Μαζικές παραιτήσεις στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις ἐνῷ ἡ Ἀλεξανδρούπολις φλέγεται!

Τά «βρόντηξαν» ἀπογοητευμένοι ἀπό τήν ἀδιαφορία τῆς Πολιτείας γιά τήν οἰκονομική κατάστασή τους 43 ὑποπλοίαρχοι καί ἀνθυποπλοίαρχοι τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ – Μία ἀνάσα ἀπό τό ἀεροδρόμιο καί τό λιμάνι ξέσπασε ἡ φωτιά – Ἔκλεισε ὁ κρίσιμος ἐθνικός κόμβος τῆς Ἐγνατίας πρός τά ἑλληνοτουρκικά σύνορα

ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ εἶναι φαινομενικῶς ἄσχετες μεταξύ τους. Πρῶτον: Μετά τήν Ρόδο καί τόν Βόλο, τώρα φλέγεται ἡ Ἀλεξανδρούπολις. Δεύτερον: Ἐντός τοῦ πρώτου δεκαημέρου τοῦ Αὐγούστου ἐδημοσιεύθησαν στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως οἱ πράξεις ἀποδοχῆς τῶν παραιτήσεων 43 στελεχῶν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ.

Οἱ δύο εἰδήσεις δεικνύουν πρός τήν ἴδια κατεύθυνση. Συγκλίνουν ὅτι ὁδηγούμεθα στό ἴδιο ἀποτέλεσμα. Στήν ἀποσάθρωση τοῦ ἀμυντικοῦ μας συστήματος καί στήν ἀπαξίωση τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Καί οἱ δύο εἰδήσεις ἀναδεικνύουν ἀποτελέσματα. Δέν προσδιορίζουν αἴτια. Καί τά αἴτια συνοψίζονται στίς λέξεις ἀνικανότης καί ἀδιαφορία.

Εἶναι ἡ ἀνικανότης τοῦ Κράτους πού ἔχει ὁδηγήσει σέ καταστάσεις ὅπως αὐτή τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως. Ὅπως προηγουμένως εἶχε ὁδηγήσει στήν ἀνεξέλεγκτη ἐξάπλωση τῶν πυρκαϊῶν στήν Ρόδο, ἕνα ἀκριτικό νησί, καί στήν Μαγνησία, σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τήν 111η Πτέρυγα Μάχης καί τήν βάση ἑλικοπτέρων τοῦ Στεφανοβικείου. Περιττόν νά ἀναφέρουμε τήν σημασία τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως τόσο γιά τίς σχέσεις τῆς Ἑλλάδος μέ τίς ΗΠΑ ὅσο καί γιά τήν ἐθνική μας ἄμυνα αὐτήν καθ’ ἑαυτήν.

Ναί, φωτιές μπορεῖ νά ξεσπάσουν ὁποτεδήποτε, ἰδιαίτερα ὅταν οἱ ἄνεμοι εὐνοοῦν τήν ταχεῖα ἐπέκτασή τους. Τυχαῖο εἶναι ὅμως ὅτι δέν ὑπάρχει ἐπαρκής μηχανισμός νά τίς προλάβει; Ἰδιαίτερα σέ περιοχές ἰδιαιτέρας σημασίας γιά τήν ἄμυνα τῆς χώρας δέν ἐπιτρέπεται νά συμβαίνουν αὐτά. Καί ἄς μήν μᾶς λένε ὅτι φταίει ἡ κλιματική ἀλλαγή ἤ οἱ κεραυνοί πού πέφτουν. Μηχανισμοί γιά πρόληψη καί ἔγκαιρη κινητοποίηση τοῦ Κράτους δέν ὑπάρχουν! Ἐκεῖ ἔγκειται ἡ ἀποσάθρωσις! Καί δυστυχῶς, ὅσο ἀδιάφορη εἶναι ἡ Πολιτεία γιά τήν ὀργάνωση τῶν μηχανισμῶν πολιτικῆς προστασίας ἄλλο τόσο εἶναι καί ἀπέναντι στό προσωπικό πού ἐπωμίζεται τό βάρος τῆς ἀμύνης τῆς χώρας.

Προφανῶς ἔχουν ἄγνοια τῆς καταστάσεως ὅσοι ὑποστηρίζουν ὅτι ἀποτελεῖ ἔκπληξη ὁ μεγάλος ἀριθμός παραιτήσεων στελεχῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Τό ζήτημα εἶναι καί ἐδῶ καί χρόνια γνωστό στά Γενικά Ἐπιτελεῖα, τά ὁποῖα καί ἔχουν ἐπεξεργασθεῖ μέτρα γιά τήν ἄμβλυνση τοῦ φαινομένου πρίν τά πράγματα φθάσουν στό ἀπροχώρητο.

Παίζει ρόλο ἡ γενικώτερη ἀπαξίωσις τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καί ὁ ὑποτιμητικός τρόπος πού ἀντιμετωπίζονται ἀπό τήν Πολιτεία. Γιά αὐτόν τά Γενικά Ἐπιτελεῖα καί τό Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἀμύνης δέν μποροῦν νά κάνουν πολλά πράγματα. Εἶναι ζήτημα γενικώτερης πολιτικῆς ἐπανόδου στίς παραδοσιακές ἀξίες τοῦ Ἔθνους, τήν ὁποία οὐδεμία ἐκ τῶν τελευταίων κυβερνήσεων εἶναι πρόθυμη νά υἱοθετήσει.

Αὐτό πού μπόρεσαν νά κάνουν τά Ἐπιτελεῖα ἦταν μία εἰσήγησις προσθέτων ἐπιδομάτων γιά τά πληρώματα τοῦ Στόλου. Διότι ἐκεῖ ἐντοπίζεται τό μεγαλύτερο πρόβλημα. Περιμένουμε νά παραλάβουμε φρεγάτες, καί δέν θά ὑπάρχει προσωπικό νά στελεχώσει τά πληρώματα παραλαβῆς… Θά πρέπει νά παροπλίσουμε πλοῖα πρίν τήν ὥρα τους γιά νά στείλουμε ἀποστολές στήν Γαλλία.

Ἀνεκοινώθη ὅτι στά πληρώματα θά ἐδίδετο εἰδικό ἐπίδομα. Καί τοῦτο ἐπέφερε μίαν εὐφορία, πού ὅμως κράτησε πολύ λίγο. Τό ἐπίδομα διενεμήθη σέ ὅλο τό προσωπικό τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων πού ὑπηρετεῖ ὑπό εἰδικές συνθῆκες. Ἦταν ἀπό τήν μία πλευρά πρᾶξις δικαιοσύνης. Ὅμως ὁδήγησε στήν πολυδιανομή μιᾶς μικρῆς πιστώσεως, μέ ἀποτέλεσμα τό ἐπίδομα νά περιορισθεῖ σέ ψυχία.

Οἱ στρατιωτικοί αἰσθάνθηκαν ὅτι ἡ Πολιτεία τούς ἐμπαίζει. Ἀφοῦ ἀπεφασίσθη νά δοθεῖ τό ἐπίδομα σέ ὅλους, ἡ πίστωσις θά ἔπρεπε νά αὐξηθεῖ ἀναλόγως. Διαφορετικά ὁδηγούμεθα σέ ἀποτέλεσμα ἀντίθετο τοῦ προσδωκομένου. Καί ἡ συνέχισις τῶν παραιτήσεων ἔρχεται νά ἐπιβεβαιώσει τήν ἐκτίμηση αὐτή. Τό ζήτημα εἶναι δευτερευόντως οἰκονομικό. Κυρίως εἶναι ἡ αἴσθησις ἀδικίας πού αἰσθάνονται οἱ στρατιωτικοί, ἐξ αἰτίας τῆς ἀντιμετωπίσεώς τους ἀπό τήν Πολιτεία.

«Εἶναι ζήτημα ἡγεσίας» ἔχει σχολιάσει ἀνώτατος στρατιωτικός. Καί ἔχει δίκιο. Μόνον πού δέν εἶναι ζήτημα στρατιωτικῆς ἡγεσίας. Σέ αὐτήν πέφτει τό μικρότερο μερίδιο τῆς εὐθύνης. Τό κύριο βάρος δυστυχῶς πέφτει στήν Κυβέρνηση, ἡ ὁποία δέν φαίνεται νά ἔχει κατανοήσει οὔτε ὅτι ἀδικεῖ τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις οὔτε τίς ἐπιπτώσεις πού ἔχουν οἱ γενικώτερες πολιτικές ἀποδοχῆς τῶν δικαιωματισμῶν στό ἐσωτερικό καί τῆς ἐφεκτικότητος στίς διεθνεῖς μας σχέσεις. Ποῖον νά ἐμπνεύσει ἡ ἡγεσία μιᾶς Κυβερνήσεως πού ἐμφανίζεται ὑποχωρητική καί στερούμενη ὁράματος;