Ἐκποιοῦμε 5.000 χρόνια ἱστορίας γιά 7 χρόνια παράταση χρέους

Πολύ φθηνή ἡ Κυβέρνησις σέ ἀκριβούς καιρούς

ΤΗΝ περασμένη ἑβδομάδα ὁ Πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας συνηντήθη στό Μέγαρο Μαξίμου μέ τόν Πρόεδρο τοῦ ESM Κλάους Ρέγκλινγκ. Μπροστά στίς τηλεοπτικές κάμερες ὁ πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως παρομοίασε τόν ἑαυτό του μέ σκακιστή ὁ ὁποῖος παίζει ταυτόχρονα σέ δύο σκακιέρες· στήν σκακιέρα τοῦ χρέους καί στήν σκακιέρα τοῦ Μακεδονικοῦ.

Ἐμμέσως πλήν σαφῶς, λοιπόν, ὁ ἴδιος ὁ κύριος Τσίπρας συνέδεσε τίς δύο διαπραγματεύσεις. Ὄχι ἡ ἀντιπολίτευσις, ὄχι τά ΜΜΕ, ὄχι τό κόμμα τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων. Αὐτός! Δέν ἦταν ἡ πρώτη φορά ἄλλωστε πού τό ἔκανε. Στό παρελθόν, σέ μιά ὁμιλία του στήν Βουλή, εἶχε συνδέσει εὐθέως τό προσφυγικό μέ τό σχέδιο ἐπιλύσεως τοῦ χρέους. Ἀμέσως ὅμως κατάλαβε τό λάθος του καί ἀνεκάλεσε.

«Τυπικά» οἱ ἀνθρώπινες ζωές εἶναι ὑπέρτερες ἀπό τίς λήξεις ὁμολόγων, δέν εἶναι δυνατόν νά ζυγίζονται μαζί. Κατά μείζονα λόγο, χιλιάδες χρόνια ἱστορίας, οἱ αἰῶνες πού τρέχουν μέσα στό αἷμα καί στήν καρδιά κάθε Ἕλληνος καί κάθε Ἑλληνίδος εἶναι ὑπέρτερα τῶν χρεογράφων. Δέν εἶναι δυνατό νά μπαίνουν στήν ἴδια ζυγαριά μέ τά δανεικά τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου. Οἱ τίτλοι τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομίας ἀποτελοῦν ἄυλη ἐθνική περιουσία καί δέν ἀνήκουν στήν ἰδιοκτησία καμμίας κυβερνήσεως γιά νά τούς διαχειρίζεται καί νά τούς ἐκποιεῖ μέ εὐκολία στήν μάχη γιά μιά καλύτερη ρύθμιση τοῦ χρέους.

«Τυπικά» λοιπόν, ὄχι, ἀποκλείεται, δέν γίνεται. Οὐσιαστικά, ὅμως, φαίνεται ὅτι συμβαίνει καί ἄς διαρρηγνύει τά ἱμάτιά του ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος παραδίδοντας ἕως καί μαθήματα γιά τό πῶς λαμβάνονται οἱ ἀποφάσεις στήν ΕΕ. Τό ἐπιβεβαίωσε μετά πάσης ἐπισημότητος ὁ ἀντιπρόεδρος τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων Παναγιώτης Σγουρίδης, ὑφυπουργός Ὑποδομῶν σέ προηγούμενη κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, σέ χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξή του στόν ΣΚΑΪ.

Ἀπό τήν μία πλευρά τῆς ζυγαριᾶς τό χρέος καί οἱ συντάξεις καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ ἱστορία τῆς Μακεδονίας μας. Καί τό χειρότερο ἀπό ὅλα δέν εἶναι ὅτι διαπραγματευθήκαμε ταυτόχρονα, ὅτι «παζαρέψαμε» ἐκ τοῦ περισσοῦ. Ὅτι γιά τό χρέος δικαιούμαστε καλή λύση δέν μᾶς γίνεται χάρη, καθώς ἤδη ἔχουμε ἐφαρμόσει δυσβάστακτα οἰκονομικά προαπαιτούμενα –δέν ἐχρειάζοντο καί ἱστορικά προαπαιτούμενα.Τό χειρότερο εἶναι πώς μᾶλλον ἀποτύχαμε· τά κέρδη μας εἶναι πενιχρά. Σέ ἀκριβούς καιρούς ἡ Κυβέρνησις ἀπεδείχθη πολύ φθηνή. Μόλις 7 –στήν καλύτερη 8 χρόνια ἐπιμηκύνσεως τοῦ χρέους ἔναντι ἐκποιήσεως 5.000 ἐτῶν ἱστορίας μας. Σπουδαῖα! Καί εἰς ἀνώτερα.

Μετά ταῦτα περιττεύει κάθε ἀπόπειρα τῆς Κυβερνήσεως νά διεκδικήσει τήν ἐμπιστοσύνη τῆς Βουλῆς σέ περίπτωση πού οἱ ΑΝΕΛ καταψηφίσουν τήν συμφωνία. Τί νόημα ἔχει νά ζητήσεις ψῆφο ἐμπιστοσύνης ἀπό τήν Βουλή ὅταν ἔχεις χάσει τήν ἐμπιστοσύνη τῆς κοινωνίας;