Πῶς ἐπιβιβάσθηκε τήν τελευταία στιγμή στό μοιραῖο ἑλικόπτερο – Ἡ «Ἑστία» μέ ἀφορμή τήν ὕψωση σημαίας τοῦ ὁμωνύμου πλοίου τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ ἀποκαλύπτει
τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Ο ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Βλαχάκος εἶναι καί πάλι ἀπό χθές φρουρός τῶν ἑλληνικῶν θαλασσῶν. Ἡ σημαία ὑψώθηκε στό καράβι πού φέρει τό ὄνομά του. Καί τά καράβια, ὅπως οἱ ναυτικοί καλά γνωρίζουν, ἔχουν ψυχή. Τήν ψυχή τῶν ναυμάχων. Ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια, ἀπό τόν Θεμιστοκλῆ (ὄνομα πού δέν ἔλειψε ποτέ ἀπό τό ὀνοματολόγιο τοῦ Στόλου) μέχρι τόν Βλαχάκο καί τούς συμπολεμιστές πού ἔπεσαν μαζί του, τόν Χριστόδουλο Καραθανάση καί τόν Ἕκτορα Γιαλοψό. Γιά κάποιο λόγο στό συλλογικό ἀσυνείδητο τό ὄνομα τοῦ Βλαχάκου ἀναδεικνύεται πρῶτο, ὅταν ἡ σκέψις στρέφεται στά Ἴμια καί στήν τελευταία πτήση τοῦ ἑλικοπτέρου μέ τόν διακριτικό ἀριθμό «ΠΝ 21». Λόγος ὑπάρχει, καί θά τόν ἀποκαλύψουμε σήμερα. Πολιτική καί στρατιωτική ἡγεσία ἦσαν χθές στήν τελετή ὑψώσεως τῆς ἑλληνικῆς σημαίας στό πλοῖο, τό ταχύ περιπολικό κατευθυνόμενων βλημάτων «Ὑποπλοίαρχος Βλαχάκος». Ἦταν μία στιγμή ἰδιαίτερη γιά τό Πολεμικό Ναυτικό, καθώς τό καινούργιο πλοῖο παίρνει τήν θέση του στήν Διοίκηση, τά πλοῖα τῆς ὁποίας φέρουν ὀνόματα ἀξιωματικῶν καί τίμησαν τήν στολή καί τόν ὅρκο τους, καθώς οἱ περισσότεροι ἔπεσαν ὑπέρ πατρίδος κατά τοῦ πολέμου τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ἱστορίας. «Καραθανάσης», «Βότσης», «Πεζόπουλος», «Ρίτσος», «Κρυσταλλίδης» εἶναι κάποια ἀπό αὐτά τά ὀνόματα, σύγχρονα «ξύλινα τείχη» τοῦ Αἰγαίου. Τώρα, καί «Βλαχάκος».
Τήν νύχτα ἐκείνη τῆς 31ης Ἰανουαρίου 1996 ἡ φρεγάτα «Ναβαρῖνον» ἦταν τό πλοῖο διοικήσεως στήν περιοχή τῶν Ἰμίων. Τό σῆμα τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ ΓΕΝ ἀντιναυάρχου Ἰωάννη Στάγκα Π.Ν. εἶχε φθάσει στίς 2.04: «Εἶμαι ἀπόλυτα βέβαιος ὅτι ἄν χρειαστεῖ ὅλοι σας θά φανεῖτε ἀντάξιοι τῆς ἐνδόξου ἱστορίας τοῦ Π.Ν. Καλή τύχη, καί ὁ Θεός Μαζί σας».
Στίς θέσεις μάχης ὅλοι πλέον προσηλωμένοι στό καθῆκον. Ἕτοιμοι. Στό καρρέ ἀξιωματικῶν οἱ ἱπτάμενοι σέ ἑτοιμότητα. Κάποιοι μέ γαλήνια στωικότητα. Καί ὁ Βλαχάκος μέ ἀποφασιστικότητα τήν ὁποία θά ἔδειχνε λίγα λεπτά ἀργότερα. Δέν ἦταν τό ὄνομά του στό «βαρδιόχαρτο» ὅπου γράφονταν οἱ ὑπηρεσίες τῆς νύχτας. Μά οὔτε καί ὁ Καραθανάσης ἦταν προγραμματισμένο νά πετάξει. Νωρίτερα εἶχε κληθεῖ νά καλύψει κενό πού δημιουργήθηκε ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης κινητοποιήσεως. Καί ὡς ἄνθρωπος τοῦ καθήκοντος ἔσπευσε. Προβληματιζόταν τώρα γιά τόν ποιόν θά ἤθελε γιά συγκυβερνήτη του. Δέν ἀμφέβαλε γιά τό φρόνημα κανενός. Σέ λεπτομέρειες ἑστιαζόταν ἡ σκέψις του. Ὁ Βλαχάκος τό κατάλαβε. Καί βγῆκε μπροστά. «Θά ἔρθω ἐγώ.» Μέ τό χέρι του διέγραψε ἀπό τό «βαρδιόχρτο» τό ὄνομα συναδέλφου του καί ἔβαλε τό δικό του γιά τήν θέση τοῦ συγκυβερνήτου. Ἔτσι ξεκίνησε ἡ πτήση πρός τό πεπρωμένο.
Ἡ ἀποστολή ἀναγνωρίσεως πού εἶχε ἀνατεθεῖ στό πλήρωμά του «ΠΝ 21» ὁλοκληρώθηκε πρίν χαθεῖ ἡ ἐπαφή μέ τό ἑλικόπτερο. Στό καράβι, ὅπως καί στά ἔγκατα τοῦ στρατηγείου ἐπιχειρήσεων τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ στήν Ἁγία Παρασκευή, ἡ ἀντίδραση ἦταν μία. Κάποιοι ἔκαναν τόν σταυρό τους. Κάποιος εἶπε ξερά: «Οἱ πρῶτοι». Ὅλοι ἦσαν ἕτοιμοι νά εἶναι οἱ ἑπόμενοι. Οἱ κατευθυντῆρες τῶν πυροβόλων ἤδη ἐγκλώβιζαν τά τουρκικά πλοῖα. Ἡ συνέχεια πού θά μποροῦσε νά εἶχε γραφτεῖ θά μᾶς ἀπήλλασσε ἀπό τήν προκλητικότητα τῶν Τούρκων γιά τίς δεκαετίες πού θά ἔρχονταν. Ἀλλά κάποιοι θέλησαν ἄλλη ἐξέλιξη. Κάποιοι μακρυά ἀπό τό πεδίο, μακρυά ἀπό τά ἀκριτικά νησιά, μακρυά ἀπό τόν σφυγμό τῆς Ἑλλάδος πού φυλάττει Θερμοπύλες.
Οἱ λεπτομέρειες τοῦ πῶς ἔπεσε τό ἑλικόπτερο ἐκείνη τήν νύκτα δέν εἶναι τῆς παρούσης. Αὐτό πού πρέπει νά κρατήσουμε εἶναι ὅτι τρεῖς ἀξιωματικοί ἔπεσαν τότε «τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.» Ἀνάμεσά τους ὁ Παναγιώτης Βλαχάκος πού ἔγραψε τήν μοῖρα μέ τό χέρι του. Θά μποροῦσε σήμερα νά εἶναι ναύαρχος (συμμαθητής του ὁ Ἀρχηγός τοῦ Στόλου.) Ἡ μοῖρα ὅμως τοῦ ἐπεφύλασσε μεγαλύτερη τιμή. Νά ἀναδειχθεῖ σέ ἥρωα τοῦ ἑλληνισμοῦ.
Τό καράβι μέ τό ὄνομά του θά θυμίζει τήν θυσία του, καί ἡ ἀνάμνησίς του θά εἶναι παράδειγμα καί πηγή ἐμπνεύσεως γιά τούς σημερινούς ἀξιωματικούς καί ὁπλῖτες.
Καλοτάξιδο νά εἶναι τό καράβι.
Μ.Η.Τ. 232122