ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024

Σόκ ἀπό τήν γαλλική «Le Figaro»: Αὔξησις 222% τῶν παρανόμων μεταναστῶν στήν Ἑλλάδα

Ἔπαινοι ἀπό τήν γαλλική ἐφημερίδα στήν Τζώρτζια Μελόνι πού τούς ἐμείωσε κατά 65%, ψόγος σέ Ἀθήνα καί Μαδρίτη ὅπου ἐπολλαπλασιάσθησαν

Aποκαλυπτικά εἶναι τά δημοσιεύματα τῆς γνωστῆς γαλλικῆς ἐφημερίδος «Le Figaro» γιά τίς ἀφίξεις παρανόμων μεταναστῶν στίς χῶρες τῆς Μεσογείου καί γιά τήν ἀποτυχία χωρῶν ὅπως ἡ Ἑλλάς καί ἡ Ἱσπανία νά διαχειρισθοῦν τό πρόβλημα. Εἰδικώτερα, συμφώνως πρός τήν ἔγκυρη ἐφημερίδα, κατά 222% ἔχουν αὐξηθεῖ οἱ μεταναστευτικές ροές ἐφέτος στήν Ἑλλάδα (καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι ἀκόμη τό ἔτος δέν ἔχει τελειώσει) σέ σχέση μέ τό παρελθόν ἔτος 2023. Τήν ἴδια στιγμή, αὔξηση 155% παρουσιάζουν οἱ ροές παρανόμων μεταναστῶν πρός τήν Ἱσπανία. Θά ὑπέθετε κανείς, βλέποντας τά στοιχεῖα αὐτά, ὅτι ὑπάρχει μιά συνολική αὔξησις μεταναστευτικῶν ρευμάτων διά τῆς θαλασσίας ὁδοῦ τῆς Μεσογείου. Δέν εἶναι ὅμως ἔτσι. Διότι, τήν ἴδια στιγμή, οἱ παράνομοι μετανάστες πού φθάνουν στήν Ἰταλία ἐμειώθησαν κατά 65% σέ σχέση μέ τό παρελθόν ἔτος.

Ἀφοῦ πρῶτα παραθέτει τό στοιχεῖο αὐτό, ἡ «Le Figaro» ἀναφέρει: «Μέ ἰδιαίτερη ἱκανοποίηση προβάλλεται ἡ ἑβδομαδιαία ἐνημέρωσις τοῦ ἰταλικοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν γιά τήν μετανάστευση. Ὁ ὑπουργός Ματτέο Πιαντενόσι, στενός φίλος καί πρώην σύμβουλος τοῦ Ματτέο Σαλβίνι, εἶναι τό πρόσωπο τῆς μάχης ἐναντίον τῆς παράνομης μεταναστεύσεως τῆς ὁποία ἠγεῖται ἡ Πρωθυπουργός Τζώρτζια Μελόνι. Καί ἡ ἱκανοποίησις αὐτή εἶναι ἀπολύτως δικαιολογημένη. Ἡ ἀντιμετώπισις τῆς μεταναστεύσεως ἀποτελοῦσε προτεραιότητα γιά τήν Μελόνι καί τήν κυβέρνησή της. Ἀρχικά ὅμως τά ἀποτελέσματα ἦσαν πενιχρά, καθώς κατά τό 2023 οἱ προσπάθειες παρανόμων ἀφίξεων στήν Ἰταλία σχεδόν ἐδιπλασιάσθησαν, μέ τόν Πιαντενόσι νά δηλώνει στήν “La Stampa” ὅτι τά δεδομένα στίς 31 Δεκεμβρίου 2023 “δέν συνάδουν μέ τούς στόχους πού εἶχε θέσει ἡ κυβέρνησις”. Ὁ ἴδιος ὅμως, πλέον, ἐπιβεβαιώνει ὅτι οἱ διπλωματικές προσπάθειες πού ἔχει ἀναλάβει ἡ Τζώρτζια Μελόνι ἤδη ἀποδίδουν καρπούς. Τονίζει ὅτι “ἡ συνεργασία μέ τίς Ἀρχές τῆς Τυνησίας καί τῆς Λιβύης κατέστησε δυνατή τήν ἀνακοπή κατά τό ἥμισυ τοὐλάχιστον τῶν ἀφίξεων μεταναστῶν”».

Ἡ Ἰταλία λοιπόν ἐπέτυχε, ἐκεῖ πού ἡ Ἑλλάς καί ἡ Ἱσπανία ἀποτυγχάνουν. Δέν πρόκειται δηλαδή γιά ζήτημα ἀντικειμενικῶν συνθηκῶν, ἀλλά γιά ζήτημα κυβερνητικῆς ἀποτελεσματικότητος. Ἡ ἰταλική κυβέρνησις εἶναι ἀποτελεσματική, ἡ ἑλληνική δέν εἶναι. Οὔτε ἡ ἱσπανική. Ὁ λόγος εἶναι ἁπλός. Ἡ Ἰταλία ἀκολούθησε πολιτική διττῆς προσεγγίσεως. Ἀφ’ ἑνός μέτρα προστασίας τῶν συνόρων, ἀφ’ ἑτέρου διπλωματικές πρωτοβουλίες συνεργασίας μέ τίς χῶρες ἀπό τίς ὁποῖες ἐκκινοῦν οἱ παράνομοι μετανάστες.

Ὡς πρός τό πρῶτο σκέλος, πέρα ἀπό τήν καθαρά ἀστυνομική πτυχή τῆς προστασίας τῶν συνόρων, ἔθεσε ἕνα πολύ περιοριστικό πλαίσιο γιά αὐτούς πού ὑπό τήν «βιτρίνα» ΜΚΟ προέβαιναν σέ διακίνηση παρανόμων μεταναστῶν. Ὁ ὑποκριτικός ἀνθρωπισμός τους ἀντιμετωπίσθηκε ἐπιτυχῶς ἀπό τίς ἰταλικές Ἀρχές, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἐξέθεσαν τίς παράνομες δραστηριότητές τους. Στήν Ἑλλάδα, ἀπεναντίας, οἱ ΜΚΟ ἁλωνίζουν ἀνεξέλεγκτα. Ὑπάρχουν συνοικίες τῶν Ἀθηνῶν, πολύ κοντά στό κέντρο μάλιστα, πού βρίθουν γραφείων καί ἐγκαταστάσεων ποικιλωνύμων ΜΚΟ, γιά τίς ὁποῖες οὐδείς γνωρίζει τί ἀκριβῶς κάνουν. Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι οἱ διακινητές παρανόμων μεταναστῶν δέν μποροῦν νά ἐπιτελέσουν τό ἐγκληματικό τους ἔργο ἄν δέν ἔχουν συνεργάτες στίς χῶρες στίς ὁποῖες προσπαθοῦν νά τούς ἀποβιβάσουν.

Τό δεύτερο σκέλος ἔχει νά κάνει μέ διπλωματικές κινήσεις πρός χῶρες ὅπως ἡ Τυνησία καί ἡ Λιβύη, τίς ὁποῖες ἀνέφερε ὁ Ματτέο Πιαντενόσι. Εἴτε διά τῆς ἰσχύος, εἴτε διά τῆς προβολῆς ὠφελημάτων πού μποροῦν νά ἔχουν οἱ χῶρες αὐτές ἀπό τήν συνεργασία τους μέ τήν Ἰταλία, πείθονται νά ἀνακόψουν τίς μεταναστευτικές ροές. Ἡ Ἑλλάς, ἀπεναντίας, ἔχει κάνει μιάν ἀτελέσφορη συμφωνία μέ τήν Τουρκία, ἡ ὁποία οὐδόλως τήν ἔχει τηρήσει μέχρι στιγμῆς.

Πέρα ὅμως ἀπό αὐτά, ἐπειδή ἡ Τζώρτζια Μελόνι εἶναι διορατική πολιτικός, ἔχει ἤδη διαμορφώσει σχέδιο γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος στήν ρίζα του. Στήν ὑποσαχάρια Ἀφρική.

Πρόκειται γιά τό «Σχέδιο Ματτέι», τό ὁποῖο προβλέπει ἰταλικές ἐπενδύσεις στήν Ἀφρική ὥστε νά ὑπάρχουν ἐργασίες καί νά ἀποτραπεῖ ἡ οἰκονομική ἐξαθλίωσις τῶν ἀνθρώπων, πού εἶναι βασικό αἴτιο μεταναστεύσεως. Διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ὑπάρχει τεράστιο οἰκονομικό ὄφελος γιά τίς ἰταλικές ἐπιχειρήσεις, πού ἀποκτοῦν πρόσβαση στό χαμηλοῦ κόστους ἐργατικό δυναμικό τῆς Ἀφρικῆς, χωρίς νά χρειάζεται νά τό φέρνουν στήν Εὐρώπη. Παρ’ ὅτι τό σχέδιο αὐτό θά ἔδιδε τεράστια στρατηγικά πλεονεκτήματα συνολικῶς στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, οἱ σχετικές προτάσεις τῆς Τζώρτζια Μελόνι πρός τίς Βρυξέλλες δέν ἔχουν τύχει ἀνταποκρίσεως. Κινήσεις ὑψηλῆς πολιτικῆς ὅπως αὐτή δέν γίνονται κατανοητές ἀπό τούς γραφειοκράτες πού ἐλέγχουν τά εὐρωπαϊκά ὄργανα. Ἡ Ἑλλάς, βεβαίως, θά μποροῦσε νά ἀποδεχθεῖ τίς προστάσεις συνεργασίας πού ἔχουν γίνει. Ὅμως, φαίνεται, καί στήν Ἀθήνα ὑπάρχει δυσκολία κατανοήσεως τοῦ Σχεδίου. Γι’ αὐτό καί ἐδῶ οἱ μεταναστευτικές ροές ηὐξήθησαν κατά 222%, ἐνῶ στήν Ἰταλία ἐμειώθησαν κατά 65%.

Κεντρικό θέμα