Συνυποσχετικό μέ τήν Ἀλβανία στήν Χάγη γιά χωρικά ὕδατα στά 12 μίλια

Τί ἀποκαλύπτει ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Νῖκος Δένδιας, στήν ἔκδοση τῆς ὁμάδος Ὑψηλῆς Στρατηγικῆς τῶν Χατζηεμμανουήλ – Πλατιᾶ – Συμφωνία-πιλότος γιά τήν παραπομπή μιᾶς διαφορᾶς μέ τήν Τουρκία

Η ΕΠΙΔΙΩΞΙΣ τῆς Ἑλλάδος γιά συμφωνία ὁριοθετήσεως θαλασσίων ζωνῶν μέ τήν Ἀλβανία θεωρεῖται κομβικό σημεῖο πολιτικῆς, ὅπως ἀναδεικνύεται ἀπό αὐτά πού ἀναφέρει ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Νῖκος Δένδιας, καί τά ὁποῖα περιλαμβάνονται στό βιβλίο Ἑλληνική Ὑψηλή Στρατηγική (ἐκδόσεις Εὐρασία), τήν ὁποία ἔχουν ἐπιμεληθεῖ οἱ καθηγητές Ἀθανάσιος Πλατιᾶς καί Χρῆστος Χατζηεμμανουήλ.

Νά σημειωθεῖ ὅτι στήν ἔκδοση αὐτή, συνεισφέρουν ἀκόμη μέ σημαντικά κείμενα ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ὁ Μαργαρίτης Σχοινᾶς, ὁ στρατηγός Κωνσταντῖνος Φλῶρος, ὁ Γιάννης Στουρνάρας καί ὁ Θεόδωρος Βενιάμης.

Γιά τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν, οἱ θαλάσσιες ζῶνες εἶναι θεμελιῶδες ζήτημα, ἡ δέ ἐπίτευξις συμφωνίας μέ τήν Ἀλβανία μπορεῖ νά εἶναι πιλοτικό πρόγραμμα-ὁδηγός γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰδίου ζητήματος μέ τήν Τουρκία στό Αἰγαῖο. Σταθερή ἐπιδίωξις τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ ἐπέκτασις τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 μίλια σέ ὅλες τίς θάλασσες.

Εἰδικά ὅσον ἀφορᾶ στήν Ἀλβανία, μία χώρα μέ τήν ὁποία ἡ Ἑλλάς ἔχει πολλές διαφορές, ἡ ἀπομόνωσις τοῦ ζητήματος τῶν θαλασσίων ὁριοθετήσεων καί ἡ ὑπογραφή ἑνός συνυποσχετικοῦ, ὥστε τό θέμα νά ὁδηγηθεῖ στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης, θεωρεῖται πρόκριμα γιά ἀντίστοιχη ἀντιμετώπιση καί τῆς ὁριοθετήσεως τῆς ὑφαλοκρηπῖδος καί τῆς ΑΟΖ στό Αἰγαῖο, τήν ὁποία ἡ Τουρκία συνδέει μέ μία πληθώρα ἄλλων ζητημάτων, πού ἔχουν νά κάνουν μέ διεκδικήσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος. Δεδομένου, ὅμως, ὅτι ἡ Τουρκία ἐμμένει νά ζητεῖ συνολική ἀντιμετώπιση τῶν θεμάτων πού ἡ ἴδια ἐγείρει, εἶναι πολύ ἀμφίβολο ἄν θά δεχθεῖ τό «ἀλβανικό μοντέλο» γιά τήν παραπομπή στήν Χάγη τοῦ ζητήματος τῆς ὁριοθετήσεως τῶν θαλασσίων ζωνῶν στό Αἰγαῖο.

Ἡ Ἑλλάς, πάντως, θά κάνει τήν προσπάθεια, ὅπως συνάγεται ἀπό τό παρακάτω ἀπόσπασμα τοῦ κειμένου τοῦ Νίκου Δένδια ἀπό ὁμιλία τοῦ 2021, στήν «Ἑλληνική Ὑψηλή Στρατηγική»:

«Τό πρῶτο πρᾶγμα τό ὁποῖο κάναμε, ἦταν νά προσπαθήσουμε νά ἐπιλύσουμε τά θέματα ὁριοθέτησης θαλασσίων ζωνῶν. Μέ τήν Ἰταλία ἦταν ἐξαιρετικά ἐπιτυχές, τό ξέρετε. Μέ τήν Αἴγυπτο ἐπίσης, ἀλλά καί μέ τήν Ἀλβανία, ὅπου δέν ἔχουμε καταλήξει μέν στήν παραπομπή στήν Χάγη, ἀλλά ἔχουμε καταλήξει στίς ἀρχές ἐπί τῶν ὁποίων θά γίνει αὐτή ἡ παραπομπή, δηλαδή UNCLOS, χορηγουμένη ἐπέκταση 12 μιλίων. Τό γεγονός ὅτι δέν ἔχει ἐπιτευχθεῖ ἡ ὑπογραφή ἑνός συμφώνου σχετικοῦ ὀφείλεται σέ μεγάλο βαθμό στήν ἐσωτερική πολιτική κατάσταση στήν Ἀλβανία, στήν μεγάλη διαφωνία μεταξύ τοῦ Προέδρου Μετά καί τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ράμα. Ὁ Πρόεδρος
δέν ἐξουσιοδοτεῖ τόν Πρωθυπουργό νά διαπραγματευθεῖ ἕνα τέτοιο συμφωνητικό».

Νά σημειωθεῖ ὅτι ἔκτοτε ὁ Πρόεδρος Ἰλίρ Μετά ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν θέση του καί ὁ Ἔντι Ράμα εἶναι ἀπόλυτος κυρίαρχος τῆς πολιτικῆς σκηνῆς στά Τίρανα. Ἐξ ἄλλου, ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ὑπογραμμίζει καί τήν ρωσσική συνηγορία στήν προσπάθεια τῆς Ἑλλάδος γιά ἐπέκταση τῶν χωρικῶν ὑδάτων καί στό Αἰγαῖο στά 12 μίλια. Ἀναφέρει συγκεκριμένα:

«Ἐπ’ αὐτοῦ ὑπῆρξε μία πολύ συγκροτημένη προσπάθεια ὡς πρός τήν Ρωσσία, στίς τρεῖς φορές πού ἔχω συναντήσει διμερῶς τόν Σεργκέϊ Λαβρώφ. Καί ὀφείλω νά πῶ ὅτι, παρά τό πολύ μέτριο σημεῖο ‒καί τό λέω ἐπιεικῶς‒ πού παραλάβαμε τίς ἑλληνορωσσικές σχέσεις, καί τήν δεύτερη φορά πού ἦλθε στήν Ἀθήνα ἀλλά καί τήν τρίτη φορά πού τόν συνάντησα στό Σότσι, ὁ Σεργκέϊ Λαβρώφ εὐθέως τοποθετήθηκε ὑπέρ τῆς δυνατότητος τῆς Ἑλλάδος νά ἐπεκτείνει τό Αἰγαῖο στά 12 μίλια. Παντοῦ, ἀλλά στό Αἰγαῖο ἀναφέρθηκε σαφῶς. Γιατί τό λέω αὐτό; Διότι πλέον δέν ὑπάρχει πέπλο συκῆς, παρά μόνον ἡ τουρκική ἐπιθετικότητα, πού δυνάμει καί θεωρητικά ἀντιμάχεται τό δικαίωμα τῆς Ἑλλάδος στήν ἐπέκταση τῶν χωρικῶν της ὑδάτων στά 12 μίλια στό Αἰγαῖο. Καί αὐτό τό θεωρῶ μία τεράστια κατάκτηση, διότι καί πάλι ἡ Τουρκία περιορίζεται στήν μειοψηφία τοῦ ἑνός».

Ἐπειδή, δέ, πολλοί προβάλλουν ὡς ἀνασταλτικό παράγοντα γιά τήν ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων τό γεγονός, ὅτι αὐτό θά καθιστοῦσε τό Αἰγαῖο «ἑλληνική λίμνη» χωρίς διαύλους διεθνῶν ὑδάτων γιά τήν ναυσιπλοΐα, θά σημειώσουμε τό ἑξῆς. Ὅταν θεσμοθετήθηκε καί ἐγκρίθηκε καί ἀπό τήν ἑλληνική Βουλή τό Διεθνές Δίκαιο τῆς Θαλάσσης UNCLOS, ἡ Ὑδρογραφική Ὑπηρεσία τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ ἐπεξεργάσθηκε σχέδιο ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν ὑδάτων μέ ταυτόχρονη κήρυξη διαύλων ἐλευθέρας ναυσιπλοΐας καί ταυτόχρονες ἐγγυήσεις γιά τά ἀγκυροβόλια ξένων κρατῶν πού εἶχαν παραχωρηθεῖ. Τότε ἀκόμη ὑπῆρχαν σοβιετικά ἀγκυροβόλια στά ἀνοικτά τῶν Κυθήρων καί στό Μυρτῶο Πέλαγος. Τό σχέδιο αὐτό πρέπει νά ὑπάρχει στά ἀρχεῖα τοῦ ΓΕΝ καί ἴσως εἶναι πολύτιμο γιά τήν ἐπέκταση τῶν χωρικῶν ὑδάτων τῆς Ἑλλάδος.