Ἡ κρίσιμη παράλειψις Σακελλαροπούλου ἀνατρέπει τήν στρατηγική γιά τό Κυπριακό

Ὁ Ἀττίλας δέν εἶναι διμερές ἑλληνοτουρκικό ζήτημα, κυρία Πρόεδρε!

ΘΕΛΟΥΜΕ νά εἴμαστε καλόπιστοι. Ἡ ὅποια κριτική ἔχουμε ἀσκήσει ἕως τώρα στήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου βασίζεται στήν ἀγωνία μας γιά τήν ἐξέλιξη τῶν ἐθνικῶν θεμάτων μας. Ἄλλο τό Συμβούλιο Ἐπικρατείας καί ἄλλο ἡ ἴδια ἡ Ἐπικράτεια. Ἡ Πρόεδρος σιγά-σιγά ἀρχίζει καί ἀνταποκρίνεται στόν ρόλο της. Προσαρμόζεται. Ἀπό ἐπί κεφαλῆς δικαστικοῦ σώματος γίνεται σταδιακῶς ἀρχηγός τοῦ κράτους. Ἄν καί θά ἔπρεπε νά εἶχε καλέσει τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ἀπό τό βράδυ τῆς περασμένης Παρασκευῆς (τό ἔκανε μόλις τήν Δευτέρα), ἄν καί θά ἔπρεπε νά εἶχε κάνει πρώτη δήλωση γιά τήν Ἁγία Σοφία καί ὄχι τελευταία, μετά τόν Πρωθυπουργό καί τούς ἀρχηγούς, στίς 11.34 μ.μ. τό βράδυ τῆς Παρασκευῆς ἐν τούτοις τό περιεχόμενο τῆς παρεμβάσεώς της ἱκανοποίησε τό λαϊκό αἴσθημα. Ἡ ἀναφορά στήν Ὀρθοδοξία καί τόν Χριστιανισμό –κάτι πού ἄλλοι Ἕλληνες ἡγέτες λησμόνησαν ἐκείνη τήν ἡμέρα– ἦταν βάλσαμο γιά τίς ψυχές ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων. Εἰδικῶς ἐκείνων πού εἶχαν ἀμφιβολίες μετά τά πρῶτα δείγματα γραφῆς τῆς Προέδρου. Ἀλλά καί οἱ ἐπισκέψεις τῆς Προέδρου στόν Ἕβρο καί στό Ἀγαθονήσι ἔδειξαν, παρά τά ὅποια λάθη, ὅτι ἡ Πρόεδρος σιγά-σιγά κατεβαίνει ἀπό τήν ἕδρα τοῦ δικαστηρίου καί ἀνεβαίνει στόν θῶκο τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

Παρά ταῦτα ὅμως ἔχει πολύ δρόμο νά διανύσει προκειμένου νά ἀποφεύγει λάθη πού γίνονται –εἴμεθα βέβαιοι– ἀπό ἀπειρία, ἀλλά στοιχίζουν στήν ἐξωτερική μας πολιτική. Δημιουργοῦν προηγούμενα. Μετά τήν ἄστοχη διαπίστωση, ὅτι «τό Ἀγαθονήσι εἶναι μακριά ἀπό τήν ἠπειρωτική Ἑλλάδα», ἡ κυρία Πρόεδρος –ἀπό ἀπειρία διπλωματική εἴμαστε βέβαιοι, τό ἐπαναλαμβάνουμε, ἔκανε χθές ἕνα ἀκόμη λάθος. Χαρακτήρισε ἐνώπιον τοῦ Προέδρου τῆς Κύπρου Νίκου Ἀναστασιάδη τό Κυπριακό ὡς σκέτο «ἐθνικό θέμα» (πού εἶναι βεβαίως) ἐνῶ ἡ ἐπίσημη ἐξωτερική πολιτική τῶν δύο κρατῶν, ἐδῶ καί δεκαετίες, εἶναι πώς ἀποτελεῖ «διεθνές καί εὐρωπαϊκό θέμα». Δέ θέλουμε νά ἀδικήσουμε τήν Πρόεδρο. Οὔτε νά εἰσαγάγουμε καινά δαιμόνια. Ἀλλά στίς μέρες πού ζοῦμε, μιά συνάντηση τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας μέ τήν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας στήν Ἀθήνα περιέχει φόρτιση καί τά ὅσα λέγονται δέν περνοῦν ἀπαρατήρητα οὔτε ἀπό τίς Βρυξέλλες οὔτε ἀπό τήν Ἄγκυρα. Καταγράφονται καί ἀξιοποιοῦνται. Ὅταν λοιπόν ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀπευθύνεται στόν Κύπριο ὁμόλογό της σταυροπόδι μέ τά χέρια ἐπίσης σταυρωμένα καί ἀφιερώνει οὔτε ἕνα λεπτό σέ δήλωση τριῶν λεπτῶν γιά νά τοῦ τονίσει ὅτι «τό Κυπριακό εἶναι κορυφαῖο ἐθνικό θέμα τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς» καί ὅτι «ἡ Ἑλλάς σταθερά στό πλευρό τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ὑποστηρίζει μιά δίκαιη καί λειτουργική λύση στήν βάση τῶν ἀποφάσεων τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καί τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κεκτημένου», στήν πραγματικότητα τροποποιεῖ τήν ἐπίσημη ἑλληνική θέση. Ναί, τό Κυπριακό, ὁ Ἀττίλας εἶναι πράγματι κορυφαῖο ἐθνικό θέμα. Δέν εἶναι ὅμως μόνον αὐτό. Εἶναι καί μέγα διεθνές θέμα. Εἶναι καί μέγα εὐρωπαϊκό θέμα. Ὅταν ἐμεῖς λοιπόν ὡς Ἑλλάς στό πρόσωπο τῆς κυρίας Προέδρου τό θεωροῦμε μόνον ἐθνικό, τήν στιγμή πού πρῶτον καί ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν τό ἀποκαλεῖ ἔτσι –«ἐθνικό-τουρκικό», δεύτερον ὁ ὕπατος ἐκπρόσωπος τῆς ΕΕ Μπορρέλλ μᾶς καλεῖ, Ἑλλάδα καί Κύπρο, νά κάνουμε ἀπ’ εὐθείας διμερῆ διάλογο μέ τήν Τουρκία γιά «λύση πακέτο» σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο, ἐπί τῆς οὐσίας τί μήνυμα στέλνουμε στήν διεθνῆ κοινότητα; Μά σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση «ἀποσυρθεῖτε, ἐσεῖς, θά τά βροῦμε μόνοι μας μέ τούς Τούρκους, μεταξύ μας.»

Δέ χρειάζεται νά ἐπισημάνω γιατί αὐτό εἶναι λάθος, ἔστω καί μετά βεβαιότητας μή ἐσκεμμένο. Τό καταλαβαίνει καί ἡ ἀγαπητή κυρία Πρόεδρος, ἡ ὁποία σέ ὅλες τίς ἕως τώρα δημόσιες τοποθετήσεις της δίδει τήν ἐντύπωση ὅτι ἀγωνιᾶ νά πεῖ αὐτό πού ἔχει ἤδη προσχεδιάσει, φοβᾶται νά παρεκκλίνει κατ’ ἐλάχιστον καί στό τέλος ἐπικρατεῖ ἡ ἐντύπωσις πώς δέν παρακολούθησε καθόλου ὅσα τῆς εἶπε ὁ συνομιλητής της. Τό ποίημα, καί τέλος. Δέν εἶναι ἔτσι ὅμως! Οἱ δηλώσεις καταγράφονται. Ὅταν αὔριο –ἄς ἐλπίσουμε πώς ὄχι– τήν ἐπικαλεστεῖ τυχόν ὁ Ἐρντογάν γιά νά πιέσει γιά διμερῆ διάλογο, τότε ἡ ἀγαπητή Πρόεδρος θά καταλάβει –κυρίως οἱ διπλωματικοί σύμβουλοί της, αὐτοί ἔχουν βασικά τήν εὐθύνη, ὄχι ἡ ἴδια– ὅτι πρέπει νά προετοιμάζεται καλύτερα. Δέν εἶναι ἁπλή στήν διαχείρισή της οὔτε σέ ἐπίπεδο μηνυμάτων οὔτε σέ ἐπίπεδο συμβολισμῶν ἀκόμη καί μία συνάντησις μέ τόν φίλο Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Ἔχει καί αὐτή τό εἰδικό βάρος της στούς καιρούς μας. Τελευταῖο ἀλλά ὄχι ἔλασσον: Ἐάν ὁ καναπές δημιουργεῖ ἀμηχανίες στίς συναντήσεις μέ ἡγέτες ὁμολόγους τῆς κυρίας Σακελλαροπούλου ὡς πρός τήν γλῶσσα τοῦ σώματος, τότε ὑπάρχουν καί ἄλλες λύσεις. Ὅπως αὐτή πού ἔχουν υἱοθετήσει κατά καιρούς Ἕλληνες Πρωθυπουργοί: εἴτε μπερζέρες, εἴτε πολυθρόνες, εἴτε καρέκλες ὅπως αὐτές τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Προτιμώτερες ὅλες τοῦ ἀμήχανου σταυροποδίου.