Νέο ἔπος Σακελλαροπούλου: Ξήλωσε τά «καριοφίλια» τοῦ 1821

ΤΟ ΕΤΟΣ στό ὁποῖο πρόκειται νά εἰσέλθουμε ἐντός τῶν ἑπομένων ἡμερῶν εἶναι τό 2021.

Τό ἔτος κατά τό ὁποῖο συμπληρώνονται 200 χρόνια ἀπό τήν ἐθνεγερσία. Ἀπό τήν ἡμέρα πού οἱ Ἕλληνες πῆραν τά ὅπλα καί σήκωσαν τά λάβαρα τοῦ ἀγῶνος κατά τοῦ κατακτητοῦ. Καί ἀπό αὐτά τά ὅπλα, ἀπό αὐτά τά λάβαρα, ἡ Ἑλλάς ἀνεγεννήθη. Θά ἔπρεπε νά τά τιμᾶ. Ὀργανώνουμε ἐκδηλώσεις καί δράσεις γιά νά τιμήσουμε τό 1821 καί ἴσως κάποιοι λησμονοῦν πώς δέν ἦταν μόνον τό αἷμα τῶν ἡρώων πού ἐξέθρεψε τό δένδρο τῆς Ἐλευθερίας. Ἦσαν καί τά ὅπλα τῶν ἡρώων. Κάποιος πρέπει νά τό πεῖ αὐτό στήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ἡ ὁποία τά ἀπεμάκρυνε ἀπό τό γραφεῖο της.

Στήν μία φωτογραφία βλέπουμε πίσω ἀπό τόν Πρόεδρο Προκόπιο Παυλόπουλο δύο πιστόλες τοῦ ἀγῶνος τοῦ 1821 νά κοσμοῦν τήν βιβλιοθήκη του. Δέν τίς ἔφερε ὅμως ἐκεῖ ὁ τέως Πρόεδρος. Τίς βρῆκε. Ἀπό τήν ἐποχή πού ὁ ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Τσάτσος ἀνέλαβε καθήκοντα Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, οἱ πιστόλες ἦσαν ἐκεῖ. Εἶχαν μεταφερθεῖ τό 1975 ἀπό τό Μουσεῖο τοῦ Ἀγῶνος μέ ἀπόφαση τοῦ τότε Προέδρου καί τῆς συζύγου του Ἰωάννας. Εἶναι παρακαταθήκη τῶν ἀγώνων τοῦ Ἔθνους. Κειμήλια ζώσης ἱστορίας. Στήν δεύτερη φωτογραφία βλέπουμε πώς ἡ Αἰκατερίνη Σακελλαροπούλου τά ἀπεμάκρυνε. Τά ἀντικατέστησε μέ κάποια ἄχαρα καί ἀνούσια διακοσμητικά. Ἔκανε κάτι πού οὐδείς Πρόεδρος εἶχε πρίν ἀπό αὐτήν διανοηθεῖ. Θά θέλαμε νά πιστεύουμε ὅτι τό ἔπραξε ἀπό ἀνευθυνότητα. Ὅτι ἡ κληρονομία τοῦ ἑλληνισμοῦ δέν τῆς προκαλεῖ ἀπέχθεια. Ὅτι δέν ἀντελήφθη τί ἀκριβῶς ἔκανε ὅταν ἀπεφάσιζε νά «ἀνανεώσει» τήν διακόσμηση τοῦ γραφείου της. Διερωτώμεθα ὅμως: Ἦσαν μόνον τά ὅπλα; Τόν πίνακα πού κοσμοῦσε ἐκείνην τήν γωνιά τῆς βιβλιοθήκης γιατί τόν ἀπεμάκρυνε;

Νά σημειώσουμε ὅτι πρόκειται γιά πίνακα τοῦ διασήμου Γερμανοῦ ζωγράφου Peter von Hess, πού ζωγράφισε πολλούς πίνακες γιά τόν Ἀγῶνα. Ὁ τίτλος τοῦ συγκεκριμένου πίνακος εἶναι «Παλληκάρια ἀτενίζοντας τήν Ἀκρόπολη». Θέλουμε καί πάλι νά πιστεύουμε πώς οὔτε ἡ θέα τῆς Ἀκροπόλεως ἐνοχλοῦσε τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας οὔτε ὁ συμβολισμός τῶν μαχητῶν τῆς Ἐλευθερίας πού προσέβλεπαν στό ἀρχαῖο, ἱερό σύμβολο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Προτιμᾶμε νά θεωροῦμε πώς καί πάλι δέν ἀντελήφθη τί ἀκριβῶς ἔκανε.
Πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἡ κ. Σακελλαροπούλου μᾶς συνεκίνησε, συμμετέχουσα στήν διανομή συσσιτίου ἀπό μιά κοινωνική κουζίνα. Ἦταν ἀκριβῶς αὐτή ἡ πτυχή εὐαισθησίας καί ἀνθρωπιᾶς πού περιμέναμε νά δοῦμε ἀπό αὐτήν ἀκριβῶς τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας.Αὐτό δέν σημαίνει ὅμως πώς δικαιολογεῖται νά ἀπέχει ἀπό τίς εὐρύτερες προσδοκίες πού ἔχουν οἱ Ἕλληνες ἀπό τό πρόσωπο πού κατέχει τήν ἀνωτάτη θέση τῆς πολιτειακῆς ἱεραρχίας. Πώς δικαιοῦται νά ἀπομακρύνει σημαῖες καί σύμβολα τῶν ὁποίων ὀφείλει νά εἶναι θεματοφύλαξ.

Ὅταν διαρκοῦντος τό 2021 θά μετέχει σέ ἐκδηλώσεις γιά τά 200 χρόνια ἀπό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, θά πρέπει νά ἀναρωτηθεῖ ἐάν πράξεις της τιμοῦν τήν θέση της. Οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821, ἐκεῖνοι πού σήκωσαν πιστόλες καί γιαταγάνια γιά νά διώξουν τούς κατακτητές, δέν ἔχουν ἀνάγκη τίς δικές της ἐκδηλώσεις ἀναγνωρίσεως. Τήν θέση τους στήν ἱστορία τήν ἔχουν ἐπαξίως κατακτήσει. Τόν ἐάν ἐμεῖς ἀτενίσουμε πρός τούς ἀγῶνες τους, ὅπως τά Παλληκάρια ἀτενίζουν τήν Ἀκρόπολη στόν προαναφερθέντα πίνακα, ἀντανακλᾶ μόνον σέ ἐμᾶς καί στήν αἴσθηση συνεχείας καί ἐνστερνίσεως τῶν ἀγώνων τους.