Ὁ ἁγνός πατριωτισμός δέν εἶναι γραφικότης! Συναγερμός γιά τό ἀπαραβίαστο τῶν συνόρων!

«Ὄχι στό δίλημμα ὑποχωρήσεις ἤ πόλεμος»! – «Καλούμαστε νά διαφυλάξουμε τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα» – «Κάποιοι στήν Ἑλλάδα ἐπαναλαμβάνουν τά τουρκικά ἐπιχειρήματα» – «Ἡ Τουρκία ἀποκομίζει κέρδη χωρίς νά πέσει σφαῖρα» – «Διαβάζουμε λάθος τήν γείτονα, εἶναι ἀναθεωρητική»

Τήν πραγματικότητα ὅτι εἶναι ψευτοδίλημμα ἡ θεωρία ὁρισμένων, πώς, ἄν δέν προβοῦμε σέ ἐθνικές ὑποχωρήσεις, θά ἔχουμε πόλεμο, ἀνέδειξε ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς μιλῶντας χθές στό Πολεμικό Μουσεῖο κατά τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τοῦ πρώην ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Γιάννη Βαληνάκη «Γιά μιά νέα στρατηγική ἀπέναντι στήν Τουρκία». Ὁ κ. Καραμανλῆς ὑπεγράμμισε ὅτι: «Πρόκειται οὐσιαστικά γιά μιά ἐξόχως ἐνδιαφέρουσα πρόταση γιά μιά νέα “ὁλιστική” στρατηγική ἔναντι τῆς Τουρκίας, μέ ἀπώτερο στόχο τήν ἀνάσχεση καί ἀκύρωση τῆς ἀναθεωρητικῆς καί ἡγεμονικῆς στρατηγικῆς της, ὅπως ἀναδύεται ἀπό τό δόγμα τῆς “Γαλάζιας Πατρίδας”. Τό μεγάλο πλεονέκτημα αὐτῆς τῆς πρότασης εἶναι ὅτι δέν εἶναι θεωρητική, ἀλλά ξεκάθαρα πρακτική καί συγκεκριμένη».

Τονίζοντας ὅτι προσφέρει ἕνα ὅραμα γιά τήν Ἑλλάδα τοῦ μέλλοντος, ὡς ἐνεργειακό κόμβο, ὑπεγράμμισε ὅτι δίδει ἀπάντηση στήν «σχολή τῆς ἀκινησίας». Εἶπε συγκεκριμένα:

«Τό βιβλίο αὐτό προσφέρει καί μιά ἀκόμα ὑπηρεσία. Εἶναι μιά εὔγλωττη ἀπάντηση σέ ὅσους μιλοῦν γιά “σχολή τῆς ἀκινησίας”. Σέ ὅσους ἀποκαλοῦν ἀδράνεια καί ἀποφυγή πρωτοβουλιῶν τόν ἁγνό πατριωτισμό, τήν ὑπεράσπιση τῶν δικαιωμάτων καί τῶν συμφερόντων τῆς χώρας καί τήν ἀνυποχώρητη στάση μπροστά στίς παράλογες καί παράνομες ἀπαιτήσεις τῆς Τουρκίας. Ἀλλά ἀκόμα ἀκόμα καί σέ ὅσους τά ἀποκαλοῦν ὅλα αὐτά γραφικότητα. Πρωτοβουλίες, ὅμως, καί κινητικότητα δέν συνιστοῦν οἱ ὑποχωρήσεις σέ ζωτικά μας συμφέροντα καί μονομερῆ δικαιώματα, τά ὁποία ἐξ ἄλλου εἶναι καί κατοχυρωμένα ἀπό τό Διεθνές Δίκαιο, ὅπως εἶναι ἡ ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων. Ἡ καινοφανής θεωρία ὅτι ἄν δέν προσφέρουμε σοβαρά ἀνταλλάγματα ἀπό τά μονομερῆ δικαιώματά μας στήν Τουρκία, αὐτή δέν θά ἔχει λόγο νά διαπραγματευτεῖ μαζί μας, εἶναι πρωτοφανής στά διεθνῆ χρονικά».

Ἀπαντῶντας δέ σέ ἀπόψεις πού ἔχουν διατυπωθεῖ ἀπό κορυφαῖα κυβερνητικά στελέχη, ὑπουργούς καί βουλευτές, ἐτόνισε:

«Ἡ διαπραγμάτευση δέν εἶναι αὐτοσκοπός. Καί ὅσοι προτάσσουν ὡς κέρδος ἀπό μιά τέτοια διαπραγμάτευση τήν ἀποφυγή πολέμου θά πρέπει νά ξέρουν ὅτι μέ ὑποχωρήσεις σέ τέτοια ζητήματα δέν ἐξαγοράζεται ἡ εἰρήνη. Ἀντίθετα, ἡ χώρα καθίσταται ὅμηρος τῶν αὐθαίρετων τακτικῶν τῆς Τουρκίας καί τῆς ἀνοίγει τήν ὄρεξη γιά περισσότερες παράνομες διεκδικήσεις».

Καί μέ ἔμφαση ἐπεσήμανε: «Δυστυχῶς, ἡ Τουρκία ἔχει καταφέρει νά μᾶς ἐμφυσήσει τό δίλημμα ὑποχωρήσεις ἤ πόλεμος. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιδιώκει –καί σέ κάποιες περιπτώσεις καταφέρνει– νά ἀποκομίσει κέρδη, χωρίς νά πέσει σφαῖρα. Ὅσο μάλιστα ἡ Ἑλλάδα δέν ἀντιδρᾶ ἤ ἀντιδρᾶ μέ φοβικότητα, ἡ Τουρκία διευρύνει τίς ἀπαιτήσεις της». Παρακάτω δέ ἐτόνισε ὅτι «κάποιοι στήν Ἑλλάδα, καλοπροαίρετοι θά πῶ ἐγώ, μέ καλή διάθεση, ἐπαναλαμβάνουν οὐσιαστικά τά ἐπιχειρήματα τῆς Τουρκίας», ὅτι ἔχει εὔλογες ἀνησυχίες κ.λπ., ἀλλά ἀντέτεινε ὅτι ὑπάρχει ἡ γεωγραφική πραγματικότης: «Μά τό Αἰγαῖο εἶναι κατάσπαρτο ἀπό ἑλληνικά νησιά! Ἡ γεωγραφία εἶναι αὐτή πού ἐπιβάλλει τή συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου!»

Ἀναφερόμενος δέ στήν διαδικασία τῶν διαπραγματεύσεων ἐτόνισε τό αὐτονόητο: «Μά, ἀσφαλῶς, ὅπως καταδεικνύεται καί στό βιβλίο, σέ κάθε διαπραγμάτευση πᾶς μέ τό μέγιστο τῶν ὅσων προβλέπει τό Διεθνές Δίκαιο! Ἡ διεθνής σκηνή, ἡ ἐξωτερική πολιτική, εἶναι σκληρή καί ὅλα τά κράτη προσπαθοῦν νά μεγιστοποιήσουν τά ὀφέλη τους. Καί αὐτό ἀκριβῶς ὀφείλει νά κάνει καί ἡ Ἑλλάδα. Ἀλλά καί ἡ θεωρία ὅτι ὅσο περνάει ὁ καιρός ἡ θέση μας ἐπιδεινώνεται ἤ ὅτι δέν ἀξιοποιοῦμε καί τά λίγα πού θά μπορούσαμε νά ἔχουμε μέ τήν προσδοκία τῶν πολλῶν εἶναι, ἐπίσης, καινοφανής. Λέγεται μάλιστα ὅτι ὁ χρόνος λειτουργεῖ ἐναντίον μας, ὅτι ὅσο δέν λύνουμε τό ἕνα, ἡ Τουρκία προσθέτει συνεχῶς νέες διεκδικήσεις. Ὅμως τό πακέτο τῶν τουρκικῶν διεκδικήσεων ἦταν καί εἶναι ἑνιαῖο. Μπορεῖ νά τό ξεδιπλώνει σταδιακά, ἀλλά ἡ στόχευση ἦταν καί εἶναι πάντα ἡ ἴδια.

Ὅμως δέν εἶναι μονόδρομος τό ψευδοδίλημμα διάλογος καί ὑποχωρήσεις ἤ πόλεμος. Ὁ Βαληνάκης ἀναλύει καί ἕναν ἄλλο δρόμο. Μιά συνολική, διεκδικητική στρατηγική, γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων καί γιά τήν ἀποκόμιση τοῦ μεγαλύτερου δυνατοῦ κέρδους ἀπό τή διαπραγμάτευση. Μέ ἀρωγό τήν ταυτόχρονη ἰσχυροποίηση τῆς θέσης τῆς Ἑλλάδας τόσο γεωπολιτικά ὅσο καί μέ μακροπρόθεσμο, συνεπῆ καί σοβαρό σχεδιασμό στρατιωτικῆς ἀποτροπῆς καί ἀμυντικῆς θωράκισης».

Ἀνέλυσε δέ ἐν συνεχείᾳ τίς παγίδες τῆς συνεκμεταλλεύσεως λέγοντας:

«Κάποιοι πάλι λένε γιά συνεκμετάλλευση. Ἀλλά συνεκμετάλλευση ποῦ; Σέ ὅλο τό Αἰγαῖο; Ἤ συνεκμετάλλευση, ἐφ’ ὅσον θά εἶναι ὅλα σαφῶς ὁριοθετημένα μέ βάση τό Διεθνές Δίκαιο, ἐκεῖ καί μόνον ἐκεῖ πού ἐνδεχομένως συμπίπτουν τά ὅριά μας, ἄν καί ἐφ’ ὅσον ἐπιβάλλεται ἀπό τά εὑρήματα, καί μέ βάση τά ἀντίστοιχα ποσοστά;».

«Γίνεται λάθος ἀνάγνωση τῆς Τουρκίας» ὑπεγράμμισε ὁ κ. Καραμανλῆς καί ἐξειδίκευσε: «Γιατί τό πρόβλημα δέν εἶναι τό ἄν θά κάνουμε αὐτήν ἤ ἐκείνη τήν παραχώρηση, αὐτόν ἤ ἐκεῖνο τόν συμβιβασμό, προκειμένου νά ἐπικρατήσει ἐπί τέλους ἡ εἰρήνη καί ἡ συνεργασία μεταξύ τῶν δύο χωρῶν. Ἡ σωστή ἀνάγνωση τῆς Τουρκίας, ἡ ὀφθαλμοφανής, ἡ αὐταπόδεικτη, εἶναι ὅτι εἶναι μιά χώρα ἀναθεωρητική, ὅπως ἀναλύεται διεξοδικά καί στό βιβλίο. Ἡ Τουρκία μᾶς τό λέει μέ χίλιους δύο τρόπους».

Μιλῶντας γιά τά γενικώτερα ζητήματα καί μέ ἄμεση ἀναφορά στίς πολιτικές Τράμπ ἐπεσήμανε τούς κινδύνους πού ἀπορρέουν ἀπό τήν κατάργηση τῆς ἀρχῆς τοῦ ἀπαραβιάστου τῶν συνόρων:

«Ἡ μεταπολεμική ἀρχή τοῦ ἀπαραβιάστου τῶν συνόρων βάλλεται πλέον ἀπό παντοῦ. Ἀκούγεται παράδοξο, ἀλλά εὔγλωττο παράδειγμα τῆς ἐπικίνδυνης τροπῆς πού παίρνουν πλέον τά πράγματα εἶναι ὅτι ἔχει ἀνοίξει συζήτηση ἀκόμα καί γιά ἐπαναχάραξη τῶν συνόρων τῶν ΗΠΑ μέ ἐνσωμάτωση τῆς Γροιλανδίας καί τοῦ Καναδᾶ». Καταλήγοντας ἐπανέλαβε τήν πραγματικότητα, ὅτι ἡ Τουρκία παραμένει ἀναθεωρητική δύναμις σέ ἕνα ἰδιαιτέρως δυσμενές περιβάλλον. Εἰδικώτερα ἐπεσήμανε:

«Εἶναι σέ αὐτό τό δυσμενές τοπίο πού ἡ πατρίδα καλεῖται νά ὑπερασπιστεῖ τά συμφέροντά της καί νά διεκδικήσει τά δίκαιά της. Ἀπέναντι σέ ἕναν γείτονα πού μεθοδικά καί συστηματικά ἐπιχειρεῖ νά ἀνατρέψει τό ὑφιστάμενο καθεστώς, ὅπως προβλέπεται ἀπό τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης, τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας ἤ ἄλλες διεθνεῖς συμφωνίες, νά ἐπιβάλει τόν ἡγεμονικό του ρόλο στήν εὐρύτερη περιοχή καί πού δέν διστάζει νά ἀπειλεῖ καί ἐνίοτε νά καταφεύγει στήν χρήση βίας. Δέν εἶναι μόνο δική μου ἡ ἀγωνία γιά τά μελλούμενα.

Παρεμφερεῖς ἀπόψεις διατυπώνουν ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ὁ πρώην Πρωθυπουργός Ἀντώνης Σαμαρᾶς, ὁ κορυφαῖος τῆς ἑλληνικῆς διπλωματίας Πρέσβυς Πέτρος Μολυβιάτης καί πολλοί ἄλλοι ἀπό ὅλο τό πολιτικό ἤ ἀκαδημαϊκό φάσμα».

«Σ΄ αὐτόν τόν δύσκολο κόσμο, τόν γεμᾶτο προκλήσεις καί κινδύνους, καλούμαστε νά διαφυλάξουμε τήν πατρίδα καί τόν Ἑλληνισμό, τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα, τά συμφέροντα τῆς χώρας μας στήν εὐρύτερη περιοχή» ἐτόνισε ὁ κ. Καραμανλῆς ὑπογραμμίζοντας ὅτι ἀπαιτεῖται ὅραμα, στρατηγική καί ὁμοψυχία.