Παρουσίᾳ ἑκατοντάδων πιστῶν καί μελῶν τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἐνεθρονίσθη ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας κ.κ. Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος στήν ὁμιλία του προέβη στό ἀτόπημα νά ἀναφερθεῖ στόν ψευδοεπίσκοπο Θεοφάνη Νόλη (Φάν Νόλι), τόν ὁποῖον μάλιστα ἐξεθείασε σάν ἴσον πρός τόν προσφάτως ἐκδημήσαντα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀναστάσιο.
Ὁ Φάν Νόλι, τόν ὁποῖο ἐκθειάζει ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος, ὑπῆρξε ὄργανο τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ, πού, ἀφοῦ κατ’ ἐπανάληψιν ἀπέτυχε νά ἐκλεγεῖ ἐπίσκοπος στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἀπό τήν Ρωσσορθόδοξη Ἐκκλησία, ἐν τέλει, τό 1919, αὐτοανεκηρύχθη σέ ἐκκλησία τῆς Βοστώνης ἐρωτῶν τούς πιστούς ἄν θέλουν νά προεξάρχει ἁπλός ἱερεύς ἤ ἐπίσκοπος. Καί ἀφοῦ θεώρησε ὅτι ἔγινε ἀποδεκτός διά βοῆς, ἐθεώρησε ἑαυτόν ἀρχιερέα. Ἐπειδή δέ προέβαλε σχέσιν μέ τήν Ρωσσική Ἐκκλησία, τό 1920 ὁ Ρῶσσος Ἀρχιεπίσκοπος Β. Ἀμερικῆς ἐξέδωσε ἐγκύκλιον πρός προφύλαξιν τῶν πιστῶν ἀπό τόν αὐτόκλητο ἐπίσκοπο.
Ὁ Νόλι εἶχε καί ἔντονη πολιτική ἐμπλοκή. Τό 1924, ἀνέλαβε γιά σύντομο χρονικό διάστημα Πρωθυπουργός τῆς Ἀλβανίας, ἀλλά ἀνετράπη μετά ἀπό λίγους μῆνες καί ἐξορίσθη ἐπιστρέφοντας στίς ΗΠΑ, ὅπου πέθανε τό 1965.
Κατά τήν ἐνθρόνισή του ὁ κ.κ. Ἰωάννης μίλησε γιά τούς «προκατόχους» του ἀρχίζοντας ἀπό τόν Νόλι καί μετά ἀνεφέρθη στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀναστάσιο.