Ὁ ἐξευτελισμός τοῦ πρωτοκόλλου

Ἐπετράπη ἡ εἴσοδος σέ ἐκκεντρικό ἐπιχειρηματία πού φοροῦσε πέδιλα καί ὑποκάμισο γράφοντας στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων του τήν πρόσκληση πού ὅριζε ἐπίσημο ἔνδυμα – Μήπως ὁ Παῦλος Εὐμορφίδης τῆς Coco-Mat νά ἔπαιρνε μαζί του καί ἕνα στρῶμα γιά νά πλαγιάσει; – Οἰκοδεσπότης στά σκαλιά τῶν Ἀνακτόρων ὁ σύντροφος τῆς Προέδρου Παῦλος Κοτσώνης – Τί θά ἐλέγετο ἄν ἦταν γυναίκα; – Τό βρεταννικό ὑπόδειγμα, καί ἡ Ἑλλάς

ΚΑΠΟΙΟΙ μπορεῖ νά ὑποστηρίξουν ὅτι ἡ τήρησις τοῦ Πρωτοκόλλου εἶναι «ἁπλῶς» μία τυπική διαδικασία. Οἱ τύποι ὅμως συντηροῦν τούς θεσμούς. Τούς προσδίδουν αἴγλη. Γιά αὐτό καί δέν ὑπάρχει ἀρχή ἤ ἐξουσία πού νά διατηρεῖται χωρίς αὐστηρή τήρηση τῶν τυπικῶν καί τῶν πρωτοκόλλων. Ἄν κάποιος διαφωνεῖ, ἀρκεῖ νά κάνει μιάν «ἐπανάληψη» στήν πρόσφατη εἰδησεογραφία ἐκ Βρεταννίας καί συγκεκριμένα στήν ἐφαρμογή τοῦ βασιλικοῦ τυπικοῦ κατά τήν κηδεία τῆς Βασιλίσσης Ἐλισάβετ καί τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων ἀπό τόν Κάρολο. Ποιός θά εἶχε ἀσχοληθεῖ μέ τήν ἀλλαγή αὐτή, ἄν δέν εἶχε γίνει μέ τόν τρόπο πού ἔγινε; Ἄν δέν περιεβάλλετο τήν μεγαλοπρέπεια τοῦ βασιλικοῦ πρωτοκόλλου;

Δέν χρειάζεται ἰδιαίτερη φιλοσοφία γιά νά τά κατανοεῖ αὐτά ἕνας ἁπλός πολίτης. Πόσῳ μᾶλλον ὅταν πρόκειται γιά τό πρόσωπο πού ἐπελέγη γιά τό ἀνώτατο ἀξίωμα τῆς χώρας. Γιά τήν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Δυστυχῶς ὅμως ἔχει καταστεῖ μονότονη ἡ προβολή τῆς εἰδησεογραφίας γιά τά ἀτοπήματα τῆς κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Εἰλικρινά ἐλπίζαμε ὅτι θά εἶχε πλέον κατανοήσει τίς ἀπαιτήσεις τῆς ὑψηλῆς θέσεώς της καί, εἴτε θά εἶχε προσαρμοσθεῖ σέ αὐτές, εἴτε θά παρητεῖτο. Διότι δυστυχῶς οἱ πράξεις της ἔχουν ἀντίκτυπο σέ ὁλόκληρο τό Κράτος. Καί γίνονται μάλιστα παρουσίᾳ τῶν ἀρχηγῶν ἄλλων κρατῶν μέ τά ὁποῖα μᾶς συνδέουν δεσμοί φιλίας. Δέν ἀναρωτήθηκε ποτέ ἡ κ. Σακελλαροπούλου ἄν κάποιοι ἀπό αὐτούς ἔχουν αἰσθανθεῖ προσβεβλημένοι ἀπό τήν –μή– τήρηση τοῦ πρωτοκόλλου κατά τήν διάρκεια τῶν ἐπισήμων ἐπισκέψεών τους;

Τελευταία –μέχρι στιγμῆς δυστυχῶς– περίπτωσις ἡ ἐπίσημος ἐπίσκεψις τοῦ βασιλικοῦ ζεύγους τῆς Ὁλλανδίας. Μόλις λίγες ἡμέρες πρίν σημειώναμε τήν ἀπουσία τῆς Προέδρου ἀπό τήν ἐπίσημη ἔπαρση σημαίας στήν Θεσσαλονίκη. Εἴδαμε ἀκόμη τήν Πρόεδρο στήν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων γιά τήν στρατιωτική παρέλαση, νά ἀσχολεῖται μέ τό κινητό τηλέφωνό της. Σάν νά μήν τήν ἐνδιέφεραν τά τεκταινόμενα. Σάν νά μήν εἶχε συμμετοχή σέ αὐτά.
Τώρα ὅμως, ἡ ἀδιαφορία αὐτή γιά τό πρωτόκολλο ἐπιδεικνύεται καί παρουσίᾳ ξένων ἐπισήμων, πού εἶχαν τήν εὐπρέπεια νά κάνουν πώς δέν βλέπουν. Τούς ὑπεδέχθη δίκην οἰκοδεσπότου ὁ «σύντροφος» τῆς Προέδρου Παῦλος Κοτσώνης. Γιατί καί ὑπό ποίαν ἰδιότητα; Ἡ σχέσις τοῦ «συντρόφου» δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν ἐθιμοτυπία, συνεπῶς δέν εἶχε θέση ἐκεῖ. Πῶς θά μᾶς φαινόταν ἀλήθεια, ἄν ἕνας ἄνδρας Πρόεδρος ἐνεφάνιζε σέ μιά τέτοια ἐκδήλωση τήν «σύντροφο» μέ τήν ὁποία δέν συνδέεται διά γάμου; Μποροῦμε εὐκόλως νά ὑποθέσουμε τούς ὑποτιμητικούς χαρακτηρισμούς πού θά ἔρχονταν στό μυαλό κάθε Ἕλληνος.

Νά θυμίσουμε ἐπ’ εὐκαιρίᾳ, ὅτι ὁ πάντα εὐπροσήγορος Κωστῆς Στεφανόπουλος (τόν ὁποῖον μόνο γιά ὑπεροψία δέν θά μποροῦσε νά κατηγορήσει κανείς) συνοδεύετο σέ ἐπίσημες ἐκδηλώσεις τῆς Προεδρίας ἀπό τήν κόρη του, κατά τρόπον πού οὐδόλως παρεβίαζε τό πρωτόκολλο.

Εἴχαμε ὅμως καί τήν παρουσία ἐπιχειρηματία, ὁ ὁποῖος προσῆλθε στό ἐπίσημο δεῖπνο τῆς Προεδρίας, μέ πέδιλα καί «πουκαμισάκι», χωρίς δηλαδή τό προβλεπόμενο ἐπίσημο ἔνδυμα. Καί καλά ὁ Παῦλος Εὐμορφίδης (ἐπιχειρηματίας τῶν στρωμάτων Cocomat) ἤθελε νά προβεῖ σέ ἐπίδειξη ἐκκεντρικότητος. Πάλι καλά πού δέν ἔφερε νά… ἐπιδείξει καί κανένα στρῶμα παραγωγῆς τῆς ἑταιρείας του. Οἱ ὑπηρεσίες ὅμως τῆς Προεδρίας τί ἔκαναν;

Πῶς καί γιατί τοῦ ἐπέτρεψαν νά περάσει καί νά παρακαθήσει μέ αὐτήν τήν ἀμφίεση μέ τό βασιλικό ζεῦγος τῆς Ὁλλανδίας; Ἔδωσε ἡ Πρόεδρος τήν ἄδειά της γιά αὐτό; Ὁ σάλος πού εἶχε προκληθεῖ ἀπό τήν φωτογραφία ἑνός μουσικοῦ κατά τήν δεξίωση τοῦ καλοκαιριοῦ δέν τήν ἐδίδαξε τίποτε; Ἤ μήπως ἀδιαφορεῖ; Ἀλλά ἄν ἀδιαφορεῖ γιά αὐτά τά «ἁπλά», διερωτώμεθα ἄν καί κατά πόσον παίρνει στά σοβαρά τά ὑπόλοιπα καθήκοντά της. Πῶς ἄραγε αἰσθάνονται τώρα αὐτοί πού τήν ἐπέλεξαν γιά τό ἀνώτατο ἀξίωμα; Εἶναι ἱκανοποιημένοι;

Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ νά μήν γίνουμε περισσότεροι δηκτικοί, σεβόμενοι τούς θεσμούς τῆς Πολιτείας. Θά τονίσουμε μόνον ὅτι τούς θεσμούς ὀφείλουν νά τούς σέβονται πρωτίστως οἱ κατά καιρούς ἐκπρόσωποί τους. Κάτι πού ἐπαναφέρει αὐτό πού ἔχουμε θέσει κατ’ ἐπανάληψιν. Ὅτι ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας πρέπει νά εἶναι πρόσωπο πολιτικό. Γιά νά ὑπάρχει ἡ στοιχειώδης διασφάλισις, ὅτι τά αὐτονόητα τοὐλάχιστον θά τά τηρεῖ.