Ἄξιοι τῆς μοίρας μας: Μετά 10 χρόνια κρίσεως ὀλίγα ἄλλαξαν

Ἐθνικό ζητούμενο ἀκόμη ἡ ἀλλαγή στίς δομές οἰκονομίας – πολιτεύματος

ΥΠΟ ἄλλες συνθῆκες ἡ 20ή Αὐγούστου 2018 θά ἐθεωρεῖτο πράγματι ἱστορική ἡμέρα γιά τήν πατρίδα καί τόν ἑλληνικό λαό, δεδομένου ὅτι σήμερα ἐκπνέει τό τρίτο μνημονιακό πρόγραμμα ἐξυγιάνσεως τῆς οἰκονομίας. Ἔχουμε ὡστόσο τήν φρικτή ὑποψία πώς ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος θά προσπεράσει ἐπιδεικτικῶς αὐτή τήν ἡμερομηνία, ὅταν διαπιστώσει πόσο λίγα πράγματα ἄλλαξαν μέσα στήν τελευταία δεκαετία, ὅταν ἀπό τό 2008 καί τήν κατάρρευση τῆς «Λήμαν Μπράδερς» ἡ Ἑλλάς ἄρχισε νά εἰσέρχεται στήν περιπέτεια. Μέ ἀποκορύφωμα τήν προσφυγή στό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο.

Μέσα σέ αὐτό τό διάστημα ἡ χώρα ἔμαθε μέν μέ τήν βοήθεια τῶν ἀγχωμένων πιστωτῶν της νά μήν χρεωκοπεῖ καί νά συλλέγει τούς φόρους της, ἔστω διά τῆς ὑπερφορολογήσεως, δέν ἔμαθε ὅμως νά παράγει πλοῦτο. Δέν κατάφερε νά ἀποκτήσει μιά ἐθνική ἀστική οἰκονομική τάξη πού νά «τρέχει» τήν οἰκονομία τῆς χώρας καί νά τῆς ἐξασφαλίζει ἀνάπτυξη.

Στά χρόνια πού ἔφυγαν, ἀντιθέτως, ἔκπληκτοι παρακολουθήσαμε τμῆμα τῆς καταχρεωμένης ἀπό δάνεια ἀστικῆς τάξεως νά γίνεται ὁ καταδότης τῆς τρόικα γιά νά σώσει ὅ,τι σώζεται, ἐνῶ κάποιοι ἐνδιεφέρθησαν περισσότερο γιά τό πῶς θά σώσουν τά προσωπικά χρήματά τους στήν Ἑλβετία παρά νά ἐπενδύσουν στήν οὕτως ἤ ἄλλως ἐχθρική Ἑλλάδα.

Ἀποκορύφωμα τῆς ἀποφάσεως πολιτικῆς – ἀγορᾶς νά μήν ἀλλάξουν οἱ δομές τῆς οἰκονομίας, πού σέ συνδυασμό μέ τό ἀνέγγιχτο στά χρόνια τῆς κρίσεως Δημόσιο συνιστᾶ τήν ἐθνική ἁμαρτία μας, εἶναι νά κινδυνεύει μέ «κανόνι» αὐτή τήν ἐποχή μιά ἰδιωτική ἐπιχείρησις πού ἀποτελοῦσε τό ἐθνικό sucess story τό 2004, ἡ Folli Follie. Μεταρρυθμίσεις στήν δομή τῆς οἰκονομίας, βεβαίως, ἐπιχειρήθηκαν μέσα στήν δεκαετία. Ἡ ἀπορρύθμισις τῶν ἐργασιακῶν σχέσεων ἔγινε, γιά παράδειγμα, μέ στόχο νά μειωθεῖ ἡ ἀνεργία καί νά ἀποκτήσουν οἱ ἐπιχειρήσεις ἀνταγωνιστικό πλεονέκτημα. Ἡ πολλαπλή μείωσις τῶν συντάξεων –ἀποσπασματικό μέτρο χωρίς ἔγνοια γιά τό δημογραφικό– εἶχε ὡς στόχο νά ἀπασφαλίσει τήν βόμβα τοῦ ἀσφαλιστικοῦ.

Καμμία μεταρρύθμισις ὅμως δέν βοήθησε τήν οἰκονομία νά παράγει νέο πλοῦτο! Τί νόημα ἔχει ἡ ἔξοδος ἀπό τά μνημόνια ὅταν αὐξανομένου ἐλαφρῶς τοῦ δημοσίου χρέους δέν διαθέτουμε ἐπιχειρήσεις καί παραγωγικό πρότυπο πού νά δημιουργεῖ πλοῦτο; Δῶρον ἄδωρον. Μετά μία δεκαετία, στό ἴδιο σημεῖο θά εἴμαστε, τῆς ἐπαπειλούμενης χρεωκοπίας, χλεύη τῶν λαῶν καί τοῦ πλανήτου, πού δέν σχεδιάσαμε οἰκουμενικά, συναινετικά, στό ἐσωτερικό, νέο παραγωγικό πρότυπο. Ἄξιοι τῆς μοίρας μας δηλαδή!! Ἡ δομή τῆς οἰκονομίας μετά μία δεκαετία κρίσεως, λοιπόν, εἶναι ἀνίκανη νά παράγει πλοῦτο.

Ἔχουμε ὅμως ἕνα ἀκόμη πρόβλημα. Ἡ δομή τοῦ πολιτεύματος ὅπως καί ἡ τρέχουσα πολιτική κουλτούρα μας ἐμποδίζουν τήν λήψη γρήγορων καί τολμηρῶν ἀποφάσεων. Στήν μνημονιακή Ἑλλάδα ἡ συμφωνία ἦταν ἡ αἵρεσις καί ἡ διαφωνία ὁ κανόνας! Τά κόμματα ἔμαθαν βεβαίως νά συνεργάζονται στό πλαίσιο τῆς διακυβερνήσεως –νέο αὐτό– ὄχι ὅμως καί νά συνεννοοῦνται στό ὄνομα τοῦ ἔθνους. Ἡ Ἀριστερά ἔμαθε ἀσφαλῶς βασικές ἔννοιες τοῦ καπιταλισμοῦ, διέλυσε τίς αὐταπάτες πώς ἕνας ἄλλος κόσμος εἶναι ἐφικτός, συμβιβάσθηκε μέ τίς ἰδιωτικοποιήσεις, ἀλλά μέχρι καί σήμερα ὑποφέρει ἀπό τήν προδοσία στίς ἀρχές της. Ἐφαρμόζει πράγματα πού δέν πιστεύει. Τό μηντιακό σύστημα ὁπωσδήποτε ἄλλαξε ἀφεντικά –ὅπως καί τό τραπεζικό– ἀλλά ποιοί ἦλθαν στήν θέση τῶν δεινοσαύρων, τό βλέπουμε!

Στήν πραγματικότητα τό σύστημα διευθύνσεως τῆς χώρας πάσχει καί αὐτό καί μόνο μέ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος ἀλλάζει! Χωρίς ἀλλαγές, λοιπόν, σέ αὐτές τίς καταλυτικῆς σημασίας δομές, χωρίς ἐθνική πολιτική συνεννόηση καί χωρίς ἐθνική αὐτοσυνειδησία, τί νά πανηγυρίσουμε; Ἡ Ἑλλάς ἐξέρχεται ἀπό τά μνημόνια ἤ οἱ πιστωτές ἐξέρχονται, νοουμένου ὅτι σταματοῦν τόν δανεισμό καί μᾶς στέλνουν στόν ὠκεανό τῶν ἀγορῶν; Φοβόμαστε ἁπλῶς τό δεύτερο!

Κατά τήν γνώμη μας, μαζί μέ τήν μεταρρύθμιση τῶν δομῶν τῆς οἰκονομίας καί τοῦ πολιτεύματος τό κρίσιμο τρίτο στοιχεῖο δέν εἶναι νά ἐξέλθουμε, ἀλλά νά εἰσέλθουμε! Ἀκριβέστερα νά εἰσέλθουν, νά ἐπιστρέψουν στήν Ἑλλάδα οἱ 500.000 καλύτεροι, πού στά χρόνια τῆς κρίσεως ἔφυγαν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους. Τίς νέες δομές στήν πολιτική καί τήν ἀγορά μόνον οἱ καλύτεροι μποροῦν νά τίς «τρέξουν»!