Εἰσαγγελεύς γιά τά εἰκονικά σύμφωνα συμβιώσεως τῶν συνοριοφυλάκων

Ἐξευτελισμός: Εἰς σάρκα μίαν 105 δόκιμοι μέ ἄνδρες, γυναῖκες, ἀκόμη καί γιαγιάδες. Αὐτοί θά φυλάσσουν τά σύνορα;

Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥΣ Πρωτοδικῶν Ἀλεξανδρουπόλεως διέταξε προκαταρκτική ἔρευνα γιά τά εἰκονικά σύμφωνα συμβιώσεως, διά τῶν ὁποίων πολλοί ἀπό τούς 250 συνοριοφύλακες, πού μόλις ὁλοκλήρωσαν τήν ἐκπαίδευσή τους, προσπαθοῦν νά ἀποφύγουν νά τοποθετηθοῦν στήν παραμεθόριο. Ἡ ἐντολή ἀφορᾶ στήν διερεύνηση ἐνδεχομένης διαπράξεως ποινικῶν ἀδικημάτων. Νά σημειωθεῖ ὅτι μέ τά 5 ἕως 7 μόρια πού προστίθενται στούς παντρεμένους, θά τοποθετηθοῦν στήν Ἀστυνομική Διεύθυνση Ἀλεξανδρουπόλεως. Καί τά σύνορα ποιός θά τά φυλάττει ἐάν οἱ συνοριοφύλακες παραμένουν στά μετόπισθεν;

Γιά νά γίνει κατανοητό τό μέγεθος τοῦ προβλήματος, θά θυμίσουμε τούς ἀριθμούς. Ὅταν οἱ 250 κατετάγησαν στήν Σχολή Ἀστυνομίας Διδυμοτείχου, ἕξι ἀπό αὐτούς ἦσαν παντρεμένοι. Ἀμέσως μετά τήν ἀποφοίτησή τους, 40 κατέθεσαν ψευδῆ σύμφωνα συμβιώσεως μεταξύ τῶν ὁποίων καί μέ ἄνδρα! Καί καθώς τό Ἀρχηγεῖο τῆς Ἀστυνομίας ἐπληροφορεῖτο ὅτι ἄλλοι 65 ἦσαν ἕτοιμοι νά καταθέσουν καί αὐτοί σύμφωνα συμβιώσεως, διετάχθη σχετική ἔρευνα τήν ὁποία ἠκολούθησε καί ἡ εἰσαγγελική παραγγελία. Εἶναι παράλογο, λίγες μόλις ἡμέρες μετά τήν ἀποφοίτηση, 105 ἀπό τούς 250 νά ἀπεφάσισαν νά δεσμευθοῦν καί μάλιστα μέ ἄνδρες ἤ μέ γυναῖκες δυσαναλόγου ἡλικίας.

Στατιστικῶς καί μόνον προκύπτει ὅτι οἱ πράξεις αὐτές εἶναι εἰκονικές καί ἀποσκοποῦν μόνον στήν ἀπόκτηση τῶν 5 «πολυτίμων» μορίων πού θά τούς κρατήσουν στά «μετόπισθεν». Καί ξαναρωτᾶμε: Τά σύνορα ποιός θά τά φυλάττει; Μήπως θά τά φυλάττουν, εἰκονικῶς, καί αὐτά; Ἐμεῖς, τοὐλάχιστον, θεωροῦμε ἀκαταλλήλους γιά τήν προστασία τῶν συνόρων, ἀλλά καί γιά κάθε ἔνστολη ὑπηρεσία, ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἐπιδεικνύουν πρακτικές «ἥσσονος προσπαθείας» καί πρόθεση «βολέματος» σέ μία ἀπό τίς πλέον ἀπεχθεῖς ἐκφάνσεις «κακοῦ Δημοσίου».

Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ὁ Πρόεδρος τῆς Ὁμοσπονδίας Συνοριοφυλάκων Παναγιώτης Χαρέλας ἀνέφερε σχετικῶς ὅτι «ἡ διαδικασία εἶναι νόμιμη», τονίζοντας ὡστόσο ὅτι τό ζήτημα εἶναι «κατά πόσο εἶναι ἠθικό ἔναντι τῶν ὑπολοίπων συνοριοφυλάκων πού ἀντιστέκονται σέ τέτοιου εἴδους διαδικασίες.» Καί προσέθεσε: «Ἡ Πανελλήνια Ὁμοσπονδία Συνοριακῶν Φυλάκων ὀφείλαμε νά ὑπερασπιστοῦμε αὐτά τά παιδιά πού ἔχουν τέτοιες ἀξίες καί δέν προχώρησαν σέ τέτοια σύμφωνα. Δέν εἶναι δυνατόν νά συμβουλεύουμε παιδιά “κάντε σύμφωνο συμβίωσης γιά νά τοποθετηθεῖτε ἐκεῖ πού θέλετε”. Ἡ ἀστυνομία ἔχει ἕνα κῦρος καί πρέπει νά τό προστατεύσουμε».

Ὁ ἴδιος ἄλλως τε σημείωσε ὅτι ὑπῆρξαν ἄλλοι συνοριοφύλακες πού ἀντέδρασαν σέ αὐτήν τήν τακτική: «Ὑπῆρξαν συνάδελφοί τους πού ἀντέδρασαν, καθώς καί τά ἀντανακλαστικά τοῦ Ἀρχηγείου τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας ἦταν πάρα πολύ γρήγορα». Καί φυσικά, κληθείς νά ἀπαντήσει στό γιατί οἱ συνάδελφοί του προχώρησαν στά εἰκονικά σύμφωνα συμβιώσεως, παρεδέχθη ὅτι αὐτό ἀποσκοποῦσε εἰς τό νά τύχουν εὐνοϊκῆς μεταχειρίσεως οἱ νεοδιορισθέντες συνοριοφύλακες καί νά τοποθετηθοῦν στήν Ἀλεξανδρούπολη ἀντί τῆς Ὀρεστιάδος. Καί μπορεῖ τά ἀντανακλαστικά τῆς Ἀστυνομίας νά ἦσαν γρήγορα, μπορεῖ ἡ Εἰσαγγελεύς νά παρενέβη ὥστε τό φαινόμενο νά κατασταλεῖ ἐν τῷ γεννᾶσθαι, ὅμως ἀποκαλύπτει μία βαθυτάτη παρακμή στήν ὁποία ἔχει περιπέσει ἡ ἑλληνική κοινωνία. Κάποτε ἡ ὑπηρεσία πρός τήν πατρίδα ἦταν τιμή. Οἱ νέοι πού ἐπελέγοντο νά φορέσουν τό ἐθνόσημο διεκατέχοντο ἀπό αἴσθημα καθήκοντος, τό ὁποῖο ἐβασίζετο στίς ἀρχές πού εἶχαν διδαχθεῖ ἀπό τίς οἰκογένειες καί τά σχολεῖά τους. Ἀρχές, πού κάποτε ἦσαν κοινός τόπος γιά τούς Ἕλληνες.

Παραλλήλως, τό ζήτημα ἀναδεικνύει καί ἕνα τεράστιο θέμα κριτηρίων ἐπιλογῆς τῶν νέων πού δηλώνουν ὑποψήφιοι γιά τέτοιες θέσεις. Ἴσως τελικῶς τά ἀντικειμενικά κριτήρια νά μήν εἶναι τόσο ἀντικειμενικά, ἤ τοὐλάχιστον ὄχι τόσο ρεαλιστικά. Δέν ἀρκεῖ νά εἶναι κάποιος καλός μαθητής γιά νά γίνει καλός συνοριοφύλαξ. Ὁ χαρακτῆρας, ἡ αἴσθησις καθήκοντας, ἡ ἀκεραιότης καί μία σειρά ἄλλων ἀρετῶν μέ τίς ὁποῖες πρέπει νά εἶναι προικισμένοι οἱ νέοι πού θά ἀναλάβουν τήν φρούρηση τῶν συνόρων, ἀλλά καί τῶν πόλεων καί τῶν νησιῶν καί ὅλης τῆς ἐπικρατείας, δέν ἀποτυπώνονται σέ κόλλες διαγωνισμοῦ. Ἡ κατάστασις στόν Ἕβρο, πώς πολλές διαδικασίες πρέπει νά ἀναθεωρηθοῦν. Εἰς πεῖσμα ἐκείνων πού ὑποκριτικῶς ὁμιλοῦν περί ἀντικειμενικότητος καί πού, στήν πραγματικότητα, ὑποκύπτουν σέ λογικές βολέματος.