Ἐπί τέλους ὀλίγη ὑπερηφάνεια

Ὅλο τό Ἔθνος ἔδωσε τό «παρών» στήν μεγάλη παρέλαση

ΑΥΤΗ ἡ παρέλασις δέν ἦταν ἁπλῶς στρατιωτική. Ἦταν μία παρέλασις ἐθνική. Ἦταν ἡ ἀποτύπωσις 200 ἐτῶν ἐλευθερίας μέσα ἀπό σημαῖες, στολές, ἐφίππους ἀλλά καί τά νέα παιδιά πού εἶναι ἡ χρυσή ἐλπίς τοῦ ἔθνους. Ποιός Ἕλλην δέν συγκινήθηκε ὅταν τήν παρέλαση ἄνοιξε ὁ ἔφιππος εὔζωνος σημαιοφόρος! Ποιά ἑλληνική ψυχή δέν σκίρτησε ὅταν παρήλασε τό ἀπόσπασμα μέ τίς στολές τοῦ Ἱεροῦ Λόχου. Τοῦ πρώτου τμήματος πού ἔπεσε μαχόμενο στόν ὑπέρ ἐλευθερίας ἀγῶνα, στόν ἀγῶνα γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ τουρκικοῦ/ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ. Καί ἀκολουθοῦσαν τμήματα μέ τίς τοπικές φορεσιές, ἐκεῖνες πού φοροῦσαν οἱ ἀγωνιστές τοῦ ’21 ἀπό τό ἕνα μέχρι τό ἄλλο ἄκρο τῆς Ἑλλάδος, ὅταν ἔδιδαν τόν ἱερό ἀγῶνα καί μαζί τους οἱ στολές τά σύμβολα καί οἱ πολεμικές σημαῖες πού συνέχιζαν στά ἑπόμενα χρόνια τόν ἀγῶνα γιά τήν ἀπελευθέρωση καί ἄλλων σκλαβωμένων ἀδελφῶν. Ἀπεικονίσθηκε ἔτσι μία ἱστορία 200 ἐτῶν. Ἱστορία γραμμένη μέ τό αἷμα τῶν ἡρώων καί μέ γράμματα χρυσά. Ἱστορία δόξης πού ἀφήνει σέ ἐμᾶς τίς παρακαταθῆκες της καί τήν ἱερά ὑποχρέωση νά φανοῦμε ἀντάξιοι Ἐκείνων.

Μιλᾶμε καί σήμερα γιά τά μαῦρα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς. Καί καμμιά φορά μᾶς διαφεύγει ὅτι τό ἔθνος δέν κατέθεσε ποτέ τά ὅπλα. Ἱστορικά καταγεγραμμένες εἶναι 124 μικρές ἤ μεγάλες ἐπαναστάσεις στόν ἑλλαδικό χῶρο, ἀπό τό 1453 μέχρι τό 1821. Ἀπάντησις, σέ κάποιους πού θέλησαν νά ἀμφισβητήσουν τήν συνέχεια καί τό πνεῦμα τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τό πνεῦμα πού μόνον ἡ ρώμη καί οἱ μνῆμες τῆς φυλῆς ἀποτυπώνουν. Ἔτσι ὅπως κατεγράφησαν στήν χθεσινή παρέλαση. Πολεμική ἱστορία 200 ἐτῶν τήν ὁποία ἠκολούθησε ὅ,τι πιό σύγχρονο ἔχει νά παρουσιάσει ἡ στρατιωτική τεχνολογία. Πυροβόλα, ἅρματα μάχης, μή ἐπανδρωμένα, κατευθυνόμενα βλήματα καί ὅλα τά συστήματα πού ἀξιοποιοῦνται στά ἄξια χέρια τῶν Ἑλλήνων στρατιωτικῶν, οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν παραδόσεις πού συνοψίζονται στόν ὁμηρικό ἄριστο οἰωνό «ἀμύνεσθε περί πάτρης».

Καί στόν ἀέρα τά μαχητικά μας μέ τίς ἐντυπωσιακές διελεύσεις καί τό μήνυμα τῶν πιλότων, μήνυμα ἐθνικῆς ἀνατάσεως πρός ὅλους τούς Ἕλληνες. Εἶναι τά ἴδια μαχητικά ἀεροπλάνα, εἶναι οἱ ἴδιοι πιλότοι πού ἀγρυπνοῦν καθημερινά στούς ἑλληνικούς οὐρανούς. Πού διώχνουν μακρυά τούς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν παύσει οὔτε στιγμή νά ἀμφισβητοῦν τήν Ἑλλάδα. Θά ἔπρεπε πρός αὐτούς τούς πιλότους νά ἀπευθύνει ἡ Ἑλλάς λίγες λέξεις εὐγνωμοσύνης. Τό ἔπρατταν κατ’ ἔθιμον οἱ Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας παίρνοντας τό μικρόφωνο μέ τό πέρας τῶν διελεύσεων. Παρέλειψε νά τό πράξει ἡ κ. Σακελλαροπούλου. Ἔχει ἄραγε συναίσθηση πώς ἐκ τῆς θέσεώς της ἐκπροσωπεῖ τό ἔθνος; Τό ἔθνος τό ὁποῖο ἐπανεστάτησε κατά τῶν Τούρκων, ἀπελευθερώθηκε ἀπό τούς Τούρκους καί συνεχίζει νά πολεμᾷ κατά τῶν Τούρκων πού ἀμφισβητοῦν τήν κυριαρχία του. Καί αὐτούς ὅμως παρέλειψε νά τούς κατονομάσει ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κατά τήν προσφώνησή της στό ἐπίσημο δεῖπνο παρουσίᾳ τῶν ὑψηλῶν προσκεκλημένων. Στόν ἀέρα μαζί μέ τά ἑλληνικά μαχητικά πέταξαν ἀεροπλάνα ἀπό τρεῖς σύμμαχες χῶρες. Γαλλικά Rafale, ἀμερικανικό ἱπτάμενο ἀνεφοδιαστικό καί βρεταννικό ἀεροπλάνο ὑποστηρίξεως. Καί στήν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων, οἱ ἐκπρόσωποι τῶν μεγάλων δυνάμεων τῆς ἐποχῆς τοῦ 1821. Βρεταννίας, Γαλλίας καί Ρωσσίας. Ἔλειπε μόνον ἐκπρόσωπος τῆς Αὐστροουγγαρίας, τῆς μεγάλης γερμανικῆς δυνάμεως τῆς ἐποχῆς. Δέν θά εἶχε θέση στήν Ἑλλάδα ἄλλως τε. Καί τότε ἐναντίον τῆς ἐπαναστάσεως εἶχε ταχθεῖ. Καί τότε τούς Τούρκους ὑπεστήριζε…