστολική ψῆφο. Οἱ Ἀπόδημοι Ἕλληνες πού φαντασιώνεται ὅτι θά τήν ψηφίσουν δέν εἶναι καί τόσο εὔκολοι Ἕλληνες. Εἶναι δύσκολοι. Ἀνεβαίνουν στά «κάγκελα» πολύ πιό εὔκολα ἀπό ὅ,τι οἱ Μιθριδάτες ἐμεῖς, διότι μερικά πράγματα πού εἶναι στήν Ἑλλάδα συνηθισμένα, στίς κοινωνίες τους δέν εἶναι καί τόσο αὐτονόητα. Ἐνῷ στίς ἀπόψεις τους γιά τόν γάμο τῶν ὁμόφυλων καί γιά τά ἑλληνοτουρκικά δέν εἶναι καί τόσο φιλελεύθεροι ὅσο θά ἀνέμενε ἡ Κυβέρνηση.

Ὡστόσο, μήν ξεχνιόμαστε. Τό τέλος τῆς ἐμπιστοσύνης εἶναι τό μεῖζον. Ὄχι τό τέλος τῶν ἰδεῶν. Ἄν ἀρχίσει νά ἐμπεδώνεται στόν κόσμο μέ ἀφορμές σάν αὐτή μέ τά e-mail (πού εὐχόμαστε νά εἶναι ἡ τελευταία) ὅτι ἄλλο ψηφίζεις ἄλλο προκύπτει, θά ἔχουμε ἀπροσδόκητες ἐξελίξεις στό μέλλον.

Ὁ Ἕλλην ἀρχίσει νά βγαίνει σιγά-σιγά ἀπό τόν λήθαργο. Τό μάτι του παίζει…