Κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν χώρα μας στίς 27 Ὀκτωβρίου – Τελικῶς τόν Δεκέμβριο κέρδισε τό συμβόλαιο ἡ Τουρκία

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ἐπίσκεψις τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας Σεργκέι Λαβρώφ στήν Ἀθήνα –παραμονές τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου μας τῆς 28ης Ὀκτωβρίου– ἐπιφύλαξε μία ἔκπληξη στήν ἑλληνική Κυβέρνηση

Ὁ καί ἀποκαλούμενος πρύτανις τῆς διπλωματίας –εἶναι ὁ ἀρχαιότερος μεταξύ τῶν ὁμολόγων του/ὑπηρετεῖ τό ἀξίωμά του ἐπί 17 ὁλόκληρα χρόνια, ἀπό τό 2004– ἔλαβε σαφῆ θέση ὑπέρ τοῦ δικαιώματος τῆς ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας στά 12 μίλια. «Ὅταν προκύπτει ζήτημα ὁριοθετήσεως τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης μεταξύ ὅμορων χωρῶν αὐτό πρέπει νά ἐπιλύεται σύμφωνα μέ τό Διεθνές Δίκαιο» τόνισε ὁ κ. Λαβρώφ σέ συνέντευξή του στό ΑΠΕ τήν παραμονή τῆς ἐπισκέψεώς του στήν Ἀθήνα καί προσέθεσε:

«Εἰδικώτερα, εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ὁριοθέτηση τῆς ὑφαλοκρηπῖδος καί ΑΟΖ μεταξύ Ἑλλάδος καί Τουρκίας ἡ θέσις τῆς Ρωσσίας, ἡ ὁποία ὑπέγραψε τήν Σύμβαση τοῦ ΟΗΕ γιά τό Δίκαιο τῆς Θαλάσσης τοῦ 1982, βασίζεται στούς κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου πού περιλαμβάνονται σέ αὐτήν τήν συνθήκη καί σημειώνει πώς τό ἄρθρο 3 τῆς συμβάσεως προβλέπει ὅτι κάθε κράτος ἔχει τό κυρίαρχο δικαίωμα νά καθορίσει τό εὖρος τῶν χωρικῶν ὑδάτων του στά 12 μίλια».

Λίγες ἡμέρες μετά τό δῶρο Λαβρώφ ὁ ἄλλοτε Διευθυντής τῆς «Καθημερινῆς» Κωνσταντῖνος Ἀγγελόπουλος, ἔγκυρος καί πεπειραμένος δημοσιογράφος, μέ χιλιόμετρα στό ἐπάγγελμα, ἔγραψε στήν στήλη του σέ ἑβδομαδιαία ἐφημερίδα τοῦ Πειραιῶς ἕνα μικρό σημείωμα μέ τό ὁποῖο ἀπεκάλυπτε μία λίαν ἐνδιαφέρουσα πληροφορία. Πίσω ἀπό τό δῶρο τοῦ Λαβρώφ κρυβόταν ἀκόμη ἕνα δῶρο: ἡ πρότασις γιά συμπαραγωγή Ἑλλάδος – Ρωσσίας γιά τήν κατασκευή τοῦ ρωσσικοῦ ἐμβολίου στήν Ἀθήνα. Πρότασις, πού ἄν ἐγίνετο ἀποδεκτή θά ἔδιδε συγκλονιστικό πλεονέκτημα στήν ἑλληνική πολιτεία ἔναντι ἄλλων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν. Πρῶτον, διότι ἡ Ἑλλάς θά «ἔκτιζε» τήν ἀνοσία της γρηγορότερα καί θά ἄνοιγε τήν οἰκονομία της γρηγορότερα, καθώς θά εἶχε τόν πρῶτο λόγο στίς παραγγελίες. Δεύτερον, διότι θά ἐνίσχυε τήν διαπραγματευτική θέση της στό ἐσωτερικό τῆς Ἑνώσεως καί μάλιστα σέ μιά περίοδο πού εἶναι ἀνοικτά τά ἐθνικά θέματά μας. Καί τρίτον, διότι θά ἀντιμετωπίζετο στήν ρίζα της ἡ ἀνεργία. Χιλιάδες θέσεις ἐργασίας θά ἄνοιγαν στίς γραμμές συμπαραγωγῆς.

Κερδισμένη βεβαίως θά ἦταν καί ἡ Ρωσσία: Τό ἐμβόλιό της θά παρήγετο σέ μιά χώρα τῆς Εὐρωζώνης μέ ὅποια ὑπεραξία σήμαινε αὐτό, ἐνῶ οἱ γραμμές παραγωγῆς θά ἦταν δίπλα στίς εὐρωπαϊκές ἀγορές. Μέχρι τήν ὥρα πού ἐτυπώνοντο αὐτές οἱ γραμμές δέν εἴχαμε καταφέρει νά ἐξακριβώσουμε ἐάν ἡ Ἑλλάς ἀπήντησε ἀρνητικῶς στήν Ρωσσία μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι δέν εἶχαν ὁλοκληρωθεῖ οἱ κλινικές δοκιμές τῆς τρίτης