ΠΑΣΟΚ: Παλαιές ἀπαντήσεις στά νέα ἐρωτήματα τῆς κοινωνίας

Πλήρης ὑποταγή στά κελεύσματα τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ γιά Αἰγαῖο – Μεσόγειο καί ΑΟΖ πλήν ἐξαιρέσεων Ἀνταλλαγή κατηγοριῶν γιά τό ποιά «διαπλοκή» στηρίζει ποιόν – Ὁ τόπος χρειάζεται δυνάμεις ἀναθεωρήσεως καί ὄχι βαθιά συστημικές – Οἱ «κοινοβουλευτικοί» σημείωσαν καλύτερες ἐπιδόσεις

Η τηλεμαχία μεταξύ τῶν ὑποψηφίων ἀρχηγῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ ἦταν ἐξόχως ἐνδιαφέρουσα. Καί τοῦτο διότι ἦταν μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία νά ἀξιολογηθεῖ ἡ πολιτική ἐπάρκεια τῶν «κορυφαίων» στελεχῶν τῆς τρίτης πολιτικῆς δυνάμεως τῆς χώρας καί νά διερευνηθεῖ ἄν, δώδεκα χρόνια μετά τήν βαριά της ἧττα στίς ἐκλογές τοῦ 2012, ἔχει τίς δυνάμεις νά «σηκωθεῖ» καί νά διεκδικήσει ἡγεμονικά τήν δεύτερη θέση καί τήν κυριαρχία στόν χῶρο τῆς Κεντροαριστερᾶς.

• Τοῦ Μανώλη Κοττάκη

Προσεγγίζω πάντοτε τίς ἐξελίξεις στήν Ἀντιπολίτευση, μείζονα καί ἐλάσσονα, μέ κριτήριο τό ἐθνικό συμφέρον καί τήν ἐπείγουσα ἀνάγκη ἀνορθώσεως τῆς ἀξιοπιστίας τῆς πολιτικῆς. Αὐτό θά κάνω καί σήμερα. Ἔγνοια μας πρέπει νά εἶναι ὁ τόπος καί ὄχι οἱ παραταξιακές μας ἐπιλογές. Ἔχω νά καταθέσω τέσσερα συμπεράσματα. Τό πρῶτο:

Ἡ εἰκόνα πού ἐξέπεμψε τό ΠΑΣΟΚ εἶναι μιᾶς σοβαρῆς συστημικῆς δυνάμεως, πλήρως ἐνσωματωμένης στήν λογική τῶν «Δημοκρατικῶν» τῶν ΗΠΑ, μακριά ἀπό τίς παρακαταθῆκες τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου. Ὅσα ἄκουσα γιά τά ἐθνικά θέματα δύσκολα μέ πείθουν ὅτι αὐτό τό ΠΑΣΟΚ θά ἀντιδράσει σθεναρά σέ ἕναν ἐπώδυνο ἐθνικό συμβιβασμό μέ τήν Τουρκία. Οἱ ὑποψήφιοί του φοβοῦνται νά μιλήσουν γιά τήν ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 μίλια ἀκόμη καί στήν ἀνατολική Μεσόγειο, ἐνῶ εἶναι βέβαιοι ὅτι ἡ Χάγη θά ἀναγνωρίσει μειωμένη ἐπήρεια στό Καστελλόριζο. Ἄρα δέν εἶναι διατεθειμένοι νά δώσουν καμμία μάχη γι’ αὐτά, θεωροῦν τήν ἧττα δεδομένη. Ὁ Ἀνδρέας δέν ἦταν ἔτσι. Γιά τήν Κάσο, λέξη. Λές καί ἦταν ὅλοι δασκαλεμένοι. Μόνο ὁ Δοῦκας ψέλλισε κάτι γιά αὐτό, ἀλλά χάθηκε μέσα στήν ἄνευρη ἐμφάνισή του, καί ὁ Κατρίνης (γιά τό ψευδοκράτος). Ἀκόμη καί ἡ ἐμμονή στήν κατάργηση τῆς ἀρχῆς τῆς ὁμοφωνίας (βέτο) σέ ἐπί μέρους θέματα στήν ΕΕ δείχνει τήν τάση. Οἱ θέσεις πού ἐξέφρασαν κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον οἱ ὑποψήφιοι λοιπόν καί ἐπί τῶν ἐθνικῶν καί ἐπί ἄλλων θεμάτων μᾶς λένε ὅτι ὄνειρό τους εἶναι νά ἀποτελέσει τό ΠΑΣΟΚ τήν ἐναλλακτική τοῦ συστήματος. Τήν «ἀλλαγή φρουρᾶς τοῦ ΝΑΤΟ» πού ἔλεγε εἰρωνικά καί ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου τό 1974. Ὄχι τήν μεταρρύθμιση τοῦ συστήματος. Ἡ διαμάχη Ἀνδρουλάκη – Γιαννακοπούλου γιά τά πρωτοσέλιδα πού ἔγιναν πρόταση μομφῆς καί γιά τίς ἐφημερίδες πού προπαγάνδισαν τό μονταρισμένο ὑλικό γιά τόν σταθμάρχη ἀποκάλυψαν στούς μυημένους ὅτι οἱ ὑποψήφιοι ἀρχηγοί ἔχουν ἐπιλέξει στρατόπεδα διαπλοκῆς καί τούς κλείνουν τό μάτι δημοσίως.

Ἄν ὅμως ἔχεις ἐπιλέξει νά υἱοθετεῖς 100% τίς ἀπόψεις τῶν συμμάχων μέ θέσεις παραπλήσιες τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί νά ἐξαρτᾶς τήν πορεία σου ἀπό συγκεκριμένους πυλῶνες διαπλοκῆς, τότε δέν θά γίνεις ποτέ ἀναθεωρητική καί ἀντισυστημική δύναμη. Ὁ τόπος ὅμως, πενῆντα ἀκριβῶς χρόνια μετά τήν ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας, ἔχει ἀνάγκη ἀναθεωρήσεως, ὄχι βαθύτερης ἐνσωματώσεως στό σαπισμένο σύστημα. Τήν ὥρα πού ὁ Μακρόν μιλᾶ γιά ἐπαναπροσδιορισμό τῆς σχέσεως τῆς Γαλλίας μέ τήν Ρωσσία μετά τόν πόλεμο καί ὁ Σόλτς καλεῖ τόν Ζελένσκυ νά ἀποδεχθεῖ ὁριστικά τό νέο ἐδαφικό status στήν Οὐκρανία, τό σύνολο σχεδόν τοῦ πολιτικοῦ συστήματος παραμένει «προβλέψιμος σύμμαχος». Ὁ κόσμος ὅμως δέν εἶναι πιά προβλέψιμος. Καί στήν γεωπολιτική καί στήν ἐσωτερική πολιτική. Ἡ ἐπιρροή τῆς συστημικῆς διαπλοκῆς μετρήθηκε στόν γάμο τῶν ὁμοφύλων καί στίς εὐρωεκλογές καί βρέθηκε πολύ μειωμένη. Ἄλλο σέ βλέπω, ἄλλο σέ ἐμπιστεύομαι, ἄλλο σέ πιστεύω. Ἰδού τό πρῶτο συμπέρασμα λοιπόν. Τό ΠΑΣΟΚ μέ τόν ἐπαγγελματισμό του ὑπερέχει τοῦ σκορποχωρίου ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, ἀλλά δέν ἀπαντᾶ στήν ἐποχή. Σέ νέες ἐρωτήσεις δίνει παλαιές ἀπαντήσεις.

Τό δεύτερο συμπέρασμα τώρα: Τό DNA αὐτοῦ τοῦ χώρου εἶναι ἡγεμονικό. Παρέμεινε ἡγεμονικό ἀκόμη καί στά χειρότερά του. Ἡ Φώφη Γεννηματᾶ σφράγισε τήν στρατηγική τῆς αὐτονομίας του, δέν ἔσκυψε στόν ΣΥΡΙΖΑ, δέν τόν προσκύνησε οὔτε στά χειρότερά της, καί ἡ σπορά της κάρπισε. Σχεδόν ὅλη ἡ νεώτερη γενιά στελεχῶν, στήν ὁποία ἀνήκουν καί ὁ Ἀνδρουλάκης καί ὁ Κατρίνης καί ὁ Γερουλᾶνος καί ἡ Γιαννακοπούλου, ἐσχάτως καί αὐτή ἡ Ἄννα (πού μᾶλλον κατάλαβε τί σημαίνει νά σέ χρησιμοποιεῖ ὁ Μητσοτάκης), ἐμμένει στήν στρατηγική τῆς αὐτονομίας. Στόχος της εἶναι ἡ ἀπορρόφηση τῶν παλαιοπασοκικῶν δυνάμεων πού κάποτε βρῆκαν στέγη στόν ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν κανένας ἀπό τούς ὑποψηφίους πού εἶδα (πλήν Δούκα ἴσως) δέν ἐπιθυμεῖ συνένωση δυνάμεων μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρῶντας ὅτι ὁ πολιτικός χρόνος λειτουργεῖ ὑπέρ τοῦ ΠΑΣΟΚ (καί ἐναντίον τοῦ Τσίπρα, ὅπως ἐξελίσσονται τά πράγματα) τό «μαγαζί γωνία» περιμένει ὑπομονετικά νά ἐπιστρέψουν οἱ παλαιοί πελάτες του. Καί μέ ὅρους κυριαρχίας νά ἐνσωματώσει μετά τούς ὅποιους κεντρογενεῖς συριζαίους μέ τούς ὁποίους ταιριάζουν τά χνῶτα τους.

Τό τρίτο συμπέρασμα τῆς τηλεμαχίας: Ὁ κοινοβουλευτισμός ὑπερέχει. Ἡ κοινοβουλευτική ἐμπειρία τῶν Ἀνδρουλάκη, Κατρίνη, Γερουλάνου καί Γιαννακοπούλου ὑπερίσχυσαν τῆς ἀπειρίας τοῦ Χάρη Δούκα. Βοήθησαν ἐπίσης τά ἄπειρα τηλεοπτικά χιλιόμετρα πού ἔχουν διανύσει τά τελευταία δώδεκα χρόνια ὅλοι τους, τῆς Διαμαντοπούλου μή ἐξαιρουμένης. Βοήθησαν ὥστε τά καρφιά τοῦ ἑνός γιά τόν ἄλλο νά διατυπώνονται μέ τρόπο εὐγενικό καί δολοφονικό, χωρίς ἀκρότητες καί φανατισμούς. Ὡς γνωστόν, τό πιό κοφτερό μαχαίρι εἶναι τό βαμβάκι. Θυμίζω ὅτι τό πολίτευμά μας εἶναι κοινοβουλευτικό. Καί χωρίς αὐτό νά ἀποτελεῖ ἔκφραση προτίμησης (ἀπό πίττα πού δέν τρῶς…), σκέπτομαι πόσο κοινοβουλευτική θά εἶναι ἡ δημοκρατία μας ἄν οἱ νέοι ἀρχηγοί τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δέν εἶναι βουλευτές.

Τό τέταρτο καί τελευταῖο συμπέρασμα τῆς τηλεμαχίας, τώρα θά ἀναφερθοῦμε στά πρόσωπα: Ὁ Χάρης Δοῦκας, τό ἀουτσάιντερ τῆς μάχης, ἔχασε στά δικά μου μάτια δυναμική μετά τήν ἐπιεικῶς μετριώτατη ἐμφάνισή του. Ἦταν ἀνέτοιμος, δέν ἀπαντοῦσε, δέν εἶχε ἀνακλαστικά καί, τό χειρότερο, θυμόταν νά ἀπαντήσει αὐτό πού τόν ρωτοῦσαν στό παραπέντε στό καί πέντε! Στήν μεθεπόμενη ἐρώτηση. Ὑπογραμμίζοντας ἔτσι ὅτι ἡ ἀδυναμία του νά ἀπαντᾶ ἀμέσως τόν «ἔτρωγε». Ἀπάντησε καθυστερημένα τρεῖς φορές: Μία φορά στόν Γερουλᾶνο γιά τά 12 μίλια, μία στήν Διαμαντοπούλου γιά τήν ΔΕΗ καί μία (ἐνοχικά) στόν Ἀνδρουλάκη γιά τό «εὐνοημένος». Τό τελευταῖο τοῦ στοίχισε. Μέ ὁρολογία Κάμαλα, ὁ Ἀνδρουλάκης τόν «ἔφαγε γιά πρωινό» ὅταν τοῦ εἶπε

«Δέν εἶσαι Μιτεράν καί εὐτυχῶς δέν εἶσαι καί Ἐρντογάν». Γιά ἀρκετά λεπτά εἶχε τήν εἰκόνα τοῦ κεραυνοβολημένου. Μέ τήν ἐμφάνισή του ἔμοιασε πολύ μικρός καί γιά τό ἀξίωμα τοῦ προέδρου τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τοῦ δημάρχου Ἀθηναίων. Ἐκτόπισμα μηδέν. Ἄν διαπιστώνω σωστά ὅτι ὁ Δοῦκας ἐγελοιοποιήθη ἐμφανιζόμενος ἐνῶ δοξαζόταν κρυπτόμενος, τότε μένει τό ἐρώτημα ποιός θά εἶναι ὁ ἀντίπαλος τοῦ Ἀνδρουλάκη πού ἐξέφρασε γνησίως τό βαθύ ΠΑΣΟΚ στόν δεύτερο γύρο. Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ Ἄννα ἤ ὁ Γερουλᾶνος, ἀλλά αὐτό θά μᾶς τό ποῦν οἱ ψηφοφόροι τοῦ ΠΑΣΟΚ. Ἡ Διαμαντοπούλου προτείνοντας τόν Γερουλᾶνο γιά πρόεδρο τῆς Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδος ἔδειξε ἀπό ποιόν ἄγχεται ὅτι μπορεῖ νά χάσει τήν δεύτερη θέση, γιά τήν ὁποία αὐτή τήν στιγμή ἔχει ἐλαφρύ προβάδισμα. Ἡ ἴδια ἔκανε μιά συντηρητική ἐμφάνιση καί εἰσέπραξε ἀπό τήν ἀπομυθοποίηση τοῦ Δούκα. Ἀλλά ἡ κούρσα ἀκόμη ἔχει δρόμο. Τό ΠΑΣΟΚ εἶναι κόμμα ἐπαρχίας καί ἡ Ἄννα μέ τόν Παῦλο εἶναι βαθιά ἀστοί. Ὅποιος βρεῖ ἐρείσματα στήν περιφέρεια, θά πάει τελικό.