Ἔγραψε γιά τήν Λωζάννη καί ξέχασε τήν ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων τῆς Πόλης

Νέο ἔπος ἀπό τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν, Γιῶργο Γεραπετρίτη – Ἡ Συνθήκη εἶναι ἁπλῶς «νομικό γεγονός», πού ρύθμισε, κατά τρόπο «τυπικό», τίς σχέσεις Ἑλλάδος – Τουρκίας! – Θά τρίζουν τά κόκκαλα τοῦ Βενιζέλου – Κλάδος ἐλαίας στήν Ἄγκυρα τήν ἡμέρα πού τό τουρκικό ΥΠΕΞ ἐκδίδει ἀνακοίνωση γιά τήν «τουρκική μειονότητα» τῆς Θράκης! – Εἶσθε μέ τά καλά σας;

Ο Υπουργός Ἐξωτερικῶν, Γιῶργος Γεραπετρίτης, ἔκρινε ὅτι στήν ἐπέτειο τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης, ἀντί νά ἐκδώσει μίαν ἐπίσημη ἀνακοίνωση, ἦταν πιό σκόπιμο νά γράψει ἕνα ἄρθρο στήν κεντροαριστερή «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν». Εὐτυχῶς. Δέν θά θέλαμε αὐτά πού ἀναφέρει στό ἄρθρο του ὁ κ. Γεραπετρίτης νά περιλαμβάνονται σέ ἕνα κείμενο τοῦ ἑλληνικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν. Καί μόνον τό γεγονός ὅτι ἀρχίζει μέ τόν ἀφορισμό «Ἡ ἀτέρμονη ἀντιπαράθεση δέν μπορεῖ νά εἶναι ἐπιλογή» ἀρκεῖ γιά νά καταδείξει τό πνεῦμα του. Ναι, ἄν εἴχαμε ἀπέναντί μας ἕναν λογικό γείτονα, ἡ ἀντιπαράθεσις δέν ἔπρεπε νά εἶναι ἐπιλογή. Ἀλλά, ἄν εἴχαμε ἀπέναντί μας ἕναν λογικό γείτονα, δέν θά ὑπῆρχε κάν ἀντιπαράθεσις. Προφανῶς τήν «λεπτομέρεια» αὐτή ὁ κ. Γεραπετρίτης τήν ἀντιπαρέρχεται καί ὑποστηρίζει ὅτι: «Ἡ Συνθήκη ρύθμισε μέ τυπικό τρόπο τίς σχέσεις Ἑλλάδας καί Τουρκίας, διαμορφώνοντας ἕνα σταθερό πλαίσιο συνύπαρξης τῶν δύο λαῶν. Στόν διαδραμόντα χρόνο, ἡ Ἑλλάδα στάθηκε ἀταλάντευτα προσηλωμένη στήν τήρηση τῶν ὅρων της».

Ναί, ἡ Ἑλλάδα στάθηκε προσηλωμένη στήν Συνθήκη. Ἡ Τουρκία ὅμως; Στήν σελίδα 5 τῆς «Ἑστίας» θά διαβάσετε τό ἄρθρο τοῦ Θεοφάνη Μαλκίδη, πού ἀναλύει πώς ἐδῶ καί ἑκατό χρόνια ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάννης ἀποτελεῖ ἕνα πεδίο συνεχοῦς ἀναθεωρήσεως καί παραβιάσεώς της. Ἀλλά πέρα ἀπό αὐτά, πέρα ἀπό τήν ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων τῆς Πόλης, πέρα ἀπό τούς διωγμούς τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἴμβρου καί τῆς Τενέδου, πέρα ἀπό τίς ἀμφισβητήσεις τῆς κυριαρχίας μας στά νησιά τοῦ Αἰγαίου, τό τουρκικό ΥΠΕΞ ὁμιλοῦσε μόλις χθές γιά «τουρκική» μειονότητα τῆς Δυτικῆς Θράκης. Σέ ἀνακοίνωση γιά τήν ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ βουλευτῆ Ἀχμέτ Σαδίκ, τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας ἔγραφε: «Τιμοῦμε τήν μνήμη τοῦ ἱδρυτῆ τοῦ κόμματος Εἰρήνης καί Φιλίας, δρος Σαδίκ Ἀχμέτ. Θά συνεχίζουμε νά ὑποστηρίζουμε τούς συμπατριῶτες μας στόν δίκαιο ἀγῶνα στόν ὁποῖο ἡγήθηκε ὁ Σαδίκ Ἀχμέτ καί νά προστατεύουμε ὅλα τά νόμιμα δικαιώματα τῆς Τουρκικῆς Μειονότητας τῆς Δυτικῆς Θράκης».

Παραγνωρίζει καί αὐτήν τήν κατάφωρη παραβίαση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης ὁ Ἕλλην ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν καί ἀντί ἀπαντήσεως στέλνει… «κλάδο ἐλαίας» στήν Ἄγκυρα. Τονίζει ὑπερβολικά τήν προσήλωση τῆς Ἑλλάδος στήν Συνθήκη, ἀλλά δέν λέγει τίποτε γιά τίς συνεχεῖς παραβιάσεις της ἀπό τήν Τουρκία: «Ἡ σημερινή ἐπέτειος ἔχει νά μᾶς προσφέρει ἕνα ἀκόμη πολύτιμο δίδαγμα, ἰδιαίτερα στήν παροῦσα χρονική συγκυρία. Ὅτι, ἄν τό 1923, τήν ἐπαύριο ἑνός σκληροῦ πολέμου μέ τεράστιες ἀπώλειες καί γιά τίς δύο πλευρές, ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Τουρκία μπόρεσαν νά βροῦν τήν ὁδό τοῦ συμβιβασμοῦ καί κατόρθωσαν νά γεφυρώσουν τίς διαφορές τους, τότε καί ἐμεῖς, ὑπό ἀσυγκρίτως καλύτερες συνθῆκες, ὀφείλουμε νά βαδίσουμε μέ εἰλικρίνεια καί ἐντιμότητα τόν δρόμο τῆς εἰρηνικῆς συνεργασίας καί νά ἐπιδιώξουμε τήν συνεννόηση, τηρῶντας τίς ἀρχές καί τούς κανόνες τοῦ διεθνοῦς δικαίου. Ἡ ατέρμονη ἀντιπαράθεση δέν μπορεῖ νά εἶναι ἐπιλογή».

Διερωτᾶται κανείς ἄν ὁ κ. Γεραπετρίτης παρακολουθεῖ τίς δηλώσεις τοῦ Τούρκου Προέδρου, Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖ τήν ἐθνική κυριαρχία καί τά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς χώρας μας, διότι ἡ στάσις αὐτή εἶναι πού δημιουργεῖ τήν «ἀτέρμονη ἀντιπαράθεση», ἡ ὁποία γιά αὐτόν «δέν μπορεῖ νά εἶναι ἐπιλογή»! Καί ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ποιές εἶναι οἱ ἐπιλογές μας; Οἱ ὑποχωρήσεις καί οἱ παραχωρήσεις; Καί ἄν ναι, σέ ποιό σημεῖο μπορεῖ αὐτές νά σταματήσουν; Δέν ἔχει ἀντιληφθεῖ πώς ἡ Τουρκία δέν θά σταματήσει μέχρις ὅτου εὑρεθεῖ πρό μίας σθεναρᾶς ἀντιδράσεως; Πώς ὅσο γίνονται ὑποχωρήσεις ἀπό πλευράς μας θά ἀπαιτεῖ ὅλο καί περισσότερες παραχωρήσεις;

Καταλήγει, ὅμως, ὁ κ. Γεραπετρίτης, ἀποτιμῶντας τά 100 χρόνια πού πέρασαν καί προβαίνοντας σέ μία σωστή ἐπισήμανση: «Εὐθύνη γιά τούς ἁπανταχοῦ Ἕλληνες σήμερα, ἀλλά καί γιά τίς ἑπόμενες γενιές. Στίς ὁποῖες ὀφείλουμε νά κληροδοτήσουμε μία ὑπερήφανη πατρίδα μέ προσήλωση στά ἐθνικά δίκαια καί, ἐφ’ ὅσον ὑπάρξει ἀνταπόκριση, μιά εἰρηνική διεθνῆ γειτονιά». Ὁμιλεῖ γιά «εἰρηνική γειτονιά», ἐφ’ ὅσον ὑπάρξει ἀνταπόκρισις. Τό ὅτι δέν ὑπάρχει ἀνταπόκρισις εἶναι ἀδιαμφισβήτητο. Τό δείχνει ἡ συμπεριφορά τῶν Τούρκων ἐπισήμων. Τί νόημα ἔχουν, λοιπόν, ὅλα τά ὑπόλοιπα πού παραθέτει ὁ Ἕλλην ὑπουργός Ἐξωτερικῶν;