Στήν κρίση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου ἡ κυριαρχία τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν!

Λύση πακέτο γιά ἀποστρατιωτικοποίηση καί γκρίζες ζῶνες ἀπαιτεῖ ἡ Ἄγκυρα σέ περίπτωση πού ναυαγήσει ὁ ἀπ’ εὐθείας διάλογος κορυφῆς μεταξύ Μητσοτάκη-Ἐρντογάν – Διαρροές στήν Χουρριέτ – Ζητοῦν τήν ἄρση τῶν ἐπιφυλάξεών μας γιά θέματα ἀμύνης στό Διεθνές Δικαστήριο – Ἰδού ἡ παγίδα στήν ὁποία ἔπεσε ἡ Κυβέρνησις

ΕΝΩ ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις ἐξακολουθεῖ νά ὑποστηρίζει ὅτι ὑπάρχει μία μόνον διαφορά πρός ρύθμιση μέ τήν Τουρκία, αὐτή τῆς ὁριοθετήσεως τῶν θαλασσίων ζωνῶν, τά μηνύματα ἀπό τήν Ἄγκυρα εἶναι ὅτι τό καθεστώς Ἐρντογάν ἐπιμένει ὄχι μόνον σέ συνολική διευθέτηση ὅλων τῶν διεκδικήσεων πού ἐγείρει εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος ἀλλά προσθέτει καί νέα ζητήματα, ὅπως ἡ διεκδίκησις μειονοτικῶν δικαιωμάτων γιά τούς Τούρκους τῆς Θεσσαλονίκης καί τῶν Δωδεκανήσων ἀλλά καί ἡ ἀνακατανομή τοῦ Αἰγαίου. Μέ τά δεδομένα αὐτά, εἶναι ἀπορίας ἄξιοντί ἔχει νά συζητήσει μέ τόν Τοῦρκο ὁμόλογό του πού ἀναμένεται στήν Ἀθήνα ὁ Ἕλλην ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Γιῶργος Γεραπετρίτης.

Οἱ προθέσεις τῆς Τουρκίας ἀποκαλύπτονται σέ δημοσίευμα τῆς φιλοκυβερνητικῆς «Χουρριέτ», ἡ ὁποία ἐπικαλεῖται ἀνωτέρους διπλωμάτες οἱ ὁποῖοι δηλώνουν τά ἀκόλουθα: «Δέν ὑπάρχει καμμία ἀλλαγή στίς θέσεις πού ὑπεστήριζαν μέχρι σήμερα οἱ δύο χῶρες γιά τά θέματα τοῦ Αἰγαίου. Σύμφωνα μέ τήν Τουρκία, εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατο νά περιορισθοῦν οἱ διαφορές στό Αἰγαῖο σέ ἕνα μόνο θέμα. Ἡ συντριπτική πλειονότης τῶν θαλάσσιων καί ἐναέριων ζητημάτων εἶναι νομικῶς ἀλληλένδετα. Ἀποτελεῖ νομική ἐπιταγή τά ζητήματα αὐτά νά ἀντιμετωπιστοῦν ἀπό κοινοῦ.

Στόχος τῆς Ἀγκύρας εἶναι νά μήν ἀφήσει ἄλυτα ζητήματα πού θά μποροῦσαν νά δημιουργήσουν ἔνταση καί κρίση, καί ἔτσι νά δημιουργήσει μιά μόνιμη ἠρεμία στίς σχέσεις. Ἡ Ἄγκυρα ἐπιθυμεῖ μία μόνιμη, συνολική καί δίκαιη λύση σύμφωνα μέ τό διεθνές δίκαιο σέ διαφορές, ὅπως ἀπό τά χωρικά ὕδατα καί τόν ἐναέριο χῶρο ὥς τούς γεωγραφικούς σχηματισμούς ἀσαφοῦς ἰδιοκτησίας, ὁ ἐξοπλισμός νησιῶν μέ μή στρατιωτικό καθεστώς καί ἡ διαχείριση τοῦ FIR».

Οἱ ἴδιες πηγές δηλώνουν ὅτι ἡ Ἄγκυρα προτίθεται, ἄν δέν ὑπάρξει προσέγγισις κατά τίς ἀπ’ εὐθείας διαπραγματεύσεις σέ ἐπίπεδο κορυφῆς, μεταξύ τῶν δύο κυβερνήσεων, νά φέρει τά θέματα στό διεθνές δικαστήριο. Δέν ἐννοεῖ ὅμως μόνον τήν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν, ὅπως διατείνεται ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις, ἀλλά τό σύνολον τῶν ἀπαιτήσεών της.

Συγκεκριμένα ἀναφέρουν: «Ἐάν δέν ἐπιτευχθεῖ λύσις ὡς ἀποτέλεσμα τῶν διαπραγματεύσεων, ἡ Ἄγκυρα ἔχει ἐπίσης θέσει στήν ἀτζέντα της τήν προσφυγή τῶν διαφορῶν στήν διεθνῆ δικαιοσύνη ὡς πακέτο. Ὡστόσο, πρίν φτάσει σέ αὐτό τό στάδιο, ἡ Ἑλλάς πρέπει ἐπίσης νά ἄρει τίς ἐπιφυλάξεις πού ἔχει θέσει στήν δικαιοδοσία τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου. Εἴμεθα ἕτοιμοι γιά συνεργασία στούς τομεῖς τοῦ περιβάλλοντος, τῆς ἐνέργειας, τῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, τῆς καταπολεμήσεως τῆς παράνομης μεταναστεύσεως καί τῆς ἐρεύνης καί διασώσεως».

Ὅταν ὅμως οἱ Τοῦρκοι διπλωμάτες λέγουν ὅτι ἡ Ἑλλάς «πρέπει νά ἄρει τίς ἐπιφυλάξεις της» ἐννοοῦν νά ἀποδεχθεῖ νά τεθεῖ στήν κρίση τοῦ διεθνοῦς δικαστηρίου ἀκόμη καί τό ζήτημα τῆς κυριαρχίας τῶν νησιῶν καθώς καί αὐτό τῆς ἀποστρατιωτικοποιήσεως, τά ὁποῖα ἐγείρει ἡ Τουρκία.

Τίθεται ὅμως ταυτοχρόνως καί ζήτημα τουρκικῶν πληθυσμῶν ἐκτός Θράκης. Ὑποστηρίζεται ἐν προκειμένῳ ὅτι «ἡ Ἑλλάς θά πρέπει ἐπίσης νά ἐπανεξετάσει τήν προσέγγισή της πρός τούς “ὁμογενεῖς” πού δέν ἐμπίπτουν στήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης. Ὅσοι ζοῦν στήν Θεσσαλονίκη, τήν Ρόδο καί τήν Κῶ δέν ἐμπίπτουν στό μειονοτικό πλαίσιο πού ὁρίζεται στήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης. Τό αἴτημα τῆς Ἀγκύρας εἶναι τό ἑλληνικό κράτος νά λάβει μέτρα καί ἔναντι αὐτῶν μέ βάση τίς οἰκουμενικές ἀξίες καί σύμφωνα μέ τά ἀνθρώπινα καί μειονοτικά δικαιώματα.»