Ἄσυλο στούς μετανάστες ἡ νέα «μεγάλη ἰδέα»

Τά πρῶτα «δῶρα» τοῦ Ἐρντογάν μετά τήν προκήρυξη ἐκλογῶν

ΓΙΑ τήν ἐπανάληψη φαινομένων πού ζήσαμε τίς ἡμέρες τοῦ 2015, μέ τά κύματα τῶν μεταναστῶν νά εἰσέρχονται ἀνεξέλεγκτα στήν χώρα, προειδοποιοῦν δημοτικοί ἄρχοντες καί ὑπηρεσιακοί παράγοντες στήν Βόρειο Ἑλλάδα. Καί αὐτή τήν φορά δέν πρόκειται μόνον γιά μετανάστες πού εἰσβάλλουν παρανόμως ἀπό τήν θάλασσα (γιά τήν ὁποία κάποτε ἔλεγε ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός ὅτι δέν ἔχει σύνορα!) ἀλλά ἀπό τόν Ἕβρο. Μόνον χθές, ἀπό τίς 9 τό πρωί ἕως τίς 12 τό μεσημέρι, πέρασαν 150 μετανάστες. Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἑβδομάδος ἔχουν περάσει περίπου 1.000. Ἀπό τίς ἀρχές τοῦ μηνός πέρασαν περισσότεροι ἀπό 2.000. Καί αὐτό σέ μιά μεθόριο μήκους 220 χιλιομέτρων πού ὁρίζεται ἀπό τόν Ἕβρο, ἕνα ποτάμι εὐρύ καί δυσκολοδιάβατο. Μοναδικό χερσαῖο σύνορο ὁ τουρκικός θύλαξ τοῦ Κάραγατς στήν δυτική ὄχθη τοῦ ποταμοῦ, στήν ἄλλη πλευρά τῆς Ἀδριανουπόλεως, ὅπου ὁ φράκτης πού ἔχει ἀνεγερθεῖ συνιστᾶ ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο γιά ὅσους προσπαθοῦν παρανόμως νά εἰσέλθουν στήν Ἑλλάδα. Εἶναι τραγική εἰρωνεία τό γεγονός ὅτι μοναδικό «ἀνοικτό» σημεῖο εἶναι τό δάσος τῶν Καστανιῶν. Ἡ περιοχή, δηλαδή, ὅπου «χάθηκαν» οἱ δύο Ἕλληνες στρατιωτικοί οἱ ὁποῖοι γιά 51η ἡμέρα κρατοῦνται στίς τουρκικές φυλακές. Ὅμως οἱ μετανάστες ἔρχονται ἀπό τό ποτάμι. Πού σημαίνει ὅτι καθοδηγοῦνται καί διακινοῦνται ἀπό συμμορίες, οἱ ὁποῖες δροῦν, χωρίς ἀμφιβολία, μέ τίς εὐλογίες τοῦ τουρκικοῦ κράτους. Διαφορετικά δέν θά εἶχαν οὔτε τά μέσα οὔτε τήν ἄνεση νά τό διασχίσουν περνώντας ἀπαρατήρητοι ἀπό τά ἑλληνικά φυλάκια. Νά θεωρήσουμε τυχαῖο ὅτι ἡ ἔξαρσις τῆς ροῆς μεταναστῶν συμπίπτει μέ τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἑνός ἀπό τούς ὀκτώ Τούρκους ἀξιωματικούς πού ἔχουν ζητήσει ἄσυλο στήν Ἑλλάδα; Τούς ὀκτώ, τήν ἔκδοση τῶν ὁποίων ἀπαιτεῖ ὁ Ἐρντογάν;

Ὅπως καί ἄν ἔχει τό πρᾶγμα, ἡ εἰκόνα τῶν μεταναστῶν οἱ ὁποῖοι μπουλουκηδόν σωρεύονται στήν Θεσσαλονίκη καί μάλιστα ὑπό τό ἄγαλμα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου δημιουργεῖ τήν θλιβερή σκέψη ὅτι ἡ κατάστασις θά χειροτερεύσει. Ἄλλωστε ὁ ἀντιδήμαρχος κοινωνικῆς πολιτικῆς τῆς Θεσσαλονίκης Πέτρος Λεκάκης προειδοποιεῖ ὅτι διαθέσιμοι χῶροι φιλοξενίας δέν ὑπάρχουν, ἐνῶ ὅλο καί περισσότεροι μετανάστες εἰσβάλλουν. Τό χειρότερο, μετά τήν τελευταία ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ὅσοι ἐφεξῆς ὑποβάλλουν αἴτηση γιά ἄσυλο δέν θά δεσμεύονται πλέον νά παραμείνουν στήν περιοχή ὅπου τήν κατέθεσαν. Καί αὐτό δημιουργεῖ σοβαρές τριβές μέ τούς μετανάστες πού ἦλθαν προγενέστερα καί πού ἔχουν καταθέσει αἰτήσεις ἀσύλου. Αὐτοί διαμένουν ὑποχρεωτικῶς στίς μεθοριακές περιοχές καί τό γεγονός ὅτι ἡ ἀπόφασις δέν ἔχει ἀναδρομική ἰσχύ τούς κρατᾶ δεσμίους ἐκεῖ. Ὅμως μέ τήν κινητικότητα πού ἐπιτρέπει τό ΣτΕ, ἐφεξῆς διαμορφώνει τό καλύτερο ὑπόστρωμα γιά τήν δράση καί στήν Ἑλλάδα διακινητῶν πού μέ τήν κατάλληλη ἀμοιβή πάντα θά ἀναλάβουν νά μεταφέρουν μετανάστες πρός τήν κεντρική Εὐρώπη. Στό ποσόν τῶν 2.000 εὐρώ ἀνέρχεται, συμφώνως πρός πληροφορίες, ἡ ἀμοιβή τῶν διακινητῶν γιά νά ὁδηγήσουν κάποιους μέχρι τήν Αὐστρία. Ἐκεῖ ὅμως ἡ τύχη του εἶναι ἄδηλη, ἰδιαιτέρως μετά τήν αὐστηροποίηση τοῦ νομικοῦ πλαισίου γιά τούς μετανάστες καί τό ἄσυλο στήν χώρα αὐτή. Καί νά μήν λησμονοῦμε ὅτι ἐπικρέμαται πάντα ὁ κίνδυνος τῶν ἐπαναπροωθήσεων μέ βάση τό Δουβλῖνο 2.

Ὑπαρκτοί εἶναι ἐξ ἄλλου οἱ φόβοι ὅτι μπορεῖ στά σύνορα μέ τά Σκόπια καί τήν Βουλγαρία νά ἐπαναληφθοῦν φαινόμενα ἀνάλογα μέ αὐτά τῶν παρελθόντων ἐτῶν σέ περίπτωση πού ἡ δρᾶσις τῶν διακινητῶν ὑπερβεῖ καί πάλι τά ὅρια. Τόσο ἡ ἀπουσία σοβαροῦ πλαισίου μεταναστευτικῆς πολιτικῆς ὅσο καί ἡ ἐπικράτησις τῆς ἀνομίας στήν ὁποία ὁδηγοῦν οἱ περιορισμοί πού ἐπιβάλλονται στήν Ἀστυνομία, καθιστοῦν τά πράγματα ὅλο καί πιό ἐπικίνδυνα.

Ἡ ἐφιαλτική αὐτή κατάστασις ἀναδεικνύει τήν ἀνερμάτιστη μεταναστευτική πολιτική τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἡ ὁποία φαίνεται πώς ἔχει σκοπό νά δώσει ἄσυλο σέ ὅλους, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐάν ἡ Ἑλλάς ἔχει τήν δυνατότητα νά τούς φιλοξενήσει. Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, τό ἄγαλμα τοῦ ὁποίου ἵσταται σιωπηλός μάρτυς τοῦ σημερινοῦ καταντήματος, εἶχε κάνει πραγματικότητα τήν Μεγάλη Ἰδέα τῆς ἀπελευθερώσεως τῶν σκλαβωμένων ἑλληνικῶν ἐδαφῶν. Γιά πολλές δεκαετίες αὐτή ἡ Μεγάλη Ἰδέα παρέμενε φάρος γιά τούς ἐθνικούς στόχους, ἀκόμη καί μετά τήν καταστροφή τοῦ 1922. Οὐδείς πλέον τήν σκέπτεται. Προβάλλει ὅμως τό ἐρώτημα: Ποιᾶς μορφῆς «ἰδέα» πρεσβεύει ἡ σημερινή Κυβέρνησις; Θέλει νά γεμίσει τήν χώρα μετανάστες πού θά λάβουν ἄσυλο στήν Ἑλλάδα;