Θά ἀφήσουμε τήν Κύπρο μόνη;

Ἡ ἀξία τῆς συμπαγοῦς στάσεως καί τοῦ διπλοῦ βέτο

ΚΑΠΟΙΟΙ στήν Ἀθήνα διατείνονται ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι ἀνεξάρτητο κυρίαρχο κράτος. Κάποιοι τό παρατραβᾶνε ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ σύνδεσις τῶν Ἑλλήνων μέ τούς Κυπρίους εἶναι… «γλωσσική». Ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ Ἕλληνες πού γνωρίζουν ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι προμαχών τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καί δέν ἐπιτρέπεται νά ἐγκαταλειφθεῖ.
Στήν Λευκωσία ἀντιστοίχως ὑπάρχει ἡ ἐπινόησις τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ κάποιων μέ τόν ὅρο «νεοκύπριοι» ἐνῶ ἄλλοι συμπεριφέρονται ὡς ἐάν ἡ Ἑλλάς εἶναι ξένο κράτος. Ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ Ἕλληνες πού διατρανώνουν ὅτι ἡ Ἑλλάς εἶναι τό Ἐθνικό Κέντρο.

Οἱ εὐρωπαϊκές συζητήσεις περί κυρώσεων στήν Τουρκία καί τήν Λευκορωσσία τά φέρνουν ὅλα στήν ἐπικαιρότητα καθώς εἶναι τώρα ἡ ὥρα νά δοκιμασθεῖ τό ἐπιχείρημα ἐκείνων οἱ ὁποῖοι παραληροῦν 60 χρόνια ἐναντίον τῆς Ἑνώσεως τῆς Κύπρου μέ τήν Μητέρα Πατρίδα. Μᾶς ἔλεγαν ὅτι ἡ ὕπαρξις δύο ἑλληνικῶν κρατῶν σημαίνει μεγαλύτερες ἐπιρροές στά διεθνῆ δρώμενα, δύο ψήφους στήν γενική συνέλευση τοῦ ΟΗΕ (ΕΕ δέν ὑπῆρχε τό 1960) καί πλεῖστα ὅσα ἀκόμη πλεονεκτήματα στούς μηχανισμούς πού καθορίζουν τίς σχέσεις τῶν ἐθνῶν καί τό αὔριο τοῦ κόσμου.

Τώρα λοιπόν πού ὑπάρχει ΕΕ καί πού συζητοῦνται οἱ κυρώσεις κατά τῆς Τουρκίας, θά περιμέναμε νά δοῦμε τά δύο κράτη τοῦ Ἑλληνισμοῦ συντεταγμένα καί τίς ἐνέργειές τους συντονισμένες. Δυστυχῶς ὅμως, ὅταν ἡ Κύπρος ὕψωσε τό ἀνάστημά της στήν Εὐρώπη ἀντιδρώντας στίς κυρώσεις πρός τήν Λευκορωσσία –ἄν ταυτοχρόνως δέν υἱοθετηθοῦν κυρώσεις καί πρός τήν Τουρκία, ἡ Ἀθήνα υἱοθέτησε μία τακτική αἰδήμονος κωλυσιεργίας. Ἄφησε τήν Κύπρο μόνη δηλοῦσα ὅτι προσβλέπει στήν Σύνοδο Κορυφῆς μέ μία δήλωση –πού δέν θά θέλαμε νά χαρακτηρίσουμε– ὅτι: «Ἐλπίζουμε ὅτι μέχρι τότε ἡ Τουρκία θά ἔχει δώσει ἁπτά δείγματα σεβασμοῦ τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου».

Καί ἐνῶ ἐγένοντο αὐτά, ἐκεῖνοι πού ἀπέρριπταν τήν Ἕνωση ὁμιλοῦντες γιά τά δύο κράτη καί τίς δύο ψήφους, περί ἄλλα ἐτύρβαζαν ἐκβαλόντες ἄναρθρες κραυγές περί κυρίαρχης καί ἀνεξάρτητης Κύπρου. Ἀλλά πόσο κυρίαρχη καί πόσο ἀνεξάρτητη εἶναι μέ τό 38% τοῦ ἐδάφους της ὑπό τήν κατοχή τοῦ Ἀττίλα;

Σέ τί μπορεῖ νά ἐλπίζουμε. Ἀπό τότε πού ὑπάρχει ὡς Κράτος ἡ Τουρκία, σέ ἐλάχιστες περιπτώσεις ἔδειξε πώς σέβεται τό Διεθνές Δίκαιο. Καί αὐτές εἰς τό ἀπώτερον παρελθόν. Πολύ πρίν τόν Ἐτσεβίτ καί τόν Ἀττίλα καί πολύ πρίν τόν Ἐρντογάν καί τά νεο-οθωμανικά ὄνειρά του.

Γνωρίζουμε λοιπόν ὅτι ἡ Τουρκία «δείγματα σεβασμοῦ τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου» δέν θά ἐπιδείξει.

Τό πολύ-πολύ νά προβεῖ σέ κάποια προσχηματική ἀναδιατύπωση τῆς ρητορικῆς της καί νά ἀναδιπλωθεῖ ὡς πρός κάποιες ἥσσονος σημασίας διεκδικήσεις της.

Παρ’ ὅλα ταῦτα χάσαμε τήν εὐκαιρία νά δώσουμε ἕνα μήνυμα ἀποφασιστικότητος ἱστάμενοι δίπλα στήν Κύπρο καί ὑψώνοντας καί ἐμεῖς τό ἀνάστημά μας μαζί της. Δυστυχῶς ὅμως γιά μίαν ἀκόμη φορά τήν ἀφήσαμε μόνη. Ἄς ἐκμεταλλευθοῦμε τοὐλάχιστον τόν χρόνο πού ἔχουμε κερδίσει μέχρι τήν Σύνοδο Κορυφῆς γιά νά μετατρέψουμε τήν στάση μας ἀπό αἰδήμονα σέ ἀποφασιστική. Ἱστάμενοι δίπλα στήν Κύπρο. Ἡ τοποθέτησίς μας αὐτή δέν εἶναι ἁπλῶς συναισθηματική. Δέν ἐκκινεῖ μόνον ἀπό τήν ἱερά ὑποχρέωση νά μήν ἐγκαταλείψουμε τήν γῆ πού ἔχει ὑποδεχθεῖ τούς τελευταίους πεσόντες τῶν ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐπιβάλλεται καί ἀπό τήν γεωπολιτική πραγματικότητα. Ἀπό τότε πού τό Δόγμα τοῦ Ἑνιαίου Ἀμυντικοῦ Χώρου Ἑλλάδος – Κύπρου ἀφηρέθη ἀπό τό θεσμικό κείμενο πού ὁρίζει τήν Πολιτική Ἐθνικῆς Ἀμύνης τῆς χώρας μας, οἱ Τοῦρκοι ἁλωνίζουν στήν ΑΟΖ τῆς Μεγαλονήσου. Στήν Ἀθήνα οἱ γνωστοί «κάποιοι» ψελλίζουν ψοφοδεῶς ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι «κυρίαρχο καί ἀνεξάρτητο κράτος». Ὅμως σταθεροποιώντας τήν θέση της ἐκεῖ, ἡ Τουρκία ἐκκινεῖ ἀμφισβητοῦσα καί τήν ἑλληνική κυριαρχία. Πρῶτα στό Καστελλόριζο καί στά γύρω νησιά, γιά νά φθάσει Κύριος οἶδε ποῦ. Θά φθάσει μέχρι τοῦ σημείου στό ὁποῖο θά ἀποφασίσουμε νά τήν σταματήσουμε. Μέ ἁπλά λόγια. Ἡ μάχη θά δοθεῖ. Καί ἄν δέν θελήσουμε νά τήν δώσουμε στήν Κύπρο, θά τήν δώσουμε ἐδῶ. Ἴσως στά Δωδεκάνησα, ἴσως ὅμως καί στήν θάλασσα τῆς Κρήτης.

Γι’ αὐτό, τήν Κύπρο δέν ἐπιτρέπεται νά τήν ἀφήσουμε μόνη!