O παλαιός συνάδελφος Βασίλης Χιώτης μετέδωσε προχθές τό βράδυ στόν ΣΚΑΪ τήν πληροφορία ὅτι ἡ διαγραφή τοῦ Μάριου Σαλμᾶ ἀπό τήν ΝΔ ἔχει καί μιά ἀκόμη ἀθέατη πτυχή πλήν τῶν ὅσων ἤδη γνωρίζουμε.
Ὅτι ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ἀνησυχεῖ τά μάλα γιά τήν στάση τῆς Κοινοβουλευτικῆς του Ὁμάδας σέ τρεῖς ἐμβληματικές ψηφοφορίες: τήν ψηφοφορία γιά τόν προϋπολογισμό, τήν ψηφοφορία γιά τήν ἐκλογή νέου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί τήν ψηφοφορία γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος. Στό ρεπορτάζ του θά προσθέσω μία ἀκόμη ψηφοφορία: τήν ψηφοφορία γιά τήν κύρωση τῆς διεθνοῦς συμφωνίας Ἑλλάδος – Κύπρου γιά τήν ἠλεκτρική διασύνδεση, μέ τήν ὁποία Ἀθήνα καί Λευκωσία νομοθετοῦν τό casus belli τῆς Τουρκίας στήν Κάσο καί στό Καστελλόριζο. Οἱ βουλευτές καί τῶν δύο ἀντιπροσωπευτικῶν σωμάτων θά κληθοῦν, ὅπως ὁρίζεται στό «πλαίσιο κατανόησης ΑΔΜΗΕ – ΡΑΕ Κύπρου», νά ἐγκρίνουν τό casus belli μέ τόν ὅρο «ἀνωτέρα βία» καί νά νομοθετήσουν ὅτι ἄν ἡ Τουρκία μᾶς ἀπειλήσει μέ πόλεμο, θά πληρώσουμε ἐξ ἡμισείας τήν ἀποζημίωση στούς Γάλλους γιά τήν ἀναβολή τοῦ ἔργου καί δέν θά ξαναπατήσουμε τό πόδι μας στήν Κάσο καί στό Καστελλόριζο γιά ἔρευνες ἄνευ ἀδείας τῆς Ἀγκύρας.
Τά νομοθετικά σώματα θά φορτωθοῦν δηλαδή εὐθῦνες πού δέν τούς ἀναλογοῦν καί θά γίνουν πλυντήρια ἐθνικῆς μειοδοσίας. «Πρόοδος»! Τό καλοκαίρι τό Κοινοβούλιό μας ἔγινε πλυντήριο νομιμοποιήσεως πολιτικοῦ χρήματος μέ τήν νέα νομοθεσία γιά τά μετρητά τῶν πολιτικῶν προσώπων, πού ἐξαιροῦνται πλέον τοῦ πόθεν ἔσχες. Τώρα ἀνέρχεται στήν ἀνώτερη κλίμακα. Καλεῖται νά δώσει ἄδεια γιά ἐκχώρηση ἐθνικῆς κυριαρχίας, γιά νά καταστοῦν οἱ ἐθνοπατέρες συνένοχοι τῶν Πρωθυπουργῶν καί τῶν Προέδρων. Καί γι’ αὐτό οἱ βουλευτές πρέπει νά «ἐνημερωθοῦν» ἀπό τώρα ὅτι τά πράγματα ζορίζουν:
Ἡ διαγραφή σέ περίπτωση ἀνυπακοῆς θά εἶναι ὁλική, ἀπό τό κόμμα, ὄχι μόνο ἀπό τήν Κοινοβουλευτική Ὁμάδα. Ἡ πολιτική τρομοκρατία γίνεται καί ἐπισήμως ἡ νέα μέθοδος ἀσκήσεως ἡγεσίας.
Προσπερνῶ τό γεγονός ὅτι τό Μαξίμου καί ἡ ἄφαντη (ἐκτελοῦσα πάντως ἐντολές) ὑπουργός Πολιτισμοῦ δέν ἔνιωσαν τήν ἀνάγκη νά ποῦν τίποτε γιά τήν σύμπτωση νά ἔχει πάρει τήν δουλειά τῶν κυλικείων τῶν μουσείων στήν κατώτατη τιμή ἐκκινήσεως μιά ἑταιρεία, μέλος τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου τῆς ὁποίας ἦταν στό παρελθόν ἕνας ὑφυπουργός παρά τῷ Πρωθυπουργῷ, ἀφοῦ χαρακτήρισαν «λάσπη» τήν ἀπόρριψη τῆς ὑψηλότερης προσφορᾶς μιᾶς δεύτερης ἑταιρείας πού ἔχει διεθνῆ δραστηριότητα σέ αὐτόν τόν τομέα τῆς παροχῆς ὑπηρεσιῶν (ὁ ὑπουργός Σκέρτσος κινήθηκε στά ὅρια τῆς γραφικότητας χθές τό πρωί στόν ΣΚΑΪ μέ ὅσα ἔλεγε γιά τό κράτος «δικαίου»), καί θά ἑστιάσω σέ αὐτές τίς τέσσερεις μεγάλες ψηφοφορίες. Γιά τόν προϋπολογισμό δέν γεννᾶται θέμα. Ἰσοδυναμεῖ μέ παροχή ψήφου ἐμπιστοσύνης πρός τήν ἑκάστοτε Κυβέρνηση. Ὅποιος βουλευτής τόν καταψηφίζει ἤ δηλώνει «παρών» ἤ ἀπέχει σημαίνει ὅτι διαφωνεῖ μέ τόν πυρῆνα τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς τῆς Κυβερνήσεως καί ὀφείλει νά ἀποχωρεῖ μόνος του ἀπό τήν ΝΔ, δέν χρειάζεται νά περιμένει τήν διαγραφή. Στόν προϋπολογισμό ἡ κομματική πειθαρχία εἶναι αὐτονόητη.
Ἀλλά κομματική πειθαρχία γιά τήν ἐκλογή Προέδρου τῆς Δημοκρατίας; Ἀπό ποῦ καί ἕως ποῦ; Ὁ πρῶτος πού ἔδωσε τό παράδειγμα τῆς ἀπειθαρχίας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ κύριος Μητσοτάκης, ὁ ὁποῖος καταψήφισε τό 2015 τήν ὑποψηφιότητα τοῦ Προκόπη Παυλόπουλου κόντρα στήν ἀπόφαση τοῦ κόμματος. Καί δέν τοῦ εἶπε κανείς τίποτε. Κομματική πειθαρχία γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος; Ἀπό πότε; Καί στήν ἀναθεώρηση τοῦ 2001 καί στήν «κολοβή» ἀναθεώρηση τοῦ 2008 (μετά τήν κυβίστηση τοῦ ΠΑΣΟΚ γιά τά ἰδιωτικά ΑΕΙ) καί στήν ἀναθεώρηση τοῦ 2019 οἱ βουλευτές ψήφισαν ἐλευθέρως κατά συνείδηση ὡς ἀντιπρόσωποι τοῦ Ἔθνους, κάτι πού ἐπέτρεψε νά δημιουργηθοῦν εὐρύτερες συναινέσεις στήν Ὁλομέλεια. Γιά νά σκέπτεται τήν τυπική ἤ τήν ἄτυπη κομματική πειθαρχία, κατά ΣΚΑΪ, ὁ κύριος Μητσοτάκης σίγουρα ἔχει στό μυαλό του νά «συνταγματοποιήσει» τήν woke ἀτζέντα νομοθετῶντας τά δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ στίς οἰκεῖες διατάξεις γιά τήν ἰσότητα καί τήν οἰκογένεια. Δέν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς.
Γιά νά σκέπτεται τήν κομματική πειθαρχία θέλει νά νομοθετήσει τήν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου γιά τά δημόσια ἀξιώματα καί τήν κατάργηση τῆς καλλιέργειας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως ὡς ἀποστολῆς τῆς Παιδείας κατά τό ἰσχῦον ἄρθρο 16. Δέν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς. Ἐρωτηθείς ἄλλωστε στήν Θεσσαλονίκη εἶπε ὅτι δέν θά ἀγγίξει στήν ἀναθεώρηση «τά βασικά θέματα πού διέπουν τίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Κράτους». Τά ἀνωτέρω, γιά ὅρκο καί ἄρθρο 16, προφανῶς καί τά θεωρεῖ «μή βασικά». Ὡς ὀπαδός τῆς παγκόσμιας διακυβερνήσεως πού δηλώνει ἀπό τόν ΟΗΕ ὅτι εἶναι.
Κομματική πειθαρχία, τέλος, γιά μιά διεθνῆ συμφωνία γιά τήν ἄσκηση ἐθνικῆς κυριαρχίας καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων, πίσω ἀπό τίς τεχνοκρατικές διατυπώσεις τῆς ὁποίας ὑποκρύπτεται ἡ ἀνατροπή status quo αἰώνων στό Αἰγαῖο; Ἄν τό ἐπιχειρήσει ὁ Πρωθυπουργός, θά πάθει ὅ,τι καί ὁ Στέφανος Κασσελάκης στόν ΣΥΡΙΖΑ: θά μείνει χωρίς Κοινοβουλευτική «Ομάδα. Μόνος.
Θά χάσει καί τούς δικούς του. Ἡ πολιτική αὐτή τοῦ μαστιγίου ἐναντίον ἐκλεγμένων βουλευτῶν, τινές ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι «ἄφοβοι» ὡς παλαιότεροι ἐκείνου στά ἕδρανα, θά ἀποδειχθεῖ λοιπόν, ἐφ’ ὅσον ἐπιχειρηθεῖ στίς συγκεκριμένες ψηφοφορίες, ὀ-λέ-θρι-α. Καί γιά τήν παράταξη καί γιά τήν πατρίδα. Οἱ βουλευτές θά συνομιλοῦν μέ τήν Ἱστορία, δέν θά διαπραγματεύονται τήν ἕδρα τους. Ἡ ἀξιοπρέπεια ὁρισμένων εἶναι σημαντικώτερη ἀπό τήν βουλευτική ἀποζημίωση.
Ἔχει χρόνο ὁ Πρωθυπουργός νά τό πάρει ἀλλιῶς μέχρι νά φθάσουμε ἐκεῖ. Εἶναι εὐτύχημα ὅτι ἔχει χρόνο. Ἀρκεῖ νά τόν ἀξιοποιήσει. Γιατί τό πράσινο ἱερατεῖο τοῦ Μαξίμου τόν ὁδηγεῖ κατ’ εὐθεῖαν στά βράχια ὅπου προσέκρουσε ὁ κύριος Σημίτης στήν δεύτερη τετραετία του (τόν ὁποῖο καί ὁ κύριος Μητσοτάκης θαυμάζει ἀπεριορίστως). Τήν τύχη του θά ἔχει ἄν δέν ἀλλάξει ρότα. Θά παραδώσει τό τιμόνι ἐν πλῷ. Αὐτοβούλως.
Μ.Η.Τ. 232122