Ἡ Ἑλλάδα δέν ἀνήκει στούς Ἕλληνες

Σέ ἔκρηξη κοινωνικῶν ἀνισοτήτων ὁδηγεῖ τά ἑπόμενα χρόνια ἡ ἐκτίναξις τῶν ἀξιῶν ἀκινήτων καί ἡ ἀγορά τους γιά ἕνα κομμάτι ψωμί ἀπό ξένα κεφάλαια, ἀραβικά, βαλκανικά, τουρκικά καί ἄλλα
«Ὁ πληθωρισμός σκοτώνει τά καθεστῶτα» – Ὁ ἀφελληνισμός στήν τελική φάση

Η ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ τοῦ ἀφελληνισμοῦ ἐξελίχθηκε ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς τρόικα: τά ἀεροδρόμια ἐκχωρήθηκαν σέ Γερμανούς, τά λιμάνια πλήν τοῦ Πειραιῶς σέ συμμάχους Ἀμερικανούς, τά τραῖνα στούς Ἰταλούς, ἡ ἐνέργεια σέ Αὐστραλούς, οἱ ὀπτικές ἶνες τοῦ Ἴντερνετ σέ Βρεταννούς, τό νερό στούς Γάλλους. Τό τελευταῖο ἀπεσοβήθη εὐτυχῶς λόγῳ ἀποφάσεως τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας. Μέχρι νεωτέρας…

• Tοῦ Μανώλη Κοττάκη

Ἡ δεύτερη φάση τοῦ ἀφελληνισμοῦ ἐξελίσσεται καί καθίσταται γενική συνείδηση τά τελευταῖα δύο χρόνια στά ἀπλησίαστα γιά τούς Ἕλληνες τό καλοκαίρι νησιά τοῦ Αἰγαίου. Οἱ τιμές τῆς διαμονῆς σέ μεσαῖα ξενοδοχεῖα, οἱ τιμές τῆς ἑστιάσεως καί οἱ τιμές τῶν εἰσιτηρίων τῆς ἀκτοπλοΐας (οἱ ὁποῖες θά αὐξηθοῦν καί ἄλλο τά ἑπόμενα χρόνια λόγῳ τῆς ὑποχρεώσεως πού ἐπέβαλε ἡ ΕΕ γιά ἐπενδύσεις ἀντιρρυπαντικῆς τεχνολογίας στά πλοῖα) κατέστησαν ἀπαγορευτική τήν ἐπίσκεψή τους γιά τούς Ἕλληνες. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι σύμφωνα μέ τά στατιστικά στοιχεῖα τοῦ ἱστότοπου Ferryhoper, μέσῳ τοῦ ὁποίου γίνονται κρατήσεις ἀκτοπλοΐας, πρωταθλητές τῶν προτιμήσεων τῶν Ἑλλήνων γιά τό φετινό καλοκαίρι ἀναδεικνύονται ἡ Τῆνος καί ἡ Αἴγινα, ἐνῷ ἄλλα νησιά πού στό παρελθόν κρατοῦσαν τά σκῆπτρα τῆς ἐπισκεψιμότητας, εἶδαν ραγδαία πτώση στίς τουριστικές εἰσπράξεις ἀπό Ἕλληνες.

Ἡ τρίτη φάση τοῦ ἀφελληνισμοῦ ἐξελίσσεται παράλληλα μέ τήν διαμόρφωση αὐτοῦ τοῦ νέου τοπίου πού φέρει τό γενικό τίτλο: ἑλληνικά νησιά μόνο γιά ξένους, ὄχι γιά Ἕλληνες. Ἤ ἀλλιῶς ξένος στόν τόπο σου. Παραδίδονται σταδιακά καί οἱ τοπικές οἰκονομίες τῶν νησιῶν καί ἄλλων περιοχῶν σέ ξένους. Στήν Χαλκιδική, ὅπως συνειδητοποιήσαμε ἀπό τό ἐπεισόδιο πού ἔγινε μέ πυροβολισμούς σέ γνωστό beach bar, δεκάδες τουριστικές ἐπιχειρήσεις ἐλέγχονται πλέον ἀπό ὑπηκόους Βουλγαρίας. Στά νησιά τοῦ Αἰγαίου οἱ μισές μαρίνες ἐλέγχονται ἀφανῶς ἀπό Τούρκους. Στά νησιά τοῦ Βορείου Αἰγαίου πού ἀπελευθερώθηκε ἡ βίζα, ἀπό τήν πρώτη χρονιά τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μέτρου τό ὁποῖο εἶχε θετική εἰσπρακτική ἐπίδραση στίς τοπικές οἰκονομίες, παρατηρήθηκε τό φαινόμενο διάφοροι κλάδοι τῆς τοπικῆς οἰκονομίας, ὅπως οἱ ἐπιχειρήσεις ἐνοικίασης αὐτοκινήτων ἤ ἑστιάσεως, νά περιέρχονται σταδιακά σέ τουρκικά χέρια. Ἡ τουρκική σημαία ἐπίσης κυματίζει σχεδόν σέ ὅλα τά ξενοδοχεῖα τῶν νησιῶν αὐτῶν, καί φυσικά ἡ χρήση τῆς «τουρκικῆς γλώσσας» εἶναι καθολική. Πληρωνόμαστε πολύ ἀκριβά τό σκοινί, μέ τό ὁποῖο θά μᾶς κρεμάσουν στό μέλλον.

Ἡ εἰκόνα συμπληρώνεται ἀπό τήν πλήρη κυριαρχία τῶν τουρκικῶν ραδιοφωνικῶν σταθμῶν σέ ὅλη τήν μπάντα τῶν FM στό Αἰγαῖο πέλαγος στίς Κυκλάδες καί στά Δωδεκάνησα, ὅπου οἱ ἀμανέδες σκεπάζουν τήν ἑλληνική παραδοσιακή μουσική τῶν ὀλίγων τοπικῶν ἑλληνικῶν ραδιοφωνικῶν σταθμῶν πού ἀντέχουν καί ἐπιζοῦν. Ἡ ἀναλογία μεταξύ τουρκικῶν καί ἑλληνικῶν ραδιοφωνικῶν σταθμῶν στήν μπάντα εἶναι 10 πρός 2. Οἱ γνωρίζοντες λένε ὅτι πλέον, μέ τήν υἱοθέτηση τῆς βίζας καί τήν «κατάργηση τῶν συνόρων» μέ τήν Τουρκία, ἀναπτύσσεται ραγδαῖα ὁ τουρισμός, τό ἐμπόριο ἀλλά καί ἄλλες γνωστές παράνομες δραστηριότητες ὅπως ἡ διακίνηση ναρκωτικῶν.

Ἡ τελική φάση τοῦ ἀφελληνισμοῦ θά ἐξελιχθεῖ τά ἑπόμενα χρόνια. Σύμφωνα μέ ἀναλύσεις ξένων τραπεζῶν, ἡ Ἑλλάδα θά ἀνεβαίνει σταθερά τά ἑπόμενα πέντε χρόνια στούς κλάδους τῶν ἐμπορεύσιμων ἀγαθῶν. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἑλληνική ἀγορά ἀκινήτων καί ἐπιχειρήσεων σέ παραθαλάσσιες περιοχές εἴτε τήν ἠπειρωτική (ἀκόμη καί σέ «παρακατιανές» περιοχές τῆς Ἀττικῆς) εἴτε στήν νησιωτική Ἑλλάδα θά γνωρίσει νέα ἄνθιση, διότι αὐτό πού γιά τούς Ἕλληνες θεωρεῖται ἀκριβό πρός ἀγορά γιά τούς ξένους θεωρεῖται φθηνό καί σέ τιμή εὐκαιρίας. Μέ συνέπεια ἡ ἐκτίναξη τῶν ἀξιῶν νά ὁδηγήσει στήν ἐκτίναξη καί τῶν τιμῶν ἀκόμη καί σέ στοιχειώδεις ἀπολαύσεις τῆς καθημερινότητας ὅπως ἡ ἐπίσκεψη σέ μία ἑλληνική ψαροταβέρνα ἤ ἡ ἀγορά μιᾶς τυρόπιττας σέ φοῦρνο, πού σέ κάποιες περιοχές ἄγγιξε ἀπό φέτος τά 4 εὐρώ. Οἱ ἀστακομακαρονάδες πού στήν δεκαετία τοῦ 2000 ἦταν σῆμα κατατεθέν γιά τό ἀνερχόμενο κοινωνικό στάτους τῶν Νεοελλήνων, στό μέλλον, ὅπως διαγράφονται οἱ ἐξελίξεις, θά ἀναδειχθοῦν σέ ταξικό σύνορο κοινωνικῶν ἀνισοτήτων!

Ἀγαθά τά ὁποῖα ἦταν δεδομένα καί προσβάσιμα στούς Ἕλληνες γιά δεκαετίες σέ προσιτές τιμές στό μέλλον, ἐφ’ ὅσον συνεχιστεῖ αὐτή ἡ τάση, θά εἶναι ἀπλησίαστα. Θά εἶναι προσιτά σέ ξένους μέ μεγάλη ἀγοραστική δύναμη καί ἀπλησίαστα στούς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι θά περιμένουν τό 2027 γιά νά αὐξηθεῖ ὁ κατώτατος μισθός στά ἐπίπεδα τοῦ 2007, στά €1.500. Καί ὡς γνωστόν, «ὁ πληθωρισμός σκοτώνει τά καθεστῶτα.»

Ἤδη ἀραβικά, ἰσραηλινά, βαλκανικά ἀκόμα καί τουρκικά κεφάλαια τοποθετοῦνται σταδιακά στήν ἀγορά ἀκινήτων σέ προνομιακές περιοχές καί ἀλλάζουν τό τοπίο. Σημειωτέον ὅτι ἡ ἀδελφή μας Κύπρος ἀνησυχεῖ γιά τήν ἐπέλαση ξένων συμφερόντων ἰδιαίτερα ἰσραηλινῶν, πού μετά τά Κατεχόμενα ἀγοράζουν σωρηδόν γῆ καί στίς ἐλεύθερες περιοχές, καί ἑτοιμάζει αὐστηρή νομοθεσία γιά τίς μεταβιβάσεις ἀκινήτων. Ἐνῷ ἐμεῖς ὡς καλοί Εὐρωπαῖοι ἤραμε τούς περιορισμούς γιά τίς ἴδιες μεταβιβάσεις στίς παραμεθόριες περιοχές ἀπό τήν ἐποχή τῆς διακυβέρνησης τοῦ κυρίου Σημίτη.

Ὅταν λοιπόν οἱ δημόσιες ὑποδομές ἔχουν ἐκχωρηθεῖ σέ ξένους, οἱ τουριστικές ἐπιχειρήσεις ἐκχωροῦνται σέ ξένους, οἱ τοπικές οἰκονομίες σταδιακά ἐλέγχονται ἀπό ξένους διαφόρων ἐθνικοτήτων, περιλαμβανομένων καί τῶν Ἀλβανῶν μεταναστῶν, τότε εὐλόγως τίθεται τό ἐρώτημα: Ἀνήκει ἡ Ἑλλάδα στούς Ἕλληνες;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι –πλέον– ὄχι! Οἱ κάτοικοι τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου πού βιάστηκαν νά πουλήσουν τά ἀκίνητά τους σέ πολῖτες ἄλλων ἐθνικοτήτων καί βλέπουν σταδιακά τόν τόπο τους νά μεταμορφώνεται, νά ἀλλάζει χέρια, χωρίς νά μποροῦν νά ἀντιδράσουν καί νά μήν τούς θυμίζει τίποτα ἀπό τήν γενέθλια γῆ τους, ἤδη τό ἔχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους. Ἡ Ἑλλάδα δέν ἀνήκει στούς Ἕλληνες, πλέον, καί πρέπει νά δοθεῖ μεγάλη μάχη γιά τήν ἀνάκτησή της. Ἀλλά αὐτό μεσοπρόθεσμα θά προκαλέσει τεράστια ἔκρηξη κοινωνικῶν ἀνισοτήτων μεταξύ αὐτῶν πού μποροῦν στό μέλλον νά ζήσουν σ’ αὐτή τήν χώρα κι ἐκείνων πού δέν μποροῦν –κι αὐτό δέν εἶναι καλός οἰωνός γιά τό μέλλον τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τό μέλλον θά ἔχει πολλή ἐξάρτηση καί πολλή ἀστάθεια. Γι’ αὐτό ἴσως καί νά ἰσχύει αὐτό πού μᾶς ἔθεσε ὑπό τύπον μελαγχολικοῦ ἐρωτήματος ἀναγνώστης τῆς ἐφημερίδας μας: Ὑπήρξαμε ἄραγε, ποτέ, ἀληθινή χώρα στά 200 χρόνια τοῦ ἐλεύθερου βίου μας;