Tό ὀλίσθημα τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ μέ τίς «συνοριακές διαφορές» καί τά «συναφῆ θέματα»
ΕΙΝΑΙ πρός τιμήν τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη ὅτι δέν υἱοθέτησε τόν πρωτοσέλιδο τίτλο «Γιά ὅλα φταίει ὁ Καραμανλῆς», πού ἐπέλεξε ἀπογευματινή ἐφημερίδα γιά νά προβάλει τό «βαρυσήμαντο» ἄρθρο του γιά τά ἑλληνοτουρκικά. Δέν ἦταν δικά του λόγια ὅπως προέκυψε ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ κειμένου του. Ὡστόσο, πέραν ἀπό τίς τυχόν σκοπιμότητες πού ὁδήγησαν τήν ἐφημερίδα νά τό παρουσιάσει ἔτσι, λίγες ἡμέρες μετά τήν δημοσκόπηση τῆς MRB γιά τήν προεδρική ἐκλογή μέ τά γνωστά ἀποτελέσματα (στήν ὁποία ὁ κ. Σημίτης ἐμφανίζεται νά ἔχει ἀποδοχή μόλις 2% στήν ἐρώτηση γιά τόν καταλληλότερο Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας), εἶναι παραπάνω ἀπό προφανές ὅτι τό νόημα τοῦ ἄρθρου του ἦταν ἀκριβῶς αὐτό. Ὅτι ἐπειδή ὁ Κώστας Καραμανλῆς δέν συνέχισε τήν μεγάλη «ἐπιτυχία» του στό Ἑλσίνκι καί δέν προσέφυγε στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης, αὐτό ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τίς σημερινές ἀπειλές καί ἐκβιασμούς τῆς Τουρκίας. Ἡ ἐπίμαχος παράγραφος πού γέννησε τόν δημοσιογραφικό τίτλο εἶναι ἡ ἑξῆς: «Μετά τήν συμφωνία τοῦ Ἑλσίνκι ἀναπτύχθηκε μιά δυναμική στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις ἀποτέλεσμα τῆς ὁποίας ἦταν οἱ διερευνητικές συνομιλίες γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν ὑφιστάμενων διαφορῶν. Ἀλλά στίς συζητήσεις αὐτές ἡ νέα ἑλληνική κυβέρνηση δέν ἔδωσε συνέχεια. Τό ἀποτέλεσμα τῆς στάσης τοῦ 2004 εἶναι οἱ σημερινές ἀπειλές καί οἱ ἐκβιασμοί τῆς Τουρκίας». Συνέπραξε λοιπόν ὁ κ. Σημίτης, ἔδωσε δικαίωμα, δέν εἶναι ἀθῶος τοῦ αἵματος.
Ἐπειδή οἱ περιστάσεις εἶναι κρίσιμες καί περιθώρια διχασμοῦ δέν ὑπάρχουν, ἡ κριτική τῆς «Ἑστίας» θά ἀποφύγει τούς χαρακτηρισμούς καί θά εἶναι διαπιστωτική. Θέλουμε νά θυμίσουμε στόν κ. Σημίτη τά ἑξῆς:
1. Ἡ πολιτική τῆς προσφυγῆς στήν Χάγη γιά τήν ἐπίλυση τῆς μίας καί μόνης διαφορᾶς, τῆς ὑφαλοκρηπῖδος, συμφωνήθηκε στήν Γενεύη τό 1975 μεταξύ τῶν Πρωθυπουργῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας Κωνσταντίνου Καραμανλῆ καί Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ παρόντος τοῦ μετέπειτα (2004-2006) ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος Πέτρου Μολυβιάτη. Ὁ τελευταῖος ἔγραψε τό κοινό ἀνακοινωθέν. Ἡ Χάγη ἦταν πολιτική Καραμανλῆ λοιπόν, ὄχι δική του.
2. Ἡ συμφωνία τοῦ Ἑλσίνκι γιά τήν ὁποία τόσο κομπορρημονεῖ ὁ πρώην Πρωθυπουργός ἀνέτρεψε τήν Χάγη. Ἀνέτρεψε τήν πολιτική τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ καί ὅλων τῶν μετέπειτα Πρωθυπουργῶν τῆς μεταπολιτεύσεως, τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου συμπεριλαμβανομένου, πού μιλοῦσαν γιά μία καί μόνη διαφορά. Ὁ κ. Σημίτης ὁμολογεῖ μόνος του ἄλλωστε στό κείμενό του ὅτι στό Ἑλσίνκι συμφωνήθηκε ὅτι ἡ Τουρκία «θά ἔπρεπε σέ εὔλογο χρονικό διάστημα νά ἐπιλύσει τίς τυχόν συνοριακές ἤ ἄλλες διαφορές της μέ τά κράτη μέλη στήν βάση τῶν ἀρχῶν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου συμπεριλαμβανομένης καί τῆς προσφυγῆς στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης». Στό σημεῖο αὐτό κρίνουμε σκόπιμο νά ὑπενθυμίσουμε κάτι στόν κ. Σημίτη, καθώς ἡ μνήμη του τόν ἀδικεῖ –λογικό, τό 1999 ἦταν 62 ἐτῶν, σήμερα εἶναι 82 ἐτῶν, ὅλων ἡ μνήμη ἐξασθενεῖ μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ἀκόμη καί ἡμῶν τῶν νεωτέρων. Θυμίζουμε: ἡ Συμφωνία τοῦ Ἑλσίνκι, στήν ὁποία ἔβαλε φαρδιά πλατιά τήν ὑπογραφή του, ἀναφέρεται ρητῶς σέ «συνοριακές διαφορές καί συναφῆ θέματα». Ὄχι σέ συνοριακές ἤ ἄλλες διαφορές. Τρία χρόνια μετά τά Ἴμια καί δύο χρόνια μετά τήν Συμφωνία τῆς Μαδρίτης μέ τήν ὁποία ἡ Ἑλλάς ἀναγνώρισε κατόπιν συμμαχικῶν πιέσεων «νόμιμα καί ζωτικά συμφέροντα τῆς Τουρκίας στό Αἰγαῖο», ποιά ἦταν, ἀλήθεια, αὐτά τά «συναφῆ θέματα» πού θά ἐδέχετο ἡ Ἑλλάς νά θέσει ὑπό τήν κρίση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου; Οἱ γκρίζες ζῶνες; Ἄν ἀνατρέξει ὁ πρώην Πρωθυπουργός στά πρακτικά τῶν μονομαχιῶν του μέ τόν τότε ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως Κώστα Καραμανλῆ στήν Βουλή καί τίς δηλώσεις τοῦ Τομεάρχου Ἐξωτερικῶν τῆς ΝΔ Πέτρου Μολυβιάτη, θά ἀνακαλύψει δύο πράγματα: Πρῶτον, ὅτι ἡ ΝΔ κόντρα στό ἐπικοινωνιακό «λοῦστρο» τῆς ἐποχῆς γιά τό Ἑλσίνκι πού τήν ἐνεφάνιζε μίζερη ἐπειδή δέν ἀναγνωρίζει τήν «ἐθνική ἐπιτυχία», τοῦ ἔθετε συνεχῶς τό ἐρώτημα ποιά εἶναι τά «συναφῆ θέματα». Καί δεύτερον –θυμίζουμε– ὅτι ὁ ἴδιος δέν προσδιόρισε ποτέ δημοσίως ποιά εἶναι τά «συναφῆ θέματα». Ἀπέφευγε τίς ἀπαντήσεις.
3. Ἀπό τό 1999 πού ὑπεγράφη τό Ἑλσίνκι ἕως τό 2004 πού παρέδωσε ὁ κ. Σημίτης τήν πρωθυπουργία στόν Κώστα Καραμανλῆ, πέρασαν πέντε ὁλόκληρα χρόνια. Γιατί ὁ ἴδιος δέν κατάφερε νά συμφωνήσει μέ τήν Ἄγκυρα τήν προσφυγή στήν Χάγη, καί ἔπρεπε νά τό ἀποφασίσει αὐτό ὁ Καραμανλῆς μέσα σέ ὀκτώ μῆνες, ὅσοι δηλαδή μεσολάβησαν ἀπό τήν ἐκλογή του, ἕως τήν Σύνοδο Κορυφῆς τοῦ Δεκεμβρίου 2004, ὁπότε ἐπανεξετάστηκε ἡ τουρκική ὑποψηφιότης στήν ΕΕ; Ἀλλά καί οἱ ἑπόμενες κυβερνήσεις μετά τήν κυβέρνηση Καραμανλῆ (ἡ ὁποία ἔκανε 17 γύρους διερευνητικῶν συνομιλιῶν μέ τήν γείτονα χωρίς ἀποτέλεσμα), ἀπό τό 2009 ἕως τό 2019, γιατί δέν ἀξιοποίησαν τό Ἑλσίνκι καί δέν προσέφυγαν μέ ἄλλη φόρμουλα στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης;
4. Ἡ ἀπάντηση γιά ὅλα τά παραπάνω εἶναι παραπάνω ἀπό προφανής. Ἡ προσφυγή στήν Χάγη γιά τίς διαφορές καί τά «συναφῆ θέματα» ὅπως ἐπαναπροσδιορίσθηκε στό ἐλάχιστα πατριωτικό Ἑλσίνκι, ἔδωσε τό δικαίωμα («πάτημα») στούς Τούρκους νά θέσουν ζητήματα ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος στό Διεθνές Δικαστήριο. Οἱ Τοῦρκοι ἔθεταν αὐτά τά ζητήματα συνεχῶς στίς διερευνητικές συνομιλίες, κυρίως τίς γκρίζες ζῶνες, καί βεβαίως, εὐτυχῶς γιά τό Ἔθνος καί τήν πατρίδα, οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις (ὄχι ὅλες μέ τόν ἴδιο τρόπο) ἀπέρριπταν τίς ἀξιώσεις τους.
5. Ἡ ἀλήθεια, κ. Σημίτη, εἶναι ὅτι καμμία ἑλληνική κυβέρνησις δέν ἄντεχε, πολλῶ δέ μᾶλλον μέσα στήν δίνη τῆς κρίσεως, νά δεχθεῖ ὡς βάση συντάξεως συνυποσχετικοῦ πρός παραπομπή στήν Χάγη τήν διευκρίνιση τῶν συνοριακῶν διαφορῶν καί τῶν συναφῶν θεμάτων πού ἐσεῖς ὑπογράψατε ἀβασάνιστα στό Ἑλσίνκι. Κάτι πού ἀπαιτοῦσαν οἱ Τοῦρκοι γιά νά πᾶμε στήν Χάγη, ἄν δέν τά βρίσκαμε διμερῶς.
6. Ἡ ἀλήθεια, κ. Σημίτη, εἶναι ὅτι τό Ἑλσίνκι ὁμιλοῦσε γενικόλογα γιά «ἀρχές τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου», τίς ὁποῖες θά χρησιμοποιοῦσαν τά μέρη ὡς «βάση» γιά τήν ἐπίλυση διαφορῶν. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τό Ἑλσίνκι δέν ἔκανε μνεία στήν ὑπογραφεῖσα ἀπό τό 1982 Συνθήκη γιά τό Δίκαιο τῆς Θαλάσσης.
7. Ἡ ἀλήθεια, κ. Σημίτη, τέλος, εἶναι ὅτι γιά νά ἀπαλλάξετε τόν ἑαυτό σας ἀπό τίς εὐθύνες καί ἀπό τούς ἐφιάλτες σας, δέν διστάσατε νά κατηγορήσετε τόν Κώστα Καραμανλῆ καί νά ἀθωώσετε τήν Τουρκία! Λυπηρό γιά ἕναν πρώην Πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος! Τά στερνά τιμοῦν τά πρῶτα, λέει ὁ λαός μας.
Μ.Η.Τ. 232122