Ἔνοχος ἤ βλάξ;

Ζήτημα ἀναγνωρίσεως ἀλβανικῆς μειονότητος στήν Ἑλλάδα στό μέλλον ἀνοίγει μέ τήν πρότασή του γιά τήν διδασκαλία τῆς ἀλβανικῆς στά σχολεῖα ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης! – Γιά νά κερδίσει ψήφους ἀπό τούς πολιτογραφηθέντες – Οὔτε ἡ κυβέρνησις Ράμα ἤγειρε τέτοιο θέμα ἕως τώρα

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ὅτι ὁ Στέφανος Κασσελάκης εἶναι ἐκτός ἑλληνικῆς πραγματικότητος τό γνωρίζουμε πολύ καλά. Τό ἀποδεικνύει ἄλλως τε μέ τίς καθημερινές πρακτικές του. Μέρος τῶν ὁποίων εἶναι καί ἡ προβολή θέσεων καί συμπεριφορῶν πού μόνον ὡς πρόκλησις πρός τήν νοημοσύνη τῶν Ἑλλήνων (ἀκόμη καί τῶν ψηφοφόρων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ) θά μποροῦσαν νά χαρακτηρισθοῦν.

Τό ἐρώτημα εἶναι σέ ποιό βαθμό οἱ συμπεριφορές αὐτές ἀποτελοῦν ἐφαρμογή συστάσεων τῶν ἐπικοινωνιακῶν συμβούλων του ἤ συνιστοῦν ἀδυναμία κατανοήσεως τῶν πραγματικῶν ζητημάτων πού δυναστεύουν τήν Ἑλλάδα. Τό χειρότερο εἶναι ὅτι δημιουργεῖ ζητήματα ἐκ τοῦ μή ὄντος. Ὅπως τώρα, πού ἔθεσε θέμα διδασκαλίας τῆς ἀλβανικῆς γλώσσης στά ἑλληνικά σχολεῖα. Ἔστω προαιρετικῶς. Ἀντιπαρερχόμεθα τό ὅτι ἑλληνικά δέν μποροῦν καλά-καλά τά ἑλληνικά σχολεῖα νά διδάξουν, καί ἑστιάζουμε στήν οὐσία τῆς δηλώσεώς του. Ἡ διδασκαλία μιᾶς ξένης γλώσσης (ἐκτός τῶν θεωρουμένων «διεθνῶν τῆς ἀγγλικῆς καί τῆς γαλλικῆς» δηλαδή) συνδέεται μέ τήν ὕπαρξη μειονοτήτων. Ἄν δέν τό γνωρίζει αὐτό ὁ κ. Κασσελάκης, ἄς ἐρωτήσει τούς συμβούλους του. Πρέπει νά τό γνωρίζουν, ἄν ὄχι πρέπει πάραυτα νά τούς ἀπολύσει.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τά τελευταῖα 30 χρόνια ἔχουν ἐγκατασταθεῖ στήν Ἑλλάδα πολυάριθμοι Ἀλβανοί μετανάστες. Ἐπ’ οὐδενί ὅμως συγκροτοῦν μειονότητα. Ἀναγνωρισμένη μειονότης εἶναι οἱ Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Πολλά δικαιώματα τῶν ὁποίων τούς τά ἀρνεῖται ἡ κυβέρνησις τῶν Τιράνων. Ἀναγνωρισμένη μειονότης εἶναι οἱ μουσουλμᾶνοι τῆς Θράκης. Τά δικαιώματα τῶν ὁποίων ἡ Ἑλλάς, σέβεται μέχρι κεραίας. Οἱ Ἀλβανοί μετανάστες στήν Ἑλλάδα οὔτε ἀποτελοῦν μειονότητα οὔτε ὑπάρχει σκοπιμότης νά ἀναγνωρισθοῦν. Θά ἦταν ἐπικίνδυνο γιά τήν Ἑλλάδα. Ὡς ἀρχηγός κόμματος, καί δή τοῦ δευτέρου, σέ κοινοβουλευτική δύναμη, ὁ κ. Κασσελάκης θά ἔπρεπε νά τό γνωρίζει.

Ἀνοίγει λοιπόν μίαν ἐπικίνδυνη ἀτραπό μέ τήν πρόταση νά ἀρχίσει νά διδάσκεται ἡ ἀλβανική γλῶσσα στά ἑλληνικά σχολεῖα. Τό τραγικό δέ εἶναι ὅτι ὁ ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ διάνθισε τήν πρότασή του μέ τήν ἐπισήμανση, ὅτι ἡ στάσις τοῦ κόμματός του ἐπί τοῦ μεταναστευτικοῦ ἦταν πάντοτε «ὑπεύθυνη». Φυσικά καί δέν συνιστᾶ ὑπεύθυνη στάση ἡ τοποθέτησις τοῦ προκατόχου του Ἀλέξη Τσίπρα ὁ ὁποῖος ἦταν Πρωθυπουργός, καί ἀγνοοῦσε ὅτι στήν θάλασσα ὑπάρχουν σύνορα.

Ὅμως ὁ κ. Κασσελάκης ἐπιδεικνύει ἀνευθυνότητα πού ὑπερβαίνει κάθε προηγούμενο. Τό κάνει ἀπό ἄγνοια; Τό κάνει ἀπό ἀδυναμία κατανοήσεως βασικῶν πολιτικῶν ἐννοιῶν; Ἤ τό κάνει γιά νά ἐξυπηρετήσει πολιτικές καί ἄλλες σκοπιμότητες; Σέ κάθε περίπτωση προσφέρει πολύ κακή ὑπηρεσία καί στό κόμμα του καί στήν Ἑλλάδα. Καί ὄχι μόνον αὐτό. Ἡ ἀνεύθυνη στάσις του δημιουργεῖ πρόβλημα καί στούς Ἀλβανούς μετανάστες (πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι δεύτερης καί τρίτης γενεᾶς) οἱ ὁποῖοι πρωτίστως ἐπιδιώκουν τήν ἐνσωμάτωση στήν ἑλληνική κοινωνία. Καί ἴσως εἶναι ἡ κοινότης μεταναστῶν πού τό ἔχει ἐπιτύχει σέ μεγαλύτερο βαθμό ἀπό ὁποιανδήποτε ἄλλη. Πῶς λοιπόν ἔρχεται τώρα ὁ κ. Κασσελάκης μέ μιά πρόταση πού κατ’ οὐσίαν ἐγείρει τείχη διαχωρισμοῦ γιά αὐτούς;

Νομίζει ὅτι ἔτσι θά κερδίσει τίς ψήφους πολιτογραφηθέντων Ἀλβανῶν;

Εἶναι σημαντικό δέ ὅτι οὐδέποτε ἡ Ἑλλάς ἤγειρε διαχωρισμούς γιά τήν ἀλβανική κοινότητα. Οὔτε κἄν ἐργαλειοποίησε τήν παρουσία τους στήν χώρα γιά νά ἀσκήσει πιέσεις στά Τίρανα, τά ὁποῖα παραβιάζουν θεσμοθετημένα δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν φθάνοντας σέ σημεῖο νά κρατοῦν στήν φυλακή τόν ἐκλεγμένο δήμαρχο τῆς Χειμάρρας Φρέντη Μπελέρη.

Ψιλά γράμματα ὅλα αὐτά γιά τόν κ. Κασσελάκη. Γιά μίαν ἀκόμη φορά ἀποδεικνύει ὅτι στερεῖται στοιχειωδῶν γνώσεων πολιτικῆς, ἐνῷ ταυτοχρόνως δέν φαίνεται νά ἔχει πρόθεση νά ἐνημερωθεῖ καί νά μάθει. Νομίζει ὅτι τά γνωρίζει ὅλα. Ἐάν δέ νομίζει καί ὅτι εἶναι εὐφυέστερος τῶν ἀντιπάλων του, ἄς διδαχθεῖ ἀπό τό παράδειγμα ἑτέρου ἀρχηγοῦ κόμματος, ἡ εὐφυΐα τοῦ ὁποίου συνδυασμένη μέ ἀλαζονεία τόν ὁδήγησε στό βάραθρο. Πόσο λοιπόν πιό ἐπικίνδυνη εἶναι μιά ἀλαζονεία πού συνδυάζεται μέ ἄγνοια;