«Θά πληρώσουμε κόστος γιά τήν κρίση στίς σχέσεις μας μέ τήν Ρωσσία»!

«Τό ὁποῖο ὅμως εἴμαστε διατεθειμένοι νά ἀναλάβουμε»

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ἔχουν κόστος. Ὅταν δέ πρόκειται γιά θέσεις διεθνοῦς πολιτικῆς, τό κόστος μπορεῖ νά εἶναι βαρύτερο. Εἶναι κόστος γιά τήν χώρα. Ἔχουμε λοιπόν ἐν προκειμένῳ τό κόστος τῆς οὐκρανικῆς κρίσεως. Τό κόστος τῆς διαρρήξεως τῶν σχέσεών μας μέ τήν Ρωσσία. Τήν ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ κόστους παρεδέχθη ὁ Σύμβουλος Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας Θᾶνος Ντόκος, μιλῶντας στήν Οὐάσιγκτων, στό Οἰκονομικό Φόρουμ τῶν Δελφῶν. «Εἴμαστε διατεθειμένοι νά πληρώσουμε αὐτό τό κόστος» προσέθεσε ὁ κ. Ντόκος ἐπισημαίνοντας ὅτι εἶναι αὐτό τό τίμημα τοῦ σεβασμοῦ στούς διεθνεῖς κανόνες τόν ὁποῖο ἐπιδεικνύει ἡ Ἑλλάς. Περαιτέρω ὅμως ἔθεσε καί τούς στόχους γιά τό μέλλον: Μία Εὐρώπη ἐνεργειακῶς ἀνεξάρτητη ἀπό τήν Ρωσσία, μία Ἑλλάς πιό ἀνθεκτική καί μία βελτιωμένη ἀρχιτεκτονική ἀσφαλείας στήν Εὐρώπη.

Εἶπε συγκεκριμένα ὁ κ. Ντόκος: «Ἡ Ἑλλάδα μέ τό νά ὑπηρετεῖ κάποιους βασικούς κανόνες (σεβασμός στούς διεθνεῖς κανόνες καί εἰρηνική ἐπίλυση διαφορῶν) ἀποτελεῖ πλέον ἕναν πυλῶνα σταθερότητας στήν περιοχή… Ἡ θέση τῆς χώρας μας στήν οὐκρανική κρίση δέν εἶναι χωρίς κόστος, εἴμαστε ὅμως διατεθειμένοι νά τό πληρώσουμε. Ἀπό αὐτήν τήν κρίση δέν θά βγεῖ κανείς νικητής. Ὁ στόχος μας πρέπει νά εἶναι “ἡ ἑπόμενη ἡμέρα”, τόσο στόν τομέα τῆς ἐνέργειας, μέ τή δημιουργία ἀγωγῶν πού νά μᾶς καθιστοῦν ὡς Εὐρώπη ἀνεξάρτητους ἐνεργειακά ὅσο γίνεται ἀπό τή Ρωσσία, ὅσο καί στρατηγικά. Πρέπει νά ἐργαστοῦμε στήν βελτίωση τῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἀσφάλειας τῆς Εὐρώπης. Ἐμεῖς, ὡς χώρα εἰδικότερα, πρέπει νά γίνουμε πιό ἀνθεκτικοί».

Δεδομένου ὅτι τό θέμα τοῦ σχετικοῦ «πάννελ» ἦταν «Πυλώνας Σταθερότητας: Ἡ Ἐξέλιξη τῆς Διμεροῦς Σχέσεως ΗΠΑ – Ἑλλάδος», ὁ κ. Ντόκος εἶπε ἀκόμη ὅτι ἡ χώρα μας εὑρίσκεται σέ μία ἀβέβαιη καί ἀσταθῆ γειτονιά, ἀλλά μέ μερικές σταθερές, ὅπως οἱ δυνατοί δεσμοί τῆς Ἑλλάδος μέ τήν Ἀμερική.

Γιά τό ἴδιο αὐτό θέμα ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ στήν Ἀθήνα Τζέφφρυ Πάυατ ἀνέφερε ὅτι ἡ Ἑλλάς ἀπολαμβάνει τήν στήριξη τῶν ΗΠΑ ἀπέναντι στήν ἐπιθετική ρητορική τῆς Τουρκίας: «Ἡ Ἑλλάδα εἶναι στή σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας καί ἀπολαμβάνει τήν στήριξη τῶν ΗΠΑ σέ σημαντικά θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ὅπως ἡ ἐπιθετική ρητορική τῆς Τουρκίας». Ἐπιχειρῶντας μία ἀναδρομή στά χρόνια τῆς κρίσεως καί αὐτά πού ἠκολούθησαν, ἀνέφερε: «Κατά τήν διάρκεια τῆς θητείας μου ἐργάστηκα στενά μέ τήν κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ καί τῆς Ἑλλάδας στήν προσπάθεια ἀνοικοδομήσεως τῆς χώρας στόν τομέα τῆς οἰκονομίας, τῆς ἐξασφαλίσεως πολιτικῆς σταθερότητος, ἀλλά καί στόν τομέα τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς». Θεώρησε πάντως «σημαντικό Συνέχεια ἀπό τήν σελ. 1
βῆμα» ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.Τήν σημασία πάντως πού ἔχει καί γιά τίς ΗΠΑ καί τήν Ἑλλάδα ἡ Συμφωνία Ἀμοιβαίας Ἀμυντικῆς Συνεργασίας (MDCA) ἐξῆρε ὁ πρώην ὑπουργός Γιῶργος Κουμουτσάκος, τονίζων ὅτι ἐνισχύει τόν διπλωματικό, πολιτικό καί στρατηγικό ρόλο τῆς χώρας μας. Ἐπί πλέον, ὑπεγράμμισε ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή ἀποτελεῖ ἀπάντηση στόν ρωσσικό ἀπολυταρχισμό, δεδομένου ὅτι ἡ ἀμυντική συνεργασία Ἀθηνῶν – Οὐάσιγκτων καθιστᾶ τήν Ἑλλάδα ἀκόμη πιό ἀνθεκτική ὡς χώρα καί ὡς μέλος τοῦ ΝΑΤΟ. Ὅσον ἀφορᾶ τίς ΗΠΑ, ἐξετίμησε ὅτι αὐτή ἡ συνεργασία εἶναι σημαντική, καθώς ἐνισχύει τά νότια σύνορα τοῦ ΝΑΤΟ.
Ἀνεφέρθη ἀκόμη στήν νέα προσφυγική-μεταναστευτική κρίση πού προκύπτει ἀπό τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία, λέγοντας ὅτι «εἶναι ἡ νέα πραγματικότητα» γιά τήν Εὐρώπη. Ὑπό αὐτό τό πρῖσμα, ἐξέφρασε τήν λύπη του γιά τό γεγονός, ὅτι ἡ Εὐρώπη ἐξακολουθεῖ νά μήν ἔχει συνοχή στήν προσφυγική πολιτική της. Ὅπως σημείωσε, «αὐτό πού χρειάζεται εἶναι μία κοινή, συνεκτική στρατηγική γιά ὅλες τίς χῶρες καί ἴσως χῶρες πού εἶχαν ἀντισταθεῖ στήν κοινή προσφυγική στρατηγική καί τώρα ἀντιμετωπίζουν τά πιό σοβαρά προβλήματα ἀπό τή μετανάστευση τῶν Οὐκρανῶν, δηλαδή ἡ Οὑγγαρία καί ἡ Πολωνία, μποροῦν νά ἀναθεωρήσουν τήν θέση τους».
Καί ὁ διπλωματικός σύμβουλος τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα Εὐάγγελος Καλπαδάκης τόνισε ὅτι ἡ ἑλληνοαμερικανική συνεργασία κατά τήν περίοδο τῆς διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ ἀνεβαθμίσθη διότι ἐβασίσθη σέ σύγκλιση στρατηγικῶν συμφερόντων. Κάνοντας μιάν ἀνασκόπηση στήν περίοδο 2017-2019, ὅπου προτεραιότης τῆς Ἑλλάδος ἦταν ἡ ἐνίσχυσις τοῦ περιφερειακοῦ ρόλου της, ἐπεσήμανε ὅτι βασική ἐπιδίωξις τῆς Ἀθήνας ἦταν ἡ καθιέρωσις τῆς χώρας ὡς πυλῶνος εἰρήνης καί σταθερότητος, ἀλλά καί ἡ μετεξέλιξίς της σέ οἰκονομικό καί ἐνεργειακό κόμβο. Ὅσον ἀφορᾶ τό Οὐκρανικό, ὑπεγράμμισε ὅτι εἶναι πολύ σημαντικό τό γεγονός, ὅτι ἡ Ἑλλάς στέκεται ἀπέναντι στήν ρωσσική εἰσβολή καί ὑπέρ τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ καί τῶν ἰσχυρῶν κυρώσεων.