Ἑπτά χῶρες τοῦ βορρᾶ καί τοῦ νότου, μέ πρῶτες τήν Γαλλία καί τήν Ἰταλία, σέ ἐπιτήρηση ἀπό τήν Κομμισσιόν, γιά τά δημοσιονομικά τους – Ἠχηρά προειδοποίησις γιά 12 ἀκόμη κράτη, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ Ἑλλάς, πού παρουσιάζουν «ἀνισορροπίες»
ΟΥΤΕ οἱ καθησυχαστικές δηλώσεις τῶν Εὐρωπαίων ἡγετῶν οὔτε τό –ὑποτίθεται– ὁμαλό κλῖμα τῶν διαπραγματεύσεων γιά τήν κατανομή τῶν θέσεων στά εὐρωπαϊκά ὄργανα μποροῦν νά συγκαλύψουν τήν πραγματικότητα. Ἡ Εὐρώπη εὑρίσκεται στά πρόθυρα μιᾶς νέας κρίσεως χρέους, μέ τά ἐλλείμματα ἑπτά σημαντικῶν χωρῶν νά χαρακτηρίζονται ὑπερβολικά. Τό γεγονός ὅμως ὅτι δύο ἀπό τίς χῶρες αὐτές εἶναι ἡ Γαλλία καί ἡ Ἰταλία, καθιστᾶ τό ζήτημα πολιτικό. Δέν εἶναι τόσο τό γεγονός ὅτι πρόκειται γιά τήν δεύτερη καί τήν τρίτη μεγαλύτερες οἰκονομίες τῆς Εὐρώπης μετά τήν Γερμανία, ἀλλά πρωτίστως γιά τό ὅτι στήν Ἰταλία ὑπάρχει ἡ δεξιά κυβέρνησις τῆς Τζώρτζια Μελόνι καί στήν Γαλλία ἐπελαύνει ὁ Ἐθνικός Συναγερμός τῆς Μαρίν Λέ Πέν. Εἶναι γνωστόν ὅτι οἱ κύκλοι τῶν Βρυξελλῶν καί τῆς παγκοσμιοποιήσεως κινδυνολογοῦν ἐν ὄψει τῶν ἐξελίξεων αὐτῶν.
Πολύ χαρακτηριστικά, ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν τῆς Γαλλίας Μπρυνώ Λέ Μαίρ ἐνεφανίσθη, μέ συνέντευξη πού ἔδωσε στήν ἐφημερίδα «Le Monde», νά φουντώνει τήν «φωτιά» τῆς κινδυνολογίας, ὑποστηρίζοντας ὅτι «σέ περίπτωση νίκης τοῦ Ἐθνικοῦ Συναγερμοῦ ἤ τοῦ Νέου Λαϊκοῦ Μετώπου στίς βουλευτικές τῆς 30ῆς Ἰουνίου καί τῆς 7ης Ἰουλίου, ἡ Γαλλία θά ρισκάριζε νά τεθεῖ ὑπό τήν ἐπιτροπεία τῆς Κομμισσιόν καί τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου.» Βεβαίως ἡ ἀναφορά του στό Λαϊκό Μέτωπο εἶναι προσχηματική, ἀλλά ἐξυπηρετεῖ τόν στόχο του νά δείξει ὅτι μέ ὁποιαδήποτε κυβέρνηση ἐκτός αὐτῆς τήν ὁποία ἐπιθυμεῖ ὁ Πρόεδρος Μακρόν, τό μέλλον τῆς Γαλλίας εἶναι ἀβέβαιον.
Βεβαίως, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι κάποια οἰκονομικά κέντρα δέν θά διστάσουν νά καταστρέψουν τήν οἰκονομία τῆς Γαλλίας καί κατ’ ἐπέκτασιν τῆς Εὐρωζώνης, ἐάν δοῦν νά ἐκλέγεται μιά κυβέρνησις πού δέν εἶναι τῆς ἀρεσκείας τους. Ὁ ἴδιος ὁ Λέ Μαίρ μάλιστα ὑπεστήριξε ξεκάθαρα ὅτι σέ περίπτωση πλήρους ἐφαρμογῆς τῶν οἰκονομικῶν προγραμμάτων τῶν δύο «ἀκραίων πολιτικῶν σχηματισμῶν», ἡ χώρα θά ἐβυθίζετο σέ μιά κρίση χρέους. Μάλιστα κατεφέρθη κατά τῆς «ἀβάσταχτης οἰκονομικῆς ἐλαφρότητος» τῶν προτάσεων τοῦ Ἐθνικοῦ Συναγερμοῦ, ἐνῷ σημείωσε ὅτι τό Μέτωπο τῆς Ἀριστερᾶς τό συνεκρότησαν δυνάμεις μέ προφανεῖς ἀντιθέσεις μεταξύ τους, ἀναφέροντας τίς διαφορές μεταξύ τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος καί τῆς Ἀνυπότακτης Γαλλίας.
Καί τοῦτο, ἐνῷ ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή ἐκίνησε τήν προβλεπομένη διαδικασία «ὑπερβολικοῦ ἐλλείμματος», πού σημαίνει ὅτι θά τούς ἀπευθυνθοῦν «συστάσεις» ὡς πρός τό τί πρέπει νά κάνουν γιά νά εὐθυγραμμισθοῦν τά δημοσιονομικά τους ζητήματα μέ τούς κανόνες τῆς ΕΕ. Πρόκειται γιά τήν Γαλλία, τήν Ἰταλία, τό Βέλγιο, τήν Οὑγγαρία, τήν Μάλτα, τήν Πολωνία καί τήν Σλοβακία.
Τά προβλήματα δέν τελειώνουν ὅμως ἐδῶ. Ἄλλες 12 χῶρες, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ Ἑλλάς, διαπιστώνεται ὅτι ἔχουν ἀκόμη τίς λεγόμενες μακροοικονομικές ἀνισορροπίες, δηλαδή σοβαρά ζητήματα στήν οἰκονομική ζωή τους. Δέν εἶναι ἄλλως τε τυχαῖο ὅτι εἰδικῶς ἡ Ἑλλάς παρουσιάζει τήν μεγαλύτερη μείωση εἰσοδήματος τῶν ἐργαζομένων σέ ὅλη τήν Εὐρώπη. Ὁ κίνδυνος δηλαδή ἑνός ντόμινο εἶναι ὑπαρκτός, καί στήν περίπτωση αὐτή οἱ Ἕλληνες ἐργαζόμενοι θά εἶναι οἱ πρῶτοι πού θά πληγοῦν, ἀφοῦ μάλιστα ἤδη ἔχουν χάσει τό 8,3% τοῦ πραγματικοῦ εἰσοδήματός τους.
Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα οἱ ἰσχυρισμοί περί ἀναπτύξεως καί εὐημερίας εἶναι μᾶλλον ἐπικοινωνιακές ἀκροβασίες.
Μ.Η.Τ. 232122