Μνημεῖο Ἐθνικῆς Ἑνότητoς στόν Γράμμο

Μέ τό αἷμα τοῦ Ἐμφυλίου χάραξαν Στάλιν-Τσῶρτσιλ τίς σφαῖρες ἐπιρροῆς καί τήν Γιάλτα! Πιόνι στήν σκακιέρα τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἦταν ἡ Ἑλλάς – Ὁ Ἐμφύλιος πυροδοτήθηκε γιά νά μήν εἴμεθα ἀνεξάρτητη χώρα

Τοῦ Μανώλη Κοττάκη

EΒΔΟΜΗΝΤΑ καί πλέον χρόνια μετά τήν λήξη τοῦ ἀδελφοκτόνου Ἐμφυλίου Πολέμου τό πολιτικό μας σύστημα δέν ἔχει καταφέρει ἀκόμη νά ἀποκτήσει τήν ὡριμότητα πού ἀπαιτεῖται ὥστε νά ὑπερβεῖ τό γεγονός. Ὥστε νά συλλάβει τίς ἀληθεῖς ἱστορικές διαστάσεις του. Ὥστε νά συναισθανθεῖ ὅτι ἡ σύρραξη πυροδοτήθηκε ἀπό τίς Μεγάλες Δυνάμεις τῆς ἐποχῆς, μέ στόχο τήν διαίρεση τῶν πολιτικῶν κοινωνικῶν δυνάμεων τῆς πατρίδας μας καί ἐν τέλει τήν πρόσδεση τῆς χώρας σέ ἅρματα ξενοκρατίας. Εἶναι πλέον γνωστό: οἱ Ἄγγλοι ἤθελαν τήν Ἑλλάδα στήν σφαῖρα ἐπιρροῆς τους γιά νά ἐλέγχουν μέσω τῆς Μεσογείου καί τοῦ Σουέζ τούς θαλάσσιους δρόμους γιά τίς κτήσεις τους στήν Ἰνδία. Γι’ αὐτό μᾶς ἤθελαν στήν Δύση. Ἀλλιῶς… Οἱ Σοβιετικοί διαπραγματεύτηκαν τήν Πολωνία μέ τήν Ἑλλάδα καί γενικώτερα τήν κατοχύρωση τῆς ἐπιρροῆς τους στήν Ἀνατολική Εὐρώπη, ρίχνοντας στήν πυρά τούς συντρόφους τους κομμουνιστές πού εἶχαν ἀνέβει στό βουνό. Τούς ἀντάλλαξαν ἀκριβά γιά νά ἐξασφαλίσουν ζωτικό γεωπολιτικό χῶρο στήν αὐλή τους. Ὁ Στάλιν τούς εἶχε «πουλήσει» μῆνες πρίν τήν Γιάλτα, σέ μυστικές συναντήσεις στήν Μόσχα, τήν ὥρα πού αὐτοί ἔπεφταν στόν Γράμμο καί στό Βίτσι μέ ὄνειρο τήν λαϊκή ἐξουσία.

Τά ἀποκαλύπτει ὅλα αὐτά στό ἐξαιρετικό βιβλίο του, βασισμένο στά πρακτικά τῆς Διάσκεψης, ὁ καθηγητής S. M. Plokhy, Γιάλτα: τό τίμημα τῆς εἰρήνης. Πιόνι στήν σκακιέρα τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἦταν ἡ Ἑλλάς! Μέ τό αἷμα τῶν Ἑλλήνων χαράχθηκαν οἱ νέες σφαῖρες ἐπιρροῆς. Καί ὅμως! Ὁ Ἐμφύλιος, κοντεύει αἰώνας πλέον ἀπό τήν λήξη του, χρησιμοποιεῖται ἕως καί σήμερα ἀπό τά ἄκρα δεξιά καί τήν κομμουνιστική ἀριστερά γιά διαίρεση. Ὄχι γιά ἑνότητα. Ὡς ὄχημα ἀκραίων συντηρητικῶν γιά ἵδρυση κομμάτων καί πρόκλησης ἀποσταθεροποιητικῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων. Ὡς λάβαρο τῶν κομμουνιστῶν, ὅτι ἡ ἱστορική ἀνάμνηση τῆς ἀνοησίας τους –νά πολεμοῦν στόν Γράμμο ἀναμένοντας ματαίως βοήθεια ἀπό τόν Μόσκοβο πού τούς εἶχε πουλήσει στόν Τσῶρτσιλ –  συνιστᾶ τάχα συμπάθεια πρός τόν φασισμό. Καί τό χειρότερο ὅλων: τό γεγονός ὅτι ὁ Ἐμφύλιος Πόλεμος ἀντί τῆς ἐθνικῆς ἑνότητας ἐπισκίασε στό Κοινοβούλιο τήν πλέον ἱστορική ἐξέλιξη στόν τομέα τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς, τήν πλήρη αὐτοδυναμία τῆς Ἑλλάδος νά ἐλέγχει τόν ζωτικό χῶρο τῶν συνόρων της καί τῆς Μεσογείου μέσω τῶν νέων φρεγατῶν, δείχνει πόσο συνολικά ἀνιστόρητο παραμένει τό πολιτικό μας σύστημα. Ἀκόμη καί σήμερα.

Ὥρα νά τό χωνέψουμε: ὁ Ἐμφύλιος ἔγινε γιά νά μήν εἴμαστε ἀνεξάρτητη χώρα. Εἴτε πέφταμε, βάσκανος μοῖρα, στήν ἐπιρροή τῆς σοβιετικῆς δικτατορίας τῆς φτώχειας –εὐτυχῶς ἀπετράπη– εἴτε στήν ἐπιρροή τῶν ἄλλων ὅπως καί συνέβη ἡ Ἑλλάς δέν ἔπρεπε ποτέ μά ποτέ νά ὁρίζει τήν μοῖρα της μόνη. Οἱ γαλλικές φρεγάτες πού ἐπανενεργοποιοῦν τόν ἑνιαῖο ἀμυντικό χῶρο μέ τήν Κύπρο καί δίνουν στρατηγικό βάθος στήν ἄμυνά μας ἀγοράστηκαν –ἐθνική ἐπιτυχία Μητσοτάκη– γιά νά γίνουμε ἄν τό θελήσουμε βεβαίως ἀνεξάρτητη χώρα. Καί νά πάψουμε νά παρακαλᾶμε ὡς διακονιαραῖοι τό «Ἀϊζενχάουερ» νά ἐπικουρεῖ τίς μάχες μας. Οἱ φρεγάτες ἀγοράστηκαν γιά νά μήν πέφτουμε στήν ἀνάγκη καθενός καί νά τόν παρακαλᾶμε νά κάνει «ντά ντά» τήν Τουρκία. Σαφῶς λοιπόν ἔχει εὐθύνες καί ὁ νεαρός Βουλευτής Μπογδᾶνος πού γιά νά προκαλέσει κυνικά τήν διαγραφή του, ἔβαψε τά χέρια του μέ τό αἷμα τοῦ Ἐμφυλίου. Ἔχει εὐθύνες, γιατί δυστυχῶς δέν κατάλαβε τό βάρος τῆς φανέλλας πού φορᾶ, τοῦ Βουλευτῆ τῆς παράταξης πού ἵδρυσε ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς διακηρύσσοντας στίς 4/10/1974 ὅτι ὀνειρεύεται μιά Ἑλλάδα «χωρίς προστάτες, πάνω ἀπό τίς παραπλανητικές ἐτικέττες Ἀριστερᾶς-Δεξιᾶς». Ἐάν τό εἶχε καταλάβει θά συνειδητοποιοῦσε ὅτι ἡ πατρίδα εἶναι πάνω ἀπό τήν ἐπανεκλογή του. Καί ὅτι «δεξιό» καί «πατριωτικό» εἶναι ἡ ὑπεράσπιση τῆς συμφωνίας γιά τίς φρεγάτες, ὄχι ἡ ἀμαύρωση τῆς ψήφισής της μέ ἄσκοπο ἀντικομμουνισμό γιά νά τραβήξει τήν προσοχή. Ἀλλά γιά τό γεγονός ὅτι μιά ἱστορική συνεδρία τοῦ Κοινοβουλίου γιά τήν ἀνεξαρτησία τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς μετετράπη σέ φθηνό ρημαίηκ Ἐμφυλίου Πολέμου, δέν φταίει μόνον ὁ Κωνσταντῖνος Μπογδᾶνος καί ἡ ἀδιανόητη φράση του, ὅτι οἱ κομμουνιστές εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς Τούρκους –κανείς Ἕλληνας δέν δύναται νά εἶναι χειρότερος ἀπό τήν τουρκική πολιτική ἡγεσία. Φταίει καί ὁ Παφίλης πού ἀξιοποίησε τό βῆμα τοῦ Κοινοβουλίου γιά νά ἀσχοληθεῖ μέ γεγονός ἄσχετο μέ τό θέμα τῆς ἡμερησίας διατάξεως, τήν κατάσταση στά σχολεῖα γιά τήν ὁποία φέρει εὐθύνη καί ἡ ΚΝΕ. Φταίει καί ὁ Φίλης, ὁ ὁποῖος ζήτησε νά ἔχει τόν λόγο καί αὔριο, γιατί ὁ ἀρχηγός του δέν τόν καλύπτει πλήρως μέ ὅσα ἀπορριπτικά λέει γιά τήν συμφωνία.

Φταίει καί ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, ὁ ὁποῖος ἐνῶ ἔκανε μιά ἄριστη παρέμβαση πρός τήν κατεύθυνση ὅτι τό παρελθόν δέν μπορεῖ νά ὁρίζει τό μέλλον, στόν δίκαιο ἐκνευρισμό του, ἀνέφερε τό ὄνομα ἔγκλειστου στελέχους τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, καί κατά τοῦτο ἔγινε ἄθελά του χορηγός ἐπικοινωνίας τῶν ποσοστῶν του. Φταίει καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ, πού γιά νά κάνει τόν καλό στούς Ἀμερικανούς ψηφίζει «ὄχι» στήν συμφωνία, διασπώντας τό ἐθνικό μέτωπο. Ἐάν ζοῦσαν ὅσοι ἔξωθεν πυροδότησαν τόν Ἐμφύλιο πόλεμο γιά νά διαιρέσουν τήν Ἑλλάδα καί νά τήν ἔχουν τοῦ χεριοῦ τους καί παρακολουθοῦσαν τήν προχθεσινή συνεδρίαση τῆς Βουλῆς, θά ἔτριβαν μέ ἱκανοποίηση τά χέρια τους.
Σέ τίποτε δέν ἄλλαξε ἡ Ἑλλάς! Σέ τίποτε δέν ἀλλάξαμε! Τίποτε δέν καταλάβαμε! Ἐπιλέγουμε τήν διαίρεση ἀκόμη καί τήν στιγμή τῆς αὐτονόητης ἑνότητας. Αὐτή ἡ πληγή δέν πρόκειται νά κλείσει ποτέ ἐάν οἱ ἡγεσίες τῶν κομμάτων τῆς Δεξιᾶς, τοῦ Κέντρου καί τῆς Ἀριστερᾶς δέν ἀναλάβουν πρωτοβουλία γιά τήν μεγάλη ὑπέρβαση! Κάθε χρόνο ἡ Δεξιά ἐνοχλεῖται καί διαμαρτύρεται πού τό ΚΚΕ στήνει μνημεῖα στόν Γράμμο καί στό Βίτσι γιά νά ἑορτάζει μέ κόκκινες σημαῖες τήν ἧττα του καί τούς νεκρούς του. Κάθε χρόνο ἡ Ἀριστερά ἐνοχλεῖται πού τμῆμα τῆς Δεξιᾶς ἑορτάζει τήν ἐπικράτηση τοῦ Ἐθνικοῦ Στρατοῦ στόν Γράμμο καί στό Βίτσι, καί καταγγέλλει τίς ἐκδηλώσεις ὡς ἑορτές μίσους. Ἐνῶ οἱ δικές της εἶναι ἑορτασμοί εἰρήνης. Κάθε χρόνο ἐντός τῆς Δεξιᾶς παράταξης γεννᾶται θέμα πολιτικό ἄν θά ἐκπροσωπηθεῖ ἡ ΝΔ στίς ἐκδηλώσεις, ἄν θά πάει ἤ δέν θά πάει ὁ ὑφυπουργός Στεφανῆς γιά νά ἐκπροσωπήσει τήν Κυβέρνηση, ἄν θά ἀφεθεῖ μόνη ἡ Χρυσή Αὐγή νά ἐμφανίζεται ὡς ἡ πολιτική κληρονόμος τοῦ Ναπολέοντος Ζέρβα καί τοῦ συνταγματάρχη Ψαρροῦ. Καθώς ἡ ΝΔ τούς ἔχει θέσει στό χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας καί τό μόνο πού ἀπέμεινε νά τούς θυμίζει εἶναι ἕνα τραγούδι τοῦ Ρόμπερτ Οὐίλλιαμς.

Προσφάτως, ξέσπασε σάλος στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως, ἐπειδή ἡ ἐφημερίς τῆς Ἕνωσης Ἀποστράτων Ἀξιωματικῶν «Ἐθνική Ἠχώ» ὑποστήριξε ὅτι οἱ κομμουνιστές δέν ἔκαναν ἐθνική ἀντίσταση ὅσο καιρό ὁ Στάλιν συνεννοεῖτο μέ τόν Χίτλερ. Μέσα σέ αὐτό τό κενό ἐθνικῆς ἑνότητας ἀσφαλῶς καί ἀφήνεται χῶρος γιά τήν διαίρεση καί τό μῖσος, καί στίς δύο πλευρές. Ἄς προσπαθήσουμε μέσα σέ αὐτή τήν καταιγίδα νά διατυπώσουμε μία νέα θέση: ἡ ἱστορία σαφῶς καί δέν ἀλλάζει. Καθείς μπορεῖ νά διατηρεῖ γιά τόν ἑαυτό του τήν διαφορετική ἀνάγνωση τῆς ἱστορίας. Τά γεγονότα εἶναι ἄλλως τε πολύ νωπά, ἀκόμη στίς οἰκογένειες ἀριστερῶν καί δεξιῶν ὑπάρχουν μνῆμες ἰσχυρές. Ἀλλά ἡ ἱστορία δέν ἐπιτρέπεται νά εἶναι καύσιμος ὕλη γιά τίς διαιρέσεις καί τούς διχασμούς τοῦ σήμερα σέ μιά ἐποχή πού ἡ Ἑλλάς ἀναζητᾶ ἀπελπισμένα τήν ἑνότητα ἀπέναντι στόν ἐπιβουλέα. Οὔτε τά «ὄχι» στήν Βουλή μποροῦν νά στερεωθοῦν πάνω στήν ἱστορία, οὔτε ἡ ἵδρυση νεόκοπων ἀκραίων σχηματισμῶν, οὔτε τίποτε.

Οἱ πολιτικές ἡγεσίες καί ἰδιαιτέρως ὁ Πρωθυπουργός καί ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ἔχουν μία διπλή ἱστορική εὐθύνη. Νά ἑνώσουν. Αὐτό σημαίνει δύο πράγματα. Ἐσωτερικά τά κόμματα ὀφείλουν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό περιστασιακές φασιστικές καί σταλινικές πρακτικές. Ὁ φασισμός καί ὁ σταλινισμός εὑρίσκουν χῶρο ἐκεῖ πού μποροῦν νά ἀναπνεύσουν ἔστω κρυπτόμενοι καί μεταμφιεσμένοι. Πρός τά ἔξω ἡ ΝΔ, ὁ ΣΥΡΙΖΑ καί τό ΚΚΕ πρέπει νά ἑνωθοῦν πάνω ἀπό ἕνα μνημεῖο ἐθνικῆς ἑνότητας πού θά ἀνεγερθεῖ στόν Γράμμο καί τό Βίτσι. Ἐκεῖ πού τά σύνορά μας εἶναι σήμερα λόγω τῆς ἐρημοποίησης σχεδόν ἀφύλακτα. Οἱ χωριστοί ἑορτασμοί πρέπει νά καταργηθοῦν. Καί τοῦ ΚΚΕ καί τῆς Ἑνώσεως Ἀποστράτων. Καί νά ἀντικατασταθοῦν ἀπό ἕναν. Δέν γίνεται νά διανύουμε τόν 21ο αἰῶνα, οἱ Γερμανοί, οἱ Ρῶσσοι, οἱ Ἄγγλοι καί οἱ Γάλλοι νά θυμοῦνται σέ κοινές ἐκδηλώσεις μαζί τήν λήξη τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τήν ἧττα τοῦ Φασισμοῦ, καί ἐμεῖς ὡς Ἔθνος ὑπανάπτυκτο νά μήν μπορεῖ νά τραβήξει μιά γραμμή γιά νά πάει μπροστά. Δέν εἶναι δυνατόν οἱ Γερμανοί λόγω τῆς ἀρνητικῆς ἐμπειρίας τοῦ Γ΄ Ράιχ νά εἶναι σκεπτικοί ὡς πρός τήν ἵδρυση Εὐρωστρατοῦ, καί ἐμεῖς νά κάνουμε πόλεμο μέσα στό Κοινοβούλιό μας γιά τό χθές. Ὁ Μπογδᾶνος εἶναι τέκνον τῆς ἀνωριμότητος δεκαετιῶν. Ἀλλά δέν εἶναι ἡ αἰτία. Εἶναι τό σύμπτωμα. Μεγαλώσαμε φυλακισμένοι στήν ἱστορία, γιά νά μήν μποροῦμε νά δώσουμε στήν πατρίδα μας ἀνεξαρτησία. Μεγαλώσαμε στό «διαίρει καί βασίλευε», γιά νά παραμένει ἡ Ἑλλάς καθηλωμένη στίς ἰαχές. Ἄς ἀπαλλαγοῦμε κάποτε ἀπό αὐτό. Θά γίνουμε ἰσχυρότεροι.